θέλουμε ή δεν θέλουμε, που βρίσκουμε ή χάνουμε, που ζούμε ή πεθαίνουμε. Αρνητικά ή θετικά, τα συναισθήματα αποτελούν κινητήριο δύναμη. Ακόμα και αυτή η παραδοχή φέρνει συναισθήματα. Είναι μια επιβεβαίωση ζωής, ύπαρξης, ενέργειας. Για κάθε πράξη μας, κάθε ενέργεια, κάθε πρωτοβουλία, υπάρχει η αντίστοιχη συναισθηματική "αποζημίωση", όταν μάλιστα η ενέργεια μας είναι πρωτοπόρος, συλλογική, ριζοσπαστική, ρομαντική, η αναγνώριση της προσπάθειας μας από τον περίγυρό μας και το περιβάλλον μας αποτελούν τροφοδότη συναισθημάτων και μας δίνει κουράγιο να συνεχίσουμε. Στη συνέχεια της προσπάθειάς μας επιζητούμε ακόμη μεγαλύτερη συναισθηματική ικανοποίηση, δικιά μας και των γύρω μας. Δίνουμε ελευθερία δράσης και απαιτούμε το ίδιο για εαυτούς, δίνουμε κουράγιο και λαμβάνουμε ενέργεια. "Δούναι και λαβείν". Μια αμφίδρομη σχέση.
Ξαφνικά ένα νέο συναίσθημα ξεπροβάλλει, η αμφίδρομη ανταλλαγή ενέργειας και η ενωτική τάση στην πρωτοβουλία (παράγωγο αμιγούς ελευθερίας) μας γεμίζουν "συντροφικότητα", κάτι πρωτόγνωρο. Είναι αυτή η συντροφικότητα, ένα από τα πλέον ευγενή συναισθήματα, που σε κάνουν να δίνεις εκείνο τον αγώνα. Να βάζεις πέρα τα μικρά, τα ανούσια, τους εγωισμούς. Να βάζεις μπροστά τα μεγάλα, την προσφορά, την αγάπη, την δόξα, την δημιουργικότητα. Εκεί που ήσουν μόνος, είσαι με πολλούς. Εκεί που ήσουν σκλάβος, σπας τις αλυσίδες. Έχεις κάνει ένα βήμα ελευθερίας και αποζητάς την αλήθεια. Γεννάς ερωτήματα, ποιος να σε κρατάει φυλακισμένος; Τι φταίει; Πού είναι η αλήθεια. Πότε είσαι ελεύθερος; Πότε ζεις, πότε πεθαίνεις και πότε επιβιώνεις; Πλέον έχεις ξυπνήσει, μετέχεις, δρας και διεκδικείς ελευθερία. Μα τα ερωτήματα συνεχίζουν, αυξάνουν, μιλούν στο κεφάλι σου. Που είναι η ελευθερία τόσα χρόνια; Στη ζωή τίποτα δε χαρίζεται, τα πάντα κερδίζονται με αγώνα, με μάχη, με πάθος, με ιδρώτα. Όταν αποφασίσεις να δώσεις αυτόν τον αγώνα, να απαντήσεις αυτά τα ερωτήματα τότε έχεις κάνει ακόμα ένα βήμα για την ελευθερία.
Ξεκινάς τον δρόμο σου για να αποδράσεις από την φυλακή. Το κορμί πλέον πονά, η ψυχή θεριεύει και στο μυαλό ακούς ένα τραγούδι: "Θα πάρω μιαν ανηφοριά θα πάρω μονοπάτια να βρω τα σκαλοπάτια που παν στη Λευτεριά…" Έχεις κάνει δυο βήματα και συνεχίζεις, δίνεις και παίρνεις, πονάς του εχθρούς, σε πονάνε και αυτοί, βοηθάς τους συντρόφους, σε βοηθούνε και αυτοί. Είσαι σα έναν τόπο γεμάτο λουλούδια και προχωράς, οι μυρωδιές σε ευχαριστούν και τα χρώματα γύρω σου ηρεμούν το μυαλό σου. Δίνεις και λαμβάνεις επειδή είσαι ελεύθερος, όμως δεν είσαι ασφαλής.
