Άρδην επιτακτική η ανάγκη της σύμπραξης σε ένα ενιαίο ψηφοδέλτιο. Ένα άρθρο για προβληματισμό...

Του καθηγητή πανεπιστημίου ΗΠΑ
κ. Γεωργαντζά Νικολάου

Σχόλιο ΚΑΝΕΝΑ

Πάντα υποστηρικτής και "άοκνος εργάτης" της σύμπραξης όλων των πατριωτικών Κινημάτων / Μετώπων / Ρευμάτων / Κινήσεων / Κομμάτων ο κ. Καθηγητής. ΕΥΓΕ ΤΟΥ.

ΚΑΝΕΝΑΣ πλέον από αυτούς
ΚΑΝΕΝΑΣ μόνος....δυνατά, όλοι μαζί!!

ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ - ΟΡΓΑΝΩΣΗ ΣΕ ΕΝΤΕΛΩΣ ΝΕΕΣ ΠΟΛΙΤΙΚΕΣ ΔΥΝΑΜΕΙΣ ΧΩΡΙΣ ΚΑΝΕΝΑ ΠΑΛΑΙΟΠΟΛΙΤΙΚΑΝΤΗ,  ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ ΚΑΙ ΙΣΧΥΡΗ ΑΝΤΕΠΙΘΕΣΗ ΤΩΡΑ!!!

ΠΑΝΣΤΡΑΤΙΑ ΤΟΥ ΙΚΑΝΟΥ ΔΥΝΑΜΙΚΟΥ ΤΗΣ ΧΩΡΑΣ - ΑΝΑΔΕΙΞΗ ΝΕΩΝ ΠΟΛΙΤΙΚΩΝ ΔΥΝΑΜΕΩΝ ΓΙΑ ΑΝΑΣΥΓΚΡΟΤΗΣΗ ΤΗΣ ΧΩΡΑΣ.

Η βελτίωση της επικρατούσας ζοφερής κατάστασης στη χώρα μας είναι υπόθεση όλων μας. 

Άρδην επιτακτική η ανάγκη της σύμπραξης σε ένα ενιαίο ψηφοδέλτιο. 

   Στο μήνυμα του πρωθυπουργού γιά την διάλυση της βουλής και την προκήρυξη εκλογών, το “κατά τα άλλα καλά;” “ανδρείκελο Παπαδήμος” (“puppet Papademos”: http://www.bearishnews.com/post/4828), τόνισε πως: “ανώδυνα κανένας δεν μπορεί να βγάλει τη χώρα από την κρίση” και πως οι “θυσίες που έχουν γίνει τα τελευταία χρόνια δεν πρέπει να πάνε χαμένες” (http://www.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_kathremote_1_11/04/2012_437571). Μπορεί βέβαια ο εκτός πολιτικής τάξης ελληνικός μας κόσμος να μην είχε καμμίαν απολύτως ανάμιξη στην ανάθεση έργου, που έκανε το πολιτικά παντελώς ανίκανο κατοχικό καθεστώς ΝΔ·ΠαΣοΚ ή ‘ΠαΝΔοΚ’ στον Λ. Παπαδήμο.

Ούτως ή άλλως όμως, σε τελευταία ανάλυση, το κατοχικό καθεστώς ΠαΝΔοΚ, χωρίς καν να ρωτήσει τον εκτός πολιτικής τάξης ελληνικό μας κόσμο, απλά προσέλαβε τον Παπαδήμο, γιά να λύσει μία –και στατικά περίπλοκη, αλλά και δυναμικά πολύπλοκη– προβληματική κατάσταση. Είναι δε η στατικά περίπλοκη και δυναμικά πολύπλοκη προβληματική κατάσταση τούτη ή ίδια την οποίαν το ίδιον το πολιτικά εντελώς ανίκανο, κατοχικό καθεστώς ΠαΝΔοΚ δημιούργησε μόνο του, από το 1974 και εντεύθεν.

