Σάββατο 6 Μαΐου 2017

Κώστας Κατσόγιαννος.Ο Θεσσαλός Δαίδαλος,ο ιπτάμενος αγρότης της 10ετίας του '70 από το Μαυρομμάτι Καρδίτσας ♥

Ο ιπτάμενος αγρότης...
Κώστας Κατσόγιαννος. Ο Θεσσαλός Δαίδαλος, ο ιπτάμενος αγρότης της 10ετίας του '70 απο το Μαυρομ
μάτι.

Ο πρώτος Έλληνας (ίσως και Ευρωπαίος) αιωροπτεριστής, και μεταξύ των πέντε πρώτων παγκοσμίως.

Κατά την διάρκεια των γυρισμάτων της ταινίας "ΤΖΕΪΜΣ ΜΠΟΝΤ - ΓΙΑ ΤΑ ΜΑΤΙΑ ΣΟΥ ΜΟΝΟ" τον Οκτώβριο του 1980 στα Μετέωρα, ντουμπλάρει τον ηθοποιό Ρότζερ Μούρ (Πράκτωρ 007) σε μια σκηνή πτήσης με αιωρόπτερο...

Κάθε χρόνο, την Καθαρά Δευτέρα κόσμος από όλη την Θεσσαλία συνωστίζονταν στο Μαυρομάτι και άλλες περιοχές της Ελλάδος να δουν από κοντά τον Κώστα Κατσόγιαννο. Ήταν κάτι πρωτόγνωρο να βλέπεις τότε έναν άνθρωπο να πετάει με φτερά πουλιού.

Κώστας Κατσόγιαννος: Ο πρώτος Έλληνας (ίσως και Ευρωπαίος) αιωροπτεριστής, και μεταξύ των πέντε πρώτων παγκοσμίως. Γεννημένος στο χωριό του Αρχιστράτηγου Γεώργιου Καραϊσκάκη, το Μαυρομ
μάτι Καρδίτσας, από νωρίς ήθελε να πετάξει και το πέτυχε σχεδιάζοντας και κατασκευάζοντας με κοινά υλικά του εμπορίου ένα τριγωνικό "αετό" που του έδωσε και τον τίτλο του "ιπτάμενου αγρότη"

Ποιός από τους μεγαλύτερους δεν θυμάται την πτήση με τον αυτοσχέδιο & ιδιοκατασκευασμένο "αετό" του Κατσόγιαννου στην Πύλη, με απογείωση από τον Κουκορέλο και προσγείωση στο παλιό γήπεδο του Πορταϊκού.

Η πορεία του δεν σταμάτησε βέβαια εκεί, νέα σχέδια, νέες κατασκευές με τη βοήθεια των συγχωριανών του, κυρίως όμως του φίλου του Δημήτρη Γιώτη (που εκτελούσε άτυπα αλλά ουσιαστικά χρέη μηχανοσυνθέτη) τον έκαναν γνωστό παγκοσμίως.



Έτσι στη διάρκεια των γυρισμάτων της ταινίας "ΤΖΕΪΜΣ ΜΠΟΝΤ - ΓΙΑ ΤΑ ΜΑΤΙΑ ΣΟΥ ΜΟΝΟ" τον Οκτώβριο του 1980 στα Μετέωρα, ντουμπλάρει τον ηθοποιό Ρότζερ Μούρ (Πράκτωρ 007) σε μια σκηνή πτήσης με αιωρόπτερο ("αετό")...*

Στο δικό μου μυαλό και πιθανότατα και σε πολλών άλλων ακόμα, περισσότερο από οτιδήποτε άλλο ο Κώστας Κατσόγιαννος αντιπροσωπεύει την πιο γνήσια ενσάρκωση της βαθύτερης έννοιας της ιστορίας του Ιωνάθαν του Γλάρου, πριν ακόμα αυτή γραφτεί. Γιατί ο Κώστας Κατσόγιαννος περισσότερο από κάθε τι άλλο στον κόσμο αγαπούσε να πετάει!

Είναι ο άνθρωπος που ήταν πραγματικά πρωτοπόρος, έφτιαχνε τους Αετούς του μόνος του και πετούσε σε μία εποχή που ελάχιστες γνώσεις κατασκευής αλλά ούτε και η ιδιαίτερη γνώση και τεχνική για αυτού του είδους την πτήση υπήρχαν.

Και όμως τα κατάφερε! Κι ας ήταν ένας απλός άνθρωπος, ένας αγρότης (που έμελλε να πάρει το προσωνύμιο ΄΄"Iπτάμενος Αγρότης") και που ζούσε σε ένα απομονωμένο χωριό της Ελλάδας, της παλιάς εκείνης δύσκολης εποχής.

