του Αριστοτέλη ΒασιλάκηΜας λένε δηλαδή αυτοί οι καλοί «Σαμαρείτες» του παγκόσμιου κεφαλαίου, πως οι καταχρεωμένες χώρες πρέπει να εξαναγκαστούν να πωλήσουν την δημόσια περιουσία τους στον ιδιωτικό τομέα. Να πουλήσουν πραγματική και απτή περιουσία με αντάλλαγμα χαρτάκια, δηλαδή τα «κεφάλαια» που θα επενδυθούν. Δίνουν «φρεσκοτυπωμένο ευρουλάκι» από υπερσύγχρονους laser εκτυπωτές και παίρνουν δημόσιο πλούτο, δηλαδή γέφυρες, λιμάνια, δρόμους, νοσοκομεία, αεροδρόμια, εταιρίες πετρελαίου και αερίου, δημόσια γη και φυσικά την ενέργεια και τα νερά.
Μια από τις ιδεολογικές σταθερές των γκαουλάιτερ της παγκοσμιοποίησης είναι η άποψη πως ο ρόλος του ιδιωτικού τομέα είναι να «αγοράζει» κρατικά περιουσιακά στοιχεία από τις «πληγείσες» χώρες, παρέχοντας τα αναγκαία κεφάλαια και «επενδύοντας» στα περιουσιακά αυτά στοιχεία.
Είθισται όταν θάβουν το νεκρό, ακολούθως να εμφανίζονται τα κοράκια. Πιστεύω ότι ο στόχος της κατασκευασμένης χρηματοπιστωτικής κρίσης της Ελλάδας, ήταν το ΞΕΠΟΥΛΗΜΑ του δημοσίου πλούτου της χώρας. Επί του προκειμένου τα μεγάλα αποθέματα πετρελαίου και φυσικού αερίου του Αιγαίου. Απλά το ΞΕΠΟΥΛΗΜΑ, άλλοι το ονομάζουν πώληση και άλλοι εκμετάλλευση… Αυτό που έκαναν τα κοράκια στην Αργεντινή, εφαρμόζεται και εδώ με μαθηματική ακρίβεια τα τελευταία έξι χρόνια.
Ο Ελληνικός λαός δυστυχώς μέχρι σήμερα δείχνει ότι δεν μπορεί να αντιδράσει… Τα ΜΜΕ φερέφωνα και τα συστημικά παπαγαλάκια κατάφεραν να κατατρομοκρατήσουν τους Έλληνες, οι οποίοι αποδέχονται στωικά τη «λύση» της πώλησης δημόσιας περιουσίας…
Και μην ψαρώνετε στο «παραμύθι», ότι οι δανειστές μας θέλουν πίσω τα χρήματα τους… Τι να τα κάνουν; Απ’ αυτά έχουν άπλετα… Και αν ποτέ τους στερέψουν, τυπώνουν καινούργια… Ανταλλάγματα αυτών των χαρτιών θέλουν… Δίνουν ομόλογα και παίρνουν πετρέλαιο. Δίνουν δάνεια και παίρνουν χρυσό. Δίνουν ΑΕΡΑ και παίρνουν ΓΗ…
Το χρήματα στις μέρες μας δεν έχουν καμία ουσιαστική αξία. Μόνο εικονική. Ενώ η δημόσια περιουσία, έχει πραγματική πλουτοπαραγωγική αξία. Το χρήμα είναι το ΜΕΣΟΝ για την αγορά του πραγματικού ΠΡΟΪΟΝΤΟΣ. Η δημόσια περιουσία και ο ορυκτός πλούτος είναι πραγματικά προϊόντα, που δεν χάνουν την αξία τους ΠΟΤΕ.
Για να καταλήξω… Αν η Ελλάδα ήταν χώρα πραγματικά ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΗ και όχι μια χώρα περιορισμένων κυριαρχικών δικαιωμάτων από την ίδρυση της, το δημόσιο δεν θα βρισκόταν σχεδόν ΠΟΤΕ στην ανάγκη να δανειστεί. Διότι ένα δημόσιο ΔΕΝ είναι επιχείρηση να χρειάζεται να πάει στην τράπεζα για να πάρει δάνειο. Το δημόσιο θα έπρεπε να είναι ο ιδιοκτήτης, ο διαχειριστής και ο εκδότης του νομίσματός του.
Είναι προφανές πως ούτε την εποχή της δραχμής η Ελλάδα ήταν ένα κράτος που ήλεγχε τα οικονομικά του… Πόσο μάλλον με το Ευρώ… Καμία Τράπεζα της Ελλάδος, δεν θα είχε ανάγκη να δανειστεί… Θα τύπωνε μόνη της χρήμα… Όπως κάνουν κατ’ επανάληψη οι Αμερικάνοι… Εμείς εδώ στη Μπανανία, πάντα είχαμε ανάγκη τους προστάτες του «Έθνους». Η Ελλάδα δυστυχώς κατάντησε ένα Έθνος που έδωσε τα φώτα του πολιτισμού σε ολόκληρο τον κόσμο και δεν κατάφερε να κρατήσει, ούτε ένα κεράκι για τον εαυτό της…