Μία ή ένας πολιτικός, μέλος της επαγγελματικής (τρομάρα τους!) ανθελληνικής πολιτικής τάξης, καμμίαν σχέσιν δεν έχει με τις ανθρώπινες ευαισθησίες της ελληνικής κοινωνίας, μιάς και ό,τι βλέπει, το βλέπει αποκλειστικά μέσα από τον φακό του νυν σαθρού πολιτικού συστήματος της ανθελληνικής, ξενόφερτης και στυγνά δυναστικής κοινοβουλευτικής κομματοκρατίας. Πόσο μάλλον όταν η εν λόγω μαριονέτα ή το ανδρείκελο πρωθυπουργός δεν είναι καν ένας πολιτικός, αλλά ένας τραπεζικός υπάλληλος της μιαρής ανθελληνικής πολιτικής τάξης, η οποία συνεχώς αναπαραγάγει νέα μέλη, γιά την στελέχωση του σαθρού πολιτικού συστήματος στην Ελλάδα.

Αν και αρκετά μεθυσμένος από τον πρωθυπουργικό του θώκο, ο τραπεζικός υπάλληλος Παπαδήμος προσπαθεί να διορθώσει την στατικά περίπλοκη και δυναμικά πολύπλοκη προβληματική μας κατάσταση, γνωρίζοντας πως πρέπει να χρησιμοποιήσει κάποιες δομές συστημικής εξισορρόπησης. Όμως οι δομές της συστημικής εξισορρόπησης που χρησιμοποιεί, μέσα από μια διαδικασία κλιμάκωσης, δημιουργούν πολλά νέα προβλήματα αλλού.

Και δυστυχώς, τούτο το ‘αλλού’ δεν είναι κάποιο τυχάρπαστο ‘παραδίπλα αλλιώς’, αλλά είναι τα αρνητικά αποτελέσματα της ελληνικής μας κοινωνίας. Έχεις ποτέ αναρωτηθεί γιατί το κατοχικό καθεστώς ΠαΝΔοΚ ψεκάζει την ελληνική μας κοινωνία με τόσους τόνους χημικών, λες και είμαστε τίποτα κατσαρίδες;

Το κατοχικό βέβαια καθεστώς ΠαΝΔοΚ, ποτέ δεν παραδέχεται καν πως μας ψεκάζει εκείνο. Απεναντίας, βρίσκει ειδικούς ψυχιάτρους γιά να μας πείσουν πως τα παιδιά των ΜΑΤ, όχι μόνον έχουν πολλά, λογιών-λογιών ψυχολογικά προβλήματα, αλλά είναι τάχα και... μικροτσούτσουνα.

Έχεις ποτέ αναρωτηθεί πως οι φαινομενικά λογικές πολιτικές πράξεις της ελληνικής μας κοινωνίας και του κατοχικού καθεστώτος ΠαΝΔοΚ οδηγούν αμφότερα τα μέρη να βρισκόμαστε εκεί όπου καμμία από τις δύο πλευρές δεν θέλει να είναι; Έχεις αναλογισθεί τα συστημικά αίτια πίσω από το πως κάθε πολιτική πράξι θερμαίνει το κλίμα μεταξύ των δύο πλευρών ταχύτατα, ή το πως ο επείγων χαρακτήρας των πολιτικών τούτων πράξεων μεταβάλλεται επίσης ταχύτατα σε κάτι τι το κατεπείγον; Η πραγματική αιτία αυτών των διαχρονικών τούτων φαινομένων είναι το αποτέλεσμα μίας δομής συστημικής κλιμάκωσης.

Η συστημική τούτη δομή κλιμάκωσης αποτελείται από δύο βρόχους συστημικής εξισορρόπησης (Σχ. 1). Οι δύο όμως βρόχοι εξισορρόπησης αλληλεπιδρούν διαχρονικά με τέτοιον τρόπο, ώστε να δημιουργούν από κοινού έναν ενιαίο βρόχο συστημικής ενίσχυσης (Σχ. 2).

Η δυναμική δράση του κάθε βρόχου συστημικής ανάδρασης στο Σχ. 1 είναι το συστημικό αίτιο της αυξημένης δράσης του άλλου βρόχου ανάδρασης. Και η πραγματική βάση των αιτίων και αιτιατών του φαινομένου τούτου οφείλεται στην ιδιωτία της ελληνικής μας κοινωνίας που, συνάμα με την παντελή έλλειψη του πραγματικού διαχωρισμού των εξουσιών στο νυν σαθρό πολιτικό σύστημα της Ελλάδος, οδηγεί στις ανασφάλειες που τόσο ευδιάκριτα προκύπτουν στον άγριο ανταγωνισμό μεταξύ των πράξεων της ελληνικής μας κοινωνίας και εκείνων του κατοχικού καθεστώτος ΠαΝΔοΚ.

