Σαν παιδί κι εγώ, γούσταρα πολύ να παίζω με playmobil! Ακόμη και τώρα που
σαραντάρισα, έχω κρατήσει την συλλογή μου! Το πειρατικό πλοίο, τους Ισπανούς
κονκισταδόρες, τους Βρετανούς οπλίτες...Παρόλο, που δεν είναι...χειροποίητα
από την αφεντιά μου αλλά έχουν κατασκευαστεί στο εργοστάσιο, αυτά τα ανθρωπάκια
τα θεωρώ σαν παιδιά μου!
Χθες βράδυ, είδα ένα περίεργο όνειρο. Είχα λέει, μετατραπεί κι εγώ σε playmobil! Είχα περάσει στην διάστασή τους! Ήμουν πολύ περήφανος, που είχα γίνει κι εγώ ένα από αυτά, που είχα γίνει κομμάτι αυτού του πανέμορφου, ξένοιαστου, παιχνιδένιου κόσμου! Δυστυχώς όμως, η χαρά μου δεν κράτησε για πολύ! Μόλις με αντιλήφθηκαν κι ενώ είχα αρχίσει να τους μιλώ για το τί πρέπει να προσέχουν για να μην σπάσουν και καταστραφούν, τρεις στρατιώτες με άρπαξαν και με πέταξαν κάτω! Στη συνέχεια με κρέμασαν από ένα είδος σταυρού, καρφώνοντάς μου χέρια και πόδια! Οι πόνοι μου ήταν αφόρητοι! Άρχιζα σιγά σιγά να λιώνω αλλά...είτε το πιστεύετε είτε όχι, δεν με ένοιαζε! Το μόνο που ήθελα ήταν...αυτά τα μικρά πλασματάκια να μην αλληλοεξοντωθούν, να μην εξαφανιστούν αλλά να μείνουν αιώνια και διαχρονικά! Γι αυτό, όσο και αν πονούσα, προσπαθούσα μέσω τηλεπάθειας να περάσω στην σκέψη τους να μην θέλει το ένα το κακό του άλλου! Και προσευχόμουν γι αυτό! Προσευχόμουν για να σωθούν οι βασανιστές μου!
Ξύπνησα κάθιδρος! Ξάφνου, άρχισα να συλλογίζομαι, όσα έπαθε ο Κύριός μας επάνω στον Σταυρό και κατά περίεργο τρόπο τα αισθανόμουν βιωματικά! Λες και το αρχέτυπο της ύπαρξής μου είχε ενωθεί με ένα είδος συλλογικού ασυνειδήτου, το οποίο εμπεριέχει τις κοινές, φυλετικές μνήμες ολόκληρης της ανθρωπότητας! Λες και βρισκόμουν κι εγώ επάνω στον Γολγοθά, όπου ο Κύριος με την σταυρική του θυσία αγκάλιασε σύμπασα την ανθρωπότητα! Άρχισα να αντιλαμβάνομαι, ότι η Σταύρωση και η Ανάσταση του Χριστού δεν αποτελεί μιαν ηθικοπλαστική διήγηση θρησκειολογικής προσέγγισης ούτε μια φορτισμένη συναισθηματικά ιστορία ενός φιλοσοφικού δοκιμίου. Ομοίως, ουδόλως αποτελεί ιδεοληψία, εικοτολογία και...παραφιλολογία αλλά αντιθέτως αποτελεί ένα τόσο απτό και μεγαλειώδες γεγονός, όσο και η ίδια η οντολογική μας ύπαρξη! Ένα γεγονός, που σηματοδοτεί την λύτρωση του ανθρωπίνου γένους, ένα γεγονός, από το οποίο εκ-πορεύεται η αποστολή του καθενός από εμάς εδώ στον πλανήτη!
Ο...κλειδοκράτωρ των διαστάσεων, ο υπερδιάστατος Δημιουργός κατήλθε στον τρισδιάστατο κόσμο μας και επέλεξε να ταπεινωθεί, να διαπομπευθεί, να χλευασθεί, να περάσει μέσα από την αθλιότητα της οδύνης και να σταυρωθεί από τα...playmobil της σαρκός του για να μας δείξει το μεγαλείο της αληθινής αγάπης! Έδωσε το αίμα της ψυχής του για να μας δείξει τον δρόμο της συγχώρεσης! Ενώθηκε με τις δικές μας…υλοενέργειες, ταυτίστηκε με το δικό μας χωροχρονικό αποτύπωμα, το οποίο δεν είναι παρά ασήμαντη σκόνη κονιορτού σε σχέση με την τρανή επιβλητικότητα της ακατάληπτης και αδιασάλευτης απειροσύνης του Σύμπαντος, μόνο και μόνο για να ενωθούμε κι εμείς με όλον αυτό τον...χυλό της Συμπαντικής ενέργειας, του οποίου αποτελούμε τμήμα αλλά που δυστυχώς, οι φθοροποιές δυνάμεις των ανθρωπίνων παθών, των τεράτων της ψυχής μας, μας έχουν αποκόψει και απομονώσει!
