Γιώργος Σιφωνιός: Στην ΧΑΛΥΒΟΥΡΓΙΑ συνεχίζουμε μέχρι τη νίκη!

Συνέντευξη στο Γιώργο Λαουτάρη

Τις 77 μέρες κλείνει η ηρωϊκή απεργία στη Χαλυβουργία Ελλάδος. Ο πρόεδρος του εργοστασιακού σωματείου Γ. Σιφωνιός. δηλώνει στο ΠΡΙΝ βέβαιος πως η απειλή του βιομήχανου για λουκέτο δε θα πραγματοποιηθεί και πως η έκβαση της μάχης θα κρίνει πολλά για όλη την εργατική τάξη.

Το δίλημμα που θέτει η εργοδοσία της Χα­λυβουργίας Ελλάδος και το οποίο αντιμε­τωπίζουν ταυτόχρονα χιλιάδες άλλοι εργα­ζόμενοι είναι «μείωση μισθών ή απολύσεις». Πώς απαντάτε;

Με γενική συνέλευση θέσαμε αυτό το δί­λημμα στους εργαζόμενους. Απαντήσαμε ό­τι αυτό το δίλημμα δεν αντιστοιχεί στις ανάγκες των εργαζομένων. Δεν μπορεί να δουλεύει κάποιος στην πιο βαριά βιομηχανία τη; χώ­ρας, μέσα στη φωτιά και στο σίδε­ρο για τέτοιους μισθούς που θέλει να δώσει ο Μάνεσης. Τον έχουμε χαρακτηρίσει «λαγό των βιομηχά­νων». Είναι αυτός που ορίζει στη σιδηροβιομηχανία τις συμβάσεις όλου του κλάδου. Καταλαβαίνου­με λοιπόν ότι αν περάσει ο σχεδι­ασμός εδώ, θα είναι μόνο η αρχή. Είναι χαρακτηριστικό ότι αυτός απέπεμψε τη συλλογική σύμβαση στη σιδηροβιομηχανία το 2011, ε­νώ είχαν συμφωνήσει να υπογρά­ψουν σύμβαση με 20 λεπτά παρα­πάνω οι άλλοι σιδηροβιομήχανοι. Ο κύριος Μάνεσης «έκοψε» τη σύμβαση αυτή και την έστειλε στη διαιτησία.

Τι μισθό παίρνει ένας χαλυβουργός σήμερα;

Θα σου πω τον ανώτερο και από εκεί καταλαβαίνεις. Εγώ δουλεύω 33 χρόνια, είμαι ο πιο παλιός. Με κυλιόμενες βάρδιες τεσσάρων η μερών, με τρία Σαββατοκύριακα και νυχτερινό παίρνω 1.450 ευρώ. Ο νεοπροσλαμβανόμενος έχει 42 ευρώ μεροκάματο. Υπάρχουν και τμήματα που δουλεύουν μόνο πενθήμερο από Δευτέρα ως Παρασκευή. Εκεί ένας νεοπροσληφθείς έγγαμος παίρνει σκάρτα 900 ευρώ.

Πώς περιγράφετε τις καθημερινές συνθή­κες δουλειάς;

Η κόλαση θα μας φανεί παράδεισος! Περνά από δίπλα σου το σίδερο και βρά­ζει σε 1.700 βαθμούς. Καταλαβαίνεις τι κατάσταση ζούμε. Τα πνευμόνια μας έχουν καεί. Εδώ λιώνουν σίδερα που έχουν τα πάντα μέσα. Από ραδιενεργά υλικά μέχρι μόλυβδο, υδράργυρο και άλλα στοιχεία που ελευθερώνονται στη θερμοκρασία που χυτεύεται το σίδερο. Τα ραδιενεργά υλικά προέρχονται από τα τεμαχισμένα ραδιοακτινολογικά μηχανήματα, ακόμη και άρ­ματα μάχης που έρχονται εδώ με τη μορφή του σκραπ από την Ουκρανία και αλλού. Στην παραλαβή υπάρχουν μετρητές ραδιε­νέργειας Γκάιγκερ που επειδή χτυπούσαν, τους αχρήστευσαν. Έχουμε πολλά θύματα, ακρωτηριασμένους. Αν πάμε μια βόλτα, οι πιο πολλοί χαλυβουργοί είναι σακατεμένοι.