Εάν τα αποτελέσματα της ελληνικής κοινωνίας και του κατοχικού καθεστώτος ΠαΝΔοΚ είναι τα ίδια στο Σχ. 1, τότε τα αποτελέσματα της ελληνικής κοινωνίας σε σχέση με τo κατοχικό καθεστώς ΠαΝΔοΚ θα είναι μηδέν, έτσι ώστε το όλον σύστημα να απολαμβάνει μία τέλεια κατάσταση ισορροπίας. Ωστόσο, αν λάβουμε υπόψη την περίπτωση κατά την οποία τα αποτελέσματα της ελληνικής κοινωνίας είναι πραγματικά καλύτερα από τα αποτελέσματα του καθεστώτος ΠαΝΔοΚ, τότε αυτά θα αλληλεπιδρούν με τέτοιον τρόπο, ώστε τα καλύτερα αποτελέσματα της ελληνικής κοινωνίας σε σχέση με το ΠαΝΔοΚ, λόγω της ανασφάλειας του κατοχικού καθεστώτος, προσθέτει στην απειλή που νοιώθει το κατοχικό καθεστώς.

Η παρατηρούμενη δε απειλή γιά τον κατοχικό καθεστώς ΠαΝΔοΚ, προσθέτει στις πράξεις του, που επίσης με την σειρά τους προσθέτουν στα αποτελέσματα του καθεστώτος ΠαΝΔοΚ. Τα θετικά αποτελέσματα της καθεστικυίας πολιτικής τάξης, στη συνέχεια μειώνουν τα αποτελέσματα της ελληνικής κοινωνίας σε σχέση με τo κατοχικό καθεστώς ΠαΝΔοΚ (Σχ. 1).

 Τώρα που τα αποτελέσματα του κατοχικού καθεστώτος ΠαΝΔοΚ έχουν μειώσει τα αποτελέσματα της ελληνικής κοινωνίας σε σχέση με τo κατοχικό καθεστώς ΠαΝΔοΚ, τούτο σημαίνει μία μεγαλύτερη απειλή γιά την ελληνική κοινωνία. Αυτό που πραγματικά αντιλαμβάνεται ως μία αύξηση απειλής η ελληνική κοινωνία είναι το συστημικό αποτέλεσμα των δύο διαδοχικών, αρνητικών επιδράσων στο Σχ. 1, πρίν και μετά από τα αποτελέσματα της ελληνικής κοινωνίας σε σχέση με τo κατοχικό καθεστώς ΠαΝΔοΚ.

Η αυξημένη απειλή γιά την ελληνική κοινωνία αυξάνει τις πράξεις της, γιά να προσθέσει περισσότερο στα αποτελέσματα της ελληνικής κοινωνίας. Αυτό προσθέτει τελικά περισσότερο σε καλύτερα αποτελέσματα της ελληνικής κοινωνίας σε σχέση με to κατοχικό καθεστώς ΠαΝΔοΚ, πράγμα το οποίο προσθέτει στην απειλή γιά το κατοχικό καθεστώς ΠαΝΔοΚ και μας επαναφέρει πάλι πίσω στον πρώτο βρόχο στο Σχ. 1.

Οι δύο βρόχοι συστημικής εξισορρόπησης στο Σχ. 1 αλληλεπιδρούν διαχρονικά ως ένα σχήμα οκτώ, γιά να παράγουν από κοινού ένα ενιαίο βρόχο συστημικής ενίσχυσης. Αυτό γίνεται άμεσα εμφανές στην επανασχεδιασμένη συστημική δομή του διαγράμματος πάνω στο Σχ. 2.

 Αποτελεσματική διαχείριση της συστημικής δομής κλιμάκωσης

Μπορεί να τον λέμε τον άνθρωπο μαριονέτα και ανδρείκελο, αλλά πετάει και κανένα σωστό τούτος ο Παπαδήμος. Όχι μόνον είναι αλήθεια πως τίποτα στην ζωή δεν έρχεται χωρίς κόστος, αλλά υπάρχει επίσης και ένα όριο γιά τα αποτελέσματα που μπορεί κανείς να δημιουργήσει.

