Ο σωστός χάρτης της Ελληνικής AOZ με το Καστελόριζο μέσα…

1. Εισαγωγή

Με αφορμή το γεγονός ότι το διαδίκτυο  έχει γεμίσει με χάρτες της Ελληνικής ΑΟΖ - που δεν έχει ακόμη ανακηρυχθεί - εν είδει προπαγάνδας, αποφάσισα να γράψω και εγώ κάτι εστιάζοντας όμως το ενδιαφέρον μου στη σημασία του Καστελόριζου στο σχεδιασμό της Ελληνικής ΑΟΖ. Σημειώνω ότι χάρτες της Ελληνικής ΑΟΖ (το αίτιο) υπάρχουν και δεν είμαι εγώ εκείνος που δημοσιοποιεί πρώτος ένα χάρτη της Ελληνικής ΑΟΖ (θεωρώ λάθος τη δημιοσιοποίηση χαρτών) αλλά εκείνος που προσπαθεί να διορθώσει μια σειρά “λαθών” - εσκεμμένων ή όχι δεν το γνωρίζω  - που αφορούν το σχεδιασμό της Ελληνικής ΑΟΖ κυρίως στην περιοχή του Καστελόριζου. Το αν το έχω επιτύχει ή όχι, θα το δείξει η ιστορία.

Με βάση τα άρθρα 55-57 της Σύμβασης για το Δίκαιο της Θάλασσας από τα Ηνωμένα Εθνη το 1982, η έννοια της υφαλοκρηπίδας υπερκεράσεται από την έννοια της Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης (Exclusive Economic Zone), γνωστής εν συντομία και ως ΑΟΖ. Στη σχετική ψηφοφορία που έγινε στις 30 Απριλίου 1982 στη Νέα Υόρκη για τη νέα Σύμβαση, 130 κράτη ψήφισαν υπέρ, τέσσερα κατά και 17 τήρησαν αποχή.

Μέχρι το τέλος του 2008 επικύρωσαν τη Σύμβαση 157 χώρες, μεταξύ των οποίων η Κύπρος (12 Δεκεμβρίου 1988) και η Ελλάδα (21 Ιουλίου 1995).

Αξίζει να σημειωθεί ότι η Τουρκία και η Βενεζουέλα αρνήθηκαν να υπογράψουν τη Σύμβαση λόγω της ΑΟΖ, επειδή και τα δύο αυτά κράτη έχουν μπροστά τους νησιά που δεν τους ανήκουν και έτσι εκ των πραγμάτων έχουν περιορισμένη ΑΟΖ.

Ως ΑΟΖ ορίζεται η πέραν και παρακείμενη της αιγιαλίτιδας ζώνης περιοχή σε πλάτος μεχρι 200 ναυτικών μιλίων από τις γραμμές βάσης από τις οποίες μετράται το πλάτος της αιγιαλίτιδας ζώνης και εντός της οποίας το παράκτιο κράτος ασκεί κυριαρχικά δικαιώματα σε θέματα που έχουν σχέση με την εξερεύνηση, εκμετάλλευση, διατήρηση και διαχείριση των φυσικών πηγών ζώντων ή μη των υδάτων, του βυθού και του υπεδάφους της θάλασσας.

Αιγιαλίτιδα Ζώνη είναι η ζώνη θάλασσας η παρακείµενη στην ακτή, πέραν από την ξηρά και τα εσωτερικά χωρικά ύδατα, πάνω στην οποία το κράτος ασκεί πλήρη κυριαρχία. Η κυριαρχία αυτή εκτείνεται στον εναέριο χώρο πάνω από την αιγιαλίτιδα ζώνη, όπως και στο βυθό και στο υπέδαφος. Το πλάτος της ζώνης αυτής μπορεί να είναι μέχρι 12 ναυτικά μίλια και μπορεί να ορισθεί απο το κάθε παράκτιο κράτος μονομερώς.

Το παράκτιο κράτος µπορεί  να καθορίσει µια Συνορεύουσα Ζώνη παρακείµενη στην Αιγιαλίτιδα Ζώνη, που να εκτείνεται µέχρι 24 Ναυτικά µίλια από την ακτή και στη ζώνη αυτή µπορεί να ασκεί τον αναγκαίο έλεγχο για την πρόληψη και τιµωρία σε ότι αφορά σε παραβάσεις τελωνείων, υγειονοµικές παραβάσεις ή οικονοµικούς πρόσφυγες (Άρθρο 33 της Σύµβασης του ΟΗΕ για το Δίκαιο της Θάλασσας).

Η Σύμβαση για το Δίκαιο της Θάλασσας αναφέρει ρητά (Αρθρο 121, παράγραφο 2) ότι όλα τα νησιά διαθέτουν ΑΟΖ και ότι η ΑΟΖ και η υφαλοκρηπίδα ενός νησιού καθορίζονται με τον ίδιο ακριβώς τρόπο που καθορίζονται και για τις ηπειρωτικές περιοχές.

Πέραν της ΑΟΖ, στην λεγόμενη Ανοιχτή Θάλασσα υπάρχει ελευθερία ναυσιπλοΐας και αεροπλοΐας και υπό ορισµένους όρους, επιστημονικής έρευνας, αλιείας, κατασκευής εγκαταστάσεων και διακαλωδίωσης. Οσον αφορά τον Διεθνή Βυθό, αυτός περιλαμβάνει το βυθό και το έδαφος πέραν των ορίων της ΑΟΖ.

Στη φωτογραφία στη κορυφή, φαίνεται κατά προσέγγιση ο κατά τη γνώμη μου σωστός χάρτης των ΑΟΖ της Ανατολικής Μεσογείου βασισμένος στην Αρχή των Μέσων αποστάσεων. Θα κατανοήσετε μάλλον το γιατί αργότερα. H απόσταση ΚΛ, που δεν είναι τόσο μεγάλη όσο φαίνεται (λίγα μίλια), αντιστοιχεί στο διαφορά απόστασης που αφαιρείται από την ακτή της Τουρκίας λόγω της ύπαρξης του Καστελόριζου στα παράλιά της. Η διαφορά αυτή είναι η αιτία σύνδεσης ελληνικής και κυπριακής ΑΟΖ, αλλοιώς το τριπλά κοινό σημείο Κ θα συνέπιπτε με το τριπλά κοινό σημείο Λ, που θα γινόταν τετραπλά κοινό σημείο των ΑΟΖ Κύπρου – Ελλάδας – Τουρκίας - Αιγύπτου.

Ακόμη και ένας μαθητής του Λυκείου μπορoύσε να διαχωρίσει επί τόσες δεκαετίες σωστά τις ΑΟΖ στην Ανατολική Μεσόγειο. Δεν ήταν τόσο δύσκολο. Θέληση χρειαζόταν και λίγο φιλότιμο…

2. H Ελληνική Αιγιαλίτιδα Ζώνη και το Τουρκικό ¨casus belli¨

Tο εύρος της αιγιαλίτιδας ζώνης της Ελλάδας ορίστηκε το 1936 στα 6 ναυτικά μίλια από την ακτή (Ν. 230/1936 και μεταγενέστερο Ν.Δ. 187/1973). Διατηρήθηκε, εντούτοις, ρητώς το όριο των 10 ναυτικών μιλίων στον εναέριο χώρο, βάσει της προγενέστερης νομοθεσίας (Διάταγμα της 6ης Σεπτεμβρίου 1931, σε συνδυασμό με τον νόμο 5017/1931).

Βάσει εθιμικού κανόνα του Δικαίου της Θάλασσας, που ενσωματώνεται και στη Σύμβαση του ΟΗΕ για το Δίκαιο της Θάλασσας, η Ελλάδα δικαιούται να επεκτείνει μέχρι τα 12 ν.μ. την αιγιαλίτιδα ζώνη της.

Το δικαίωμα επέκτασης του ορίου της αιγιαλίτιδας ζώνης μέχρι τα 12 ν.μ. είναι κυριαρχικό και μονομερές και κατά συνέπεια δεν υπόκειται σε κανενός είδους περιορισμό ή εξαίρεση και δεν επιδέχεται αμφισβητήσεως από τρίτα κράτη (το άρθρο 3 της Σύμβασης, που ενσωματώνει κανόνα εθιμικού δικαίου, ουδένα περιορισμό ή εξαίρεση ως προς το δικαίωμα αυτό θέτει). Η συντριπτική πλειοψηφία των παράκτιων κρατών, πλην ελαχίστων εξαιρέσεων, έχει προσδιορίσει το εύρος της αιγιαλίτιδας ζώνης στα 12 ν.μ. Η ίδια η Τουρκία έχει επεκτείνει, ήδη από το 1964, την αιγιαλίτιδα ζώνη της στα 12 ν.μ. στον Εύξεινο Πόντο και τη Μεσόγειο.

Η Ελλάδα κατά την κύρωση της Σύμβασης για το Δίκαιο της Θάλασσας (Ν. 2321/1995) δήλωσε ρητά ότι επιφυλάσσεται να ασκήσει σε οιοδήποτε χρόνο το δικαίωμά της να επεκτείνει την αιγιαλίτιδα ζώνη της μέχρι τα 12 ν.μ.

Ως αντίδραση προς τη νόμιμη αυτή θέση της Ελλάδας, η τουρκική Βουλή εξουσιοδότησε με ψήφισμά της (8/6/1995) την τουρκική κυβέρνηση, εν λευκώ και στο διηνεκές, να κηρύξει πόλεμο (casus belli) στην Ελλάδα (εξουσιοδότηση για χρήση και στρατιωτικών μέσων κατά της Ελλάδος), σε περίπτωση που η τελευταία επεκτείνει την αιγιαλίτιδα ζώνης της πέραν των 6 ν.μ.

Η συμπεριφορά αυτή της Τουρκίας παραβιάζει κατάφωρα θεμελιώδεις αρχές του Χάρτη των Ηνωμένων Εθνών περί απαγόρευσης χρήσης ή απειλής χρήσης βίας (άρθρο 2, παρ. 4), περί ειρηνικής επίλυσης (άρθρο 2, παρ. 3) και περί καλής γειτονίας και ειρηνικής συνύπαρξης.