Αυτό που λέει το τραγούδι «με τα κομμάτια μας δένει τ' ατσάλι» είναι πραγματικότητα. Μέσα σε αυτές τις συνθήκες δουλεύουν οι χαλυβουργοί με αυτές τις ελάχιστες αμοι­βές. Γι' αυτές έχει ευθύνη η Ομοσπονδία που υπογράφει, είτε γιατί είναι συμβιβα­σμένη είτε γιατί είναι πολιτικοί υπάλληλοι των αφεντικών. Γι' αυτό είναι διορισμένοι σ' αυτές τις θέσεις και δουλεύουν με γραβά­τες και κουστούμια. Οι συνδικαλιστές πρέ­πει να είναι στους χώρους παραγωγής.

Αν συνεχιστεί η απεργία, δεν υπάρχει ο φόβος να κλείσει το εργοστάσιο και να απολυθούν όλοι οι εργαζόμενοι;

Αυτό είναι το επιχείρημα του κυρίου Μάνεση. Κάθε φορά που το εργοστάσιο αυτό πρόβαλλε κάποιες διεκδικήσεις, πάντα αυτό το επιχείρημα χρησιμοποιούσε. Δεν μπορείς όμως να κλείσεις ένα εργοστάσιο της βαριάς βιομηχανίας! Κάποια στιγμή θα ξεμπλοκάρουν τα ευρωπαϊκά προγράμματα και οι παραγγελίες. Δεν μπορεί να κλείσει ένα εργοστάσιο που ξεκίνησε με παραγωγή 150.000 τόνων και σήμερα την έχει φτάσει στους 270.000 τόνους. Αυτό είναι γελοίο.

Και μόνο από την παραγωγή καταλαβαί­νουμε πόσο έχουν αυξηθεί και τα κέρδη των εργοδοτών. Γνωρίζουμε βεβαίως τόσα χρόνια ότι και οι ισολογισμοί και τα επίση­μα στοιχεία δεν αντιστοιχούν στην πραγμα­τικότητα. Ο κύριος Μάνεσης δηλώνει ότι έ­χει 450 άτομα προσωπικό, στην ουσία όμως δουλεύουν 380 στην παραγωγή. Έχει δέκα διευθυντές και άλλους τόσους γραφιάδες. Οι υπόλοιποι είναι η σωματοφυλακή του, οι ναύτες στο κότερο του, το προσωπικό στο σπίτι του. Αυτούς όλους τους πληρώνουν οι 380 εργάτες που βγάζουν την παραγωγή. Όλη η συντήρηση του κότερου πάει στην εταιρεία. Εκεί λοιπόν θα έχει ζημιά!

Ο ερ­γοδότης μας δεν νομίζω να δηλώνει τέτοια εισοδήματα που να δικαιολογούν αυτές τις πολυτέλειες. Τα ρίχνει στην εταιρεία, η ε­ταιρεία έχει ζημιά και μετά τα φορτώνουν στους εργάτες. Όταν είχαν κέρδη όμως δεν μας είπαν να τα μοιραστούμε! Πληρώσαμε το κέρδος τους, δεν θα πληρώσουμε και την κρίση. Την κρίση μάλιστα τη δημιούργησαν οι ίδιοι, δεν τη δημιούργησαν οι εργάτες. Όλοι οι εργάτες είναι καταχρεωμένοι: Χαράτσια, δάνεια, παιδιά που σπουδάζουν, λογαριασμοί. Δεν φτάνουν τα χρήματα να έρθουμε στη δουλειά μας.

