Παρακολουθήσαμε όλοι αυτή
την βδομάδα τα όσα κωμικοτραγικά διαδραματίστηκαν στο Εθνικό Συμβούλιο της
Κυπριακής Δημοκρατίας το οποίο συνήλθε για να εξετάσει τις πρόσφατες κρίσιμες και
καθοριστικές εξελίξεις στο εθνικό θέμα και όπως όλος ο κόσμος, έμεινα και εγώ
άφωνος για την τραγική εικόνα που εξέπεμψαν για ακόμη μια φορά οι αντιπρόσωποι
των πολιτικών κομμάτων που συμμετείχαν σε αυτό.
Επειδή τα άρθρα που στέλλω
μόνο μέσω του διαδυκτίου (τα ΜΜΕ είναι υποταγμένα στο κομματικό κατεστημένο με
το οποίο αποτελούν συγκοινωνούντα δοχεία και ποτέ δεν τα δημοσιεύουν) τα
παίρνουν και αρκετές χιλιάδες ελληνοκυπρίων, ελλαδιτών και αποδήμων σε διάφορες
χώρες και ενδεχομένως να μην γνωρίζουν τι είναι το Εθνικό Συμβούλιο, τους
πληροφορώ ότι αυτό συγκαλείται από τον εκάστοτε Πρόεδρο της Δημοκρατίας για να
διαβουλευθεί η πολιτική ηγεσία και να παρθούν, η δυνατόν, ομόφωνες αποφάσεις για τους χειρισμούς που
πρέπει να γίνει για κάποιες κρίσιμες εξελίξεις που υπάρχουν στο εθνικό θέμα.
Στις συνεδριάσεις αυτές
δυστυχώς για ακόμα μια φορά επικράτησαν οι κόντρες, οι διαξιφισμοί, οι
χαρακτηρισμοί, η μικροπολιτική, τα πολιτικά παιχνίδια και οι διαφωνίες για
χάριν των διαφωνιών σε μια περίοδο που οι Τούρκοι, ενωμένοι με σταθερή και
αταλάντευτη πολιτική στα εθνικά τους θέματα, αλωνίζουν ανά την υφήλιο και δυστυχώς
καταφέρνουν σταδιακά να πείσουν την διεθνή κοινότητα ότι περίπου το ψευδοκράτος
δεν βρίσκεται στον Βορρά αλλά στον Νότο. Είναι πραγματικά απίστευτο και συνάμα
καταθλιπτικό να έχεις μια Τουρκία που παραβίασε όλες τις αρχές, αποφάσεις και
ψηφίσματα τα του ΟΗΕ, να κερδίζει καθημερινά πολιτικούς πόντους στην διεθνή
πολιτική σκακιέρα και από την άλλη, 6 πολιτικά κόμματα με 16 πολιτικούς που
συμμετέχουν στο Εθνικό Συμβούλιο, να έχουν 16 διαφορετικές πολιτικές απόψεις
και προσεγγίσεις. Δυστυχώς δικαιώθηκα για ακόμα μια φορά για την σκληρή κριτική
που ασκώ τα τελευταία 10 χρόνια σε αυτούς τους ανόητους, διαφθαρμένους,
ανώμαλους και κομπλεξικούς πολιτικούς που διαθέτει αυτή η ταλαιπωρημένη χώρα.
Αν με όσα τραγελαφικά
παρακολουθήσαμε αυτή την βδομάδα στο Εθνικό Συμβούλιο ο μέσος κύπριος πολίτης
δεν αφυπνησθεί και παραμείνει αδρανής και αδιάφορος τότε πραγματικά δεν
‘’έχουμε υπόθεση γενικώς’’ και η οριστική διχοτόμηση, η
προσάρτηση και ο εκτουρκισμός θα είναι πλέον θέμα χρόνου.
