Ενθάδε κείται, με όλο το κλέος του λησμονημένο.
Ο ξακουστός Δον Κιχώτης της Νομιμότητας.Που, διαστρέφοντας την αλήθεια και τα γεγονότα,
Φανταζόταν πως ήταν σοφός
Κι έφτασε να πιστεύει τα ίδια του τα ψέματα
Ένας ξεμωραμένος, που ήταν κατεργάρης στα νιάτα του:
Δεν μπορούσε πια να αναγνωρίσει την αλήθεια.
Franz Grillparzer (1791-1872). Αυστριακός λογοτέχνης.
Στουρνάρας . προγραμματικές δηλώσεις στη βουλή.
http://www.newsit.gr/default.php?pname=Article&art_id=150341&catid=9
Πόσες φορές έχουμε ακούσει ή έχουμε διαβάσει παρόμοιες δηλώσεις και αναλύσεις «έγκυρων» αναλυτών; Δηλώσεις καθόλου αθώες πολιτικά. Προσέξτε την διατύπωση της τελευταίας πρότασης. Εφόσον, κι εάν και βλέπουμε…Από τη μια θέλουν να πείσουν πως η ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών είναι προς το συμφέρον των εργαζόμενων και της ελληνικής οικονομίας και από την άλλη να πουν «να όπου νάναι έρχεται η ανάπτυξη. Κάντε υπομονή». Όσον αφορά την ανακεφαλαιοποίηση είναι πραγματικά εντυπωσιακό να υποχρεώνουν τον ελληνικό λαό να δανειστεί ένα ποσό, σε πρώτη φάση, 50 δισεκατομμυρίων ευρώ για να τα δώσουν στις πτωχευμένες τράπεζες και να αφήνουν ταυτόχρονα την ιδιοκτησία και τον έλεγχο στις διοικήσεις που τις πτώχευσαν. Όσο για το ότι οι τράπεζες πτώχευσαν εξ αιτίας της έκθεσής τους στο ελληνικό δημόσιο χρέος είναι ένα απίθανο παραμύθι που απευθύνεται σε ηλιθίους. Αυτό πάντως δε θα μας απασχολήσει εδώ. Επίσης δε θα μας απασχολήσει το γιατί οι ιδιωτικές τράπεζες είναι υπεύθυνες για τη ρευστότητα. Λέω απλά πως αυτό είναι ο καπιταλισμός του σήμερα.
Εδώ θα ασχοληθούμε για το αν υπάρχει πιθανότητα να χρηματοδοτηθεί η ελληνική οικονομία από τις ιδιωτικές τράπεζες Και με το σύνολο των σημερινών συνθηκών παρούσες. Για να μπορέσουμε να απαντήσουμε στο ερώτημα πρέπει να εξετάσουμε την πραγματική κατάσταση των ελληνικών τραπεζών. Αρχίζοντας βλέπουμε στο πρώτο διάγραμμα το ενεργητικό των τραπεζών της ΕΕ το 2010. Στο διάγραμμα βλέπουμε το ενεργητικό των ελληνικών τραπεζών να ανέρχεται στο 223,6% του ΑΕΠ. Το ποσοστό αυτό είναι σχετικά μικρό σε σχέση με άλλες χώρες της ΕΕ κι αυτό δεν οφείλεται σε μια συνετή πολιτική των ελληνικών τραπεζών αλλά στο γεγονός πως άρχισε αργότερα η πιστωτική επέκταση. Μόλις όμως ολοκληρώθηκε το νομικό πλαίσιο που επέτρεπε την πιστωτική επέκταση οι ελληνικές τράπεζες έπεσαν με τα μούτρα αλλά τις πρόλαβε η κρίση του 2008.
H συνέχεια του άρθρου στο συνημμένο αρχείο ή στο eparistera.