Παράλληλα, δυναμιτίζει τη συμμαχική σχέση που οφείλουν να έχουν κράτη που μετέχουν στην ίδια Συμμαχία και αντίκειται στις βασικές αρχές στις οποίες στηρίζεται το ΝΑΤΟ (άρθρα 1 και 2 του Βορειοατλαντικού Συμφώνου).

Η άρση του casus belli έχει συμπεριληφθεί μεταξύ των βασικών κριτηρίων για την ένταξη της Τουρκίας στην ΕΕ, στο πλαίσιο της υποχρέωσής της για πλήρη σεβασμό του Διεθνούς Δικαίου και της καλής γειτονίας που αποτελεί θεμέλια αρχή πάνω στην οποία έχει οικοδομηθεί η Ευρωπαϊκή Ένωση. Είναι αυτονόητο ότι ένα υποψήφιο προς ένταξη κράτος δεν είναι δυνατόν να απειλεί με πόλεμο άλλο κράτος και πολύ περισσότερο ένα μέλος της ΕΕ και μελλοντικό εταίρο. Αποτελεί, επίσης, αναγκαία προϋπόθεση για την ουσιαστική βελτίωση των ελληνο-τουρκικών σχέσεων και τη μείωση της έντασης.

Είναι προφανές ότι οι προσπάθειες εξομάλυνσης των σημείων τριβής και ειρηνικής επίλυσης των διαφορών δεν μπορούν να ευοδωθούν υπό το κράτος απειλής πολέμου. Δυστυχώς, η Ελλάδα λόγω της χρεοκοπίας της και της μειωμένης εθνικής κυριαρχίας δεν μπορεί να ασκήσει επιτυχώς τα δικαιώματά της, κάτι που μέρα με τη μέρα φαίνεται περισσότερο.

Στην άνω φωτογραφία ένας χάρτης που κυκλοφορεί στο διαδίκτυο. Ο χάρτης δείχνει τη θέση της γραμμής των ελληνικών χωρικών υδάτων στα “6”  ν.μ. και τα 12 ν.μ.

Περιέργως σε αυτόν τον επιστημονικό χάρτη έχει παραληφθεί το Καστελόριζο και όλοι οι Ελληνες πολίτες γνωρίζουμε πόσο ευαισθησία πρέπει να έχουμε στο θέμα αυτό.

Tα χωρικά ύδατα της νήσου Ζουράφας, που είναι στον παραπάνω χάρτη;  Εχει γίνει λάθος;

Tα χωρικά ύδατα του Καστελόριζου πού είναι στον παραπάνω χάρτη; Και εδώ έχει γίνει λάθος;

Ενας επιστημονικός χάρτης παρουσίασης χωρικών υδάτων της Ελλάδας, με 900 περίπου τετραγωνικά ναυτικά μίλια λιγότερα απο αυτά που θα έπρεπε να παρουσιάζει (452 τ.ν.μ. <κυκλική επιφάνεια πR², R=12 ν.μ.> για τη Ζουράφα και 452 τουλάχιστον για το Καστελόριζο), είναι λογικό να δημοσιεύεται σε ένα περιοδικό και μετά να βγαίνει στο διαδίκτυο πρός τέρψη και “συμμόρφωση” των Ελλήνων πολιτών, των φιλελλήνων και μή; Σε λίγο θα δούμε το χάρτη αυτό να διδάσκεται και στα ελληνικά πανεπιστήμια.

Με τέτοιους “χάρτες”, τι να τους κάνεις τους εχθρούς; Δεν τους χρειάζεσαι. Οσον αφορά τη Zουράφα, αυτή είναι ένα νησί κανονικότατο και φυσικά έχει τα χωρικά του ύδατα. Σας το εξηγώ σε επόμενη ενότητα.

Εμπρός, για μια Ελλάδα μικρότερη, με ανοιχτές τις “πόρτες” και τα “παράθυρα”...

3. Συμφωνίες για ΑΟΖ στην Ανατ. Μεσόγειο και η Τουρκική άποψη

Στις 12 Δεκεμβρίου 1988, η Κύπρος προχώρησε στην επικύρωση της Σύμβασης του ΟΗΕ για το Δίκαιο της Θάλασσας. Το Φεβρουάριο του 2003 και τον Ιανουάριο του 2007, η Κύπρος υπέγραψε συμφωνία για την οριοθέτηση της ΑΟΖ με την Αίγυπτο και το Λίβανο, αντίστοιχα. Η συμφωνία βασίζεται στη διεθνώς αποδεκτή Μέθοδο της Μέσης Γραμμής και τους όρους της Σύμβασης του ΟΗΕ για το Δίκαιο της Θάλασσας. Τον Δεκέμβριο του 2010 ακολούθησε η υπογραφή συμφωνίας μεταξύ Κύπρου και Ισραήλ για την οριοθέτηση της ΑΟΖ μεταξύ των δύο χωρών. Παράλληλα, η Κύπρος εγκαινίασε στις 16 Φεβρουαρίου 2007 τον πρώτο γύρο υποβολής αιτήσεων αδειών έρευνας και αδειών εκμετάλλευσης υδρογονανθράκων, ο οποίος έληξε στις 16 Ιουλίου 2007. Αριθμός εταιρειών επέδειξε ενδιαφέρον και δόθηκαν σε αυτές σχετικές πληροφορίες με ήδη θετικά αποτελέσματα.

Η Τουρκία, αν και δεν υπέγραψε αλλά ούτε και επικύρωσε τη Σύμβαση του ΟΗΕ για το Δίκαιο της Θάλασσας, υιοθέτησε περί το τέλος του 1986 ΑΟΖ στη Μαύρη Θάλασσα και ήρθε σε συμφωνία με την τότε Σοβιετική Ένωση για τις επικαλυπτόμενες περιοχές, χρησιμοποιώντας τη Μέθοδο της Μέσης Μραμμής. Αργότερα άρχισε συνομιλίες με την Βουλγαρία και την Ρουμανία για το ίδιο θέμα και ήρθε σε παρόμοια συμφωνία που είχε συνάψει με τους Σοβιετικούς. Ετσι, ενώ η Τουρκία έχει προχωρήσει σε συνεργασία με παραευξείνια κράτη στην οριοθέτηση της ΑΟΖ στη Μαύρη Θάλασσα – μιας "κλειστής ή ημίκλειστης θάλασσας", όπως και η Μεσόγειος – αρνείται να πράξει το ίδιο και στη Μεσόγειο, τη στιγμή που η ίδια δημιούργησε προηγούμενο στη Μαύρη Θάλασσα.

Παράλληλα, η Τουρκία είναι έτοιμη να δημιουργήσει μια Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη (ΑΟΖ) στην Ανατολική Μεσόγειο αγνοώντας τις διατάξεις της Διεθνούς Συνθήκης για το Δίκαιο της Θάλασσας. Τα τελευταία χρόνια προσπαθεί να κάνει αποδεκτό έναν εντελώς απαράδεκτο χάρτη, που δείχνει ότι η Κύπρος αποτελείται από δύο κράτη και στον οποίο η αποκαλούμενη "νότια" Κύπρος έχει μια περιορισμένη ΑΟΖ. Επιπλέον αρνείται να δεχθεί δικαιώματα ΑΟΖ στην Κρήτη και στα Δωδεκάνησα και με αυτή την οριοθέτηση παριστάνει ότι έχει θαλάσσια σύνορα με την Αίγυπτο! Η Τουρκία φαίνεται να έχει πλησιάσει την Αίγυπτο που μπορεί να αποδεχθεί μια οριοθέτηση, η οποία δεν δίνει δικαιώματα ΑΟΖ στο Καστελόριζο και τη Στρογγύλη. Παλαβομάρες.

Στο άρθρο αυτό διδάσκω εν τή πράξει και για την οικονομία της συζήτησης, επι ποιάς επιστημονικής βάσης μπορεί να χωρισθεί σωστά και δίκαια η ΑΟΖ στην Ανατολική Μεσόγειο. Σαν σωστός επιστήμονας προσπαθώ να παραμείνω στο μέτρο του δυνατού ουδέτερος, διότι επιθυμώ αν υπάρξει λύση να έχει διάρκεια.

Ενδιαφέρον έχει η άποψη του γνωστού Toύρκου σκληροπυρηνικού Πλοιάρχου Dr.Cihat Yaycı, o οποίος εκτιµά ότι µια ενδεχόµενη συµφωνία οριοθέτησης της ΑΟΖ µεταξύ Ελλάδας και Κύπρου θα αποτελέσει το πιο δυσµενές σενάριο για την Τουρκία, δεδοµένου ότι η κατάσταση που θα διαµορφωθεί θα είναι εκείνη στο χάρτη αριστερά. Για αποφυγή της κατάστασης αυτής προτείνει την µονοµερή ανακήρυξη της ΑΟΖ από την Τουρκία όπως έγινε και στη Μαύρη Θάλασσα το 1986.

Οι μελέτες του Πλοιάρχου Yayci δημοσιεύτηκαν πρόσφατα απο τις Τουρκικές Ακαδημίες Πολέμου και το Τουρκικό Think Tank (ΒILGESAM) και αφορούσαν προτάσεις οριοθέτησης της Ανατολικής Μεσογείου και το ρόλο-επιρροή της Λιβύης στην οριοθέτηση των θαλασσίων τμημάτων της εν λόγω περιοχής. Ο Cihat Yaycı αποφοίτησε 1ος από τη Ναυτική Σχολή Πολέµου της Τουρκίας το έτος 2000 (πρίν δέκα περίπου χρόνια).