Το είπα και θα το
επαναλαμβάνω φορτικά αρκετές φορές ακόμα, ότι το στοίχημα για την επιβίωση του
Κυπριακού Κράτους θα κερδηθεί η θα χαθεί οριστικά από το αποτέλεσμα στις
επερχόμενες Προεδρικές Εκλογές τον Φεβρουάριο του 2013. Αν επικρατήσει το
γνωστό αρωστημένο κομματικό κατεστημένο και τα ανώμαλα και νευρωτικά μυαλά που
το συναποτελούν τις τελευταίες δεκαετίες τότε ο επίγειος παράδεισος που λέγεται
Κύπρος δεν θα ανήκει πια στους έλληνες
κύπριους.
Ο Νίκος Αναστασιάδης με την
πρόωρη εξαγγελία της υποψηφιότητας του,
προκειμένου να προλάβει άλλους, επέφερε ένα τεράστιο πλήγμα στην επιθυμητή
ενότητα και σμπαράλιασε κυριολεκτικά κάθε κρυφή ελπίδα των αγανακτισμένων
πολιτών για μια υπερκομματική υποψηφιότητα που θα επέφερε την ενότητα των
πολιτικών δυνάμεων για αντιμετώπιση των θανάσιμων κινδύνων που αντιμετωπίζει η
Κύπρος μας. Η εξαγγελία της υποψηφιότητας Αναστασιάδη θα αποδειχθεί πάρα, πάρα,
πάρα πολύ μοιραία για τον τόπο για πάρα πολλούς λόγους μερικούς από τους
οποίους αναφέρω πιο κάτω.
Η υποψηφιότητα Αναστασιάδη
άνοιξε την όρεξη του ΑΚΕΛ για προβολή κομματικής υποψηφιότητας για να
συσπηρώσει τους φηφοφόρους του που μετά τις απίστευτες αστοχίες και ανοησίες
του Προέδρου της Δημοκρατίας Δημήτρη Χριστόφια άρχισαν μαζικά να εξέρχονται της
‘’στάνης’’. Ας μου καταλογίσουν κάποιοι οξυμένη
φαντασία, αλλά
υποψιάζουμε ότι το ΑΚΕΛ και ο Πρόεδρος Χριστόφιας θα επιλέξουν κομματική
υποψηφιότητα για ακόμη ένα λόγο, για να επιστρέψουν την
‘’μπάλα’’,
για δικούς τους λόγους, στο
Νίκο Αναστασιάδη ο οποίος υπέσκαψε την υποψηφιότητα Γιαννάκη Κασουλίδη στις
προηγούμενες Προεδρικές Εκλογές για να αναδείξει τον Χριστόφια Πρόεδρο. Για
όσους γνωρίζουν καλά το υποχθόνιο μυαλό της ηγεσίας του ΑΚΕΛ και του Αναστασιάδη, δεν πρέπει να αποκλείουν
την ύπαρξη αυτών των ραδιουργιών. Όσο αδιανόητο ήταν το ΑΚΕΛ και ο Χριστόφιας
να πάρουν την εξουσία,
άλλο τόσο αδιανόητο ήταν να αναδειχθεί στην εξουσία μια προσωπικότητα όπως αυτή
του Νίκου Αναστασιάδη. Αφού λοιπόν προηγήθηκε τον πρώτο αδιανόητο γιατί να
αποκλεισθεί το δεύτερο αδιανόητο; Για αυτούς, ο κομματικός πατριωτισμός και η
πολιτική ανωριμότητα αυτού του Λαού όλα τα μπορεί.
