Την πρώτη μέρα στο σχολείο ο δάσκαλος ρωτάει τα ονόματα των παιδιών.
-Πώς σε λεν εσένα αγόρι μου;
-Μπότσαρη, κύριε.
-Και το μικρό σου;
-Μάρκος, κύριε.
Μπα, σκέφτεται ο δάσκαλος, κοίτα σύμπτωση.
-Εσένα, αγόρι μου;
-Καραϊσκάκη, κύριε.
-Και το μικρό σου;
-Γιώργος, κύριε.
Ελαφρά απορημένος ο δάσκαλος συνεχίζει.
-Εσένα κούκλα μου, πώς σε λένε;
-Μπουμπουλίνα, κύριε.
-Και το μικρό σου;
-Λασκαρίνα, κύριε.
Ο δάσκαλος έχει αρχίσει να συγχύζεται, χώρια που πιστεύει ότι τα μικρά τον δουλεύουν.
-Εσένα, αγόρι μου πώς σε λεν; ρωτάει παρακάτω.
-Μαρινόπουλο, κύριε.
Επιτέλους ένα φυσιολογικό όνομα, σκέφτεται ο δάσκαλος.
-Και το μικρό σου;
-Πριζουνίκ, κύριε.
http://www.neo.gr/
-Πώς σε λεν εσένα αγόρι μου;
-Μπότσαρη, κύριε.
-Και το μικρό σου;
-Μάρκος, κύριε.
Μπα, σκέφτεται ο δάσκαλος, κοίτα σύμπτωση.
-Εσένα, αγόρι μου;
-Καραϊσκάκη, κύριε.
-Και το μικρό σου;
-Γιώργος, κύριε.
Ελαφρά απορημένος ο δάσκαλος συνεχίζει.
-Εσένα κούκλα μου, πώς σε λένε;
-Μπουμπουλίνα, κύριε.
-Και το μικρό σου;
-Λασκαρίνα, κύριε.
Ο δάσκαλος έχει αρχίσει να συγχύζεται, χώρια που πιστεύει ότι τα μικρά τον δουλεύουν.
-Εσένα, αγόρι μου πώς σε λεν; ρωτάει παρακάτω.
-Μαρινόπουλο, κύριε.
Επιτέλους ένα φυσιολογικό όνομα, σκέφτεται ο δάσκαλος.
-Και το μικρό σου;
-Πριζουνίκ, κύριε.
http://www.neo.gr/