Η συζήτηση που γίνεται δημόσια και ειδικά μέσα στο διαδίκτυο για τα όσα
γίνονται στην Τουρκία μοιραία καταλήγει στο τι συμφέρει την Ελλάδα: να
μείνει ή να πέσει ο Ερντογάν.
Τα “στρατόπεδα” είναι χωρισμένα στα δυο αλλά νομίζουμε ότι κανένα δεν έχει δίκιο. Στην συγκεκριμένη περίπτωση ισχύει ότι δεν υπάρχει “άσπρο-μαύρο”. Υπάρχει και το γκρι.
Ίσως το μοναδικό σημείο υπεροχής της τουρκικής πολιτικής στις παράνομες διεκδικήσεις που έχει από την Ελλάδα, είναι η αταλάντευτη συνέχεια που έχει στην πορεία επίτευξης αυτών των στόχων. Σε αντίθεση με την Ελλάδα όπου ακόμη και ο ανασχηματισμός ενός...υφυπουργού μπορεί να αλλάξει την πολτική μας στα ελληνοτουρκικά, στην Άγκυρα ο στόχος ουσιαστικής διχοτόμησης του Αιγαίου και κατάργησης όλων των Συνθηκών παραμένει σταθερός. Είτε με τους κεμαλιστές ,είτε με τους ισλαμιστές στο τιμόνι επί της ουσίας τίποτα δεν αλλάζει. Μπορεί να υπάρχουν διαφοροποιήσεις στον τρόπο με τον οποίο εκδηλώνονται οι τουρκικές διεκδικήσεις και προκλήσεις αλλά αυτό δεν διαφοροποιεί ούτε στο ελάχιστο τον τελικό στόχο.
Επί κεμαλιστών ζήσαμε τις μαζικές καθημερινές προκλήσεις στο Αιγαίο που κάποιες φορές κατέληξαν σε τραγωδίες. Ζήσαμε όλες τις μεγάλες κρίσεις με τελευταία αυτή των Ιμίων. Η τουρκική προκλητικά “ποσοτικά” εκδηλωνόταν καθημερινά σε μεγάλες “δόσεις”.
Όμως αν δούμε την περίοδο Ερντογάν θα διαπιστώσουμε ότι όσο μειώνονταν οι αριθμοί των παραβιάσεων, τόσο αυξάνονταν “ποιοτικά” οι προκλήσεις της Άγκυρας. Η Τουρκία την περίοδο Ερντογάν έκανε πιο “ουσιαστικές” προκλήσεις, παρά ενέργειες εντυπωσιακές μεν αλλά που επί της ουσίας δεν της πρόσφεραν. Η καθημερινή “περατζάδα” τουλάχιστον ενός τουρκικού σχηματισμού , μέσα από τη καρδιά του Αιγαίου, είναι μια επιχειρηση “εθισμού” στην παρουσία της τουρκικής ΠΑ . “Εθισμός” που τα τελευταία χρόνια έχει “περάσει” ακόμη και στην Ελλάδα.
Οι υπερπτήσεις ελληνικού εδάφους έγιναν συνηθισμένη τακτική των Τούρκων με την οποία αμφισβητούν ξεκάθαρα την ελληνική κυριαρχία σε νησιά που μόνοι τους τα “έβαψαν γκρι”.
Η Άγκυρα χρησιμοποίησε επί Ερντογάν την αεροπορία για “πολεμικές επιχειρήσεις” εναντίον της Ελλάδας, όπως ήταν η φωτογράφηση από αέρος των ρωσικών S 300. Σε μία απ΄ αυτές είχαμε την σύγκρουση των F 16 με αποτέλεσμα να χαθεί ο Ηλιάκης.
Και βέβαια επί Ερντογάν ειδαμε την τιτάνια προσπάθεια να “χτίσει” η Τουρκία ένα ναυτικό που στοχο έχει να κυριαρχήσει για πρώτη φορά στο Αιγαίο και στην Μεσόγειο. Δεν το έχει ακόμη πετύχει, αλλά αν οι ρυθμοί “ανάπτυξης” αυτού του σχεδίου συνεχιστούν με τους ίδιους ρυθμούς είναι βέβαιο ότι θα το πετύχει. Την “βοηθάμε” κι εμείς με τις αλόγιστες περικοπές .
Συνεπώς το δίλημμα “Ερντογάν ή κάτι άλλο” σ΄ ότι έχει να κάνει με τα ελληνοτουρκικά πιθανόν να μην πρέπει να μας απασχολεί τόσο πολύ. Η τουρκική επιθετικότητα είτε σε διπλωματικό ,είτε σε στρατιωτικό επίπεδο θα είναι μια πραγματικότητα με την οποία θα ζούμε, όπως ζήσαμε τόσες δεκαετίες. Το θέμα που πρέπει να μας απασχολεί είναι πως αυτή η επιθετικότητα θα ανιμετωπιστεί και πως θα αναχαιτιστούν οι παράλογες διεκδικήσεις των γειτόνων. Σ΄ όλα τα σενάρια αντιμετώπισης οι Ένοπλες Δυνάμεις έχουν ρόλο πρωταγωνιστικό . Δεν μπορεί κανείς να καθήσει να συζητήσει οτιδήποτε -αν υπάρχει κάτι να συζητηθεί- αν δεν γνωρίζει ότι ο στρατιωτικός μηχανισμός που έχει πίσω του δεν λειτουργεί “ρολόϊ”.
Κι εδώ ως γνωστόν αυτή την περίοδο έχουμε ένα θέμα.
Τα “στρατόπεδα” είναι χωρισμένα στα δυο αλλά νομίζουμε ότι κανένα δεν έχει δίκιο. Στην συγκεκριμένη περίπτωση ισχύει ότι δεν υπάρχει “άσπρο-μαύρο”. Υπάρχει και το γκρι.
Ίσως το μοναδικό σημείο υπεροχής της τουρκικής πολιτικής στις παράνομες διεκδικήσεις που έχει από την Ελλάδα, είναι η αταλάντευτη συνέχεια που έχει στην πορεία επίτευξης αυτών των στόχων. Σε αντίθεση με την Ελλάδα όπου ακόμη και ο ανασχηματισμός ενός...υφυπουργού μπορεί να αλλάξει την πολτική μας στα ελληνοτουρκικά, στην Άγκυρα ο στόχος ουσιαστικής διχοτόμησης του Αιγαίου και κατάργησης όλων των Συνθηκών παραμένει σταθερός. Είτε με τους κεμαλιστές ,είτε με τους ισλαμιστές στο τιμόνι επί της ουσίας τίποτα δεν αλλάζει. Μπορεί να υπάρχουν διαφοροποιήσεις στον τρόπο με τον οποίο εκδηλώνονται οι τουρκικές διεκδικήσεις και προκλήσεις αλλά αυτό δεν διαφοροποιεί ούτε στο ελάχιστο τον τελικό στόχο.
Επί κεμαλιστών ζήσαμε τις μαζικές καθημερινές προκλήσεις στο Αιγαίο που κάποιες φορές κατέληξαν σε τραγωδίες. Ζήσαμε όλες τις μεγάλες κρίσεις με τελευταία αυτή των Ιμίων. Η τουρκική προκλητικά “ποσοτικά” εκδηλωνόταν καθημερινά σε μεγάλες “δόσεις”.
Όμως αν δούμε την περίοδο Ερντογάν θα διαπιστώσουμε ότι όσο μειώνονταν οι αριθμοί των παραβιάσεων, τόσο αυξάνονταν “ποιοτικά” οι προκλήσεις της Άγκυρας. Η Τουρκία την περίοδο Ερντογάν έκανε πιο “ουσιαστικές” προκλήσεις, παρά ενέργειες εντυπωσιακές μεν αλλά που επί της ουσίας δεν της πρόσφεραν. Η καθημερινή “περατζάδα” τουλάχιστον ενός τουρκικού σχηματισμού , μέσα από τη καρδιά του Αιγαίου, είναι μια επιχειρηση “εθισμού” στην παρουσία της τουρκικής ΠΑ . “Εθισμός” που τα τελευταία χρόνια έχει “περάσει” ακόμη και στην Ελλάδα.
Οι υπερπτήσεις ελληνικού εδάφους έγιναν συνηθισμένη τακτική των Τούρκων με την οποία αμφισβητούν ξεκάθαρα την ελληνική κυριαρχία σε νησιά που μόνοι τους τα “έβαψαν γκρι”.
Η Άγκυρα χρησιμοποίησε επί Ερντογάν την αεροπορία για “πολεμικές επιχειρήσεις” εναντίον της Ελλάδας, όπως ήταν η φωτογράφηση από αέρος των ρωσικών S 300. Σε μία απ΄ αυτές είχαμε την σύγκρουση των F 16 με αποτέλεσμα να χαθεί ο Ηλιάκης.
Και βέβαια επί Ερντογάν ειδαμε την τιτάνια προσπάθεια να “χτίσει” η Τουρκία ένα ναυτικό που στοχο έχει να κυριαρχήσει για πρώτη φορά στο Αιγαίο και στην Μεσόγειο. Δεν το έχει ακόμη πετύχει, αλλά αν οι ρυθμοί “ανάπτυξης” αυτού του σχεδίου συνεχιστούν με τους ίδιους ρυθμούς είναι βέβαιο ότι θα το πετύχει. Την “βοηθάμε” κι εμείς με τις αλόγιστες περικοπές .
Συνεπώς το δίλημμα “Ερντογάν ή κάτι άλλο” σ΄ ότι έχει να κάνει με τα ελληνοτουρκικά πιθανόν να μην πρέπει να μας απασχολεί τόσο πολύ. Η τουρκική επιθετικότητα είτε σε διπλωματικό ,είτε σε στρατιωτικό επίπεδο θα είναι μια πραγματικότητα με την οποία θα ζούμε, όπως ζήσαμε τόσες δεκαετίες. Το θέμα που πρέπει να μας απασχολεί είναι πως αυτή η επιθετικότητα θα ανιμετωπιστεί και πως θα αναχαιτιστούν οι παράλογες διεκδικήσεις των γειτόνων. Σ΄ όλα τα σενάρια αντιμετώπισης οι Ένοπλες Δυνάμεις έχουν ρόλο πρωταγωνιστικό . Δεν μπορεί κανείς να καθήσει να συζητήσει οτιδήποτε -αν υπάρχει κάτι να συζητηθεί- αν δεν γνωρίζει ότι ο στρατιωτικός μηχανισμός που έχει πίσω του δεν λειτουργεί “ρολόϊ”.
Κι εδώ ως γνωστόν αυτή την περίοδο έχουμε ένα θέμα.