Στην παρούσα συγκυρία, η ελληνική μας κοινωνία και το κατοχικό καθεστώς ΠαΝΔοΚ βρίσκονται σε μία αμοιβαία καταστροφική αναμεταξύ τους πορεία. Η συγκυρία της προκήρυξης των εκλογών ίσως αποτελεί ένα χρονικό σημείο, όπου ακριβώς η συστημική τούτη δομή αντιπαράθεσης δεν μπορεί να αυξηθεί περισσότερο, απλά επειδή τίποτα δεν μπορεί να αυξάνεται διαχρονικά γιά πάντα πάνω στην επιφάνεια του πλανήτη Γη.

Υπάρχουν δε τουλάχιστον δύο αποτελεσματικές προσεγγίσεις, γιά την αντιμετώπιση αυτής της συστημικής δομής κλιμάκωσης. Μία προσέγγιση είναι να ξεκινήσει κάποια μορφή αξιολόγησης των πιθανά συνθέτων ενεργειών και πράξεων της ελληνικής κοινωνίας και της πολιτικής τάξης στην Ελλάδα, παρά τις επιμέρους δράσεις και πράξεις τους.

Με τούτον τον τρόπο μπορούμε να αρχίσουμε ίσως να βλέπουμε την αξία της συνεργασίας και όχι του ανταγωνισμού μεταξύ της ελληνικής κοινωνίας και της πολιτικής τάξης. Είναι μία προσέγγιση η οποία θα μπορούσε να μετατρέψει την συστημική δομή κλιμάκωσης σε δύο βρόχους συστημικής συνεργικής ενίσχυσης (Σχ. 3).

Η προσέγγιση τούτη (Σχ. 3) μπορεί εύκολα να αποτελέσει την στρατηγική αιχμή της νυν πολιτικής τάξης προς ψηφοθηρίαν, εις βάρος βέβαια της εκτός πολιτικής τάξης ελληνικής κοινωνίας. Διότι μόνον έτσι θα μπορέσουν οι κλητήρες αυτοί των μεγαλο-κοτζαμπάσηδων, του κατοχικού καθεστώτος ΠαΝΔοΚ να συμβάλλουν και πάλι ενεργά τα μέγιστα στην αειφορία, βιωσιμότητα, διαιώνιση και συντήρηση του νυν σαθρού πολιτικού συστήματος της ανθελληνικής, ξενόφερτης και στυγνά δυναστικής κοινοβουλευτικής κομματοκρατίας στην Ελλάδα.

 Με την βοήθεια δε των ΜΜΕξαπάτησης, υπό το του κατοχικό καθεστώς ΠαΝΔοΚ, η κομματοκρατία καλλιεργεί με έναν άσβεστο ερωτικό πόθο την τυφλή μας πίστη σε αυτήν, όπως και την απόλυτη πολιτική μας εξάρτηση από αυτήν. Υπάρχει βλέπεις η απόλυτα επιτακτική ανάγκη, γιά την ίδια την ύπαρξη της κοινοβουλευτικής κομματοκρατίας, ολόκληρη η ελληνική κοινωνία, όπως και εσύ και εγώ να πιστεύουμε τυφλά –και ατομικά και συλλογικά– πως ανήκουμε στην αριστερά, στο ακραίο κέντρο ή στην δεξιά.

Η δεύτερη προσέγγιση απαιτεί την αποσύνδεση των δύο βρόχων, ώστε η ελληνική κοινωνία και η πολιτική τάξη να μην χρειάζεται να ζουμε ανταγωνιστικά μεταξύ μας, αλλά τουλάχιστον η ελληνική μας κοινωνία να μπορεί πλέον να ζει ως μία κοινωνία εν’ ελευθερία, σε ευγενή άμιλλα με τον συλλογικό μας εαυτό. Η δεύτερη τούτη προσέγγιση παράγει δύο βρόχους συστημικής ενίσχυσης (Σχ. 4), χωρίς να μας ενδιαφέρει και πάρα πολύ το τι ακριβώς θα κάνει η νυν ανθελληνική πολιτική τάξη αφού την ξεφορτωθούμε. Μία ιδέα είναι να τις και τους στείλουμε να ξεσκονίζουν κουραμπιέδες στις ζούγκλες της Σουμάτρας.

