"Βγάλ' το από μέσα σου", Ευτυχία Μητρίτσα ♥

Γεννήθηκε στην Καρδίτσα. Μεγάλωσε με την αγάπη των γονιών της για την μουσική, την οποία της μετέδωσαν και έτσι σε ηλικία 5 ετών ξεκινάει τις μουσικές σπουδές της με ακορντεόν. Μεγάλωσε με ακούσματα από Τούντα, Τσιτσάνη μέχρι Χατζιδάκι, Θεοδωράκη, Ξαρχάκο και σπούδασε πιάνο και ανώτερα θεωρητικά σε Καρδίτσα και Αθήνα, όπου μπήκε στο Τμήμα Μουσικών Σπουδών του Πανεπιστημίου. Από τότε ασχολείται και επαγγελματικά με το τραγούδι. Λέγεται Ευτυχία Μητρίτσα και είναι στην κυριολεξία η ευτυχία των γονιών της, αλλά και όσων την ακούν να τραγουδάει με την τρυφερότητα και το λυγμό, που διακρίνει την φωνή της. Συνεργάστηκε με σπουδαία ονόματα του ελληνικού πενταγράμμου, αλλά και σκηνοθέτες, ενώ η πρώτη της γνωριμία με το μουσικό κοινό έγινε με την συμμετοχή της στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης του 2006, όπου εκεί γνώρισε τον Σταύρο Σιόλα, με τον οποίο συνεργάζεται τον τελευταίο χρόνο. Τέλος θα μας μιλήσει για τον τελευταίο της δίσκο «Μυστικός Προορισμός», αλλά και για τα μελλοντικά της σχέδια…

Γ. Κ.: Ευτυχία, από τότε που θυμάσαι τον εαυτό σου ποια ήταν η πρώτη σου επαφή με την μουσική; Ποιο ήταν το πρώτο σου αγαπημένο άκουσμα;

Ε. Μ.: Ήταν η φωνή της μητέρας μου που μου τραγουδούσε. Οι γονείς μου αγαπάνε πολύ τη μουσική έτσι κι αλλιώς. Πολύ χαρακτηριστικά θυμάμαι ότι τραγουδούσαμε μέσα στο αυτοκίνητο στα διάφορα ταξίδια που κάναμε και αυτό μου άρεσε πολύ.

Γ. Κ.: Τι ακούσματα είχες στην παιδική και στην εφηβική σου ηλικία;

Ε. Μ.: Κυρίως στο σπίτι μας ακούγαμε ελληνική μουσική – από Τούντα και Τσιτσάνη μέχρι Χατζιδάκι, Θεοδωράκη, Ξαρχάκο κ.τ.λ. αλλά και πιο σύγχρονους δημιουργούς της σχολής των τραγουδοποιών. Σιγά σιγά άρχισα να ακούω βέβαια και περισσότερη ξένη μουσική με τις παρέες μου στο σχολείο. Από τους αγαπημένους μου δίσκους ήταν το «Dark side of the moon”.

Γ. Κ.: Από ποια ηλικία ξεκίνησες τις σπουδές σου στην μουσική;

Ε. Μ.: Ξεκίνησα μαθήματα στο Ωδείο από 5 χρονών και πρώτο μου όργανο ήταν το ακορντεόν.

Γ. Κ.: Ευτυχία, έχεις συνεργαστεί με μεγάλα ονόματα της ελληνικής ποιοτικής μουσικής σκηνής και θα ’χεις πολλές εμπειρίες απ’ τις συνεργασίες σου αυτές. Μπορείς να μοιραστείς μαζί μας μια;

Ε. Μ.: Κάθε συνεργασία για μένα ήταν πολύτιμη από κάθε άποψη γιατί βρέθηκα δίπλα σε  καλλιτέχνες που εκτιμώ (όπως ο Χρήστος Θηβαίος,ο Γιώργος Ανδρέου,  η Σαβίνα Γιαννάτου, ο Μίλτος Πασχαλίδης κ.α.) και είχα να μάθω πολλά πράγματα δανειζόμενη από την εμπειρία  τους κ.α. Μια από τις πιο δυνατές στιγμές που θυμάμαι είναι η συνεργασία μου με τον Ν. Μαμαγκάκη στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών –η πρώτη μου ουσιαστικά συνεργασία ως τραγουδίστριας- και λόγω ηλικίας έχει καταγραφεί μέσα μου πολύ τρυφερά.

