Μια γενική απάντηση στο ερώτημα αν τα νερά των ποταμών είναι πόσιμα είναι αρνητική: στην πλειονότητα τους δεν είναι πόσιμα, εκτός κι αν επεξεργαστούν κατάλληλα. H αλήθεια είναι ότι όταν βλέπεις ένα μεγάλο ορεινό ποτάμι με δυσκολία θα σκεφτείς ότι τα κελαρυστά του νερά δεν πίνονται. Όμως αυτό που παραμονεύει δεν φαίνεται με το μάτι. Στα νερά των περισσοτέρων ποταμών της χώρας μας ζούνε επικίνδυνοι μικροοργανισμοί, ικανοί να προκαλέσουν από πολλά ανεπιθύμητα συμπτώματα μέχρι και ασθένειες. Ασφαλώς το παραπάνω δεν αφορά όλα τα ποτάμια και σε όλα τα σημεία τους και πολλοί θα πουν ότι πίνουν ποταμίσιο νερό άνετα, εδώ και χρόνια, χωρίς να πάθουν τίποτα. Όμως είναι ένα ρίσκο που δεν χρειάζεται να πάρει κανείς αν οργανώσει σωστά την εκδρομή του κι αν είσαι σε θέση να διαβάζει στοιχειωδώς τα σημάδια της περιοχής που βρίσκεται.
Κύριοι παράγοντες που αλλοιώνουν την ποιότητα των νερών είναι η παρουσία χωριών ή οικισμών που δεν έχουν διευθετήσει το αποχετευτικό τους σύστημα ανάντη του ποταμού και η παρουσία από στάνες κοντά στις όχθες που συχνά διοχετεύουν τα περιττώματα των ζώων στο ποτάμι. Αυτοί οι δύο παράγοντες ευθύνονται για την παρουσία βακτηρίων με διασημότερο το Escherichia coli, το οποίο προκαλεί πόνους στην κοιλιακή χώρα και έντονη διάρροια. Το βακτήριο Escherichia coli απαντάται σε πολλά σημεία των ποταμών της χώρας μας και ο Καρπενησιώτης δεν είναι εξαίρεση. Ένας άλλος αρνητικός παράγοντας είναι η παρουσία ιχθυοτροφείων, όπου συχνά κοντά τους υπάρχουν αυξημένες ποσότητες βαρέων μετάλλων, ενώ τα αντιβιοτικά που χρησιμοποιούνται οδηγούν σε όλο και ανθεκτικότερες γενιές παθογόνων βακτηρίων. Τέλος, επικίνδυνοι παράγοντες είναι η χρήση φυτοφαρμάκων σε παρακείμενα χωράφια, τα νεκρά ζώα στις κοίτες, η παρουσία εγκαταστάσεων βιολογικού καθαρισμού και τα δηλητήρια που χρησιμοποιούνται από παράνομους αλιείς.
Αν τα παραπάνω σας μοιάζουν περισσότερα ζοφερά από ότι θα μπορούσαν να είναι, μην ανησυχείτε. Ας μην ξεχνάμε ότι τα νερά των ποταμών που καταλήγουν στα συστήματα ύδρευσης των πόλεων περνούν μέσα από διαδοχικά φιλτραρίσματα καθαρισμού και διαρκείς ελέγχους. Η χώρα μας μάλιστα βρίσκεται στις υψηλότερες θέσεις παγκοσμίως όσον αφορά την ποιότητα των νερών που φτάνουν στις βρύσες μας. Τι κάνουμε όμως αν βρισκόμαστε στη φύση και τα νερά που κουβαλάμε μαζί μας τελειώσουν; Καταρχήν είμαστε προετοιμασμένοι πριν από την βόλτα μας γνωρίζοντας σε ποια σημεία της διαδρομής ή κοντά σε αυτήν υπάρχουν πηγές. Αν ωστόσο δεν υπάρχουν φροντίζουμε να βρούμε σημεία κοντά στο ποτάμι όπου τα νερά κατεβαίνουν σε απότομη κλίση. Ακόμα και κάθετοι βράχοι με υγρασίες και νερά που πέφτουν με την μορφή σταγόνων είναι προτιμότεροι από το ποτάμι. Για τους πιο οργανωμένους στο εμπόριο κυκλοφορούν διάφορα προϊόντα καθαρισμού νερού (ταμπλέτες, μικρά φίλτρα, σταγόνες διαλύματος ιωδίου), ενώ όσοι κουβαλάνε εξοπλισμό για κάμπινγκ μία ασφαλή λύση είναι ο βρασμός του νερού. Αν τέλος είστε αναγκασμένοι να πιείτε από το ποτάμι να έχετε υπόψη σας ότι ισχύει ο κανόνας “γρηγορότερο νερό σημαίνει συνήθως καθαρότερο νερό”. Πάρτε δυνάμεις και ανεβείτε ανάντη μέχρι να συναντήσετε σημεία όπου το νερό τρέχει γρηγορότερα και είναι πιο καθαρό. Ένα μικρό ρέμα σε κλίση που καταλήγει στο ποτάμι είναι ιδανικό. Αποφύγετε νερά χειμάρρων καθώς είναι γεμάτα ιζήματα, στάσιμα νερά, μικρές λιμνούλες και υγρασίες που επικάθονται στην βλάστηση. Και βέβαια μην παρασυρθείτε από την απόλαυση της διαδρομής και την ανόθευτη φαινομενικά ομορφιά της φύσης, όπως μπορεί να έγινε στο προχθεσινό συμβάν. Πριν αλληλεπιδράσουμε με την φύση πρέπει να γνωρίζουμε πολύ καλά με τι έχουμε να κάνουμε.
Στην φωτογραφία μία τυπική εικόνα του Καρπενησιώτη.
Πηγή: http://www.naturagraeca.com/