Η τριμερής συνάντηση στο υπουρ­γείο Εργασίας τι κατάληξη είχε;

Πριν γίνει η τριμερής κάναμε επτά παρεμβάσεις στο υπουργείο Εργασίας, δέκα πορείες στο κέ­ντρο της Αθήνας, έχουμε διαδη­λώσει και στη Βουλή. Η πολιτική ηγεσία είναι αυτό που λέμε εμείς μαύρο μέτωπο. Το ΠΑΣΟΚ πέρα­σε νόμους που δεν θα τολμούσε να περάσει ούτε η χούντα. Νόμους τέτοιους που είχαν προγραμματί­σει να περάσουν από τη συνθήκη Μάαστριχτ με αυτό το επαίσχυντο κείμενο της Λενκής Βίβλου, πώς θα μειώσουν το μισθολογικό κόστος. Τώρα το περνάνε με πρόσχημα την κρίση. Από την τριμερή δεν βγήκε τίποτα. Στην τρίτη συνάντη­ση έκανε ένα βήμα πίσω η εργοδο­σία, θέλοντας να κάνει ελιγμό για να σπάσει την απεργία μας. Πήρε πίσω το πεντάωρο και είπε ότι θα επαναπροσλάβει 15 απολυμένους από τους 50. Από αυτή την εβδο­μάδα οι απολυμένοι είναι 65.

Ποια είναι η κατάσταση στο ερ­γοστάσιο του Βόλου;

Αυτή τη στιγμή το εργοστάσιο του Βόλου λειτουργεί σαν απεργοσπαστικός μηχανι­σμός, εφόσον ανήκει στον ίδιο όμιλο του Μάνεση. Κάνουν ακριβώς την ίδια δουλειά με το ίδιο προσωπικό. Έχουμε πάει οκτώ φορές. Με μαζική συμμετοχή των απεργών χαλυβουργών πάμε και τους μιλάμε. Είναι τρομοκρατημένοι, γιατί το ίδιο το σωματείο τους  οδηγεί στον Καιάδα. Στη Γενική τους Συνέλευση υπήρχαν 55 στους 220 συμ­μετέχοντες που είπαν «όχι» στην πρόταση για το 5ωρο. Τους υποχρέωσαν όμως όλους να υπογράψουν, το σύνολο των εργαζομέ­νων κι αυτούς που είπαν «όχι». Τώρα που τους έβαλε να υπογράψουν για 5ωρο, δου­λεύουν 8ωρο, χάρη σε μας που απεργούμε. Γι' αυτό υποστηρίζουμε ότι κάνουν δου­λειά απεργοσπάστη αυτή τη στιγμή. Αυτό που τους φωνάζουμε είναι ότι δεν έχουν καταλάβει τι υπογράψανε. Τους λέμε, «ε­φόσον δεν το εφαρμόζετε, πάρτε το πίσω τώρα να δουλεύετε με σταθερά ωράρια ό­πως μέχρι τώρα, να έχετε μόνιμη δουλειά». Τώρα που έχει τη νομιμοποίηση ο εργοδό­της, με το πρόσχημα ότι δεν έχει δουλειά θα τους βάλει να δουλεύουν τρεις ώρες ή εκ περιτροπής, τρεις μέρες τη βδομάδα. Έχει οπλιστεί από την αντεργατική φαρέτρα της κυβέρνησης, των νόμων του Λοβέρδου και της Κατσέλη.

Αν έβγαιναν στην απεργία οι συνάδελφοι σας στο Βόλο τι θα επακολουθούσε;

Θα είχαμε κερδίσει. Ο εργοδότης έχει παραγγελίες. Είναι αυτό που λέγαμε, δεν υπάρχει περίπτωση να κλείσουν τέτοια ερ­γοστάσια. Θα βρουν τρόπο να διοχετεύσουν τα κέρδη τους αλλού, ούτως ώστε να κρα­τηθούν. Άλλωστε μια χαρά κρατιούνται. Αν δεν ήταν έτσι θα το έκλεινε. Καθόλου δεν φοβάμαι ενδεχόμενο λουκέτο. Είμαι από­λυτα σίγουρος ότι αυτό το εργοστάσιο δεν κλείνει. Το δείχνει και η πρακτική τους, το ότι συντηρούν τα μηχανήματα, υπάρχουν φύλακες κ.λπ. Ένα εργοστάσιο που είναι να κλείσει το εγκαταλείπει ο ιδιοκτήτης.

