♥ Καρδίτσα: Ποταμός Καράμπαλης και Καθαρά Δευτέρα

Φωτογραφία: Παγανός

Καθαρή Δευτέρα στην Καράμπαλη – Περίπατος στο Ανάχωμα

Ο περίπατος προς τη σιδερένια γέφυρα ξεκινάει όπως παλιά, αμέσως μετά το φαγητό περίπου στις 2 η ώρα. Η διαδρομή για τη γέφυρα του Καράμπαλη ξεκινάει από τον κόμβο της οδού Χαρ. Φλωράκη (πρ. Κουμουνδούρου) και σιδηροδρομικής γραμμής.

Αμέσως, μετά τη σιδηροδρομική γραμμή, στρίβουμε αριστερά στον ασφαλτόδρομο που σε οδηγεί στη γέφυρα, ύστερα από απόσταση 1000 περίπου μέτρων. Κατά μήκος της διαδρομής θα υπάρχουν οδικές πληροφοριακές σημάνσεις. Πάνω στο μεγαλύτερο μήκος της παλιάς σιδηροδρομικής γραμμής έπεσε ασφαλτοτάπητας, ενώ ένα μέρος παραμένει όπως παλιά, χωρίς βέβαια τις σιδερένιες ράγες.

Ας αναπολήσουμε όμως λίγες αναμνήσεις και ας διαβάσουμε αφηγήσεις παλιών ανθρώπων που έζησαν εκείνες τις όμορφες εποχές:

Από ένα, ανεκτίμητης αξίας βιβλίο του κ. Φώτη Βογιατζή, «ΠΕΡΙΠΑΤΟΣ ΣΤΗΝ ΠΑΛΙΑ ΚΑΡΔΙΤΣΑ» τόμος Α΄ (έκδοση δήμος Καρδίτσας) είναι το απόσπασμα που ακολουθεί:

«Καράμπαλης και Καθαρά Δευτέρα»

Παλιός Καρδιτσιώτης ο Τάκης Βασιλείου (γενν.1925) μας έλεγε: «Την Καθαρά Δευτέρα το έθιμο ήταν να πάμε όλοι κατά μήκος της σιδηροδρομικής γραμμής ως την σιδερένια γέφυρα του Καράμπαλη όπου και στρατοπεδεύαμε. Εκεί ήταν το τέρμα της πορείας κι εκεί (και όχι μόνο εκεί) γινόταν το γλέντι και το φαγοπότι με χαλβάδες και σαρακοστιανά. Υπήρχαν λαϊκές ορχήστρες με σαντούρια, λαούτα και κλαρίνα. Θυμάμαι την παρέα του θείου μου Τσαπή, με τους αδελφούς Γιαμόπουλου, με τον Καυχίτσα που είχε τον φούρνο, με το μονόφθαολμο Κίτσιο Γεροντόπουλο, με τον Νίκο το Μπακόλα, που ήταν πολύ γλετζέδες. Μια άλλη παρέα πολύ ζωντανή ήταν αυτή του Πελοπίδα Χαντζιάρα με τους αδελφούς Καραγιάννη, τον Μαγγίνα, τους Ηλία και Λέοντα Κοέν και άλλους. Την Καθαρά Δευτέρα ξεφάντωναν. Χόρευαν με την συνοδεία των μουσικών ζεϊμπέκικα, χασαποσέρβικα, τσιφτετέλια…

menios kaliviotis

mouseio_polis_1004

mouseio_polis_3549

»Το τέρμα όπως είπα, ήταν η γέφυρα Καράμπαλη. Το έθιμο ήταν να την περάσεις με τα πόδια ως απέναντι. Το δύσκολο ήταν να περπατήσεις ως το τέλος πάνω στις ράγες του τρένου, ενώ κάτω απ΄τα πόδια σου κυλούσαν ορμητικά τα νερά του Καράμπαλη, το δε ύψος της γέφυρας ήταν πολλά μέτρα πάνω απ΄το ποτάμι. Πολύ ευκολότερο ήταν να περπατήσεις πάνω στην «σιδηροσανίδα» , που ήταν κάπου 25 πόντους πλάτος, αυτό ήταν αρκετά ευκολότερο. Όμως πολλοί ζαλίζονταν και κάμποσοι έπεσαν στο ποτάμι και τραυματίστηκαν. Θυμάμαι έναν που τον πήγαν στην τότε κλινική Τσούτσου. Άλλοι διέσχιζαν το ποτάμι καβάλα στ΄άλογα…

foto 1

paganos_1

paganos_2

Στον Καράμπαλη κατέληγε και το γαϊτανάκι. Ξεκινούσε ο χορός των μεταμφιεσμένων μετά το τέλος της εκκλησίας, χόρευαν στις διάφορες συνοικίες και αφού γινόταν μια διακοπή το μεσημέρι, κατέληγαν στη γέφυρα, όπου έκαναν δύο – τρεις φορές, αλλά και καθ΄ οδόν, την σχετική χορευτική επίδειξη.

Το γαϊτανάκι το χόρευαν την προπολεμική περίοδο με σφυρίχτρα, χωρίς τραγούδια. Τον ρυθμό τον έδινε ένας ντυμένος Σαρλώ, με ρεδιγκότα και ψηλό καπέλο, αυτός έδινε τον ρυθμό («σλόου»!) και χόρευαν τα ζευγάρια, άντρες και γυναίκες. Θυμάμαι να δίνουν το ρυθμό ο Σωκράτης Χαρίτος, ο Κλεάνθης Ζαφειρόπουλος, ο Όμηρος Μασίκας, ο Μένιος Νεστορίδης, ο οποίος την Κυριακή και την Καθαρά Δευτέρα έβγαζε και λόγους κωμικούς στην πλατεία σατιρίζοντας την κοινωνία της Καρδίτσης! Όταν τελείωνε το γαϊτανάκι, φόρτωναν το κοντάρι και τις κορδέλες στον ώμο και γύριζαν πίσω».

Αυτά λοιπόν, γινόταν την εποχή εκείνη. Σήμερα τι ; Κλεισμένοι στον εαυτό μας και μέσα στο αυτοκίνητό μας, προσπαθούμε να βρούμε διεξόδους απ’ τα κοινωνικά αδιέξοδα. Ας αφήσουμε λοιπόν τα καθημερινά και συνηθισμένα βιώματα και ας ξεχυθούμε την Καθαρή Δευτέρα στη Γέφυρα Καράμπαλη να γιορτάσουμε μαζί όπως παλιά. Χωρίς αυτοκίνητα, όπως τότε. Ας περπατήσουμε συνολικά κάπου τρία χιλιόμετρα επιστρέφοντας από το ανάχωμα μέσω συνοικίας Αγ. Παντελεήμονα.

Ας γιορτάσουμε μαζί, όπως παλιά!

ΠΗΓΗ:http://www.oikosfaira.gr/