Δεδομένου ότι η διάρθρωση της συστημικής κλιμάκωσης (Σχ. 1) είναι ισοδύναμη με ένα ενιαίο βρόχο ενίσχυσης (Σχ. 2), η παρούσα συστημική δομή έχει δημιουργήσει μία πολλή άσχημη κατάσταση, όπου η ελληνική κοινωνία και η πολιτική τάξη έχουν ήδη παύσει να συνυπάρχουν αρμονικά και έχουν μετατραπεί σε άσπονδους εχθρούς. Αυτός ίσως είναι ο λόγος που κάνει μερικές και μερικούς να ισχυρίζονται πως “Μόνον το αίμα θα σώσει την Ελλάδα” (http://www.epirus-ellas.gr/2012/04/blog-post_4530.html).

Τούτο ενισχύει συστημικά την επιτακτική ανάγκη της αναίμακτης ανατροπής του νυν σαθρού πολιτικού συστήματος, μέσα από μία Συντακτική Εθνοσυνέλευση ή ένα δημοψήφισμα. Είτε η μία είτε το άλλο όμως δεν μπορούν να προκύψουν αρμονικά και ειρηνικά χωρίς την πολιτική σύμπραξη της ελληνικής κοινωνίας, σε ένα ενιαίο ψηφοδέλτιο, δηλαδή όλων των εκτός της νυν πολιτικής τάξης κινημάτων, που συλλογικά ζητούμε να ξανακάνουμε την Ελλάδα μία κοινωνία εν’ ελευθερία.

Είναι πολλοί οι άνθρωποι μέσα στον ελληνικό μας κόσμο που παλεύουν υπέρ της κοινωνικής και πολιτικής μας σύμπραξης, σε ένα ενιαίο ψηφοδέλτιο, με ύστατες εκκλήσεις των κινημάτων για ενότητα. Υπάρχουν βέβαια και οι υπέρ της σύμπραξης, γυαλιστερές και ξελαμπικαρισμένες θέσεις στο “Ψήφισμα του 1ου Συνεδρίου του ΕΠαΜ για τις Βουλευτικές Εκλογές”:

http://www.seisaxthia-epam.blogspot.com/2012/04/1_11.html.

Είναι πολλές και πολλοί που λαλούν τούτες τις μέρες γιά την “επΑνάσταση” του ελληνικού λαού, καθώς δοξάζουν την ενότητα από αντιμνημονιακά κόμματα, ενώσεις και φορείς. Όμως η πολιτική σύμπραξη της ελληνικής κοινωνίας, σε ένα ενιαίο ψηφοδέλτιο, ώστε συλλογικά να ξανακάνουμε την Ελλάδα μία κοινωνία εν’ ελευθερία, συστημικά παραμένει η μόνη αναίμακτη επιλογή γιά την επιτακτική ανάγκη της ανατροπής του νυν σαθρού πολιτικού συστήματος, μέσα από μία Συντακτική Εθνοσυνέλευση ή ένα δημοψήφισμα.

Διότι δεν είναι η αλλαγή κόμματος στην εξουσία ή απλά η ανατροπή της όποιας κυβέρνησης το ζητούμενο. Η επιτακτική ανάγκη αφορά την όλη, αναίμακτη ανατροπή του όλου νυν σαθρού πολιτικού συστήματος, όπως και όλης της ανθελληνικής πολιτικής τάξης που το συντηρεί.

Ούτε η συγκεκριμένη μορφή του πολιτεύματος που θα προκύψει έχει τόσο μεγάλη σημασία. Διότι ό,τι και να προκύψει θα είναι πολύ ανώτερο, αρκεί βέβαια με το νέο πολιτικό σύστημα να περάσει η εξουσία στα χέρια της –εκτός της νυν άρδην ανθελληνικής καθεστικυίας πολιτικής τάξης– ελληνικής μας κοινωνίας.

Τέρμα στην ιδιωτία! Η ελληνική μας κοινωνία ξανάρχεται με πραγματικές και πραγματικούς οπλίτες-πολίτες, δηλαδή ανθρώπους με πολιτειότητα!

  

Ευοί Ευάν,

Νίκος Γεωργαντζάς

http://kanena2010.blogspot.com/