Σε κάθε βήμα που κάνεις θα γεννιέται και ένας εχθρός. Το δικό του όνειρο, το δικό του συναίσθημα δεν είναι να δώσει και να πάρει, αλλά μόνο να πάρει ή μόνο να μην πάρεις εσύ. Τα λουλούδια σου δεν είναι όλα αθώα, υπάρχουν και αυτά που έχουν αγκάθια. Θα σε κόψουν, θα σε ματώσουν, θα σε πονέσουν. Θα μοιάζουν να σε αποζητούν, μα θα προδώσουν την αγάπη σου. Η λευτεριά θα σε κάνει να αντέξεις, διότι εάν δεν αντέξεις δεν θα σε θέλει. Εκεί θα βρεις την γνώση, θα μάθεις τα άνθη, θα μάθεις να διαβαίνεις τις ατραπούς και τα μονοπάτια. Μόλις μάθεις θα κατέχεις την εμπειρία και θα είσαι σίγουρος για εσένα. Η ικανοποίηση σου θα είναι τέτοια που θα μοιραστείς την γνώση λαμβάνοντας συντροφικότητα. Θα συνεχίσεις τα βήματα προς την ελευθερία σκεπτόμενος "δούναι και λαβείν ".
Συνεχίζεις εφοδιασμένος με συναισθήματα, με γνώσεις, με εμπειρία, όμως τα πόδια πονούν και το κορμί στενάζει. Το μυαλό σκέφτεται και το πνεύμα επιθυμεί, ο χρόνος είναι εχθρός και σύμμαχος μα η ανηφόρα είναι τόσο σκληρή, προσπαθείς να συνεχίσεις. Κάθε ένας που επιθυμεί να γευτεί την ελευθερία, δεν το επιθυμεί μόνο για αυτόν. Το επιθυμεί για όλους, ειδάλλως δεν το επιθυμεί αληθινά. Σκέψου πως εσένα κανείς δεν σου έδωσε λευτεριά, μόνος σου την ψάχνεις. Κάθε ένας που την έψαξε κουράστηκε και έπαψε, δεν συνέχισε και ξανασκλαβώθηκε για αυτό και κανείς δεν σου την έδωσε. Αν σταματήσεις θα κάνεις και εσύ το ίδιο, θα είσαι πάλι ένας σκλάβος, θα πάψεις τον αγώνα σου. Αν όμως συνεχίσεις θα δώσεις λευτεριά και σε άλλους, φαντάσου τα συναισθήματα, την ενέργεια, το φούντωμα της φλόγας, την λευτεριά να πλησιάζει. Η υπομονή είναι αρετή.
Θα περπατήσουμε όλοι μας, θα περάσουμε τις ατραπούς και τα μονοπάτια. Θα βρεθούμε σε ένα λιμάνι, ένα ξεχασμένο λιμάνι μπροστά σε μια άγρια θάλασσα. Όσοι αντέξαμε θα έχουμε βρεθεί εκεί, αναζητητές της ελευθερίας. Θα μπούμε σε ένα πλοίο, όσοι χωρούμε και θέλουμε. Το πλοίο θα το έχουμε φτιάξει εμείς, με τα δικά μας χέρια. Και θα το γεμίσουμε εμείς με τα δικά εφόδια. Και θα ράψουμε μόνοι μας τα πανιά, γίνουμε εμείς πλήρωμα και θα διαφέρουμε από τα άλλα καράβια. Θα είμαστε όλοι καπετάνιοι, όλοι πλήρωμα και ναύτες. Θα υψώσουμε μια μαύρη μπαντιέρα και θα βάλουμε πλώρη για την ελευθερία. Μακριά από τα άλλα πλοία και τα κτήνη στεριάς και θάλασσας, θα κάνουμε το δικό μας ταξίδι για την Ελευθερία.
Κηπουρός της Νύχτας
http://www.ediktyo.gr/
http://polemosgenel.blogspot.com/