Παρατηρείστε ότι η άποψη του κ.Υayci, πλησιάζει κατά πολύ τη δική μoυ επιστημονική άποψη για το “δόντι” στο Καστελόριζο. Δεν είναι αντι-Τούρκος ο κ.Yayci είναι επιστήμονας και σαν επιστήμονας γνωρίζει πόσο δύσκολο είναι να υποστηριχθούν απόψεις στηριγμένες σε εθνικιστικές “παλαβομάρες” στο Διεθνές Διακστήριο της Χάγης. Ο κ.Yayci, σαν γνήσιος Τούρκος πολίτης μεγενθύνει στο μέγιστο αυτό που μπορεί να διεκδικήσει “λογικά” η Τουρκία στο Καστελόριζο, υποθέτοντας κάποια δεδομένα των οποίων την ισχύ μόνο το Δικαστήριο της Χάγης μπορεί να διερευνήσει. Εγώ αντίθετα, κάτι τέτοιο δεν το έχω κάνει.

Στην ίδια μελέτη, αναγράφεται ότι σε περίπτωση που η Αίγυπτος, το Ισραήλ και ο Λίβανος προβούν στην οριοθέτηση της ΑΟΖ τους απευθείας µε την Τουρκία τότε θα κερδίσουν θαλάσσια έκταση 21.500, 4.600 και 3,957 τετραγωνικά χλµ αντίστοιχα.

Στο χάρτη αριστερά διακρίνονται και τα σχετικά οικόπεδα της Κύπρου στη δική της ΑΟΖ, την οποία έχει ήδη αναγνωρίσει το Ισραήλ.

Στην Ελλάδα κυκλοφορούν στο διαδίκτυο χάρτες που περιέχουν “ύποπτα” λάθη σχετικά με τη μορφή που έχει η Ελληνική ΑΟΖ στα δυτικά του Καστελόριζου, τα οποία θα σας παραθέσω στις επόμενες ενότητες. Μερικοί απο αυτούς εμφανίζονται και στα ελληνικά ΜΜΕ σαν η “Ελληνική” άποψη, κάτι που δεν εναρμονίζεται με την πραγματικότητα.

4. Ο ρόλος του Καστελόριζου

Κλειδί στην οριοθέτηση της ελληνικής ΑΟΖ είναι το Καστελόριζο, νησί το οποίο κατοικείται επί πολλά χρόνια και κατά συνέπεια, κανείς δεν μπορεί να αμφισβητήσει ότι διαθέτει Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη.

Με βάση την αρχή της μέσης γραμμής, το σύμπλεγμα του Καστελόριζου εξασφαλίζει την επαφή της ελληνικής με την κυπριακή ΑΟΖ. Οι δύο αυτές παρεμβάλλονται μεταξύ τουρκικής και αιγυπτιακής ΑΟΖ αφού είναι πλησιέστερα, γεγονός που περιορίζει σημαντικά την τουρκική ΑΟΖ στην Ανατολική Μεσόγειο.

Εκτός αυτού όμως, το Καστελόριζο αποτελεί μέλος του συμπλέγματος των Δωδεκανήσων και φυσική απόληξη του νοτιοανατολικού άκρου της Ελλάδας. Αυτό, με βάση την Αρχή της Μέσης Γραμμής στη χάραξη ΑΟΖ μεταξύ ομόρων κρατών, οδηγεί στην αποδοχή ότι ο σωστότερος χάρτης της Ελληνικής ΑΟΖ στη περιοχή του Καστελόριζου είναι ο χάρτης άνω-αριστερά και όχι ο χάρτης άνω-δεξιά ή αυτός στα αριστερά, που κυκλοφορούν στο διαδίκτυο.

Και οι δύο χάρτες, “χαρίζουν” άνευ δικαιολογίας μια περιοχή (περιοχή Α) της ελληνικής ΑΟΖ ανάμεσα στο Καστελόριζο και τη Ρόδο στη Τουρκία.

Κανονικά δεν θα αναφερόμουν σε αυτούς τους χάρτες αλλά αυτό το “δόντι” παραχώρησης Ελληνικής περιοχής στο Καστελόριζο δεν δικαιολογείται να υπάρχει ούτε από τη Μαθηματική επιστήμη ούτε απο το Διεθνές Δίκαιο.

Σύμφωνα με τη Συνθήκη της Λωζάννης του 1923 αι νήσοι, που ειναι σε μικρότερη απόσταση απο τρία (3) ν.μ. της Ασιατικής ακτής και μόνον αυτοί, παραμένουν υπό Τουρκική κυριαρχία σε όλα τα νησιά της Ανατ. Μεσογείου που κατείχε μέχρι τότε η Τουρκία πλήν Ιμβρου, Τενέδου, Λαγουσών Νήσων και εκείνων των νήσων που παραχωρήθηκαν στην Ιταλία (Αστυπαλαίας, Ρόδου, Χάλκης, Καρπάθου, Κάσσου, Τήλου, Νισύρου, Καλύμνου, Λέρου, Πάτμου, Λειψούς, Σύμης και Κω, και των νησίδων των εξ αυτών εξαρτωμένων όπως το Καστελόριζο).

Με την Ιταλο-Τουρκική Συνθήκη του 1932 σε εκτέλεση της οποίας συνήφθη και σχετικό πρωτόκολλο μεταξύ Ιταλίας-Τουρκίας χαράχθηκε συνοριακή γραμμή από το νότιο ακρωτήριο της Σάμου μέχρι και το Καστελόριζο (συμπίπτει προσεγγιστικά με τη δικιά μου κίτρινη γραμμή Δ, στη φωτογραφία στη κορυφή του άρθρου) λαμβάνοντας υπόψη τον κανόνα των τριών (3) ν.μ στην χάραξη των συνόρων της Δωδεκανήσου (τότε Ιταλικής κτήσεως). Το 1947 με την Συνθήκη Ειρήνης των Παρισίων (άρθρο 14), η Ιταλία παραιτήθηκε όλων των δικαιωμάτων της υπέρ της Ελλάδος επί της Δωδεκανήσου και των παρακειμένων νησίδων.

Νομική αμφισβήτηση έχει εγερθεί από τη Τουρκία για το καθεστώς κυριαρχίας επί των βράχων του Αιγαίου Αρχιπελάγους, όταν αυτοί δεν αναφέρονται ως παρακείμενοι των κυρίων νησιών σε προηγούμενες συμφωνίες, συνθήκες κλπ. Είναι γεγονός ότι τα παλαιότερα μέχρι την Συνθήκη των Παρισίων 1947 κείμενα δεν απέδιδαν μεγάλη σημασία στην λεπτομερή περιγραφή των παραχωρουμένων νησιωτικών συμπλεγμάτων, επειδή για την εποχή τους το περισσότερο ενδιαφέρονταν για την αναγνώριση και τακτοποίηση της κυριαρχίας επί των κυρίων και κατοικημένων νησιών, ενώ η μνεία των παρακειμένων βράχων ή νησίδων, δεν παρουσίαζε ενδιαφέρον ούτε για τους συντάκτες των συνθηκών, ούτε για τα κράτη. Επειδή ανάλογοι προβληματισμοί υπήρξαν και αλλού, τα διεθνή δικαιοδοτικά όργανα και ειδικές διαιτησίες, έχουν αποφανθεί από το 1928 μέχρι το 1953, σε διάφορες ανά τον κόσμο ομοειδείς περιπτώσεις, ότι η κατοχή του μεγαλύτερου νησιού συνεπάγεται και την κατοχή του παρακειμένου μικρότερου και ότι σε περιπτώσεις συστάδων νησιών, την κυριαρχία στο κύριο νησί ακολουθεί κυριαρχία στα εγγύς μικρότερα.

Η θέση των  κίτρινων γραμμών Γ και Δ που συναντώνται στο σημείο που είναι το Καστελόριζο,  στο πρώτο σχήμα στη κορυφή της σελίδας, δεν δικαιολογούν σε καμμία περίπτωση την ύπαρξη του δοντιού με τα παραπάνω δεδομένα.

Η Τουρκία δεν μπορεί να έχει το “δόντι” αυτό στην ΑΟΖ της στα δυτικά του Καστελόριζου.

Η Τουρκία δεν μπορεί να έχει ΑΟΖ πέραν της συνοριακής γραμμής που είχε χαραχθεί σαν αποτέλεσμα της Ιταλοτουρκικής συνθήκης του 1932. Eιναι δυνατόν η Τουρκία να εμφανίζει ΑΟΖ στο συγκεκριμένο σημείο, διαπερνώντας την ελληνική κυριαρχία που φτάνει στη γραμμή Δ;

Το σύμπλεγμα των Δωδεκανήσων δεν μπορεί να αναλυθεί σε σύνολο επι μέρους νησίδων και όποτε χρησιμοποιείται υπονοεί και αυτόματα συμπεριλαμβάνει μαζί με τα μεγαλύτερα νησιά και όλες τις παρακείμενες νησίδες. Αυτό σημαίνει ότι το Καστελόριζο σε καμμία περίπτωση δεν μπορεί να θεωρηθεί σαν απομονωμένο νησί και σαν ξεχωριστή οντότητα απο τα Δωδεκάνησα.

Σύμφωνα με το Διεθνές Δίκαιο, ένα παράκτιο κράτος αποκτάει ΑΟΖ με μονομερή δήλωση ανακήρυξης. Στη συνέχεια, συνάπτει συμφωνίες οριοθέτησης με τα γειτονικά κράτη. Εάν δεν καταστεί δυνατή η συμφωνία οριοθέτησης, ο τρόπος με τον οποίο οι γειτονικές χώρες λύνουν τη διαφορά τους είναι με παραπομπή στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης.

Προς το παρόν, ελληνική ΑΟΖ δεν υπάρχει, επειδή η Αθήνα δεν την έχει ανακηρύξει και επειδή παίζονται βρώμικα παιγνίδια. Είναι προφανές ότι μια τόσο άδικη για την Ελλάδα προκήρυξη της ΑΟΖ, όπως αυτή που “διαφημίζουν” σε πολλά ΜΜΕ και ιστολόγια οι δύο παραπάνω χάρτες θα προκύψει σε στιγμή κρίσης, τεχνητής κρίσης ή σαν “νίκη” μετά από μια καλοστημένη “προπαγάνδα” με πατριωτικό χρώμα και στιγμές θριάμβου.

