Μας αποκαλούν «γκρινιάρες». Άλλοτε δίκαια και άλλοτε άδικα. Είτε έτσι είτε αλλιώς, υπάρχει τρόπος για να αποτινάξουµε την ταµπέλα!
Φανταστείτε ένα 24ωρο χωρίς να γκρινιάξετε καθόλου. Αδύνατον; Και όµως, µια συντάκτρια της εφηµερίδας The Independent έκανε το πείραµα και… πέτυχε το στόχο της: σύµφωνα µε τη µαρτυρία της, έµαθε να σκέφτεται περισσότερο πριν µιλήσει. Αλήθεια, υπάρχει τρόπος να πετύχουµε το ίδιο;
Ο λόγος
Συνήθως γκρινιάζουµε:
α) για να τραβήξουµε την προσοχή των άλλων
β) γιατί θεωρούµε ότι έτσι θα πετύχουµε ευκολότερα αυτό που θέλουµε
γ) γιατί έχουµε µάθει ότι αυτός ο τρόπος αποδίδει και ότι έτσι µας κάνουν το χατίρι και
δ) γιατί είναι η εύκολη λύση. Ωστόσο, το να γκρινιάζουµε σηµαίνει ότι δεν διεκδικούµε ή δεν εκφράζουµε ώριµα αυτό που θέλουµε ή αυτό που µας ενοχλεί, ακόµα και αν έχουµε δίκιο.
Πώς να σταµατήσουµε
Όταν δεν παραπονιόµαστε συνεχώς, γινόµαστε πιο ήρεµοι και οι άλλοι µας αντιµετωπίζουν πιο σοβαρά και υπεύθυνα. Επίσης είµαστε πιο θετικοί, µε αποτέλεσµα να µας εκτιµούν, να µας σέβονται και να µας λαµβάνουν περισσότερο υπόψη τους. Για να τα καταφέρετε πρώτ’ απ’ όλα εξετάστε αν η προσωπικότητά σας γενικά είναι µάλλον ανώριµη και η γκρίνια αποτελεί ένα κοµµάτι της ή αν η τελευταία είναι κάποιο µεµονωµένο χαρακτηριστικό. Στη συνέχεια πράξτε αναλόγως:
Αν πρόκειται για χαρακτηριστικό µιας ανώριµης προσωπικότητας, η συνήθεια της γκρίνιας είναι πολύ δύσκολο να εγκαταλειφθεί. Για να γίνει κάτι τέτοιο πρέπει να προσπαθήσετε να ωριµάσετε συνολικά.
Αν η γκρίνια σάς… πιάνει κατά περιπτώσεις, πρέπει καταρχήν:
α. Να είστε σε εγρήγορση ώστε να αναγνωρίζετε εσείς οι ίδιες πότε γκρινιάζετε και όχι µόνο όταν σας το λένε οι άλλοι.
β. Βάλτε ένα όριο στο πόσο συχνά γκρινιάζετε.
γ. Αναπτύξτε άλλους τρόπους διεκδίκησης ή εκδήλωσης της ενόχλησής σας, π.χ. συζητώντας ή µη µιλώντας καθόλου σε κάποιες περιπτώσεις.
Κατόπιν, θα πρέπει να εκτιµήσετε και να αξιολογήσετε την τακτική σας. ∆ηλαδή, να εξετάσετε σε ποια περίπτωση δεν γκρινιάξατε, τι αποτέλεσµα είχε, αν το ίδιο το περιβάλλον σας σάς ωθεί να γκρινιάζετε κ.ά.
Της ∆ΗΜΗΤΡΑΣ ΒΓΕΝΟΠΟΥΛΟΥ
Με τη συνεργασία της ∆ρ Ίλιας Θεοτοκά, κλινικής ψυχολόγου - ψυχοθεραπευτριασ της Ψυχιατρικής Σχολής του Πανεπιστηµίου Αθηνών, Αιγινήτειο Νοσοκοµείο
http://www.myworld.gr/
Φανταστείτε ένα 24ωρο χωρίς να γκρινιάξετε καθόλου. Αδύνατον; Και όµως, µια συντάκτρια της εφηµερίδας The Independent έκανε το πείραµα και… πέτυχε το στόχο της: σύµφωνα µε τη µαρτυρία της, έµαθε να σκέφτεται περισσότερο πριν µιλήσει. Αλήθεια, υπάρχει τρόπος να πετύχουµε το ίδιο;
Ο λόγος
Συνήθως γκρινιάζουµε:
α) για να τραβήξουµε την προσοχή των άλλων
β) γιατί θεωρούµε ότι έτσι θα πετύχουµε ευκολότερα αυτό που θέλουµε
γ) γιατί έχουµε µάθει ότι αυτός ο τρόπος αποδίδει και ότι έτσι µας κάνουν το χατίρι και
δ) γιατί είναι η εύκολη λύση. Ωστόσο, το να γκρινιάζουµε σηµαίνει ότι δεν διεκδικούµε ή δεν εκφράζουµε ώριµα αυτό που θέλουµε ή αυτό που µας ενοχλεί, ακόµα και αν έχουµε δίκιο.
Πώς να σταµατήσουµε
Όταν δεν παραπονιόµαστε συνεχώς, γινόµαστε πιο ήρεµοι και οι άλλοι µας αντιµετωπίζουν πιο σοβαρά και υπεύθυνα. Επίσης είµαστε πιο θετικοί, µε αποτέλεσµα να µας εκτιµούν, να µας σέβονται και να µας λαµβάνουν περισσότερο υπόψη τους. Για να τα καταφέρετε πρώτ’ απ’ όλα εξετάστε αν η προσωπικότητά σας γενικά είναι µάλλον ανώριµη και η γκρίνια αποτελεί ένα κοµµάτι της ή αν η τελευταία είναι κάποιο µεµονωµένο χαρακτηριστικό. Στη συνέχεια πράξτε αναλόγως:
Αν πρόκειται για χαρακτηριστικό µιας ανώριµης προσωπικότητας, η συνήθεια της γκρίνιας είναι πολύ δύσκολο να εγκαταλειφθεί. Για να γίνει κάτι τέτοιο πρέπει να προσπαθήσετε να ωριµάσετε συνολικά.
Αν η γκρίνια σάς… πιάνει κατά περιπτώσεις, πρέπει καταρχήν:
α. Να είστε σε εγρήγορση ώστε να αναγνωρίζετε εσείς οι ίδιες πότε γκρινιάζετε και όχι µόνο όταν σας το λένε οι άλλοι.
β. Βάλτε ένα όριο στο πόσο συχνά γκρινιάζετε.
γ. Αναπτύξτε άλλους τρόπους διεκδίκησης ή εκδήλωσης της ενόχλησής σας, π.χ. συζητώντας ή µη µιλώντας καθόλου σε κάποιες περιπτώσεις.
Κατόπιν, θα πρέπει να εκτιµήσετε και να αξιολογήσετε την τακτική σας. ∆ηλαδή, να εξετάσετε σε ποια περίπτωση δεν γκρινιάξατε, τι αποτέλεσµα είχε, αν το ίδιο το περιβάλλον σας σάς ωθεί να γκρινιάζετε κ.ά.
Της ∆ΗΜΗΤΡΑΣ ΒΓΕΝΟΠΟΥΛΟΥ
Με τη συνεργασία της ∆ρ Ίλιας Θεοτοκά, κλινικής ψυχολόγου - ψυχοθεραπευτριασ της Ψυχιατρικής Σχολής του Πανεπιστηµίου Αθηνών, Αιγινήτειο Νοσοκοµείο
http://www.myworld.gr/