του
Ραφαήλ Μεν.
Μαϊόπουλου
1. Ούτε
με τα πρόσφατα
γεγονότα διδάχτηκε
ένα μέρος των
πολιτικών και
της
δημοσιογραφίας
κάτι για την
πραγματικότητα
των
(χρηματοοικονομικών)
αγορών, πώς
λειτουργούν
και πώς
συμπεριφέρονται
στα κράτη.
Ενδεικτικά,
για παράδειγμα,
όσα ακούσαμε
από τον Γ. Σταθάκη,
της πολιτικής,
και τον Β.
Λυριτζή, της
δημοσιογραφίας.
(α) Γ.
Σταθάκης του
ΣΥΡΙΖΑ: “Η αλλαγή
της μνημονιακής
πολιτικής και η προοπτική
εκλογών” «θα δημιουργήσουν
πολύ καλύτερες
προϋποθέσεις
για τις
αγορές” («Βήμα FM», 16/10).
Αντιμνημονιακές
λοιπόν και οι
αγορές,
που μας
δείχνουν και
τον δρόμο: «Εκλογές...
για να
μειωθούνν τα spreads”!
Δεν
μένει παρά, στην
επόμενη
συνέντευξή
του, ο κ.
Σταθάκης να απαντήσει
ως
εξής στο
μοιραίο ερώτημα
«πού θα βρείτε τα
λεφτά;»: «Μα
φυσικά από τις
αγορές. Που, με
την προκήρυξη
των εκλογών
και την
προοπτική νίκης
του ΣΥΡΙΖΑ, θα
ρίξουν τα
επιτόκια»!
(β) Β.
Λυριτζής του
ΣΚΑΪ: «Θα υποκύψουμε
στις αγορές; (...).
Τι ψηφίζουμε
τότε; Να φέρουμε
τα funds να
διοικήσουν τη
Χώρα (...). Λοιπόν
καθόμαστε
ακίνητοι και
λέμε ‘τι θέλει η
αγορά; Μάλιστα!’.
Ε, δε γίνεται
έτσι, δε
γίνεται! (...). Αυτές
οι ίδιες οι
αγορές, ενώ
ακολουθείς την
πολιτική και
οικονομική
διαχείριση που
σου επέβαλαν τα
τελευταία
χρόνια, αυτές οι
ίδιες οι
αγορές σε
πηδάνε, συγνώμη
για την
έκφραση. Ε όχι
δα!» (ΣΚΑΪ,
Πρώτη Γραμμή, 17/10).
Αυτά
νομίζει ο κ.
Λυριτζής ότι είναι
η δουλειά των
αγορών και η
σχέση τους με
τα κράτη και αυτά
διδάσκει από
τηλεοράσεως, για
να «μορφωθεί» ο
λαός και να διαμορφωθεί
κατάλληλα η «κοινή
γνώμη».
2. Αντίθετα,
ένα άλλο μέρος
των πολιτικών (και
της Αριστεράς) και
της
δημοσιογραφίας
δείχνει να μην
αγνοεί την
πραγματικότητα.
Έτσι, για παράδειγμα:
(α) Στην “Καθημερινή”, σε άρθρο
του Σερ.
Κωνσταντινίδη
(18.10.14), διαβάζουμε:
“Το συμπέρασμα
δεν είναι
ότι μπορούμε
να κάνουμε
ό,τι θέλουμε. Αντίθετα, οι κινήσεις
που διαθέτουμε
στη σκακιέρα
είναι περιορισμένες.
Οι αγορές
είναι πρόθυμες
να δανείσουν
την Ελλάδα,
εφόσον έχουν τη
διασφάλιση
διεθνών οργανισμών.
Το
πραγματικό
ερώτημα είναι τι
πρέπει να
γίνει ώστε
να αξιοποιήσουμε
τη δύναμη
των αγορών. Ούτε να τις
καταργήσουμε
μπορούμε ούτε να
τις παρακάμψουμε”.