Ειναι δυνατόν να δημοσιοποιούνται χάρτες στα ΜΜΕ με λάθος τοποθετημένη τη μέση γραμμή; Tι θα διαπραγματευτεί η χώρα αργότερα; To περισσότερο;

Ολα παίζουν εδώ. 

Δεν αποκλείω να υπάρχει και μια ήδη υπογεγραμμένη κρυφή συμφωνία ανεξάρτητα του τί βγαίνει στο διαδίκτυο. Ολα αυτά στήνονται πίσω απο τη πλάτη ενος λαού, του οποίου οι τελευταίες γραμμές άμυνας έχουν γκρεμιστεί ή ξεπεραστεί.

Με κατεβασμένα τα βρακιά συμφωνία για ΑΟΖ δεν γίνεται.

Να πάρουν μια γομολάστιχα και να σβύσουν τη χώρα απο το χάρτη να τελειώνουμε.

H μεγάλη διαφορά του δικού μου χάρτη σε σχέση με τους άλλους χάρτες που κυκλοφορούν στο διαδίκτυο είναι στη θέση του “δοντιού του βρυκόλακα”, που είναι στο Καστελόριζο. Ευτυχώς στην Τουρκία υπάρχουν σωστότεροι επιστήμονες που διορθώνουν τα “λάθη” των  εντοπίων (βλ. Χάρτη Yayci για Τουρκική ΑΟΖ στη προηγούμενη ενότητα, περιοχή Α).

Πέραν της εμμονής της ελλαδας στην επίλυση μόνο της διαφοράς στην υφαλοκρηπίδα με την τουρκία υπάρχουν και άλλα ερωτήματα που δημιουργούν προβληματισμό. ΕΙναι πράγματι απορίας άξιο γιατί οι μνημονιακές κυβερνήσεις δεν προχωρούν στην αλληλοαναγνώριση ΑΟΖ με την Κυπριακή κυβέρνηση ακόμη και μέσω του δικαστηρίου της Χάγης.

5. H σημασία της νηοψίας του Ισραήλ στο Mavi Marmara εντός της ΑΟΖ του

Αυτό που συνέβη στο Mavi Marmara δεν είναι βέβαια ευχάριστο αφού η νόμιμη νηοψία του Ισραήλ στο πλοίο είχε θύματα.  Αλλά, υπάρχει ένα “αλλά”. Αυτό που συνέβη ήταν εντός της Ισραηλιτικής ΑΟΖ και είναι γνωστό ότι μέσα σε μια ΑΟΖ η κίνηση δεν είναι ελεύθερη.

H Τουρκία “σπρώχνοντας” το  πλοίο προς το Ισδραήλ έθετε έμμεσα πρόβλημα νομιμότητας και στην ύπαρξη της Ισραηλιτικής ΑΟΖ.

Ενα Τουρκικό πλοίο πήγαινε στο Ισραήλ να επισκεφτεί τη περιοχή της Γάζας για “ανθρωπιστικούς” λόγους, που χωρίς νηοψία δεν θα ήταν εξακριβωμένοι.  Αποτέλεσμα του γνωστού στους Ελληνες μουσουλμανικού και εθνικιστικού φανατισμού, λόγω της παιδείας και της κουλτούρας της Ασιατικής αυτής χώρας, ήταν να υπάρξει αντίδραση στη νηοψία με ένα τρόπο επικίνδυνο για την υγεία των επιβαινόντων και που έδειχνε ότι κάτι έκρυβε.

Αυτό που εχει σημασία για την Ελλάδα είναι ότι το Ισραήλ εφήρμοσε το διεθνή νόμο για τις ΑΟΖ και έκανε ως έπρεπε έλεγχο. Δεν είναι σαν την Ελλάδα, που κάνει λάθη ακόμη και στο χάρτη της ΑΟΖ… Το αν μετά τον έλεγχο το Ισραήλ άφηνε το πλοίο να προχωρήσει δεν μπορεί να απαντηθεί, αφού η αντίδραση των επιβατών ξεπέρασε τα όρια της νομιμότητας.

Σύμφωνα, με τη Τουρκική λογική το Ισραήλ έπρεπε να ζητήσει συγγνώμη για αυτό που συνέβη και αφού δεν έγινε αυτό έπρεπε να πάρει κάτι άλλο για να μη της χυθεί το “γάλα…” Ετσι, ο ΟΗΕ σήμερα ζήτησε τη διεξαγωγή μίας διεθνούς έρευνας, αναφορικά με «τις επιπτώσεις του εποικισμού από το Ισραήλ στα κατεχόμενα παλαιστινιακά εδάφη».  Πρόκειται για μιά καθαρά τρελλή απόφαση, που έχει στόχο να ιστοσταθμίσει ένα τουρκικό “γινάτι”, από αυτά που έχουν συνηθίσει την Ελλάδα. Ετσι, στήνονται τα μίση και οι πόλεμοι.

Yπάρχουν πολλοί Ελληνες που κατηγορούν το Ισραήλ ότι δεν ακολουθεί σωστή πολιτική με την Παλαιστίνη υποστηρίζοντας στη συγκεκριμένη περίπτωση έμμεσα την Τουρκική πολιτική, όπως και τη πολιτική τρίτων που τους απασχολεί το ενεργειακό παιγνίδι στην Ανατ. Μεσόγειο και το Κουρδιστάν με πρόφαση τους ανθρωπιστικούς λόγους – λόγους που χάνουν το ανθρωπιστικό νόημά τους - όταν κάτω απο αυτό το μανδύα οι ίδιοι ή οι συμμαχοί τους εξοπλίζουν τους Παλαιστίνιους μέσα από σήραγγες και χιλιάδες άλλα κόλπα, ώστε να δημιουργούνται περισσότερα προβλήματα στη τεταμένη κατάσταση που υπάρχει στη περιοχή.

Μήπως είναι καλύτερα να δείξουμε περισσότερη ευαισθησία πρώτα στα δικά μας προβλήματα πρίν λύσουμε τα προβλήματα των άλλων, τα οποία δεν γνωρίζουμε και εκ του σύνεγγυς;

Ξέρουν την έννοια της προτεραιότητας και της ευθύνης οι σημερινοί “Ελληνες” πολιτικοί;

Η Γάζα έστω και έμμεσα έχει ΑΟΖ. Η Ελλάδα ούτε χωρικά ύδατα 12 ν.μ. έχει ούτε ΑΟΖ έχει. Την δε ΑΟΖ που ετοιμάζεται να διακηρύξει η Ελλάδα της την έχουν σχεδιάσει μικρότερη απο ότι είναι (εμφανώς στη μεγάλη περιοχή στο δόντι του Καστελόριζου, στην οποία αναφέρθηκα) ενώ η διαχωριστική γραμμή των ΑΟΖ με την Λιβύη έχει πολλά ερωτηματικά για τα οποία θα μιλήσω στη συνέχεια.

6. ΑΟΖ Λιβύης, Ιταλίας και Αλβανίας

Ως προς την ΑΟΖ με την Ιταλία, υπήρχε ήδη οριοθέτηση της υφαλοκρηπίδας ανάμεσα στις δύο χώρες και εύκολα προέκυψε η οριοθέτηση της ΑΟΖ μεταξύ τους. Ως προς την ΑΟΖ της Λιβύης, ο μεγάλος κόλπος (φωτογραφία άνω αριστερά – περιοχή “Α”) θεωρήθηκε ως “κλειστός” κόλπος με αποτέλεσμα η περιοχή “K” να προστεθεί στη Λιβυκή ΑΟΖ σαν αποτέλεσμα της εφαρμογής της Αρχής της Μέσης Γραμμής. To μέγεθος της περιοχής “Κ” φτάνει σε μέγεθος αυτό της Κρήτης. Αυτό θα γίνει αντιληπτό περισσότερο σε επόμενη ενότητα, όπου εξηγείται η μεθοδολογία που ακολουθείται στο διαχωρισμό ΑΟΖ.

To πρόβλημα είναι ότι η περιοχή “Α” δεν μπορεί να θεωρηθεί σαν “κλειστός” κόλπος, αφού το άνοιγμά της είναι πάνω απο 24 ν.μ.

Η επερχόμενη νομιμοποίηση της συμφωνίας Ελλάδας – Ιταλίας – Λιβύης για τις μεταξύ τους ΑΟΖ φάνηκε τη 4η Νοέμβρη του 2011, όταν η μνημονιακή κυβέρνηση ΓΑΠ δημοσιοποίησε στο διαδίκτυο χάρτη (άνω-δεξιά φωτογραφία) στον οποίο εδείκνυε περιοχές στη νότια και νοτιοδυτική Ελλάδα στις οποίες μπορούσαν να γίνουν έρευνες εταιρειών για υδρογονάνθρακες (περιοχή θαλασσί χρώματος). Παρατηρείστε ότι απο τις περιοχές αυτές “λείπει” η περιοχή του δοντιού “Κ” (ρόζ χρώμα).

Στις 20 Μαρτίου 2009, μονογραφήθηκε στα Τίρανα η οριοθέτηση της υφαλοκρηπίδας και των θαλασσίων ζωνών μεταξύ Ελλάδας και Αλβανίας. Προηγήθηκε ένας χρόνος διαπραγματεύσεων (από τον Απρίλιο του 2008), που πραγματοποιήθηκαν σε τέσσερις γύρους από εκπροσώπους του ΥΠΕΞ με επικεφαλής τον πρέσβη Γιώργο Σαββαΐδη.

Βάση της συμφωνίας είναι η "αναγνώριση πλήρων δικαιωμάτων στο συνολικό έδαφος των δύο χωρών, δηλαδή σε όλα τα χερσαία και νησιωτικά εδάφη, σε νήσους, νησίδες, βράχους και υφάλους, σύμφωνα με τις διατάξεις του άρθρου 6 της Σύμβασης για το Δίκαιο της Θάλασσας". Με άλλα λόγια, η οριοθέτηση με την Αλβανία έγινε "με βάση την αρχή της μέσης γραμμής", δηλαδή της ίσης απόστασης ανάμεσα στις δύο χώρες.