Μέχρι πότε θα κρατήσει η απεργία σας;

Μέχρι να νικήσουμε! Μέχρι να γυρίσουν όλοι στους δουλειές τους. Θεωρούμε τους εαυτούς μας, και τους 380 που δουλεύουν στην παραγωγή, απολυμένους. Αν δεν επι­στρέψουν στη δουλειά τους, με μόνιμα στα­θερά ωράρια εργασίας, γιατί επιχείρησαν να κάνουν ελαστικοποίηση, δεν σταματάμε. Για να παρακάμψουν τα συνδικαλιστικά όρ­γανα που αντιστέκονται σ' αυτή η βαρβα­ρότητα πάνε να φτιάξουν καινούργιους νό­μους, να αποφασίζει ο βιομήχανος για τη ζωή του εργάτη. Πώς θα τον χρησιμοποιή­σει και πότε. Άρα αν περάσουν αυτά τα μέ­τρα από εδώ, έχουν σαρώσει μετά όλη την εργατική τάξη.

Βρίσκει ανταπόκριση και συμπαράσταση ο αγώνας σας σε άλλους κλάδους;

Μόνο από την αλληλεγγύη των εργαζομέ­νων κρατιόμαστε. Από αυτούς έχουμε πά­ρει το 50% της δύναμης μας. Απλοί εργα­ζόμενοι, ασυνδικάλιστοι και ακομμάτιστοι. «Κρατάτε και θα σας στηρίξουμε εμείς» μας λένε. Κάθε μέρα έρχονται εδώ από το πρωί μέχρι το βράδυ. Ήταν εργάτες που πρωί περνώντας για τη δουλειά τους, άφηναν μια οικονομική ενίσχυση και έφευγαν. Πολλοί είναι ανώνυμοι λόγω φόβου. Έρχονται νη­πιαγωγεία με τις δασκάλες τους, έρχονται σχολεία. Την περίοδο των γιορτών ο χώρος εδώ έσφυζε από παιδιά. Αγρότες μας φέρ­νουν τα προϊόντα τους, επαγγελματίες ότι έχουν στα μαγαζιά τους. Βοηθάνε δικηγόροι και γιατροί. Εδώ έχουμε πάνω από χίλια ψη­φίσματα από όλο τον κόσμο. Έρχονται από την άκρη της Ελλάδας, από Ροδόπη, από Σάμο, από Κρήτη ήρθαν δέκα φορές. Στε­ρεά Ελλάδα, Μεσολόγγι, Άρτα, Γιάννενα, παντού. Ολλανδία, Σουηδία, Γαλλία Βέλ­γιο. Αυτή τη βδομάδα ήρθαν συνδικαλιστές από το Βιετνάμ, την Κύπρο και την Ινδία. Τα ντουλάπια και των 380 εργατών είναι γεμά­τα τρόφιμα.

Ποιο είναι το μήνυμα σας στους εργαζόμε­νους της χώρας που κι αυτοί ίσως βρίσκονται αντιμέτωποι με ανάλογα διλήμματα από τους εργοδότες τους;

Να μη δεχτούν τίποτα. Να βγούνε στο δρό­μο. Όλοι έχουμε τα ίδια προβλήματα. Μισοί είναι απλήρωτοι, οι άλλοι απολυμένοι. Κα­λώ τον κόσμο να ξυπνήσει και να δει ότι δεν έχει να πληρώσει τους γιατρούς, τα φάρμα­κα των γερόντων και τα βιβλία των παιδιών. Μας τα χρωστάνε δεν τους χρωστάμε!

(ΠΡΙΝ 15/1/2012)

http://aristeroblog.gr/