(β) Στην ISKRA της
Αριστερής
Πλατφόρμας,
διαβάζουμε:
- σε άρθρο
του Γ. Λήμνιου (17-18/10/14):
“Αν οι αγορές υπεραντέδρασαν
απέναντι στο ενδεχόμενο
πρόωρης και χωρίς
‘κάλυψη’ και ‘συνεννόηση’
εξόδου της κυβέρνησης
Σαμαρά για χρηματοδότηση
από αυτές,
τότε μπορούμε να αντιληφθούμε
πως θα αντιδράσουν
στην περίπτωση
που μια
αριστερή κυβέρνηση διακόψει τις μνημονιακές
και τροϊκανές
σχέσεις
‘τρίτου τύπου’ της
χώρας”.
- σε άρθρο
της Μ. Νεγραπόντη-Δελιβάνη
(15/10/14):
“Ο ΣΥΡΙΖΑ
φαίνεται να τρέφει
την ουτοπία
ότι οι
αντιδράσεις
του θα
εισακουστούν
από τους
δανειστές. Και το εύλογο ερώτημα
είναι, από
που και
πώς δικαιολογείται
να αντλεί
ο ΣΥΡΙΖΑ αυτής της
μορφής την αισιοδοξία,
ενόσω ακόμη
και η Γαλλία…”.
- σε
άρθρο του Στ.
Κουβελάκη (9/10):
“Ο στοιχειώδης
ρεαλισμός
επιβάλλει εδώ να αναγνωρισθεί
ότι αυτό το διαρκώς
επιδεινούμενο
πλαίσιο (το
θεσμικό πλαίσιο της
Ε.Ε.) είναι ασύμβατο με την ικανοποίηση
απολύτως βασικών κοινωνικών
στόχων, όπως αυτούς
που εξήγγειλε
ο πρόεδρος του Σύριζα
στη ΔΕΘ. Η σύγκρουση
είναι λοιπόν
αναπόφευκτη”.
3. Οι
υπουργοί και
οι
βουλευτές που
στηρίζουν την κυβέρνηση
οφείλουν, και
αυτοί, να λάβουν
υπόψη την
πραγματικότητα
και να πράξουν
ανάλογα.
-
Να σταματήσουν
να ασχολούνται
με το παρελθόν, ποιος έφταιξε
για το ένα και
ποιος για το
άλλο, και να φιλονικούν
μεταξύ τους
σήμερα.
- Να
δουν τι
έρχεται πρώτο
και τι δεύτερο
για το μέλλον
της Χώρας και
να μάθουν ότι «το
έλασσον
υποτάσσεται
στο μείζον».
-
Να δεχτούν ότι ότι η Χώρα δεν
μπορεί να
προχωρήσει στην
έξοδο από την
κρίση μέσα
στην Ευρωζώνη,
αν δεν τηρήσει
όσα, με τη δική
τους ψήφο, έχει
συμφωνήσει.
- Να
αντιληφθούν
ότι έχουν
υποχρέωση απέναντι
στους πολίτες,
αντί να
αναθέτουν την
ενημέρωσή τους
στα
ραδιοτηλεοπτικά
πάνελ της παραπληροφόρησης, να τους ενημερώνουν
συστηματικά οι
ίδιοι:
- για την
ανάγκη η Χώρα
να προχωρήσει σε
μεταρρυθμίσεις, προκειμένου να
αποκτήσει τους
θεσμούς που
είναι απαραίτητοι
για την
ανάπτυξη, με
αύξηση της
παραγωγικής
ισχύος και της
παραγωγικότητας,
τη μείωση της
ανεργίας και
τη δικαιότερη
κατανομή του
πλούτου.
- για κάθε
μεταρρυθμιστικό
μέτρο, ποιο
ακριβώς είναι
το μέτρο αυτό και
τι
συγκεκριμένα
θα πετύχουμε με
την εφαρμογή
του.
4. Το μέλλον
της Χώρας
θα εξαρτηθεί
από το αν ηγεσία και λαός
μάθουν να αναζητούν
τη βέλτιστη
λύση, όχι
αγνοώντας,
αλλά παίρνοντας
υπόψη τους
περιορισμούς
που επιβάλλει
η πραγματικότητα!
Από τους ΑΝΤΙΛΟΓΟΥΣ (www.antilogoi.gr) Ενότητα ΠΟΛΙΤΙΚΗ