Πλήθος κόσμου σε κάθε πτήση του Κώστα Κατσόγιαννου, χαρακτηριστική η φωτογραφία.

Δυστυχώς το 1986, η μοίρα έπαιξε άσχημο παιχνίδι στον "σκαπανέα των αιθέρων" όταν σε μια πτήση-επίδειξη ρουτίνας στο Μαυρομάτι έχασε τη ζωή του σήμερα, 31 χρόνια μετά τον άδικο χαμό του, το πτητικό υλικό με εμφανή τα σημάδια φθοράς, βρίσκεται στα χέρια των παιδιών και των εγγονών του.



31 χρόνια πριν, ο Κώστας Κατσόγιαννος, ο πρώτος «αετός» της Ελλάδας πέταξε για πάντα στους αιθέρες!

«…Ανεμοπόρε ψυχερέ Αιθεροδρόμε αετέ

Δεν σβήνει απ’ τη μνήμη μας Η όψη σου ποτέ

Άφθαρτη δόξα δώρισες Στην πατρική σου γη

Η πτώση σου ανεβασμός θυσίας διδαχή…»

Πέρασαν 31 ολόκληρα χρόνια, 9 Μαϊου 1986, που ο πρώτος «αετός» της Ελλάδας πέταξε για πάντα στους αιθέρες που τόσο είχε λατρέψει. Αναφέρομαι στον αγαπημένο μου φίλο Κώστα Κατσόγιαννο (1944-1986) τον πρώτο αυτοδίδακτο κατασκευαστή πτητικής συσκευής (ανεμοπλάνο) και συγχρόνως πιλότο των «αετών» στην Ευρώπη και ενός εκ’ των πέντε πρώτων σε ολόκληρο τον κόσμο.

Ήταν πρωί 9 Μαϊου όταν ο Κώστας Κατσόγιαννος ξεκινούσε για την, όπως αποδείχτηκε αργότερα, μοιραία πτήση με τον «αετό» του. Μία πτήση που τον μετέφερε στους αιθέρες της αιωνιότητας. Το χωριό μας γιόρταζε τον Άγιο Νικόλαο τον Νέο εκ Βουναίνεις (Μαρούλη όπως είναι γνωστό στους Μαυρομματιανούς και στην περιοχή). Στο ομώνυμο εξωκκλήσι πάνω από δύο χιλιάδες άνθρωποι είχαν συρρεύσει από νωρίς για να παρακολουθήσουν τη Θεία λειτουργία αλλά και μία ακόμη πτήση του Κώστα Κατσόγιαννου που θα γινόταν από την κορυφή του βουνού πάνω απ’ το χωριό μας. Δυστυχώς όμως η πτήση αυτή έμελε να είναι η τελευταία για τον πρωτοπόρο Μαυρομματιανό σκαπανέα των αιθέρων.

Όλες οι συγκυρίες εκείνης της μέρας στάθηκαν αρνητικές και μοιραίες. Πρώτα ο καιρός δεν ήταν ο κατάλληλος για μία τέτοια πτήση αετού, επικρατούσαν ισχυρά καθοδικά ρεύματα με ψιλόβροχο κατά διαστήματα. Δεύτερο, κατά την πρώτη προσπάθεια ο αετός παρουσίασε μία αστοχία στο υλικό κατασκευής, και τρίτο, στη μοιραία πτώση από μεγάλο ύψος αποδείχτηκε αργότερα ότι το αλεξίπτωτο που για πρώτη φορά χρησιμοποιούσε δεν άνοιξε σε κανονικό ύψος.

Παρά τις δικές μου έντονες προτροπές να ματαιώσει την πτήση δεν το έπραξε και να με απαντά ότι…«ο κόσμος κάτω ήρθε να με δει και εγώ δεν θα πετάξω γιατί έχει λίγα συννεφάκια;»

Αυτή ήταν η τελευταία φορά που τον είδα ζωντανό τον φίλο μου. Μάταια οι θεατές κάτω στο γήπεδο περίμεναν να δούν τον Κώστα να ξεπροβάλει μέσα από τα σύννεφα σαν τον νέο «Δαίδαλο» όπως τον χαρακτήριζαν οι εφημερίδες της εποχής και «ιπτάμενο αγρότη» απ’ την Καρδίτσα.

Αιωνία σου η μνήμη αξέχαστε φίλε Κώστα

Μαυρομμάτι

Δημήτριος Γιώτης