Οι τρίχες της τσουκνίδας είναι στην πραγματικότητα λεπτοί, μυτεροί
γυάλινοι σωλήνες που μοιάζουν με τη βελόνα μιας σύριγγας. Το πάνω,
μυτερό άκρο τους είναι καλυμμένο με ένα εύθραυστο κυστίδιο, ενώ το κάτω
άκρο τους είναι ελαφρώς διογκωμένο και καλύπτεται από μια ομάδα
μικρότερων κυττάρων, τα οποία δίνουν στη βάση της τρίχας κάποια
ελαστικότητα.....Το διογκωμένο κάτω άκρο της τρίχας περιέχει δραστικές ουσίες (ισταμίνη, μυρμηκικό οξύ και ακετυλχολίνη). Όταν κάποιος αγγίξει την τρίχα τότε η πίεση που ασκείται οδηγεί την τρίχα μέσα στο δέρμα, το μαλακό άκρο της σπάζει και η βάση της πιέζεται ώστε να αδειάσει το περιεχόμενο μέσα στο δέρμα - όπως ακριβώς μια σύριγγα. Οι δραστικές ουσίες που η τρίχα απελευθερώνει στο δέρμα προκαλούν την εξαιρετική ενόχληση και τον ερεθισμό που ακολουθεί το τσίμπημα της τσουκνίδας.
Οι αρχαίοι Έλληνες θεωρούσαν τις τσουκνίδες σπουδαία φυτά από φαρμακευτική άποψη. Ο Ησίοδος προέτρεπε τους συγχρόνους του να τρώνε τις τσουκνίδες βρασμένες προκειμένου να μπορούν να αντιμετωπίσουν όλες τις ασθένειες. Και σήμερα ακόμα θα βρούμε πολλές συνταγές που περιλαμβάνουν τις τσουκνίδες. Χρησιμοποιούνται ως φαρμακευικά φυτά, επειδή ο χυμός τους είναι στυπτικός και αποτελεί εξαιρετικό φάρμακο για την άμεση ανάσχεση της ρινορραγίας. Συλλέγεται και ξηραίνεται ολόκληρο το φυτό. Στα καταστήματα που πωλούν βότανα διατίθεται σε μείγμα με λεμονόχορτο για την παρασκευή ενός εξαιρετικά εύγευστου ροφήματος.
πηγή
http://meacolpa.blogspot.com/2011/08/blog-post_6490.html