Αυτό το τελευταίο, ίσως να αποτελεί μια εν δυνάμει απάντηση σε ένα…ιντριγκαδόρικο ερώτημα, βγαλμένο από το όχι και τόσο μακρινό μας μέλλον. Ένα ερώτημα, το οποίο θα μπορούσε κάλλιστα να θέσει ένα εξωγήινο ον σε κάποιον αστροναύτη του μέλλοντος εάν παρατηρούσε το σταυρουδάκι, που ενδεχομένως να κρέμεται επάνω στο στήθος του τελευταίου. «Το ορατό Σύμπαν έχει αμέτρητα δισεκατομμύρια άστρα και η γη σας δεν είναι παρά ένας κόκκος άμμου μέσα σε αυτό το μωσαϊκό. Γιατί θα έπρεπε ο Δημιουργός να διαλέξει την Γη για να στείλει τον γιο του;;» Ιδού ένα εξωγήινο ερώτημα μιας…γήινης λογικής! Διότι είναι τουλάχιστον αφελές το να προσπαθούμε να υπεισέλθουμε στην λογική του Δημιουργού των Πάντων και να επιχειρούμε να αναλύσουμε τα κριτήρια των επιλογών του, από την στιγμή που οι ατελείς μας ανθρώπινες αισθήσεις μας αποτρέπουν από το να αντιληφθούμε το μέγεθος του Συμπαντικού οικοδομήματος σε όλη του την έκταση και την…μεγαλοπρέπεια! Ακόμη κι έτσι όμως, η απάντηση δεν θα μπορούσε να είναι άλλη από το…ΔΙΟΤΙ ΠΟΛΥ ΑΓΑΠΗΣΕ!
Η σταυρική θυσία του Ιησού ξεκίνησε την αντίστροφη μέτρηση για την Ανάσταση ολόκληρης της ανθρωπότητας. Με…πυρηνικά όπλα την αγάπη, την μετάνοια και την αυτοκάθαρση, ο Κύριος μας έδειξε τον δρόμο για να νικήσουμε κι εμείς τον θάνατο. Μας έδειξε τον δρόμο, ο οποίος δια της ταπείνωσης ανυψώνει τις…ταπεινότητές μας σε ανώτερες σφαίρες δημιουργίας και τις εξακοντίζει προς την ουράνια μέθεξη, οδηγώντας τες στην απόλυτη ταύτιση με το θείο! Διότι άνθρωπος δίχως συγγνώμη στην καρδιά του, διάγει βίο χειρότερο του θανάτου! Ομιλώ για τον πνευματικό θάνατο, ο οποίος ορίζεται, ως η έλλειψη της παρουσίας του Δημιουργού, ως η απουσία του φωτοφόρου εκμαγείου της οντότητας μας και…ουχί για τον υλικό, που δεν είναι τίποτε άλλο από την μεταβολή της καμπύλωσης του χώρου μιας υλικής μάζας, όπως έχει πλέον αποδείξει η Κβαντική Φυσική.
Δεν θα μπορούσα να μην επισημάνω, ότι το μήνυμα της αγάπης του Ιησού Χριστού απετέλεσε την μετεξέλιξη και την αρμονική συνέχεια της Ελληνικής έννοιας της φιλοξενίας, η οποία ακριβώς σημαίνει έμπρακτη μορφή αγάπης προς τον ξένο, (Έλληνα) ευρέως καθιερωμένη και κοινωνικά θεσμοθετημένη. Συνεπώς, οι γονιδιακοί και πνευματικοί μας πρόγονοι ήταν οι πρώτοι, οι οποίοι είχαν αντιληφθεί την έννοια του θείου, την απαστράπτουσα, γεμάτη έμπνευση παρουσία του σε κάθε βήμα τους, σε κάθε έκφανση της προσωπικής και κοινωνικής τους ζωής. Ίσως γι' αυτό, το μεγαλύτερο θαύμα της Ορθοδοξίας, η αυτόματη έλευση του Αγίου Φωτός λαμβάνει χώρα μόνο με την παρουσία Ορθοδόξου αλλά ταυτόχρονα και Έλληνα Πατριάρχη! Αυτό αποτελεί ξεχωριστή τιμή του Ενανθρωπίσαντος Ιησού προς τον Ελληνικό γόνο.
Είθε λοιπόν, αυτό το Άγιο Φως, το οποίο πριν λίγες ώρες εισήλθε στις οικίες μας, να του...επιτρέψουμε να εισέλθει και στις ψυχές μας για να μας δείξει, ότι είμαστε ένα κομμάτι του Δημιουργού! Είμαστε εικόνες Θεού, ακριβώς, όπως και ο υπάρχων, τρισδιάστατος κόσμος μας αποτελεί εικόνα, αντανάκλαση και προβολή του πραγματικού τετραδιάστατου (τουλάχιστον) Σύμπαντος!
ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ
