Ο Αδαμάντιος Πεπελάσης,...
σε συνέντευξή του στην «Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία» κάνει λόγο για παραπλάνηση της κοινωνίας και εκτιμά ότι χρειάζονται ριζικές αλλαγές.
Αποσπάσματα από τη συνέντευξή του Αδ. Πεπελάση:
Πώς φτάσαμε στη σημερινή κατάσταση της Ελλάδας;
Το πρόβλημα είναι βεβαίως οικονομικό αλλά και βαθύτατα πολιτικό και ηθικό. Απειλούμεθα για την 5η δόση γιατί περιπαίξαμε τους ευρωπαίους δανειστές. Ημασταν ύποπτοι εξ αρχής, καθώς οι προηγούμενοι είχαν δώσει δείγματα αναξιοπιστίας. Ερχεται ο κ. Παπανδρέου και όλοι πιστέψαμε ότι επιτέλους η αξιοπιστία μας κάπως θα ανέβει. Σιγά σιγά συνειδητοποιήσαμε πόσο ανόητα προσπαθούμε να παρασύρουμε τους δανειστές μας λέγοντάς τους ανακρίβειες. Ο κ. Παπακωνσταντίνου έχει κάνει κακό και στην οικονομική πολιτική, και στον βαθμό αξιοπιστίας αυτού του τόπου. Η έπαρσή του, που πολλές φορές εξέφραζε μάλλον ανοησία παρά βαθύτατη γνώση, έδειχνε στην αρχή τουλάχιστον ότι εμείς εδώ έχουμε ένα πρόγραμμα που δεν πρόκειται να παραβιάσουμε. Ωστόσο έκανε τα πάντα για να αποδειχθεί ότι δεν ήμασταν ειλικρινείς με την ίδια μας την κοινωνία πρώτα πρώτα. Πόσες φορές δεν είπε ότι είναι η τελευταία φορά που θα επιβαρυνθεί η κοινωνία. Μια κοινωνία ταλαιπωρημένη, διχασμένη, απορημένη πάνω από όλα. Και τους πετάμε την παραπλάνηση στα μούτρα τους, τόσες φορές. Μπορούμε να πούμε επιτέλους την αλήθεια;
Αν ήσασταν στην κυβέρνηση, τι αλλαγές θα κάνατε;
Θα προσπαθούσα πρώτα να αποκατασταθεί η εμπιστοσύνη του κόσμου με τους ηγέτες. Χρόνια πολλά τώρα, αλλά ιδιαίτερα τους τελευταίους 18 μήνες, δεν λειτουργήσαμε σοβαρά ψάχνοντας να βρούμε την αληθινή αιτία του προβλήματός μας και αποτελεσματικές θεραπείες. Ο ένας ήθελε να βγάλει τα μάτια του άλλου.
Δεν είναι δυνατό κανείς ηγέτης εκλεγμένος νόμιμα και συνταγματικά να λέει ότι εγώ ήρθα εδώ ως μεσσίας να σώσω αυτόν τον τόπο. Δεν είναι δυνατό να παίζεις τον ρόλο του μεσσία σε μια κοινωνία ταλαιπωρημένη, που τρικλίζει. Δεν υπάρχουν μεσσίες, υπάρχουν άνθρωποι με αίσθημα ευθύνης. Πριν από 18 μήνες υπήρχε η ευκαιρία να παρέμβεις, να επικοινωνήσεις με τον κόσμο, να τον πείσεις ότι του λες την αλήθεια, να καταλάβει τις αδυναμίες του.
Ησασταν διοικητής στην ΑΤΕ. Πιστεύετε ότι πρέπει να πωληθεί μερίδιό της, δεδομένης της θέσης της κυβέρνησης για ισχυρό τραπεζικό κρατικό πυλώνα;
Οι αποκρατικοποιήσεις πρέπει να γίνονται μέσα σε ένα ευρύτερο πλαίσιο, που θα τύχει βαθιάς και προσεκτικής επεξεργασίας. Αλλιώς, είναι, ως συνήθως, ατάκτως ερριμμένες αποφάσεις, που εξυπηρετούν ενδεχομένως την πίεση της στιγμής ή πολιτικές ανάγκες, αλλά δεν μπορούν να αποδώσουν.
Συμφωνείτε δηλαδή με αποκρατικοποιήσεις;
Ναι, αν απαντούν σε ένα βασικό ερώτημα: πώς όλες οι κινήσεις μακροχρόνια, ή έστω μεσοπρόθεσμα, θα με βοηθήσουν για να εντείνω τους ρυθμούς ανάπτυξης αυτού του τόπου.
Πού θα βρεθούν τα λεφτά; Η τρόικα ζητάει περικοπές παντού.
Θα επιχειρήσουμε να την πείσουμε. Ενα από τα σφάλματά μας είναι ότι υπογράψαμε με κλειστά τα μάτια. Συνεχίσαμε με το δεύτερο, τρίτο μνημόνιο και δεν ξέραμε τι ανανεώναμε. Δεν ειπώθηκε το «όχι», παρά μόνο αν κάτι είχε πολιτικό κόστος. Και η περικοπή των δαπανών παιδείας δεν είχε κόστος.
Τα λεφτά όμως δεν απαντήσατε, πού θα τα βρίσκατε;
Δεν θα τα έβρισκα εύκολα. Θα τα έκοβα από άλλες δαπάνες, που δεν είμαι βέβαιος ότι έχουν περιοριστεί. Μου λέει ένας φίλος μου τι γίνεται με τα κρατικά αυτοκίνητα και όσους φρουρούν πολιτικά και άλλα πρόσωπα. Είναι ένα παράδειγμα μόνο ανάμεσα σε πολλά που, αν προστεθούν, εξοικονομούν τα λεφτά. Και μετά είναι η φοροδιαφυγή. Ολες οι κυβερνήσεις ήθελαν να την περιορίσουν, αλλά να που δεν το έχουν κάνει. Βλέπω ανομία γύρω μας παντού και πώς να πεισθεί ο πολίτης ότι πρέπει να κουβαλήσει το βάρος, σε μια πολιτεία που έτσι και αλλιώς τον κλέβει.