Γ. Κ.: Πες μας για την συνεργασία σου με την «Ορχήστρα των χρωμάτων».

Ε. Μ.: Τότε ήταν και η πρώτη φορά που τραγούδησα με τα “χρώματα”- στη συναυλία του Μαμαγκάκη.  Ο Μίλτος Λογιάδης είναι ένας  εξαιρετικός μαέστρος που τον εκτιμώ πολύ για τη μουσικότητα και το ήθος του. Θυμάμαι με βοήθησε πολύ πάνω στη σκηνή που ήταν για μένα ένα εντελώς καινούριο γήπεδο, γιατί έπρεπε να κινηθώ στο χώρο. Δεν ήταν απλό να τραγουδάς π.χ. πάνω σε ένα θεωρείο και να πιάνεις την ατάκα της ορχήστρας από τέτοια απόσταση. Ο Μίλτος μου έλεγε ακόμα και τα λόγια. Αργότερα μου έκανε ο ίδιος πρόταση να τραγουδήσω ξανά με την ορχήστρα στην επετειακή συναυλία για τον Μάνο Χατζιδάκι (το 2006) τα τραγούδια του Καπετάν Μιχάλη. Ελπίζω η συνεργασία αυτή να συνεχιστεί και στο μέλλον.

Γ. Κ.: Η τελευταία σου συνεργασία ήταν με τον Σταύρο Σιόλα. Πως ήταν οι κοινές σας εμφανίσεις; Πες μας λίγα λόγια για τον Σταύρο.

Ε. Μ.: Ο Σταύρος καταρχήν είναι ένας καλλιτέχνης που εκτιμώ πολύ. Τον γνωρίζω ήδη από τη συμμετοχή μας στο Φεστιβάλ τραγουδιού. Από τότε μου είχε κάνει τη μεγαλύτερη εντύπωση ανάμεσα στα παιδιά και νομίζω πιάσαμε κουβέντα αμέσως. Κάτι δημιουργήθηκε δηλαδή μεταξύ μας και αισθανθήκαμε ότι είχαμε πράγματα να μοιραστούμε μουσικά. Νιώθω ότι μας δένει μια συγγένεια με τον Σταύρο και αυτός είναι και ο λόγος που θέλαμε να συνεργαστούμε φέτος, πέρα από το ότι βρισκόμαστε στην ίδια εταιρεία και έχουμε τον ίδιο παραγωγό. Η συγγένεια αυτή έχει τις ρίζες της στην αγάπη μας για την παραδοσιακή -λαϊκή μουσική και γενικά στο ethnic χρώμα και αυτό μπορεί κανείς να το αντιληφθεί στο live. Αυτό που μου άρεσε πολύ στην προετοιμασία και στις πρόβες που κάναμε είναι ότι είχαμε και οι δύο να προτείνουμε τραγούδια όχι μόνο για τον εαυτό μας, αλλά και ο ένας στον άλλον με βάση αυτό που είχε στο νου του. Καμιά φορά είναι ωραίο να ακούς και τι περιμένει ή θα ήθελε να ακούσει ο άλλος από σένα.  

Γ. Κ.: Με ποιους άλλους θα ‘θελες να συνεργαστείς;

Ε. Μ.: Θα ήθελα  πολύ να συνεργαστώ και με άλλους ανθρώπους της γενιάς μου. Υπάρχει ένα ρεύμα καινούριο που παρά τις δύσκολες συνθήκες που βιώνουμε όλοι κυοφορεί ενδιαφέροντα πράγματα, μουσικές και τραγούδια που θα μας απασχολήσουν στο μέλλον. Βλέπω πολλά παιδιά γύρω μου με ταλέντο και τις ίδιες αγωνίες με μένα. Να αρθρώσουν το λόγο τους και φυσικά να βρουν εκεί έξω συνομιλητές- ακροατήριο. Γι’ αυτό έχω μεγάλο ενθουσιασμό για το επόμενό μου album που θα είναι album συνεργασίας με ένα καινούριο πρόσωπο, τον Κώστα  Μπουντούρη.  

