Ο δήμαρχος μιας μικρής επαρχιακής πόλης περπατά δίπλα σε ένα εργοτάξιο με τη γυναίκα του.
Ένας από τους εργάτες φωνάζει στη γυναίκα:
«Αλεξάνδρα; Εσύ είσαι;»
«Μανώλη; Εγώ είμαι τι κάνεις;
Έλα να σου γνωρίσω τον άντρα μου.» απαντά η γυναίκα έκπληκτη.
Στη συνέχεια κουβεντιάζει μαζί του για λίγο με ευχαρίστηση πριν το ζευγάρι συνεχίσει τον δρόμο του.
Όταν πια έχουν απομακρύνθεί από το τον εργάτη, ο δήμαρχος ρωτά τη γυναίκα του:
«Πού τον ξέρεις αυτόν τον άντρα;»
«Τα είχαμε στο λύκειο. Μου είχε κάνει μάλιστα και πρόταση γάμου».
Ο άντρας γελά και λέει:
«Θα πρέπει να μου είσαι ευγνώμων. Εάν δεν ήμουν εγώ, τώρα θα ήσουν η γυναίκα ενός εργάτη».
«Νομίζεις... » απαντά η γυναίκα.
«Εάν είχα παντρευτεί αυτόν, τώρα θα ήταν δήμαρχος».
Ένας από τους εργάτες φωνάζει στη γυναίκα:
«Αλεξάνδρα; Εσύ είσαι;»
«Μανώλη; Εγώ είμαι τι κάνεις;
Έλα να σου γνωρίσω τον άντρα μου.» απαντά η γυναίκα έκπληκτη.
Στη συνέχεια κουβεντιάζει μαζί του για λίγο με ευχαρίστηση πριν το ζευγάρι συνεχίσει τον δρόμο του.
Όταν πια έχουν απομακρύνθεί από το τον εργάτη, ο δήμαρχος ρωτά τη γυναίκα του:
«Πού τον ξέρεις αυτόν τον άντρα;»
«Τα είχαμε στο λύκειο. Μου είχε κάνει μάλιστα και πρόταση γάμου».
Ο άντρας γελά και λέει:
«Θα πρέπει να μου είσαι ευγνώμων. Εάν δεν ήμουν εγώ, τώρα θα ήσουν η γυναίκα ενός εργάτη».
«Νομίζεις... » απαντά η γυναίκα.
«Εάν είχα παντρευτεί αυτόν, τώρα θα ήταν δήμαρχος».
