Κάθομαι κι αρχίζω να ξεφυλλίζω, όταν τυχαία η άκρη του ματιού μου πέφτει σ’ ένα βιβλίο αφημένο στη διπλανή θέση. «Ιστορικές ομάδες ποδοσφαίρου».
Δεν μπορώ να αντισταθώ και το παίρνω στα χέρια μου, με μια παράξενη και ομολογουμένως έντονη συγκίνηση. Στις πρώτες κιόλας σελίδες διαβάζω «ΑΘΛΗΤΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΑΝΑΓΕΝΝΗΣΗ ΚΑΡΔΙΤΣΑΣ», έτος ιδρύσεως, 1904. Ακολουθεί φωτογραφία του καταστατικού ίδρυσης με τις υπογραφές του διαδόχου Κων/νου και του Υπ. των εσωτερικών Γ. Ν. Θεοτόκη, τα ονόματα των ιδρυτών, ονόματα προέδρων, προπονητών, παικτών και άλλα πολλά βγαλμένα από την ατέλειωτη ιστορία της.
Η αγωνία μου μεγάλη. Ρίχνω μια γρήγορη ματιά στη σελίδα, που έχω μπροστά μου, και έτοιμος πλέον, να γνωρίσω το περιεχόμενό της:
Από το ιερό φυτό του θεού Απόλλωνα, που απο την εποχή του έως σήμερα χρησιμοποιείται ως σύμβολο νίκης και δόξας, στις θρησκευτικές και εθνικές εορτές των Ελλήνων, καθώς και από την περίοδο της μεγάλης πολιτιστικής, πνευματικής, καλλιτεχνικής και κοινωνικής ακμής, η οποία παρουσιάστηκε στην Ευρώπη στα τέλη του 14ου αιώνα, προέρχεται το έμβλημα και η ονομασία του Αθλητικού Συλλόγου Αναγέννηση Καρδίτσας.
Πρόκειται για σύμβολο σε σχήμα σφραγίδας, με δύο δάφνινα κλαδιά, και ανάμεσά τους τ' αρχικά γράμματα του σωματείου, Α.Σ.Α., με το έτος ιδρύσεώς του, 1904. Οι δημιουργοί του συλλόγου και εμπνευστές της ονομασίας, του εμβλήματος και των χρωμάτων της Αναγέννησης διακατέχονταν από εθνική έπαρση, όταν αποφάσισαν να πάρουν μέρος, ενεργά, στην αναστύλωση της Ελλάδας και του αθλητισμού της...
Ξαφνικά και άθελά μου, φεύγει ο νους μου από την αίθουσα ντύνεται «κιτρινόμαυρα» και βρίσκεται στο χωμάτινο γήπεδο της πατρίδας μου. Γύρω μου οι συμπαίκτες μου: ο Βασίλης, ο Μάκης, ο Δήμος... σχεδόν μισό αιώνα νεώτεροι. Όλοι εμείς, που είχαμε φτιάξει την καλύτερη ομάδα στην ιστορία της «Αναγέννησης». Ακούω τη φωνή του κ. Νίκου, του προπονητή, να δίνει οδηγίες. Τρέχω, πέφτω, σηκώνομαι. Τα μάτια μου καλύπτουν όλο το χώρο, ψάχνουν, για κενά και διεξόδους. Παίρνω και δίνω πάσες, δεν τρέχω όμως πια, πετώ....
Ξαναγυρίζω στο σήμερα.
Δύσκολα διακρίνω τα γράμματα και τις φωτογραφίες.
Ακουμπώ απαλά, σχεδόν χαϊδεύω, το παλιό χαρτί και συνεχίζω:
..Ο 20ος αιώνας ήταν ακόμη στην αυγή του και ο όρος Αναγέννηση, που προέρχεται από την ιταλική λέξη Rinascimento κυριαρχούσε στα όνειρα των βασανισμένων Ελλήνων και ειδικότερα της ξεχασμένης υπαίθρου.
Έτσι και με όλα, όσα συνεπάγονται από τον όρο Αναγέννηση (με μία λέξη πολιτισμός), ιδρύθηκε ο Αθλητικός Σύλλογος στην Καρδίτσα. Με τα βάγια - δάφνες ως σύμβολό του και με τα χρώματα της βυζαντινής αυτοκρατορίας, κίτρινο - μαύρο, σαν ένδειξη δύναμης και ισχύος...
...Είμαι ξανά εκεί, στο χώρο που λάτρεψα και λατρεύω, στο χώρο που τον αγάπησα και με αγάπησε. Ακούω τα ονόματά μας, στα στόματα των χιλιάδων οπαδών.
Η ψυχή μου «ανασαίνει βαθειά», αυτές τις φωνές, αυτές τις ζητωκραυγές, φτεροκοπά μαζί με τα ξανανιωμένα πόδια μας να ξαναγράψει ιστορία, σελίδες με νίκες και θριάμβους... Ξαναπερνά εμπρός μου, όλη η ιστορία της ομάδας, τα όμορφα, τα ένδοξα, αλλά και τα «πέτρινα χρόνια της», οι επιτυχίες, οι αποτυχίες και οι ατυχίες της. Τις αγκαλιάζω, νοερά, όλες με περισσή αγάπη. Είναι η ιστορία της Α.Σ.Α., είναι η ιστορία μου, είναι η «ζωή μου».
-Κύριε!! Είναι δύο η ώρα!! κλείνουμε, ακούω τη φωνή του βιβλιοθηκάριου.
Σηκώνομαι, αυτόματα, ρίχνοντας μια τελευταία μάτια σ αυτά που με συγκλόνισαν σήμερα.
- Θα ξανάρθω ψιθυρίζω, χαλάλι η εργασία που δεν τέλειωσα.
Βγαίνω έξω, ξανά, στο σήμερα!
ΒΑΓΓΕΛΗΣ ΠΛΑΚΙΑΣ
Σηκώνομαι, αυτόματα, ρίχνοντας μια τελευταία μάτια σ αυτά που με συγκλόνισαν σήμερα.
- Θα ξανάρθω ψιθυρίζω, χαλάλι η εργασία που δεν τέλειωσα.
Βγαίνω έξω, ξανά, στο σήμερα!
ΒΑΓΓΕΛΗΣ ΠΛΑΚΙΑΣ
