Τώρα πια το κάνω για εμένα
Ιούλιος του 2013. Ανέβηκα σε αυτή στην κορυφή από αυτό το βουνό, το Τσμι, για να δω πως είναι ο γαλαξίας από τα 1911 μέτρα υψόμετρο και για να φωτογραφίσω τον νυχτερινό ουρανό.. Ήταν μια αναζήτηση. Το βράδυ ήταν κρύο γιατί δεν είχα μαζί μου τον κατάλληλο εξοπλισμό για να περάσω το βράδυ. Το βράδυ που πέρασε και το ξημέρωμα με έκανε να βιώσω πρωτόγνωρες και έξω-κοσμικέςκαταστάσεις μαζί με αισθήματα που δεν είχα νιώσει ποτέ.
Με τον καιρό ήθελα συνέχεια να επιστρέφω σε αυτό το βουνό και να κάθομαι τα βράδια εκεί έξω, μόνος και να κοιτάω τα αστέρια. Είναι ένα απόκοσμο αίσθημα που νιώθεις το βουνό να σε καλεί..και να σε θρέφει!
Το 2014 ερχόμουν συνέχεια γιατί ήθελα να βγάζω πολλές φωτογραφίες και πλάνα για time-lapse καθώς και για προπόνηση για άλλα βουνά. Αυτή η σχέση έλξης και πάθους μεγάλωνε.. Μέσα μου ήθελα συνέχεια να επιστρέφω.. Τα πράγματα άρχισαν να είναι καλύτερα όταν είχα κάποια έσοδα από τα time-lapse πράγμα που με έκανε να θέλω όλο και πιο πολύ να έρχομαι μιας και αυτό μου έδινε ένα ακόμα κίνητρο.
Το 2015 δουλεύοντας καινούργια time-lapse projects ερχόμουν ξανά στο ίδιο μέρος μα όχι τόσο όσο το 2014 γιατί υπήρχαν κάποιες καταστάσεις που με κρατούσαν πίσω. Πάντα όμως έκανα και κάτι καλύτερο και κατάφερνα να έρθω όλο και πιο κοντά. Είναι αυτός ο αέρας και η αύρα που έχει το βράδυ το βουνό. Μέσα μου είχα μεγάλη ελπίδα να βγάζω έσοδα για να μπορώ να ζω κοντά σε αυτό το βουνό.
2016. Έχοντας τελειώσει με την στρατιωτική μου θητεία, απαλλαγμένος πια από ευθύνες και ηθικά χρέη επέστρεψα σε αυτό το βουνό και επιτέλους είδα όλα αυτά που τα προηγούμενα χρόνια δεν είχα δει. Είδα εμένα. Είδα τον εαυτό μου να είναι πια κομμάτι αυτού του βουνού και πλέον κατάλαβα τι έχανα τα προηγούμενα χρόνια.. Ο καιρός ήταν συννεφιασμένος μα τώρα πια δεν με ένοιαζε όπως παλαιοτέρα.
Η στρατιωτική μου θητεία κράτησε 8 μήνες. Σε αυτούς τους 8 μήνες δεν είχα ποτέ την ευκαιρία να περάσω ένα βράδυ σε κάποιο βουνό, στην κορυφή κάτω από τον γαλαξία. Ίσως όλο αυτό το κενό με έκανε να δω πράγματα που ποτέ δεν είχα δει.
Τώρα πια, ξέρω μέσα μου πως το κάνω για εμένα. Δεν με νοιάζει τίποτα άλλο. Πηγαίνω στο βουνό για εμένα, και μόνο!. Αν ο ουρανός είναι καθαρός θα φωτογραφίσω τον νυχτερινό ουρανό και ίσως κάνω time-lapse. Αν ο ουρανός είναι συννεφιασμένος θα κοιμηθώ. Αν βρέξει θα βραχώ, ποτέ δεν έχω σκηνή μαζί μου. Δεν μου αρέσει γιατί δεν μπορώ να αντικρίζω τα αστέρια. Αν τα πράγματα πάνε καλά θα επιστρέψω σπίτι. Αν δεν πάνε δεν θα επιστρέψω και θα μείνω εκεί.. Ξέρεις, υπάρχει μια κατάσταση απόλυτης ηρεμίας και ταύτισης-σύνδεσης με το βουνό που δεν σε νοιάζει τίποτα άλλο. Είσαι εσύ και το σύμπαν. Το βουνό είναι το μέσο για να έρθεις πιο κοντά στα αστέρια.