Δυστυχώς, στις 27 Ιανουαρίου 2010 το Συνταγματικό Δικαστήριο της Αλβανίας αποφάσισε να ακυρώσει τη συμφωνία. Σύμφωνα με τα αλβανικά ΜΜΕ, η συμφωνία ακυρώθηκε ομόφωνα από το 9μελές Συνταγματικό Δικαστήριο της Αλβανίας, με το επιχείρημα ότι η κατάρτισή της έγινε βάσει λανθασμένων διαδικασιών, για αυτό και προτείνεται η επαναδιαπραγμάτευσή της.

Η Αλβανία θεωρεί διαφορετικά όρια της ΑΟΖ της απο την Ελληνική πλευρά, πάντα βασιζόμενη στην Αρχή της Μέσης Γραμμής δηλαδή της ίσης απόστασης απο τις Αιγιαλίτιδες Ζώνες όλων των εμπλεκομένων κρατών.

Με δεδομένο ότι διογκώνεται συνεχώς ο ανθελληνισμός στη γειτονική χώρα, είναι ξεκάθαρα τα σημάδια των μελλοντικών προβλημάτων που θα έχει η Ελλάδα να αντιμετωπίσει σε κάθε προσπάθεια έρευνας στην περιοχή. Από την άλλη πλευρά μιά επιστροφή χιλιάδων Αλβανών με τις οικογένειές τους στην Αλβανία θα δημιουργήσει άλυτα οικονομοπολιτικά προβλήματα στη μικρή αυτή χώρα.

Ενδιαφέρον έχει και ο χάρτης του FIR Αθηνών, που φαίνεται στην παραπάνω φωτογραφία. Σύμφωνα με αυτόν δεν παραχωρείται κανένα “δόντι” στα δυτικά του Καστελόριζου στην Αγκυρα και στη χάραξή του στα ανατολικά του Αιγαίου ακολουθείται σαν σύνορο η οριογραμμή της μέσης γραμμής απο τον Εβρο μέχρι το Καστελόριζο, λαμβάνοντας υπόψη ότι:

• Στις εκβολές του Εβρου έχει χαραχθεί σύνορο για 3 ν.μ. μέσα στο Αιγαίο σε εκτέλεση της Συνθήκης της Λωζάννης του 1923.
• Μεταξύ της νήσου Ζουράφα και των νησιών Σαμοθράκης, Λήμνου, Αγ. Ευστρατίου, Λέσβου, Χίου έως και το νοτιότερο ακρωτήριο της νήσου Σάμου, υπάρχει αναγκαστικώς το σύνορο στο μέσον ή σε ίση απόσταση από τις παρα- ή αντι- κείμενες τουρκικές ακτές.
• Από το νότιο ακρωτήριο της νήσου Σάμου έως και το Καστελόριζο, ισχύει η οριοθέτηση που έγινε το 1932 με την Ιταλο-Τουρκική Συμφωνία.

7. Διεθνής Σύμβαση της υφαλοκρηπίδας του 1958

Η υφαλοκρηπίδα είναι τμήμα του παράκτιου βυθού της θάλασσας. Ο ορισμός της κατά τη γεωλογία είναι το τμήμα το οποίο αποτελεί την ομαλή προέκταση της ακτής κάτω από την επιφάνεια της θάλασσας ως το σημείο στο οποίο αυτή διακόπτεται απότομα. Η υφαλοκρηπίδα διακόπτεται εκεί όπου ο βυθός αποκτά απότομη κλίση 30-45^ο. Το τμήμα με την απότομη κλίση ονομάζεται υφαλοπρανές. Το μήκος της υφαλοκρηπίδας ποικίλλει ανάλογα με τη μορφολογία της κάθε περιοχής. Στη βάση του υφαλοπρανούς βρίσκεται το ηπειρωτικό ανύψωμα και από τα 2.500 μ. βάθος και πέρα αρχίζει η ωκεάνια άβυσσος. Υφαλοκρηπίδα, υφαλοπρανές και ηπειρωτικό ανύψωμα συναποτελούν το υφαλοπλαίσιο.

Όταν η προέκταση αυτή της υφαλοκρηπίδας υπολογίζεται από ίχνη "ηπειρωτικής ακτής" τότε πρόκειται για ηπειρωτική υφαλοκρηπίδα(continental shelf), όταν αυτή υπολογίζεται από ίχνη "νησιωτικής ακτής" τότε πρόκειται για νησιωτική υφαλοκρηπίδα (insular shelf). Τόσο στην ηπειρωτική όσο και στη νησιωτική υφαλοκρηπίδα κατά το Διεθνές Δίκαιο η κυριαρχία ανήκει στο κράτος όπου και ανήκουν οι αντίστοιχες ακτές.

Η υφαλοκρηπίδα έχει ιδιαίτερη οικονομική σημασία, διότι συχνά βρίσκονται σε αυτήν ή κάτω από αυτήν ορυκτά (πετρέλαιο, φυσικό αέριο, μέταλλα) καθώς και άβια και έμβια ακίνητα είδη (καθιστικά είδη), όπως κοράλλια, σφουγγάρια, μαργαριτάρια κλπ. Ετσι υπάρχει έντονο ενδιαφέρον για την εκμετάλλευσή της. Στον βαθμό που ανήκει στην αιγιαλίτιδα ζώνη (χωρικά ύδατα) του παράκτιου κράτους, η εκμετάλλευσή της ανήκει αναμφισβήτητα σε αυτό. Πρόβλημα ανέκυψε στο Διεθνές Δίκαιο με την υφαλοκρηπίδα πέραν της αιγιαλίτιδας ζώνης σχετικά με το αν και αυτή ανήκει στο πλησιέστερο παράκτιο κράτος ή αν καλύπτεται από την ελευθερία των θαλασσών που ισχύει στην ανοιχτή θάλασσα.

Η υφαλοκρηπίδα και το καθεστώς της σήμερα ορίζεται στο Διεθνές Δίκαιο και παραχωρείται στο παράκτιο κράτος, για λόγους πρακτικούς και πολιτικούς όμως ο νομικός ορισμός της διαφέρει από τον γεωλογικό.

Σύμφωνα με τη Σύμβαση των Ηνωμένων Εθνών για το Δίκαιο της Θάλασσας του 1982 ως υφαλοκρηπίδα ορίζεται κατά βάση ο βυθός της θάλασσας εντός ακτίνας 200 ναυτικών μιλίων από την ακτή.

Αυτό ισχύει ανεξάρτητα από τη γεωλογική μορφή του βυθού. Σε περίπτωση όμως που το υφαλοπλαίσιο εκτείνεται και πέρα των 200 μιλίων από την ακτή, τότε η υφαλοκρηπίδα κατά το Διεθνές Δίκαιο προεκτείνεται είτε ως τα 350 ν.μ. είτε ως τα 100 ν.μ. πέραν της ισοβαθούς των 2.500μ. είτε ως τα 60 ν.μ. από τη βάση του ηπειρωτικού ανυψώματος.

Για πρώτη φορά στο Διεθνές Δίκαιο η υφαλοκρηπίδα ορίστηκε στη Διεθνή Σύμβαση για την Υφαλοκρηπίδα του 1958. Σύμφωνα με αυτόν τον ορισμό, η υφαλοκρηπίδα ενός κράτους εκτεινόταν στο τμήμα του θαλάσσιου βυθού που βρίσκεται γύρω από τις ακτές του και πέρα απο την Αιγιαλίτιδα ζώνη (τα χωρικά ύδατα) μέχρι βάθους 200 μέτρων, εκτός αν ήταν εφικτή η εκμετάλλευση των φυσικών πόρων και σε μεγαλύτερο βάθος, οπότε εκτεινόταν ως το βάθος εκείνο.

Όπως και με κάθε Διεθνή Συνθήκη, έτσι και η Συνθήκη για το Δίκαιο της Θάλασσας του 1982 εφαρμόζεται μόνο στα συμβαλλόμενα κράτη (ως τώρα 155 κράτη την έχουν κυρώσει). Τα κράτη που δεν έχουν προσχωρήσει στη συνθήκη αυτήν δε δεσμεύονται από τον ορισμό αυτόν της υφαλοκρηπίδας. Το Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης όμως στην «υπόθεση της υφαλοκρηπίδας της Βόρειας Θάλασσας» έκρινε ότι ο ορισμός της υφαλοκρηπίδας με βάση τα αρθρα 1-3 της προγενέστερης Συνθήκης του 1958 για την υφαλοκρηπίδα αποτελούν πλέον διεθνές έθιμο και δεσμεύουν όλα τα κράτη του κόσμου, ανεξάρτητα από το αν έχουν προσχωρήσει στη συνθήκη του 1958 ή όχι.

Το παράκτιο κράτος έχει συγκεκριμένα κυριαρχικά δικαιώματα επί της υφαλοκρηπίδας. Στο παράκτιο κράτος ανήκουν σύμφωνα με τη Σύμβαση του 1982 τα ορυκτά του εδάφους και του υπεδάφους του βυθού, οι μη ζώντες οργανισμοί του βυθού καθώς και οι ζώντες οργανισμοί του βυθού που ανήκουν στα καθιστικά είδη (είδη που δεν μπορούν να κινηθούν μόνα τους χωρίς συνεχή επαφή με τον βυθό). Τα παράκτια αυτά δικαιώματα του κράτους τού ανήκουν αυτοδικαίως, ανεξάρτητα από την τήρηση οποιωνδήποτε διατυπώσεων (π.χ. δήλωσης, οριοθέτησης κλπ.) και είναι αποκλειστικά: ακόμα κι αν δεν τα ασκήσει το παράκτιο κράτος, δεν δικαιούται να τα ασκήσει κανένα άλλο κράτος.

Τα δικαιώματα επί της υφαλοκρηπίδας δεν αφορούν και δεν επηρεάζουν το καθεστώς των υπερκειμένων υδάτων. Στην πράξη εφ'όσον η υφαλοκρηπίδα εκτείνεται ως τα 200 ν.μ., τα υπερκείμενα ύδατα θα ανήκουν στην αποκλειστική οικονομική ζώνη του παρακτίου κράτους. Πέραν των 200 ν.μ. από την ακτή τα ύδατα αποτελούν την ανοιχτή θάλασσα, στην οποία ισχύει η ελευθερία των θαλασσών.