Γ. Κ.: Ποια είναι η σχέση σου με το θέατρο;

Ε. Μ.: Το θέατρο το αγαπώ πάρα πολύ και είναι προτεραιότητά μου να βλέπω  παραστάσεις όσο μπορώ. Έχω τραγουδήσει επίσης στις “Χοηφόρες” του Αισχύλου στην παράσταση που ανέβασε ο  Lee Brower το 2006 και πολύ ευχαρίστως θα ξαναδοκίμαζα να κάνω κάτι στο θέατρο. Ήταν συγκλονιστική εμπειρία.

Γ. Κ.: Πηγαίνεις θέατρο; Κινηματογράφο; Γενικά τι κάνεις τον ελεύθερο χρόνο σου;

Ε. Μ.: Ναι εκτός από θέατρο παρακολουθώ και σινεμά. Τώρα τελευταία είδα τη “Λυσσασμένη γάτα” του Richard Brooks και τον “Άμλετ” του Kenneth Branagh στην κινηματογραφική τους εκδοχή. Είναι σαν να κάνεις ψυχανάλυση με τους μεγάλους συγγραφείς. Βρίσκω τον πυρήνα μου και κατανοώ τον εαυτό μου. Εκτός αυτού όταν έχω ελεύθερο χρόνο βγαίνω με φίλους, πηγαίνω φυσικά σε μουσικές παραστάσεις -συναυλίες, ταξιδεύω, μαγειρεύω ..ανάλογα με τα κέφια.

Γ. Κ.: Για πες μας για την πρώτη σου δισκογραφική δουλειά. Πως προέκυψε; Τι περιλαμβάνει αυτός ο δίσκος;

Ε. Μ.: Το album μου λέγεται Μυστικός Προορισμός και περιλαμβάνει 7 τραγούδια. Έχω γράψει τη μουσική και του στίχους με εξαίρεση το “Σκλαβάκι της αγάπης “ που οι στίχοι είναι του Ορέστη Ντάντου. Είναι η πρώτη μου δουλειά και χαίρομαι ιδιαίτερα γιατί το υλικό αυτό, που έχει αρκετά προσωπικό χαρακτήρα, ολοκληρώθηκε χάρη στη συνεργασία μου με φίλους μουσικούς, τεχνικούς,  ανθρώπους της εταιρείας μου που πίστεψαν στα τραγούδια μου και βοήθησαν όλοι από τη μεριά τους στο τελικό αποτέλεσμα. Νομίζω ότι μου άνοιξε κι εμένα ένα δρόμο και έβγαλα μια πιο δημιουργική μου πλευρά που μέχρι τώρα δεν τη γνώριζα- έγινε σχεδόν από μόνο του.   

Γ. Κ.: Από πού εμπνέεσαι τα τραγούδια σου συνήθως; Πως νιώθεις την στιγμή της έμπνευσης;

Ε. Μ.: Η έμπνευση έχει να κάνει με την αρχική ιδέα. Είναι σαν ένα φωτάκι που αναβοσβήνει στο μυαλό σου και περίπου ξέρεις τι θέλεις να πεις αλλά πρέπει να βρεις τον τρόπο που θα το κάνεις. Χωρίς αυτή δε μπορείς να ξεκινήσεις, αλλά στη συνέχεια χρειάζεται δουλειά, δεν είναι σαν την αυτόματη γραφή. Αυτή η αρχική ιδέα συνήθως έρχεται από διάφορα ερεθίσματα, προσωπικά με την ευρεία έννοια. Το τραγούδι είναι μια ερμηνεία, η δική μου ερμηνεία για τον κόσμο γύρω μου. 

