 |
| Φωτογραφία: Maria Balla |
Είναι γνωστό ότι στην πόλη της Καρδίτσας, σε χώρο της πλατείας Παυσίλυπου, φιλοξενείται το ορειχάλκινο άγαλμα της Μάνας, δωρεά της Βουλής των Ελλήνων στις Καρδιτσιώτισσες και τους Καρδιτσιώτες. Σύμβολο και τιμή της πόλης μας στην Μάνα. Παραθέτουμε τα λεχθέντα από τον Δημήτρη Σιούφα (πρώην Προέδρου της Βουλής των Ελλήνων):
«Για να αποδώσουμε, αιώνια τιμή στην Μάνα, και ειδικότερα την αγρότισσα μάνα, φέραμε στην Καρδίτσα το απαράμιλλο γλυπτό της Μάνας, ως άγαλμα σύμβολο, σύμβολο τιμής. Το άγαλμα αυτό είναι φιλοτεχνημένο από τον μεγάλο γλύπτη Χρήστο Καπράλο, για την αγρότισσα Μάνα. Το πρωτότυπο υπάρχει στο προαύλιο χώρο της Βουλής και αντίγραφα αυτού, στην Καρδίτσα και την Δράμα. Θα επαναλάβω αυτά που είπα στην Καρδίτσα στα αποκαλυπτήρια του αγάλματος στις 12 Απριλίου του 2009.
Όλοι τιμούμε την Μάνα και ειδικότερα τη Μάνα αγρότισσα. Τη γυναίκα που αποτέλεσε και αποτελεί τον ουσιαστικό συνεκτικό κρίκο της ελληνικής οικογένειας, στην ύπαιθρο και την Ελληνική Περιφέρεια γενικότερα.
Όλες οι μάνες είναι ίδιες, αλλά η αγρότισσα μάνα έχει κάτι το διαφορετικό. Και όσοι έχουμε γεννηθεί από αγρότισσες μητέρες, σε δύσκολους καιρούς και σε καιρούς φτώχειας, το νιώθουμε καλύτερα.
Οι Έλληνες, μέχρι και τα μέσα του εικοστού αιώνα, παρά τις επιδόσεις μας σε άλλους τομείς της Οικονομίας (όπως το εμπόριο και τη ναυτιλία) ήμασταν κατ’ εξοχήν αγροτικός λαός. Μέχρι τη δεκαετία του ’50 πάνω από το μισό του πληθυσμού ήταν αγρότες. Η κοινωνική και οικονομική ζωή μας στηριζόταν, πρωτίστως, στο μόχθο της γης και στα γεννήματά της.
Η γυναίκα αγρότισσα ασκούσε ρόλο πολύπλευρο, σημαντικό και καίριο,
στην οικογενειακή και κοινωνική συνοχή. Εργάζονταν στο χωράφι, αλλά και στο σπίτι. Στο βουνό και τον κάμπο. Στην παγωνιά και τον καύσωνα. Ανέτρεφε, με πολλές δυσκολίες, τα παιδιά της. Πάλευε για να προσφέρει σε όλους τους γύρω της. Σε καιρούς καλούς και σε καιρούς δύσκολους. Σε περιόδους ειρηνικές και σε περιόδους που η Πατρίδα μας αγωνιζόταν για την ελευθερία της. Σε εποχές μεγάλης φτώχειας και σε εποχές που η Χώρα ακολουθούσε δρόμους ανάπτυξης.
Μόνο ένα μικρό ποσοστό του πληθυσμού των σύγχρονων γενεών έχουμε άμεση αντίληψη των δυσκολιών, που βίωνε η Ελληνίδα αγρότισσα, μέχρι και πολύ πρόσφατα. Όσοι από μας μεγαλώσαμε σε αγροτικές περιοχές, στα μέσα του εικοστού αιώνα, γνωρίζουμε την πραγματική διαφορά.
Σήμερα, βέβαια, οι συνθήκες είναι πολύ διαφορετικές. Οι δυσκολίες, ωστόσο, οι αγωνίες και οι αγώνες της αγρότισσας συνεχίζονται. Ο μόχθος και το άγχος είναι πάντα στην καθημερινότητά της. Η κλιματική αλλαγή δίνει νέα διάσταση στην ανασφάλεια για την παραγωγή. Η προστασία του Περιβάλλοντος και των φυσικών πόρων γίνεται επιτακτική προτεραιότητα. Η παγκοσμιότητα των αγορών αυξάνει τις απαιτήσεις. Οι σύγχρονες καταναλωτικές προτιμήσεις επιβάλλουν ένταση προσπαθειών, με στόχο την ποιότητα. Οδηγούν, ταυτόχρονα, τη σύγχρονη Ελληνίδα αγρότισσα στην ανάπτυξη νέων παράλληλων δραστηριοτήτων.
Η Ελληνίδα Αγρότισσα υπήρξε και παραμένει η ψυχή της ελληνικής αγροτικής οικογένειας. Την τιμούμε, την ευχαριστούμε και την ευγνωμονούμε».
ΠΗΓΗ:https://ellinopirgos.wordpress.com/