Τα νησιά, οι νησίδες, οι βραχονησίδες, οι σκόπελοι και ανορθωμένοι βράχοι,(π.χ. πόρτες Πάρου), που περιβάλλονται μεν από θάλασσα πλην όμως δεν καλύπτονται από το χειμέριο κύμα ή την μεγίστη πλύμη, έχουν κι αυτά υφαλοκρηπίδα. Εξαίρεση αποτελούν σύμφωνα με το άρθρο 121 της Σύμβασης του ΟΗΕ για το Δίκαιο της Θάλασσας του 1982 οι βραχονησίδες και βράχοι, οι οποίοι δεν μπορούν να διατηρήσουν ανθρώπινο πληθυσμό ή αυτόνομη οικονομική ζωή. Αυτοί οι βράχοι έχουν μεν αιγιαλίτιδα ζώνη, δεν έχουν όμως δικαίωμα στην υφαλοκρηπίδα ή στην αποκλειστική οικονομική ζώνη (αφού δεν υφίσταται επ΄ αυτών.

Το Διεθνές Δικαστήριο στην υπόθεση της υφαλοκρηπίδας της Βόρειας Θάλασσας το 1969 αναγνώρισε ότι απόκλιση από τον κανόνα της υφαλοκρηπίδας δικαιολογείται μόνο για νησίδες, βράχους και ελαφρές προεξοχές της ακτής (islets, rocks and minor coastal projections / îlots, rochers ou légers saillants de la côte, σκέψη 57 της απόφασης), άρα εξ αντιδιαστολής οι εθιμικοί κανόνες για την ύπαρξη και εκμετάλλευση της υφαλοκρηπίδας που δεσμεύουν όλα τα κράτη ανεξάρτητα από Διεθνείς Συνθήκες καλύπτουν και τα νησιά.

Eνα σημαντικό ερώτημα

Η Ελλάδα εχει δώσει τα στοιχεία για τη υφαλοκρηπίδα της στην επιτροπή CLCS (Commission on the Limits of the Continental Shelf) του ΟΗΕ; Αμφιβάλλω για πολλά.

8. O ορισμός του νησιού. Ενα σημαντικό σημείο που αφορά την ΑΟΖ

Kατά τον OHE δεν είναι σαφής η έννοια “βράχος” ή “βραχονησίδα” παρά μόνο η έννοια “νησί”.

Νησί σύμφωνα με τον ΟΗΕ είναι κάθε κομμάτι στερεού εδάφους, που κατά την άνοδο των κυμάτων στη διάρκεια της ημέρας (απόγευμα) συνεχίζει να παραμένει εκτός θάλασας. Αρα χωρικά ύδατα έχει καθετί που εξέχει απο την θάλασσα είτε είναι μικρό είτε είναι μεγάλο υπό τον όρο που εξήγησα.

Για να έχει όμως ΑΟΖ πρέπει να έχει οικονομική ζωή, έστω και αν δεν κατοικείται.

Οικονομική ζωή ειναι και η χρήση μιας υποβαθμισμένης κατα τη χρήση του σωστού όρου (νησί) βραχονησίδας για εξόρυξη, κάποια κατσίκια πάνω να βόσκουν, μια τηλεκάμερα, ένας μετεωρολογικός σταθμός, ένας φάρος, ενα ταχυδρομικό κουτί, ένας ταχυδρομικός κώδικας, μια ανεμογεννήτρια κλπ.

Στη φωτογραφία η Ζουράφα, ενα νησί με φάρο. Η Ζουράφα έχει και χωρικά ύδατα και ΑΟΖ. Χωρίς τον φάρο δεν έχει ΑΟΖ. Αυτή τη στιγμή δεν έχει φάρο.

Τον φάρο τον πήρε ο άνεμος…

Να δούμε αν θα τον αντικαταστήσει κανείς. Επεσε μόνος του ε; Φύσαγε πολύ…

9. Η ελληνοτουρκική διαφορά για την υφαλοκρηπίδα

Η ελληνοτουρκική διαφορά για την υφαλοκρηπίδα του Αιγαίου πελάγους αφορά την οριοθέτηση της υφαλοκρηπίδας στο Αιγαίο μεταξύ των δύο όμορων χωρών, της Ελλάδας και της Τουρκίας. Η Ελλάδα υποστηρίζει ότι η υφαλοκρηπίδα πρέπει να οριοθετηθεί με βάση την αρχή της μέσης γραμμής, ενώ η Τουρκία υποστηρίζει ότι τα νησιά του Αιγαίου δεν έχουν δικαίωμα υφαλοκρηπίδας και ότι η εγγύτητα των ελληνικών νησιών στα τουρκικά παράλια αποτελεί «ειδική περίσταση» που δικαιολογεί απόκλιση από την αρχή της μέσης γραμμής.

Η διαμάχη ανάγεται από το καλοκαίρι του 1973, μετά τη δημόσια δήλωση του τότε ¨πρωθυπουργού¨ της στρατιωτικής χούντας Γ. Παπαδόπουλου περί ύπαρξης κοιτασμάτων πετρελαίου στο Αιγαίο και εξόρυξης αυτών, όπου παράλληλα η τουρκική κυβέρνηση παραχώρησε άδεια διεξαγωγής ερευνών για πετρέλαιο σε υποθαλάσσιες περιοχές κοντά σε ελληνικά νησιά. Το 1974 και το 1976 πραγματοποιήθηκαν έρευνες στο Αιγαίο από τουρκικό ωκεανογραφικό σκάφος. Η Ελλάδα αντέδρασε, θεώρησε τη διαμάχη νομική και ζήτησε την προσφυγή στο Διεθνές Δικαστήριο. Το ζήτημα περιπλέκεται από το γεγονός ότι η Τουρκία δεν έχει κυρώσει ούτε τη Διεθνή Συνθήκη για την Υφαλοκρηπίδα του 1958 ούτε τη Σύμβασητων Ηνωμένων Εθνών για το Δίκαιο της Θάλασσας του 1982, οι οποίες ορίζουν την υφαλοκρηπίδα και τρόπους οριοθέτησής της. Το Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης πάντως έχει δεχτεί ότι τα δικαιώματα του παράκτιου κράτους στην υφαλοκρηπίδα αποτελούν διεθνές εθιμικό δίκαιο και τα άρθρα 1-3 της Συνθήκης του 1958 ισχύουν για όλα τα κράτη, ανεξάρτητα από το αν την έχουν κυρώσει.

10. Γραμμές στήριξης των Δικαίων της Ελληνικής ΑΟΖ

10.1. To δικαστήριο της Χάγης και η περίπτωση του νησιού Serpent

Από την ύπαρξη της νέας Σύμβασης του Διεθνούς Δίκαιου της Θάλασσας το 1982, κανένα κράτος στον κόσμο δεν έχει ζητήσει μόνο την οριοθέτηση της υφαλοκρηπίδας από το Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης, αλλά πάντα ζητά και την ταυτόχρονη οριοθέτηση της Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης. Δυστυχώς, όλες οι ελληνικές κυβερνήσεις συνεχίζουν, από το 1982, το τροπάριο της υφαλοκρηπίδας αγνοώντας ή αποφεύγοντας συστηματικά να φέρουν το θέμα της ΑΟΖ στις συνομιλίες τους με τους Τούρκους.

Στις 3 Φεβρουαρίου 2009, το Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης εξέδωσε μια καθοριστική απόφαση για την ταυτόχρονη οριοθέτηση της υφαλοκρηπίδας και της Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης (ΑΟΖ) ανάμεσα στην Ουκρανία και τη Ρουμανία, σε μία διαμάχη που αφορά άμεσα στην Ελλάδα. Το μήλο της Εριδος μεταξύ των δύο χωρών ήταν ένα νησί της Ουκρανίας, το νησί Serpent στη Μαύρη Θάλασσα. Αξίζει να σημειωθεί ότι το Serpernt απέχει 35 χιλιόμετρα από το Δέλτα του Δούναβη ποταμού και το μέγεθός του είναι 0,17 τετραγωνικά χιλιόμετρα, με μήκος 662 μέτρα και πλάτος 440 μέτρα. Διαθέτει περίπου 100 κατοίκους, ταχυδρομείο, τράπεζα, ηλεκτρικό σταθμό και τηλεπικοινωνίες.

Η Ρουμανία είχε αντίθετη γνώμη και επέμενε ότι το συγκεκριμένο νησί δεν δικαιούται ούτε υφαλοκρηπίδα, ούτε και ΑΟΖ. Ετσι, οι δύο χώρες υπέγραψαν ένα συνυποσχετικό και ζήτησαν από το Διεθνές Δικαστήριο να οριοθετήσει εκείνο τις δύο θαλάσσιες ζώνες με την ταυτόχρονη δέσμευση ότι η απόφαση θα γινόταν σεβαστή και από τις δύο χώρες.

Η απόφαση της 3ης Φεβρουαρίου παρουσιάζει σημαντικό ενδιαφέρον για την Ελλάδα, καθώς ο χάρτης της απόφασης (βλέπε αριστερά και άνω φωτογραφία, κιτρινοκόκκινη γραμμή) δείχνει ότι το Δικαστήριο οριοθέτησε τα θαλάσσια σύνορα των δύο χωρών με τη Μέθοδο της Μέσης Γραμμής (βλέπε αριστερά και κάτω φωτογραφία, κόκκινη γραμμή), κάτι που υποστηρίζει και η Ελλάδα στην περίπτωση του Αιγαίου.

Tο δικαστήριο δεν πήρε θέση αν το συγκεκριμένο νησί αποτελεί βραχονησίδα ή όχι. Δικαιολόγησε, μάλιστα, αυτή την απόφαση με το σκεπτικό ότι το νησί ήδη είχε αιγιαλίτιδα ζώνη 12 μιλίων, την οποία πάντως δεν αμφισβητούσε η Ρουμανία.

