του Αριστοτέλη ΒασιλάκηΗ πρόταση μας δυστυχώς δεν ενέπνευσε τους λεγόμενους «αντιμνημονιακούς», οι οποίοι δείχνουν ζαλισμένοι και χωρίς αντανακλαστικά από την μεγάλη ήττα που υπέστησαν λόγω της εντυπωσιακής μνημονιακής κυβίστησης του Τσίπρα και της τεράστιας ήττας του ΟΧΙ…
Είχα γράψει πριν από λίγο καιρό χιουμοριστικά, πως όλοι οι εναπομείναντες αντιμνημονιακοί θα πρέπει να φορέσουμε γραβάτες… βλέποντας την μόδα που έφερε η διακυβέρνηση Τσίπρα, δηλαδή το dress code χωρίς γραβάτα…
Ωστόσο δείχνει να ενέπνευσε την λεγόμενη αστική τάξη, η οποία την εβδομάδα που μας πέρασε βγήκε στους δρόμους αντιδρώντας στο νομοσχέδιο για το Ασφαλιστικό. Και μπορεί κάποιοι «αριστερίζοντες» να άρχισαν να λοιδορούν στα Μέσα Κοινωνικής δικτύωσης την συγκεκριμένη διαδήλωση με τα γνωστά «τσιτάτα» όπως, «μπήκαν στην πόλη οι αστοί, με ρόλεξ στα χέρια, με γούνες στους δρόμους και Louis Vuitton στους ώμους», ωστόσο θα πρέπει να παραδεχτούμε πως οι μνημονιακές πολιτικές, ενδεχομένως να έκαναν περισσότερο κακό στους ελεύθερους επαγγελματίες, παρά στους δημοσίους υπαλλήλους… Μπορεί οι χιλιάδες δικηγόροι, γιατροί, μηχανικοί και φαρμακοποιοί να είναι οι «σεσημασμένοι» της εκτεταμένης φοροδιαφυγής που κυριαρχεί στην χώρα μας, ωστόσο θα πρέπει να παραδεχτούμε, πως η πρωτοφανής πολύχρονη οικονομική κρίση τους έχει χτυπήσει αλύπητα.
Η επιλογή των διαδηλωτών να φορούν κοστούμια, γυαλισμένα παπούτσια είχε ιδιαίτερη σημειολογία, αφού για πρώτη φορά έβλεπες ασυνήθιστες φυσιογνωμίες που δεν ταίριαζαν και πολύ με το κλασικό προφίλ του «επαναστάτη» που γνωρίζαμε ως τώρα.
Κάποιες επιλογές της κυβέρνησης, έβγαλαν στους δρόμους την αστική τάξη, η οποία διαμαρτύρεται για τα συμφέροντά της. Και δεν είναι η πρώτη φορά. Το καλοκαίρι, όλοι αυτοί που γέμιζαν το Σύνταγμα και διαδήλωναν για την Ευρώπη, ήταν επίσης αστοί. Πρωτοφανές και πρωτόγνωρο για τα δεδομένα της κοινωνίας μας, αλλά η αστική τάξη έχει αρχίσει να διαμαρτύρεται και να διεκδικεί.
Δεν γνωρίζουμε αν είναι αλήθεια το ρητό, πως τις επαναστάσεις τις κάνουν ΜΟΝΟ οι πλούσιοι, ωστόσο φαίνεται ότι κάτι κινείται στο «Βασίλειο της Δανιμαρκίας». Όχι για να δικαιωθούν γιατροί, δικηγόροι, φαρμακοποιοί κλπ κλπ, αλλά για να ξυπνήσει επιτέλους μια μεγάλη παραγωγική τάξη της χώρας, η οποία για πολλά χρόνια βρισκόταν σε νιρβάνα ευδαιμονίας.
