του Αριστοτέλη Βασιλάκη
Ο Αντώνης Σαμαράς, ένας κατεξοχήν παλαιοκομματικός πολιτικός, ένα πράγμα δεν μπορεί να κατανοήσει… Πως η απόσυρση μιας πολιτικά φθαρμένης «βιτρίνας» και συνταγής νομοτελειακά, δεν οδηγεί παράλληλα και σε ανανέωση του ίδιου του «μαγαζιού», των προϊόντων που αυτό πουλάει και των πωλήσεων που πετυχαίνει…
Δεν μπορούν ν’ αντιληφθούν στη ΝΔ πως μια ριζική αλλαγή δεν προϋποθέτει μονάχα αλλαγή βιτρίνας… Πρέπει κάποια στιγμή, όλοι να κατανοήσουν- με το πολιτικό σύστημα στην «κορυφή των κατανοούντων», ότι αλλάξαμε εποχή.
Για αυτό κι είναι ωφέλιμες για την κοινωνία και την πατρίδα οι παρεμβάσεις κι οι ανατροπές εκείνες, έστω και με ιστορική διάσταση, όπως το « βιοϊστορικό τέλος» του κόμματος που οδήγησε την χώρα στις κορυφαίες εθνικές επιλογές, όταν απαντούν στην εποχή τους, οδηγούν σε ένα άλμα στο αύριο κι όχι στο κενό.
Νέο κόμμα θα δημιουργηθεί και έχει δημιουργηθεί ήδη στην κεντροδεξιά, τη λαϊκή δεξιά, την αριστερά, παντού. Κι είναι ιστορική ανάγκη να δημιουργηθούν νέα κόμματα. Και θα είναι εθνικά και κοινωνικά αναζωογονητικό να γίνουν, υπό την προϋπόθεση να μην είναι παρακολουθήματα, φορείς και διαχειριστές των παθογενειών της εποχής που υποτίθεται ότι διαδέχονται. Να μην είναι ένα απλό διαφημιστικό… κόλπο αλλά μια ουσιαστική παραδοχή πως αλλάζουμε, οριστικά και στην πράξη σελίδα.
Ο Αντώνης Σαμαράς εκ των πραγμάτων δεν μπορεί υπογράψει αυτήν την, ακόμη άδεια, νέα σελίδα. Δεν είναι και ούτε μπορεί να γίνει υπερβατικός. Να συγκρουστεί με την παρακμή που σέρνεται τριγύρω και να δούμε απτά τα αποτελέσματα της σύγκρουσης. Διότι είναι ο ίδιος η παρακμή προσωποποιημένη… Όπως κι εκείνοι που εκκολάπτονται να τον διαδεχτούν…