Σύμφωνα με όσα εξηγώ σε επόμενη ενότητα για το τρόπο που γίνεται ο διαχωρισμός των ΑΟΖ μεταξύ δύο ομόρων κρατών, η απόφαση του δικαστηρίου κρίνεται ως αρκετά σωστή.

Πρέπει επίσης να τονισθεί ότι το Δικαστήριο δεν έλαβε υπόψη καθόλου ότι η Μαύρη Θάλασσα είναι μια κλειστή ή ημίκλειστη θάλασσα. Αυτό συμφέρει την Ελλάδα, καθώς είναι γνωστή η θέση της Τουρκίας που επιμένει ότι το Αιγαίο Πέλαγος αποτελεί κλειστή ή ημίκλειστη θάλασσα.

Αν το Δικαστήριο δεν θεωρεί τη Μαύρη Θάλασσα ως κλειστή, σίγουρα δεν θα μπορούσε ποτέ να θεωρήσει ούτε το Αιγαίο ως κλειστή θάλασσα. Επιπλέον, στη συγκεκριμένη περίπτωση το Δικαστήριο ασχολήθηκε με ένα και μόνο μικρό νησί στη Μαύρη Θάλασσα. Είναι προφανώς διαφορετικό να ασχοληθεί με εκατοντάδες νησιά διάσπαρτα στο Αιγαίο τα περισσότερα εκ των οποίων είναι μεγάλα και κατοικημένα.

Δεν υπάρχει τίποτα αρνητικό για την Ελλάδα σε αυτή την απόφαση του δικαστηρίου της Χάγης. Απολύτως τίποτα.

10.2. Η ΑΟΖ της Ιαπωνίας

Η Ιαπωνία είναι μια χώρα με πολλά νησιά. Παρατηρείστε πως ρυθμίστηκε το θέμα με τους γείτονές της.

Προσέξτε, ότι στην Ιαπωνική ΑΟΖ (κόκκινη συνεχής γραμμή) τα 200 ν.μ. λαμβάνονται υπόψη από την εξωτερική οριογραμμή των νησιών τους, όπως θα πρέπει να γίνει και με τα Ελληνικά νησιά του Αιγαίου. Στη περιοχή D υπάρχουν κάτι Ιαπωνικά νησιά, που έχουν παραδοθεί μετά τον πόλεμο απο τις ΗΠΑ στην Ιαπωνία με τη συνθήκη του San Fransisco. Με αυτά τα νησιά η Ιαπωνία αποκτά ισχυρότερα δικαιώματα στην ΑΟΖ της, που είναι στη περιοχή Α και στην οποία όπως πιστεύεται υπάρχει φυσικό αέριο. Η Κίνα για το λόγο αυτό έχει βλέψεις στην ίδια περιοχή και αμφισβητεί τη κυριότητα των νησιών στη περιοχή D και συχνά δημιουργούνται επεισόδια με ψαροκάικα ανάμεσα στις δύο χώρες. Οι περιοχές Β, περιοχές στις οποίες υπάρχει επικάλυψη των ΑΟΖ Ιαπωνίας και Κορέας, αποτελούν περιοχές στις οποίες η Ιαπωνία αφήνει τη Νότια Κορέα να ψαρεύει και δεν έχει καμμία σχέση με συνεκμετάλλευση του υπεδάφους ή με τα όρια της ΑΟΖ της Ιαπωνίας στις εν λόγω περιοχές. Η περιοχή C είναι Διεθνής Βυθός. Ο χάρτης της ΑΟΖ διδάσκεται στο δημοτικό στην Ιαπωνία.

Σας υπενθυμίζω, ότι η ΑΟΖ της Νότιας και της Βόρειας Κορέας υποτίθεται ως διαφορετική. Παρατηρείστε τη θέση μερικών πορτοκαλί γραμμών που έχω χαράξει. Οπως βλέπετε η θέση της Ιαπωνικής ΑΟΖ είναι κάπου στη μέση και αρκετά δίκαια χαραγμένη. Δεν υπάρχουν περίεργα “δόντια” να εμφανίζονται στο χάρτη από το πουθενά.

10.3. Ο διαχωρισμός των ΑΟΖ μεταξύ Δανίας – Σουηδίας - Γερμανίας

10.4. Οι ΑΟΖ των χωρών της Μαύρης Θάλασσας

Στην άνω φωτογραφία φαίνονται οι ΑΟΖ των Χωρών της Μαύρης Θάλασσας όπως τις χάραξα εγώ (κόκκινες γραμμές), χρησιμοποιώντας τη Μεθοδολογία της Μέσης Γραμμής, όπως την περιγράφω σε επόμενη παράγραφο. Δυστυχώς δεν έχω χάρτη  με ηλεκτρονικά δεδομένα για να τις χαράξω επακριβώς με το κατάλληλο software. Ετσι, κάποιες αποκλίσεις ως πρός την ακριβή χάραξη λόγω της μη ακριβούς θέσης  των διχοτόμων μπορούν να υπάρξουν.

Στην αποκάτω ακριβώς φωτογραφία, είναι ο χάρτης της Τουρκικής ΑΟΖ  (πράσινη γραμμή ABCDE) στη περιοχή της Μαύρης Θάλασσας, όπως την ανακήρυξε η Τουρκική κυβέρνηση.

Δεν θα έλεγα ότι υπάρχουν σημαντικές διαφορές ανάμεσα στους δύο χάρτες. Aυτό σημαίνει, ότι επι της αρχής το δικό μου μοντέλο διαχωρισμού των ΑΟΖ με τη Μέθοδο της Μέσης Γραμμής και το Τουρκικό αντίστοιχο μοντέλο δεν έχουν σημαντικές διαφορές! Αυτό είναι ευχάριστο.

Στην Ελλάδα κάτι απλό γίνεται πάντα δύσκολα και όταν γίνει είναι κατά περίεργη σύμπτωση “λάθος…”.

Ετσι εξηγείται γιατί η χώρα είναι 90η διεθνώς στην ανταγωνιστικότητα,  10 θέσεις πίσω απο την Αλβανία και 50 θέσεις πίσω απο την Ιταλία και τη Πορτογαλία. Ετσι εξηγείται γιατί οι μισθοί θα πέσουν σε επίπεδα κάτω απο αυτά αυτών των χωρών. Διαβάσατε το άρθρο μου για την χρεοκοπία εδώ; Οχι…

Να ελέγχετε ότι σας περνάνε απο τα ΜΜΕ. 

Οτι λάμπει δεν είναι χρυσός. Μπορεί να είναι και φούσκα.

10.5. Η ακαδημαική έρευνα του ωκεανογραφικού Πίρι-Ρέις στην Ελληνική ΑΟΖ στο Αιγαίο

Πολλές φορές γράφεται απο τα τουρκικά αλλά και τα ορατά πλέον σε όλους φιλομνημονιακά ελληνικά ΜΜΕ, ότι

1) η ακαδημαική έρευνα στο Αιγαίο επιτρέπεται και μπορεί να  διεξάγεται ελεύθερα π.χ. από το Πίρι-Ρέις, αφού δεν έχει καθοριστεί απο το μορατόριουμ για την εξερεύνηση πετρελαίου και φυσικού αερίου εκτός των χωρικών υδάτων, που επιβάλλονται από τη συμφωνία Καπούλια – Γιλμάζ του 1976 (τι φοβερή συμφωνία και αυτή υπέρ της Ελλάδας;) και

2) ότι τα νησιά του Αιγαίου δεν έχουν υφαλοκρηπίδα (σσ. γνωστές παλαβομάρες) και ότι η εγγύτητα των ελληνικών νησιών στα τουρκικά παράλια αποτελεί «ειδική περίσταση» που δικαιολογεί απόκλιση από την Αρχή της Μέσης Γραμμής. Στην αντίθετη περίπτωση, υποστηρίζει η Άγκυρα, η Ελλάδα θα αποκτήσει τα δικαιώματα για την αξιοποίηση των φυσικών πόρων σχεδόν σε όλο το Αιγαίο (σσ. αυτό είναι λάθος;).

Αυτές οι θέσεις είναι πολύ θετικές για την Ελλάδα, η οποία πρέπει να προχωρήσει μονομερώς σε ανακήρυξη της ΑΟΖ της. Δεν υπάρχει καλύτερη συγκυρία απο τώρα αφού θα γίνει υπο την υψηλή προστασία των δανειστών της. Ας δούμε γιατί είναι θετικές οι Τουρκικές θέσεις.

1) Η συνθήκη του 1972 αφού δεν αναφέρει ρητά ότι απαγορεύεται η ακαδημαική έρευνα ΔΕΝ σημαίνει ότι την επιτρέπει. Tο Δίκαιο της Θάλασσας που υπογράφηκε αργότερα (1982), καλύπτει αυτά τα κενά καί είναι μια συμφωνία που πρέπει και μπορεί να τηρήσει μονομερώς η Ελλάδα, αφού την έχει υπογράψει και δεσμεύεται απέναντι στα υπόλοιπα δημοκρατικά κράτη με τα οποία τη συνυπέγραψε και τα οποία κατά το ίσο πρέπει να την στηρίξουν.

2) Το Αιγαίο δεν είναι κλειστή θάλασσα σε αντίθεση με τη Μαύρη θάλασσα που είναι. Tο Αιγαίο έχει είσοδο υδάτων από τη Μεσόγειο και έξοδο υδάτων στη Μαύρη Θάλασσα.

3) η Τουρκία αποδέχεται ότι σύμφωνα με το Δίκαιο της Θάλασσας του 1982 η Ελλάδα θα αποκτήσει τα δικαιώματα για την αξιοποίηση των φυσικών πόρων σχεδόν σε όλο το Αιγαίο. Εχει δίκιο! Αυτό λέω και εγώ. Πως θα μπει η Τουρκία στην Ευρώπη με αυτή τη λογική δεν ξέρω. Ολοι ακούν τι λέει η Τουρκία. Το αντιλαμβάνονται αυτό στην Αγκυρα; 

4) η εγγύτητα των νησιών στο Αιγαίο επιβεβαιώνει τη στιβαρότητα και την χωρίς απόκλιση απο την Αρχή της Μέσης Γραμμής χάραξη της Ελληνικής ΑΟΖ, αφού τα πολλά νησιά την καθορίζουν ευκρινέστερα.

