Είναι η γιορτή που μας ταιριάζει. Τόσο λόγω περιεχομένου, όσο και λόγω καιρού. Και γι’ αυτό ακριβώς τις μέρες του Πάσχα γινόμαστε πιο γραφικοί κι από γιαγιά που κάνει μπλοκ-άουτ στην Ανάσταση για να προλάβει να πάρει πρώτη το φως από τα χέρια του παπά.
Γράφει ο Γιάννης Τσαούσης
Όποιος αναγνωρίσει τον εαυτό του στις κάτωθι γραφικότητες, παρακαλείται να τηρήσει το έθιμο και φέτος. Δεν είμαστε για να χάνουμε τέτοιους επίζηλους τίτλους.
1. Διάλεγμα αυγού ή/και ξύλινο
Μπέσα στο λέω. Δεν εξαρτάται η ζωή σου απ’ αυτό. Δεν είναι διαγωνισμός αντρειοσύνης. Δεν χρειάζεται να τσεκάρεις ΟΛΑ τα αυγά για να βρεις αυτό που έχει το σωστό μέγεθος, τη σωστή σύσταση και τη σωστή καμπύλη για να τους κερδίσεις όλους. Ούτε να χτυπάς το αυγό του μικρού σου ανιψιού σαν το δικό σου να έχει εσωτερικό δυναμόμετρο. Και, για όνομα, με την «πλάκα» με το ξύλινο αυγό δεν γελάει πλέον κανείς.
2. «Γουρούνες» και ευχές τα μεσάνυχτα
Βαριέσαι να πας, αλλά το κάνεις για την παρέα. Φτάνεις στην εκκλησία 12 παρά πέντε. Παίρνεις θέση μάχης γιατί ξέρεις τι θ’ ακολουθήσει. Αρχίζουν να σκάνε οι πρώτες «γουρούνες». Κυρίες με κώτσους τσιρίζουν, παιδάκια κλαίνε. Γελάς. Ο παπάς κάνει συστάσεις, αλλά συνεχίζει. Λέει το «Χριστός Ανέστη». Το φως μεταφέρεται από κερί σε κερί. Σου εύχονται κι εσένα: «Χριστός Ανέστη». «Μαγκιά του» απαντάς. Δεν φτάνει που πρέπει να πας τώρα στο σπίτι και να σχηματίσεις έναν σταυρό στην εξώπορτα θέλουν και χαριεντισμούς, σα δε ντρέπονται.
3. Απειλές από παπά μετά το «Χριστός Ανέστη»
Δεν είναι πολλοί αυτοί που το κάνουν πια, αλλά είναι ξεχωριστοί. Μόλις δουν τον κόσμο να φεύγει, με το μυαλό ήδη στην αχνιστή μαγειρίτσα, αρχίζουν να απειλούν. Φωναχτά. Ότι είναι ντροπή να αποχωρείς και ότι όποιος φύγει τώρα είναι Αντίχριστος και τέτοια. Τρου στόρι.
4. Λεφτά στην τσέπη από θειές
Έλα εδώ βρε, που έχω να σε δω τόσα χρόνια (28 και με μπυροκοίλι ο Θανασάκης, εντωμεταξύ...)! Πω πω, πως μεγάλωσες έτσι! Έλα, πάρε κάτι τις από τη θεία για να κεράσεις την κοπέλα σου μια πάστα (τσουπ το 20ευρω στην κωλότσεπη). «Ντροπή ρε θεία, μεγάλο παιδί είμαι πια, έχω τα δικά μου λεφτά». «Δεν πειράζει, αυτό είναι από ‘μένα. Μη με στενοχωρείς χρονιάρες μέρες, να χαρείς. Άντε αγόρι μου...».
5. Ο διχασμός για τη μαγειρίτσα
Από τη μία οι υπέρμαχοι που την περιμένουν πως και πως και τους τρέχουν τα σάλια από το πρωί στη σκέψη και από την άλλη οι αντι-μαγειριτσικοί, οι οποίοι όχι μόνο επιμένουν κάθε χρόνο να αραδιάζουν τα επιχειρήματά τους εναντίον του πιάτου (ανθυγιεινό, βρωμερό και τέτοια), αλλά φροντίζουν να κάνουν σαφή την αηδία τους με εκφράσεις τύπου «μπλιάχ, ίου, πως το τρώτε αυτό το πράγμα;», κόβοντας έτσι την όρεξη των υπολοίπων. Παγένετε πιο πέρα αν σας μυρίζει!
6. Τα καλαμπαλίκια του αρνιού
Ο ψήστης ξέρει. Αυτός που σηκώθηκε πουρνό-πουρνό, έφτιαξε τη θράκα, ξεκίνησε να γυρνάει και μέχρι τις 11 που σηκώθηκες εσύ έχει ήδη γίνει κουδούνι από τα κρασιά και την τσίκνα και αρχίζει να κελαηδάει για το πόσο «λουκούμι» έχει φτιάξει το αρνί, πόσο θα χάσετε αν δεν φάτε τα καλαμπαλίκια του «που είναι ο καλύτερος μεζές», πόσο καλό κάνει να δοκιμάσετε το μυαλό γιατί «το καλύτερο αφήνετε, έλα μωρέ, εσείς δεν ξέρετε να τρώτε...» και τέτοια παραστατικά.
7. Πάσχα στο στρατό
Σκαμμένοι λάκκοι από την προηγουμένη. Ξύπνημα γύρω στις 3 το πρωί για να μπουν τα πρώτα κάρβουνα. Σούβλισμα από τις 7 μέχρι όσο πάει, με τον «παλαίουρα» λοχαγό να τσεκάρει την πρόοδο στις σούβλες λες και επιθεωρεί λύσιμο-δέσιμο G3. Ταυτοχρόνως σκούπισμα, καθάρισμα, σφουγγάρισμα, στρώσιμο τραπεζιού, μάζεμα φύλλων. Επίσημοι. Πολιτικοί. Ευχές. Γυροβολιές, ρεψίματα και τσουγκρίσματα. 800 δίσκοι και 1600 ποτήρια για πλύσιμο.
Καλό Πάσχα σε όλους!