Γ. Κ.: Πως λειτουργείς με τα τραγούδια σου, γράφεις πρώτα την μουσική και μετά τους στίχους ή πρώτα στίχους και μετά μουσική;

Ε. Μ.: Συνήθως ξεκινάω από το στίχο γιατί πρέπει να ξέρω τι θέλω να εκφράσω με τη μουσική, τι θέλω να πω και για μένα ο στίχος είναι βασικός. Το ανάποδο μου είναι πιο δύσκολο, νομίζω με περιορίζει νοηματικά. 

Γ. Κ.: Τι νιώθεις όταν τραγουδάς; Προτιμάς να τραγουδάς ή να γράφεις τραγούδια;

Ε. Μ.: Αισθάνομαι αυτό που είπα και νωρίτερα, ότι είμαι ο εαυτός μου, ότι μιλάω μια γλώσσα δική μου που με εκφράζει καλύτερα και άρα μπορώ να επικοινωνήσω με τον έξω κόσμο καλύτερα. Αν δεν έγραφα πάλι θα τραγουδούσα, εξάλλου έτσι ξεκίνησα. Νιώθω περισσότερο μουσικός.

Γ. Κ.: Ποια είναι η διαφορά μεταξύ ζωντανού και ηχογραφημένου;

Ε. Μ.: Υπάρχει σαφής διαφορά. Άλλες οι συνθήκες του στούντιο άλλες της συναυλίας. Στο στούντιο πειραματίζεσαι, δοκιμάζεις, ανακαλύπτεις ακόμα τη μουσική, χρειάζεται τόλμη και ακρίβεια ενώ στο live αυτό που έχει σημασία είναι να φτάσει αυτό που κάνεις στον κόσμο, πράγμα που μπορεί να συμβεί ακόμα κι αν δεν είναι “τέλειο”.  

Γ. Κ.: Ποια θα είναι τα επόμενα βήματα στην καριέρα σου; Θα συνεχίσεις και την επόμενη περίοδο την συνεργασία σου με τον Σταύρο Σιόλα;

Ε. .Μ.: Αυτόν τον καιρό όπως σου είπα ετοιμάζω τον καινούριο μου δίσκο με τον Κώστα. Μέσα στο καλοκαίρι όμως θα συνεχίσουμε να παίζουμε  με τον Σταύρο. Για το χειμώνα υπάρχουν διάφορες ιδέες. Θα δούμε.

Γ. Κ.: Το blog μου λέγεται «Η συνομωσία των τεχνών». Τι σημαίνει για σένα;

Ε. Μ.: Εύχομαι το blog σου να πολλαπλασιάσει τους φίλους του και τους ...φίλους σου. Είναι κι αυτός ένας τρόπος επικοινωνίας μεταξύ μας που μπορεί ο ένας να ανακαλύπτει πράγματα για τον άλλον και να μαθαίνει νέες προτάσεις για ότι συμβαίνει γύρω από τον πολιτισμό. Αυτό που έχει σημασία είναι να βρίσκουμε όλοι μας την προσωπική μας ελευθερία, τη δυνατότητα και τα μέσα να εκφραζόμαστε. Η τέχνη είναι ένα όχημα. Το σύνθημα; “Βγάλ’ το από μέσα σου” . Σ᾽ ευχαριστώ πολύ μέσα από την καρδιά μου. Καλή συνέχεια!!!!

Κι εγώ σ’ ευχαριστώ!!! Κι εσύ καλή επιτυχία σε ότι κάνεις στην συνέχεια!!!

 *Εδώ η Ευτυχία μέσα από την ζωντανή της εμφάνισή με τον Σταύρο Σιόλα στο Αλμάζ μας τραγουδάει μαζί με την καλεσμένη της Μαρία Παπαγεωργίου το σύνθημά της "Βγάλ'το από μέσα σου".

ΠΗΓΗ:http://giankor.blogspot.gr/ 

ΕΔΩ ΕΝΑΙ ΟΙ ΣΕΛΙΔΕΣ ΤΗΣ ΕΥΤΥΧΙΑΣ ΜΗΤΡΙΤΣΑ
YOUTUBE:https://www.youtube.com/
FACEBOOK:https://www.facebook.com/
GOOGLE+:https://plus.google.com/