“Στην αντίθετη περίπτωση, υποστηρίζει η Άγκυρα, η Ελλάδα θα αποκτήσει τα δικαιώματα για την αξιοποίηση των φυσικών πόρων σχεδόν σε όλο το Αιγαίο.”

Φανταστική “φιλελληνική” δήλωση υπέρ της Ελληνικής ΑΟΖ,  που έμμεσα επιβεβαιώνει τα όρια που καθορίζονται απο την Αρχή της Μέσης Γραμμής και το Δίκαιο της Θάλασσας.

Θα ήταν πολιτικά τραγικό η Ελλάδα να προχωρήσει σε κοινή ωκεανογραφική έρευνα με τη Τουρκία στο Αιγαίο.

10.6. Η Ελλάδα, το Ηνωμένο Βασίλειο και η συμφωνία της Ζυρίχης

Αρθρο 2, Συμφωνίας της Ζυρίχης

Η Ελλάδα, το Ηνωµένο Βασίλειο και η Τουρκία, αναγνωρίζουν και εγγυώνται την ανεξαρτησία, την εδαφική ακεραιότητα και την ασφάλεια της Δημοκρατίας της Κύπρου

Αρθρο 4, Συμφωνίας της Ζυρίχης

Σε περίπτωση παραβίασης των όρων της Συνθήκης αυτής, οι εγγυήτριες δυνάµεις Ελλάδα, Τουρκία και Ηνωμένο Βασίλειο έχουν το δικαίωµα να πάρουν µέτρα µε µοναδικό σκοπό να επαναφέρουν την κατάσταση που δηµιουργήθηκε µε την παρούσα Συνθήκη

Σύμφωνα με τα άρθρα αυτά, η Ελλάδα και το Ηνωμένο Βασίλειο πρέπει να παρέμβουν ως εγγυήτριες δυνάμεις, για τη διατήρηση της ανεξαρτησίας της μεγαλονήσου η οποία θα θιχθεί σε περίπτωση εκμετάλλευσης της ΑΟΖ της για έρευνες υδρογονανθράκων απο τη Τουρκία. Η Βόρεια Κύπρος δεν έχει νομικό δικαίωμα να εκπροσωπεί ούτε τον εαυτόν της, ενώ τα τουρκικά στρατεύματα θα έπρεπε να έχουν ήδη αποχωρήσει απο το νησί, ωστε να προχωρήσει με μεγαλύτερη ευκολία η λύση του Κυπριακού προβλήματος.

11. Η μεθοδολογία διαχωρισμού των ΑΟΖ ανάμεσα σε δύο χώρες

Η μεθοδολογία απαιτεί πρώτον τη χάραξη των χωρικών υδάτων κάθε χώρας (12 ν.μ. γύρω απο κάθε ακτή νησιού ή ηπειρωτικής χώρας). Στη συνέχεια η αιγιαλίτιδα αυτή  ζώνη επεκτείνεται για κάθε χώρα μέχρι 200 ν.μ. Οπου υπάρχει επικάλυψη ακολουθείται η αρχή της μέσης γραμμής, πού είναι ένα διεθνώς αποδεκτό πρότυπο.

Στη φωτογραφία άνω – αριστερά φαίνονται τέσσερις χώρες (A, Β, C, D) και εξηγείται ο διαχωρισμός των ΑΟΖ τους. Οι καμπύλες θ και κ είναι οι γραμμές των χωρικών υδάτων τους στα 12 ν.μ. Στη φωτογραφία άνω-δεξιά φαίνονται δύο ακόμη περιπτώσεις αντιμετώπισης διαχωρισμού ΑΟΖ για δύο διαφορετικές χώρες A και D συνορεύουσες “εν σειρά”. Ενας γρήγορος τρόπος να χαράξει κανείς τις ΑΟΖ μεταξύ κρατών χωρίς υπολογιστή είναι με τη χρήση διχοτόμων σε κατάλληλα επιλεγμένα τμήματα των ακτών κάθε χώρας.

Εχοντας κανένας στα χέρια του μια χαρτογράφηση σε ηλεκτρονικό τρόπο των ακτών και των δύο χωρών (π.χ. με το format IGES) είναι ζήτημα μιάς ημέρας να βρεί και να τυπώσει τα όρια της ΑΟΖ κάθε χώρας… Ακόμη και απο το Google κατά προσέγγιση μπορεί να το κάνει ή και ακριβώς… αν το επιθυμεί πολύ. Διερωτώμαι ποιοί επωφελούνται απο τη συλλογή και χρήση τέτοιων δεδομένων της Ελλάδας που θα έπρεπε να είναι σε κοινή θέα στο διαδίκτυο, αφού τα δεδομένα αυτά είναι μέρος του υπερσύνολου των δεδομένων του Εθνικού Κτηματολογίου (το ότι “διερωτώμαι” δεν αποκλείει την πιθανότητα να γνωρίζω).

Ο υπολογισμός της ΑΟΖ κάνει μερικές χώρες όπως η Ελλάδα να είναι μεγαλύτερες από ότι φαίνονται. Δεν μπορεί η Ελλάδα να γίνει μικρότερη για να μη στενοχωρηθεί η Τουρκία ή κάποιος άλλος. Αυτό πρέπει να κάποτε να τελειώσει. Το Δικαστήριο της Χάγης είναι μια αποδεκτή διαδικασία.

Αν η ΕΕ δεν θέλει να ασκήσει τα δικαιώματά της στα Νοτιοανατολικά σύνορά της τότε και η Ελλάδα δεν είναι υποχρεωμένη να τηρήσει τις υποχρεώσεις της σε άλλα θέματα.

12. Αντί συμπεράσματος

Την ενότητα για τη μεθοδολογία διαχωρισμού των ΑΟΖ ανάμεσα σε δύο χώρες την άφησα στο τέλος του άρθρου

1) γιατί είναι η σημαντικότερη

2) για να έχετε σχηματίσει μιά άποψη για το πώς λειτουργούν τα πράγματα σχετικά με τις ΑΟΖ

3) για να αντιληφθείτε πιο εύκολα το τί προωθεί επί μήνες έντεχνα η προπαγάνδα με τη χρήση ψευδοχαρτών ΑΟΖ, που κυκλοφορούν στο διαδίκτυο και που δήθεν “αναγνωρίζει” η Ελλάδα

4) γιατί μπορεί να υπάρχει ήδη κρυφή συμφωνία μεταξύ Ελλάδας-Τουρκίας για την περιοχή του Καστελόριζου, που κάποιοι εκμεταλλευόμενοι την αφέλεια των Ελλήνων πολιτών και την αγάπη τους προς την πατρίδα, προσπαθούν να εξηγήσουν εκ των υστέρων με μαθηματικά μοντέλα τη συμφωνία στη θέση του δοντιού που είναι ελληνικότατο.Κανείς δεν μπορεί να είναι σίγουρος για τίποτα.

Υποστηρίζοντας το σωστό δεν χάνει κανείς.

Η διαφοροποίησή μου στο χάρτη της Ελληνικής ΑΟΖ, από αυτόν που κυκλοφορούσε στο διαδίκτυο και που πριν μήνες είχα συμπεριλάβει επίτηδες στο άλλο μου άρθρο για το φυσικό αέριο, δεν είχε γίνει τυχαία ούτε κατά λάθος και αφορά κυρίως τη περιοχή του Καστελόριζου. Δεν χρειάζεται να κάνω υπολογισμούς για να δώ το προφανές.

Στην κορυφή του άρθρου φαίνεται κατά προσέγγιση ένας κατά την άποψή μου σωστός διαχωρισμός των ΑΟΖ στην Ανατολική Μεσόγειο. Η ίδια μεθοδολογία μπορεί και πρέπει να χρησιμοποιηθεί και στο διαχωρισμό της ΑΟΖ Ελλάδας-Τουρκίας στη περιοχή του Ανατολικού Αιγαίου με εφαρμογή της στις τεθλασμένες γραμμές Ζ και Τ, που έχουν επιδειχθεί σε προηγούμενο χάρτη.

Σημειώνω, ότι μία απορρύθμιση της συνθήκης Σένγκεν απο ελληνικής πλευράς σε συνδιασμό με την είσοδο από τη “πίσω πόρτα" εκατομμυρίων μεταναστών στην Ελλάδα θα μετέφερε σε βάθος χρόνου τα νοτιοανατολικά σύνορα της ΕΕ στα ανατολικά σύνορα της Τουρκίας. Ποιός θα ενδιαφερόταν τότε για τον άμεσο διαχωρισμό της ΑΟΖ Ελλάδας-Τουρκίας κλπ αφού το πλιάτσικο από τη πώληση του mamagement κρατικού πλούτου σε εταιρείες ημετέρων θα έπρεπε να προηγηθεί και δή σε χαμηλές τιμές;

Σημειώνω επίσης, ότι η περίπτωση ωκεανογραφικών πλοίων που κάνουν παράνομα σεισμικές έρευνες εντός της ελληνικής ΑΟΖ αντιμετωπίζεται κατ’ αρχήν με τον εξοπλισμό ενός ή περισσοτέρων πλοίων του λιμενικού σώματος με διατάξεις για sonar jamming, ώστε τα ερευνητικά πλοία να μή μπορούν να κάνουν σωστή ανάλυση των σεισμικών κυμάτων, που μετρούν μετά την ανάκλασή τους στο βυθό της θάλασσσας.

Η άποψη κάποιων ΜΜΕ, ότι τα ερευνητικά σκάφη όταν δεν κινούνται ή κινούνται αργά ή πάνε γρήγορα… δεν κάνουν έρευνα είναι αστεία και σκοπό έχουν να κρύψουν την χρεοκοπία, την έλλειψη ήθους και τιμής του πολιτικού συστήματος που βούλιαξε τη χώρα.

Γ.Ζ

http://em-pollution-gr.blogspot.com/