Παναγιώτης ΜαυροειδήςΤην επόμενη κιόλας της διήμερης συνόδου της ΕΕ όπου ο Γαλλο-Γερμανικός άξονας έριχνε στο καναβάτσο την Μεγάλη Βρετανία, σε πρωτοσέλιδο κύριο άρθρο στο BBC γινόταν μια παραπομπή: ‘’Κρίση του ευρώ: ο αμερικανός στρατηγός Martin Dempsey, ανησυχεί για εξέγερση’’!....
Σε τι συνίσταται αυτή η ανησυχία; Ο στρατηγός, μιλώντας σε συνάντηση ενός think–tank που ονομάζεται ''Ατλαντικό Συμβούλιο'' και με θέμα ‘’η ευρωζώνη σε μεγάλο κίνδυνο’’, υπενθυμίζει πως στην Ευρώπη υπάρχουν 80.000 στρατιώτες και 12.000 πολιτικό προσωπικό του αμερικανικού στρατού.
Επισημαίνεται ο κίνδυνος να ‘’εκτεθεί’’ αυτό το δυναμικό σε μια πιθανή εξέγερση λόγω της κρίσης του ευρώ ή/και της διάσπασης της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Εκφράζεται επίσης η ανησυχία μήπως οι ευρωπαίοι εταίροι δεν αναλάβουν τις συμφωνημένες υποχρεώσεις για την ανάπτυξη του νέου μαχητικού F-35.
Οι μέρες της αθωότητας έχουν περάσει πλέον.
Αυτές οι γεμάτες νόημα ΄΄υπενθυμίσεις’’, απευθύνονται απειλητικά προς όλους τους λαούς της Ευρώπης. Η δημοκρατία του καπιταλισμού στο απόγειο της….έχει αντικατασταθεί από την ανοιχτή απειλή και τον εκφοβισμό.
Αλλά αποτελούν και σήμα και απειλή επικίνδυνης κλιμάκωσης στον ενδο-καπιταλιστικό ανταγωνισμό.
Είναι σημαντικό να βλέπει κανείς πέρα από τη μύτη του.
Να έχει συναίσθηση ποιος είναι ο αντίπαλος. Να αναγνωρίσεις αυτόν, τα όπλα του, το στόχο του, την τακτική και στρατηγική του.
Να προετοιμάζεται με το αντίστοιχο πολιτικό πρόγραμμα, την οργάνωση, τις πολιτικές και κοινωνικές συμμαχίες.
Να στοχεύει εκεί που πρέπει.
Η κοινωνική σύγκρουση που έχουμε μπροστά μας, θα είναι αντίστοιχης έκτασης, ποιότητας και βάθους με την καπιταλιστική κρίση και την προσπάθεια για ''επανίδρυση του καπιταλισμού'', πάνω στον εξανδραποδισμό του κόσμου της εργασίας και τη διάλυση ακόμη και των ελάχιστων κοινωνικών δομών προοδευτικού χαρακτήρα.
Να το πούμε με λίγες απλές λέξεις;
Απέναντι μας είναι ο καπιταλισμός, η κρίση του, η προσπάθεια εξόδου από αυτήν στην πλάτη των εργαζομένων και των λαών. Δεν είναι οι ''διεφθαρμένοι πολιτικοί'' γενικά. Δεν είναι απλά οι ''επίορκοι'' και ''οσφυοκάμπτες''. Δεν είναι οι ''εβραίοι'', ούτε οι ''μασόνοι''. Δεν είναι η τρελλή Μέρκελ, όπως δεν ήταν και ο τρελλός Χίτλερ που οδήγησε στο μακελλειό του Β' Παγκοσμίου Πολέμου.
Τρία πράγματα συνθέτουν την μεγάλη βουτιά προς τα πίσω που πάει να συντελεστεί:
Πρώτο: Οικονομική-κοινωνική εξαθλίωση
Δεύτερο: περιστολή της δημοκρατίας και της ελευθερίας
Τρίτο: υποταγή στις ηγεμονικές καπιταλιστικές χώρες που ηγούνται της επίθεσης του κεφαλαίου
Απλά και με θάρρος να δούμε την απάντησή μας.
Ψωμί-Δημοκρατία-Απελευθέρωση και αξιοπρέπεια. Τα καταχτούμε μέσα από τον αντικαπιταλιστικό αγώνα.
Είναι σημαντικό να αναγνωρίσουμε και τον ''εαυτό μας''. Χωρίς αυτο-συνείδηση η κοινωνική δυσαρέσκεια δεν γίνεται δρον πολιτικό υποκείμενο.
Χωρίς ιδεολογική-πολιτική οριοθέτηση, πολιτιστική και αξιακή ταυτότητα, το ευρύτερο πολιτικό υποκείμενο, το κίνημα, ακόμη και μια εξέγερση, δεν έχουν απαραίτητα προοδευτική κατεύθυνη.
Δεν είναι ζήτημα ''όρων και προϋποθέσεων''. Είναι το περιεχόμενο της μάχης που πρέπει να δοθεί. Τα αποτελέσματά της δε θα είναι μονοσήμαντα. Χίλια-δυό ρυάκια κοινωνικής ριζοσπαστικοποίησης και πολιτικού προσανατολισμού, μπορούν και πρέπει να συνενωθούν σε ένα αγωνιστικό μέτωπο ανατροπής της επίθεσης.
Η αριστερά πρέπει να δώσει ταυτόχρονα τη μάχη.
Και της συγκρότησης του μετώπου και του αγώνα ανατροπής και του αντικαπιταλιστικού προσανατολισμού.
Αυτός είναι ο δημιουργικός επαναστατικός ρόλος της. Όχι να αρκείται σε μάχη ''πολιτικών συμπερασμάτων'' ή να αποκοιμιέται με ‘’ευρωπαϊκές λύσεις’’ και ‘’προοδευτικές κυβερνήσεις’’ που θα προκύψουν με εκλογικούς περιπάτους.
Ολόκληρο το άρθρο του BBC.