Σε μια εποχή που η ενότητα
λαού και πολιτικών δυνάμεων έπρεπε να είναι μονόδρομος, η αρρωστημένη φιλοδοξία
του εκρηκτικού και ευέξαπτου Αναστασιάδη σκόρπισε τις όποιες ελπίδες του κάθε
γνήσιου πατριώτη που έβλεπε την προβολή ενός ικανού και τίμιου τεχνοκράτη ως
την μόνη διέξοδο από την καταστροφική πορεία στην οποία μας έχουν οδηγήσει οι
πολιτικοί. Αλήθεια είναι κανείς που πιστεύει, ακόμη και ανάμεσα σε
παραδοσιακούς και πιστούς οπαδούς του Κόμματος του Αναστασιάδη, ότι αυτή η αυταρχική και ευέξαπτη
προσωπικότητα θα μπορούσε να εξασφαλίσει ένα ήπιο και συναινετικό πολιτικό
κλίμα για να αντιμετωπισθούν τα τεράστια προβλήματα αυτού του Λαού; Ακόμη και
αν υποθέσουμε ότι ο Αναστασιάδης ως εκ θαύματος τιθασεύσει τις όποιες αδυναμίες
του χαρακτήρα του. Ακόμη και άν υποθέσουμε ότι πιάνει πουλιά στο αέρα, είναι
ποτέ δυνατόν το αρρωστημένο αντίπαλο κομματικό κατεστημένο να τον αφήσει να
κυβερνήσει και να μας βγάλει απο τα τραγικά αδιέξοδα που μας έχει οδηγήσει αυτό
το ίδιο κομματικό κατεστημένο; Φανταστείτε τον Νίκο Αναστασιάδη Πρόεδρο, να τον
προκαλεί σκόπιμα κάποιος πολιτικός του αντίπαλος, τι χεσίδη θα έχει να φάει. Το
πρόβλημα δεν θα είναι τόσο μεγάλο αν ο Αναστασιάδης ξεσπά σε κύπριους
πολιτικούς που τον προκαλούν γιατί απλά χειρίζεται πολύ καλά την ελληνική
γλώσσα. Φανταστείτε όμως να τον προκαλέσει κάποιος ξένος πολιτικός και να
αναγκαστεί ο Νίκαρος να αρχίσει τα γνωστά του Cyprus
English τα οποία όπως λέγεται είναι χειρότερα και από αυτά
του Χριστόφια; εκεί να δείτε τι νούμερα θα χτυπήσει η γνωστή σατιρική
τηλεοπτική εκπομπή ‘’Πατάτες Αντιναχτές’’
Αν πραγματικά υπάρχουν
άνθρωποι εντός του ΑΚΕΛ που αγαπούν πραγματικά τον τόπο τους δεν θα έπρεπε μετά
την αξαγγελία της υποψηφιότητας Αναστασιάδη να συμπήξουν μέτωπο με τις
υπόλοιπες πολιτικές δυνάμεις για να αντιμετωπίσουν την τεράστεια απειλή που
λέγεται Αναστασιάδης, και όχι να στρέφονται στην κομμματική υποφηφιότητα για να
συσπειρώσουν κομματικές δυνάμεις; Από την άλλη αν τελικά το ΑΚΕΛ προτιμήσει την
συσπείρωση του κόμματος του επιλέγοντας κομματική υποψηφιότητα και όχι
υπερκομματική, όπως
επιβάλλει το εθνικό συμφέρον,
γιατί το ΔΗΚΟ μαζί με τα υπόλοιπα κόμματα δεν πέρνει την πρωτοβουλία για μια
υπερκομματική υποψηφιότητα,
και προτιμά να ερωτοτροπεί μεταξύ ΑΚΕΛ και ΔΗΣΥ για να πάρει όσο το δυνατόν
περισσότερες πολιτικές καρέκλες; Τελικά έχει άδικο ο λαός που αποκαλεί το ΔΗΚΟ
ως την ‘’Πόρνη της πολιτικής ζωής της Κύπρου’’;
Η Κύπρος δεν αντιμετωπίζει
μόνο πολιτικό πρόβλημα αλλά και μεγάλο οικονομικό πρόβλημα. Η ανακάλυψη του
φυσικού αερίου μπορεί υπό κάποιες προϋποθέσεις να αποδειχθεί καταλύτης, όχι
μόνο για την επίλυση των οικονομικών της προβλημάτων αλλά με σωστούς χειρισμούς
μπορεί να βοηθήσει και στην επίλυση του πολιτικού της προβλήματος. Σήμερα η
οικονομική δύναμη επιβάλλει πολιτική και κλασσικό παράδειγμα αυτού είναι η
Τουρκία, η οικονομία της οποίας αναπτύσσεται με ρυθμό 8% εν μέσω πρωτοφανούς οικονομικής
κρίσης. Η ανάδειξη στον προεδρικό θώκο ενός καταξιωμένου ικανού και τίμιου
τεχνοκράτη που να έχει ως εχέγγυο αξιοπιστίας την προσωπική και επαγγελματική
του διαδρομή, κατά τον πρότυπο του Μάριο Μόντι στην Ιταλία, υπό τις περιστάσεις
προβάλλει ως μια σωτήρια για τον τόπο επιλογή.
