Σου γράφω σιγά, γιατί ξέρω πως δεν μπορείς να διαβάσεις γρήγορα.
Δεν μένουμε εκεί που μέναμε παλιά.
Ο μπαμπάς σου διάβασε στην εφημερίδα ότι τα περισσότερα ατυχήματα γίνονται μέσα σε 20χιλ. από το σπίτι και έτσι μετακομίσαμε.
Δεν μπορώ να σου στείλω τη διεύθυνση γιατί η τελευταία οικογένεια που
έμενε εδώ πήρε μαζί της τα νούμερα για να μην αλλάξουν διεύθυνση... Το καινούριο σπίτι έχει πλυντήριο.
Την πρώτη μέρα έριξα τέσσερα πουκάμισα, τράβηξα το χερούλι και από τότε
δεν τα ξαναείδαμε ποτέ. Έβρεξε δυο φορές την τελευταία εβδομάδα εδώ.
Τρεις μέρες την πρώτη φορά και τέσσερις μέρες την δεύτερη φορά.
Το παλτό που ήθελες να σου στείλω, η θεία σου είπε ότι θα είναι βαρύ για
το ταχυδρομείο με όλα αυτά τα κουμπιά και έτσι τα κόψαμε και τα βάλαμε
στην τσέπη για να τα βρεις.
Η οικογένεια είναι καλά.
Ο πατέρας σου έχει μια υπεύθυνη δουλειά.
Να φανταστείς 500 άτομα είναι από κάτω του.
Κόβει το γρασίδι στο νεκροταφείο.
Η αδερφή σου έκανε παιδί, σήμερα το πρωί.
Δεν έμαθα αν είναι αγόρι ή κορίτσι και έτσι δεν ξέρω αν είσαι θείος ή θεία.
Πήραμε τις προάλλες ένα λογαριασμό απ' το νεκροταφείο.
Έλεγε ότι αν δεν πληρώσουμε την τελευταία δόση για τον τάφο της γιαγιάς θα μας την επιστρέψουν.
Τα δυσάρεστα, τώρα.
Τρεις φίλοι σου πέσανε με το φορτηγάκι από την γέφυρα.
Ο Γιωρίκας οδηγούσε, ο Κωστίκας και ο Πανίκας ήταν πίσω στην καρότσα.
Ο Γιωρίκας σώθηκε, κατέβασε το παράθυρο και κολύμπησε στην ακτή αλλά οι
άλλοι δύο πνίγηκαν γιατί δεν μπορούσαν να ανοίξουν την πορτούλα της
καρότσας για να φύγουν.
Ο θείος σου έπεσε σε ένα βαρέλι με ουίσκι.
Μερικοί προσπάθησαν να τον βγάλουν αλλά τους έδιωξε όλους και πνίγηκε.
Όχι πολλά νέα αυτή τη φορά.
Τίποτα σημαντικό δεν έγινε.
Να μας γράφεις πιο συχνά.
Με αγάπη, εγώ!
Υ.Γ.
Θα σου 'στελνα λεφτά αλλά ο φάκελος ήταν ήδη κλειστός.
Σε αφήνω τώρα γιατί χτυπάει το τηλέφωνο!
