Ναπολέων
Λιναρδάτος
Δεν
θα υπάρχουν πολλές χώρες στον κόσμο όπου η τοπική ελίτ έχει αναγάγει ένα
κόμπλεξ κατωτερότητας σε εθνική ιδεολογία.
Κάθε
φορά που συμβαίνει κάποιο γεγονός τύπου διαφήμιση Στανίση/Jumbo ή παλαιότερα
ομορφάντρας/Cosmote και μπάμιες/Γερμανός, δίνεται η ευκαιρία στις τοπικές
μανταμσουσούδες να βγάλουν το άχτι τους ενάντια στον «Μπύθουλα». Είναι πολύ
“άτυχη” η ελίτ της Ελλάδας που εδώ και 190 χρόνια διοικεί ένα έθνος που είναι
τόσο ανίκανο να καταλάβει πόσο τυχερό είναι να έχει μια τόσο πεφωτισμένη τάξη
ανθρώπων να το καθοδηγεί. Οι ιθαγενείς συνεχώς αρνούνται τον εξευρωπαϊσμό.
Σε
διαφημίσεις όπως οι παραπάνω, ένας λογικός άνθρωπος θα μπορούσε να δει πολλά
στοιχεία διακωμώδησης της ελληνικής πραγματικότητας. Όμως το μόνο που μπορούν
να δουν οι εν Ελλάδι μανταμσουσούδες είναι η ενίσχυση των πολιτισμικών αξιών
του «Μπύθουλα». Οι μανταμσουσούδες αδυνατούν ακόμα και να κατανοήσουν απλές
διαφημίσεις γιατί απλούστατα πάσχουν σοβαρά στον τομέα της ανάλυσης και της
αυτογνωσίας. Η ευρωλιγούρα δεν είναι ένα ιδεολογικό ρεύμα, δεν έχει αρχές ούτε
στοιχειώδη κριτήρια επιλογής και ανάλυσης. Η ευρωλιγούρα είναι ένα ψυχολογικό
φαινόμενο.
Η
ευρωλιγούρα είναι η ασθένεια του ιθαγενή που δεν ξέρει τι έχει και που δεν
μπορεί να καταλάβει τι θέλει να πάρει. Είναι μια τριτοκοσμική κατανόηση του
ευρωπαϊκού άλλου όπου τα επιτεύγματα ενός διαφορετικού πολιτισμού, βάρβαρα
συνοψίζονται σε κάποιες φιγούρες της τρέχουσας πολιτικής ζωής. Για τον
ευρωλιγούρη η Ευρώπη ξεκινάει κάπου στον Ζακ Ντελόρ και τελειώνει με Όλι Ρεν. Ο
ευρωλιγούρης όχι μόνο δεν καταλαβαίνει το έθνος που τον γέννησε, αγνοεί πλήρως
και την Ευρώπη που τόσο άβουλα θέλει να αντιγράψει.
Για
παράδειγμα, απ’ αυτόν το Ιούνιο το ελληνικό κράτος έχει αποφασίσει ότι θα
θεωρεί τον κάθε Έλληνα πολίτη δωρητή σώματος. Για να μην θεωρηθείς δωρητής
σώματος, θα πρέπει να περάσεις πρώτα από την γραφειοκρατική διαδικασία που έχει
ορίσει ο νομοθέτης. Πρόκειται περί ενός νόμου που βρίσκεται σε σαφή
αντιδιαστολή με την ευρωπαϊκή επινόηση και κατάκτηση της κυριαρχίας που χαίρει
το άτομο πάνω στο σώμα του. Όμως η “φιλελεύθερη” Νέα Δημοκρατία δεν καταργεί
αυτόν το τόσο κρατικιστικό και ανελεύθερο νόμο του ΠΑΣΟΚ. Οι απανταχού
φιλελεύθερες ομάδες και η πλειάδα οργανώσεων για τα δικαιώματα του ανθρώπου
σιωπούν ως σαν να μην έχει συμβεί τίποτα. Ο μόνος θεσμός που έχει αντιδράσει
για αυτό το νόμο τερατούργημα είναι η Εκκλησία της Ελλάδος, το κατεξοχήν μαύρο
πρόβατο των απανταχού ευρωλιγούριδων. Παρεμπιπτόντως, αυτός ο νόμος ήταν επινόηση
του “ευρωπαϊστή” και “εκσυγχρονιστή” Ανδρέα Λοβέρδου...
Το
τι ακριβώς συνιστά σε κάθε θέμα την ευρωπαϊκή παράδοση, το τι πρέπει και μπορεί
να αφομοιώσει ο Ελληνισμός, δεν είναι μια απλή και εύκολη συζήτηση. Αυτό όμως
που θα πρέπει να είναι ξεκάθαρο στον κάθε ένα ξεχωριστά είναι ότι η παρούσα
πολιτική τάξη με έδρα τις Βρυξέλλες δεν είναι η πηγή εξευρωπαϊσμού του
οποιανδήποτε. Αντιθέτως, πολύ εύκολα μπορεί να στοιχειοθετηθεί ότι η πολιτική
τάξη των Βρυξελλών μεταβάλλεται μέρα με την μέρα σε ένα πιο συγκεντρωτικό και
ανελεύθερο δεσποτάτο ανατολίτικου τύπου. Αν η Κωνσταντινούπολη ήταν η νέα Ρώμη,
οι Βρυξέλλες είναι η νέα Υψηλή Πύλη.
Αν
θέλει να δει κάποιος πόσο εκτός ελληνικής και ευρωπαϊκής πραγματικότητας
βρίσκεται η ελληνική ευρωλιγούρικη ελίτ δεν έχει παρά να αναλογισθεί το πιο
αποτελούσε μέχρι προσφάτως το ιδεώδες ευρωπαϊκής διακυβέρνησης στην Ελλάδα - οι
κυβερνήσεις του κ. Σημίτη. Έτσι το τσιμεντο-πασάλειμμα της Ελλάδας, η τυφλή
υποταγή στην Υψηλή Πύλη των Βρυξελλών και η εκμετάλλευση παντός είδους πόρου
για την μεγέθυνση ενός βαθύτατα διεφθαρμένου κρατισμού περνούσαν στα ΜΜΕ, στην
ακαδημία και στους καθώς πρέπει κύκλους ως αναγκαία βήματα προς τον
εξευρωπαϊσμό της χώρας.
