Συμφωνία με τους Δανειστές μας επειγόντως, αλλιώς τρισχειρότερη λιτότητα, απομόνωση της Χώρας και χάος

του Ραφαήλ Μεν. Μαϊόπουλου

1.          Η διαπραγμάτευση με την Ευρωζώνη για να συμφωνηθεί η «λίστα  μεταρρυθμίσεων» και να ολοκληρωθεί η «αξιολόγηση της παραταθείσης συμφωνίας», ώστε να αρχίσουν οι εκταμιεύσεις από το «τρέχον Πρόγραμμα του EFSF και το SMP” για το 2014 (όπως ορίζει   η Συμφωνία Κυβέρνησης-Ευρωζώνης της 20ης Φεβρουαρίου) βρίσκεται σήμερα σε κρίσιμο σημείο.

Για την ευτυχή κατάληξή της, απαιτείται να βρεθεί επειγόντως λύση στο ζήτημα των λεγόμενων «κόκκινων γραμμών», που η Κυβέρνηση θέτει και που η Ευρωζώνη και το ΔΝΤ δείχνουν να μην αποδέχονται.

2.          Μέχρι σήμερα η Κυβέρνηση δεν έχει αποφασίσει ποιες ακριβώς θα είναι οι “κόκκινες γραμμές” της στη διαπραγμάτευση αυτή.

(α) Ο υπουργός Οικονομικών κ. Βαρουφάκης και άλλοι υπουργοί τις προσδιορίζουν στα ζητήματα της επαναφοράς των συλλογικών διαπραγματεύσεων και του κατώτατου μισθού, της διαδικασίας των απεργιών, της ρήτρας μηδενικού ελλείμματος στη χορήγηση επικουρικών συντάξεων, του ΦΠΑ, των ιδιωτικοποιήσεων κ.α., όμως όχι πάντα με τη δέουσα σαφήνεια.

(β) Ο Υπουργός Παραγωγικής Ανασυγκρότησης, Περιβάλλοντος και Ενέργειας κ. Λαφαζάνης εκφράζεται για τις «κόκκινες γραμμές» με αρκετή αοριστία, μιλώντας γι’ αυτές ως τις «πιο ριζοσπαστικές δεσμεύσεις της κυβέρνησης».   

Σε συνέντευξή του σε αθηναϊκή εφημερίδα στις 3 Απριλίου, επισημαίνει:

- “Καμία συμφωνία με τους λεγόμενους ‘θεσμούς’ και κανένας ‘συμβιβασμός’ δεν μπορεί και δεν πρέπει να ακυρώσει, να αλλοιώσει ή να βάλει στο ‘ψυγείο’ τις πιο ριζοσπαστικές μας δεσμεύσεις”.

- “Ο ΣΥΡΙΖΑ οφείλει να εφαρμόσει το πρόγραμμα του επιμένοντας αν χρειαστεί, μέχρι τέλους σε όλες τις δυνατές εναλλακτικές λύσεις”.

3.         Στην τελική φάση της διαπραγμάτευσης, όταν όλα θα έχουν λεχθεί, θα φτάσει η “στιγμή της αλήθειας”.

Αν οι Δανειστές μας δεν αποδεχτούν τις “κόκκινες γραμμές” της, όλες ή κάποιες απ’ αυτές, όπως τότε θα οριστικοποιηθούν, η Κυβέρνηση θα βρεθεί μπροστά στο δίλημμα: 

Να έρθει σε συμφωνία με τους Δανειστές, εγκαταλείποντας όσες “κόκκινες γραμμές” απορριφθούν 

ή

να επιμείνει σ’ αυτές, να επιλέξει τη ρήξη και να αρνηθεί τη σύναψη μιας Συμφωνίας. 

Τότε θα καταλάβουν όλοι ότι η θεωρία πως οι δεκαοκτώ χώρες της Ευρωζώνης, η Ευρωπαϊκή Επιτροπή, το (εισοσιπενταμελές) Διοικητικό Συμβούλιο της ΕΚΤ και το Διοικητικό Συμβούλιο του ΔΝΤ (του Ταμείου των 188 χωρών) θα υποχωρούσαν στις απαιτήσεις της Κυβέρνησης και θα δέχονταν τις «κόκκινες γραμμές» της δεν ήταν παρά μια μοιραία φαντασίωση.

Όπως είχε επισημανθεί από καιρό με σαφή μηνύματα ηγετών της Ευρώπης και της Αμερικής, αλλά και με άρθρα στελεχών της Αριστερής Πλατφόρμας του ΣΥΡΙΖΑ στην ιστοσελίδα “iskra” ακόμα και πριν από τις εκλογές.             

4.          Η μοναδική λύση για τη Χώρα σήμερα είναι μια Συμφωνία με τους Δανειστές μας, ακόμα και με εγκατάλειψη των «κόκκινων γραμμών» της Κυβέρνησης. 

Η ρήξη θα οδηγήσει σε τρισχειρότερη λιτότητα, σε μεγαλύτερες μειώσεις μισθών και συντάξεων, σε υψηλότερους φόρους, σε μεγαλύτερη ανεργία και, τελικά, στην απομόνωση της Χώρας και στο χάος! 

Τις ίδιες καταστροφικές συνέπειες μπορεί να έχει ένα δημοψήφισμα ή νέες εκλογές.