Η θέση της Κίνησης Πανεπιστημιακής Αναβάθμισης για τη φημολογούμενη αύξηση του ορίου ηλικίας συνταξιοδότησης των πανεπιστημιακών καθηγητών από τα 67 στα 70.

Η Κίνηση Πανεπιστημιακής  Αναβάθμισης με έκπληξη, αλλά και περισσό προβληματισμό, παρακολουθεί να επανέρχεται -για πολλοστή φορά είναι αλήθεια τις τελευταίες δεκαετίες και με τις συνήθεις διαρροές, διαψεύσεις και διαδρομικούς ψιθύρους- το γνωστό θέμα της αύξησης του ορίου ηλικίας συνταξιοδότησης  των πανεπιστημιακών καθηγητών από τα 67 στα 70 (Βλ. [1]). Στους παροικούντες την Ιερουσαλήμ είναι γνωστό ότι το θέμα αυτό:

• δεν τίθεται από την Πολιτεία και το Υπουργείο Παιδείας ως απόρροια γενικότερης μελέτης και σχεδιασμού για την Ανώτατη Εκπαίδευση και το ανθρώπινο δυναμικό της,

• αντίθετα, πάντοτε ανακινείται από τμήμα του πανεπιστημιακού κατεστημένου, δηλαδή από τμήμα των εκάστοτε κατεχόντων διευθυντικές θέσεις ιδιαίτερης ευαισθησίας στο στενό και ευρύτερο χώρο της Ανώτατης Εκπαίδευσης, που προσπορίζουν προσωπικά οικονομικά οφέλη, αλλά και διαμορφώνουν σχέσεις εξάρτησης με τινές εκ των κυβερνώντων, σχέσεις ανθρωπίνως κατανοητές, αλλά πολιτικώς απολύτως απαράδεκτες.

Σε αυτή την πολύ κρίσιμη  περίοδο για το πανεπιστημιακό περιβάλλον, με ένα νέο θεσμικό πλαίσιο σε στάδιο εφαρμογής και ένα διάλογο για χωροταξικό επανασχεδιασμό σε συνεχή ροή, θεωρούμε ότι αντίθετα με τα παραπάνω η Πολιτεία και το Υπουργείο Παιδείας οφείλουν:

• να μην αλλάξουν το όριο ηλικίας με αιφνιδιαστική μεταμεσονύχτια τροπολογία (1,5 μήνα πριν την καθιερωμένη ημερομηνία αφυπηρέτησης) αλλά, να ανοίξουν ένα ουσιαστικό διάλογο όπου θα κατατεθούν τα όποια ακαδημαϊκά (εκπαιδευτικά, ερευνητικά) επιχειρήματα υπάρχουν εκατέρωθεν για το θέμα,
• Να προχωρήσουν άμεσα και οπωσδήποτε εντός του τρέχοντος ημερολογιακού έτους στο ΔΙΟΡΙΣΜΟ ΟΛΩΝ –περίπου 800- των εκλεγέντων καθηγητών και λεκτόρων ΑΕΙ.
• Ειδικά για την Ανώτατη Εκπαίδευση να ισχύσει η αναλογία 1:1 στη σχέση αποχωρούντων και νεοδιοριζόμενων - ρύθμιση απόλυτα συνδεδεμένη με το ρόλο και τα χαρακτηριστικά του πανεπιστημιακού καθηγητή.
• Συνεπείς με τις διακηρύξεις περί αναγκαιότητας της έρευνας και καινοτομίας για την ανάπτυξη της χώρας, να απεμπλέξουν τη χρηματοδότηση της Ανώτατης Εκπαίδευσης και της Έρευνας από τους περιορισμούς του μνημονίου, ειδικά σε ότι αφορά στη χρηματοδότηση νέων επιστημόνων (υποψήφιοι διδάκτορες και μεταδιδάκτορες) για έρευνα και ακαδημαϊκό εκπαιδευτικό έργο, ώστε να μειωθεί σημαντικά η τραγικών διαστάσεων διαρροή επιστημονικού προσωπικού στο εξωτερικό (brain drain).
• Μέρος της πρόσθετης χρηματοδότησης να διατεθεί για την προσέλκυση του πλέον δυναμικού τμήματος της ελληνικής επιστημονικής διασποράς, για ακαδημαϊκές συνέργιες με τα ελληνικά πανεπιστήμια.

Ε Κ  Τ Ε Λ Ε Σ Τ Ι Κ Η     Γ Ρ Α Μ Μ Α Τ Ε Ι Α της

 Κ Ι Ν Η Σ Η Σ     Π Α Ν Ε Π Ι Σ Τ Η  Μ Ι Α Κ Η Σ      Α Ν Α Β Α Θ Μ Ι Σ Η Σ