«Κυρία δώστε μου μια τυρόπιτα και θα σας φέρω τα λεφτά αύριο…». Είναι μια φράση που ακούγεται όλο και περισσότερο από τότε που άνοιξαν και πάλι τα σχολεία, λέει στο thebest.gr, υπεύθυνη κυλικείου σε κεντρικό σχολείο της Πάτρας...
Σύμφωνα με μαρτυρίες ενοικιαστών κυλικείων από διάφορα σχολεία της Πάτρας, αυξάνεται συνεχώς ο αριθμός των μαθητών, οι οικογένειες των οποίων έχουν σταματήσει να δίνουν χαρτζιλίκι στα παιδιά τους, με αποτέλεσμα αυτά να μην μπορούν να αγοράσουν κολατσιό στο διάλειμμα.
Έτσι πολλά από αυτά είναι αναγκασμένα να καταφύγουν στο βερεσέ και το κυλικείο πλέον απέκτησε…τεφτέρι.
«Πολλά από αυτά τα χρήματα θα τα χάσουμε και το γνωρίζουμε, αλλά η φτώχεια εξαπλώνεται ραγδαία και πως μπορείς, με τι καρδιά μπορείς να αρνηθεις σε ένα παιδί» εξομολογείται ένα άλλος ιδιοκτήτης κυλικείου σε σχολείο της πόλης, που βρίσκεται στις λεγόμενες λαϊκές συνοικίες.
Ακόμα και οι δάσκαλοι έχουν αναγκαστεί μπροστά στο τραγικό φαινόμενο να βάλουν κάποιες φορές το χέρι στην τσέπη, αφού και αυτοί γνωρίζουν την κατάσταση πολλών εκ των οικογενειών των μαθητών τους, οι οποίες από την μια χρόνια στην άλλη, αντιμετωπίζουν το φάσμα της ανεργίας, της εξαθλίωσης και της φτώχιας.
Είναι καιρός οι σύλλογοι γονέων και δασκαλών να συνεργαστούν, με θέμα την δημιουργία αναχώματος στην ολοένα και αυξανόμενη ανέχεια, μεταξύ των μαθητών τους. Ελπίζοντας ότι κάτι θα καταφέρουν...
Σύμφωνα με μαρτυρίες ενοικιαστών κυλικείων από διάφορα σχολεία της Πάτρας, αυξάνεται συνεχώς ο αριθμός των μαθητών, οι οικογένειες των οποίων έχουν σταματήσει να δίνουν χαρτζιλίκι στα παιδιά τους, με αποτέλεσμα αυτά να μην μπορούν να αγοράσουν κολατσιό στο διάλειμμα.
Έτσι πολλά από αυτά είναι αναγκασμένα να καταφύγουν στο βερεσέ και το κυλικείο πλέον απέκτησε…τεφτέρι.
«Πολλά από αυτά τα χρήματα θα τα χάσουμε και το γνωρίζουμε, αλλά η φτώχεια εξαπλώνεται ραγδαία και πως μπορείς, με τι καρδιά μπορείς να αρνηθεις σε ένα παιδί» εξομολογείται ένα άλλος ιδιοκτήτης κυλικείου σε σχολείο της πόλης, που βρίσκεται στις λεγόμενες λαϊκές συνοικίες.
Ακόμα και οι δάσκαλοι έχουν αναγκαστεί μπροστά στο τραγικό φαινόμενο να βάλουν κάποιες φορές το χέρι στην τσέπη, αφού και αυτοί γνωρίζουν την κατάσταση πολλών εκ των οικογενειών των μαθητών τους, οι οποίες από την μια χρόνια στην άλλη, αντιμετωπίζουν το φάσμα της ανεργίας, της εξαθλίωσης και της φτώχιας.
Είναι καιρός οι σύλλογοι γονέων και δασκαλών να συνεργαστούν, με θέμα την δημιουργία αναχώματος στην ολοένα και αυξανόμενη ανέχεια, μεταξύ των μαθητών τους. Ελπίζοντας ότι κάτι θα καταφέρουν...