Κάποιος εξέχων
πανεπιστημιακός που διαβάζει τα άρθρα μου, μου ανάφερε ότι συμφωνεί με την
ουσία των απόψεων μου τις οποίες χαρακτηρίζει διαχρονικά μια συνέπεια αλλά
διαφωνεί με το ύφος. Όταν συναντηθήκαμε για να πιούμε ένα καφέ και να
συζητήσουμε τους κοινούς μας προβληματισμούς, μου εξήγησε ότι το ύφος των
άρθρων μου θα ήταν καλύτερα αν ήταν λιγότερο απαξιωτικό για τους πολιτικούς και
αν απόφευγα τους χαρακτηρισμούς. Μου ανέφερε επίσης ότι μετά από 2 ώρες
συζήτηση που είχαμε, διαπίστωσε έναν εντελώς διαφορετικό άνθρωπο, πολύ πιο
ευγενικό και ήπιο από αυτόν που παρουσιάζεται μέσα από τα άρθρα του. Εγώ του
απάντησα ότι χάρηκα πραγματικά που είχα την τιμή να γνωρίσω ένα τόσο σημαντικό
άνθρωπο και του είπα ότι είναι κρίμα που άνθρωποι σαν και αυτόν δεν βρίσκονται
σήμερα στην πολιτική μέσω τις οποίας θα μπορούσαν να προσφέρουν στην πατρίδα
και όχι να την καταστρέφουν όπως κάνουν οι πολιτικοί. Κλείνοντας του είχα
αναφέρει ότι όσο ζω θα δυναμώνω την έντονη κριτική που ασκώ στους πολιτικούς
μέχρι να πεισθούν οι πολίτες να αλλάξουν μυαλά και να φερθούν στους πολιτικούς
όπως πραγματικά τους αξίζει.
Αγαπητοί μου είμαι σίγουρος
ότι πολλοί από εσάς αγωνιάτε όπως και εγώ για τον καταστροφικό κατήφορο που
έχει πάρει ο τόπος μας. Δεν αλλάζουν εύκολα κατεστημένα αν δεν φερθούμε πιο
δυναμικά και υπεύθυνα. Για όσους από εσάς βάζετε πάνω από το συμφέρον της
πατρίδας το προσωπικό συμφέρον και τον κομματικό πατριωτισμό θα πρέπει να
γνωρίζετε ότι λόγω οικονομικής κρίσης οι ίδιοι πολιτικοί στερούνται τις μάσας
που απολάμβαναν στο παρελθόν και συνεπώς δεν περισσεύουν για εσάς ούτε
ψιχουλάκια ούτε διορισμοί στο δημόσιο. Ενώστε επιτέλους δυνάμεις για αυτόν τον
παράδεισο που μας χάρισε ο θεός, ενώστε επιτέλους δυνάμεις για την Κύπρο μας ρε
γαμώτο...
Όμηρος Αλεξάνδρου