Δεν έχει σημασία αν το υψόμετρο είναι 1911 μέτρα ή 2918 ή 8850.
Σημασία έχει αν εσύ είσαι ικανός να ζήσεις και να βιώσεις το βουνό. Όπως λένε: it’s not about the altitude but about the attitude..
Ιούλιος του 2013. Ανέβηκα σε αυτή στην κορυφή από αυτό το βουνό, το Τσμι, για να δω πως είναι ο γαλαξίας από τα 1911 μέτρα υψόμετρο και για να φωτογραφίσω τον νυχτερινό ουρανό.. Ήταν μια αναζήτηση. Το βράδυ ήταν κρύο γιατί δεν είχα μαζί μου τον κατάλληλο εξοπλισμό για να περάσω το βράδυ. Το βράδυ που πέρασε και το ξημέρωμα με έκανε να βιώσω πρωτόγνωρες και έξω-κοσμικέςκαταστάσεις μαζί με αισθήματα που δεν είχα νιώσει ποτέ.
Με τον καιρό ήθελα συνέχεια να επιστρέφω σε αυτό το βουνό και να κάθομαι τα βράδια εκεί έξω, μόνος και να κοιτάω τα αστέρια. Είναι ένα απόκοσμο αίσθημα που νιώθεις το βουνό να σε καλεί..και να σε θρέφει!
Το 2014 ερχόμουν συνέχεια γιατί ήθελα να βγάζω πολλές φωτογραφίες και πλάνα για time-lapse καθώς και για προπόνηση για άλλα βουνά. Αυτή η σχέση έλξης και πάθους μεγάλωνε.. Μέσα μου ήθελα συνέχεια να επιστρέφω.. Τα πράγματα άρχισαν να είναι καλύτερα όταν είχα κάποια έσοδα από τα time-lapse πράγμα που με έκανε να θέλω όλο και πιο πολύ να έρχομαι μιας και αυτό μου έδινε ένα ακόμα κίνητρο.
Το 2015 δουλεύοντας καινούργια time-lapse projects ερχόμουν ξανά στο ίδιο μέρος μα όχι τόσο όσο το 2014 γιατί υπήρχαν κάποιες καταστάσεις που με κρατούσαν πίσω. Πάντα όμως έκανα και κάτι καλύτερο και κατάφερνα να έρθω όλο και πιο κοντά. Είναι αυτός ο αέρας και η αύρα που έχει το βράδυ το βουνό. Μέσα μου είχα μεγάλη ελπίδα να βγάζω έσοδα για να μπορώ να ζω κοντά σε αυτό το βουνό.
2016. Έχοντας τελειώσει με την στρατιωτική μου θητεία, απαλλαγμένος πια από ευθύνες και ηθικά χρέη επέστρεψα σε αυτό το βουνό και επιτέλους είδα όλα αυτά που τα προηγούμενα χρόνια δεν είχα δει. Είδα εμένα. Είδα τον εαυτό μου να είναι πια κομμάτι αυτού του βουνού και πλέον κατάλαβα τι έχανα τα προηγούμενα χρόνια.. Ο καιρός ήταν συννεφιασμένος μα τώρα πια δεν με ένοιαζε όπως παλαιοτέρα.
Η στρατιωτική μου θητεία κράτησε 8 μήνες. Σε αυτούς τους 8 μήνες δεν είχα ποτέ την ευκαιρία να περάσω ένα βράδυ σε κάποιο βουνό, στην κορυφή κάτω από τον γαλαξία. Ίσως όλο αυτό το κενό με έκανε να δω πράγματα που ποτέ δεν είχα δει.
Τώρα πια, ξέρω μέσα μου πως το κάνω για εμένα. Δεν με νοιάζει τίποτα άλλο. Πηγαίνω στο βουνό για εμένα, και μόνο!. Αν ο ουρανός είναι καθαρός θα φωτογραφίσω τον νυχτερινό ουρανό και ίσως κάνω time-lapse. Αν ο ουρανός είναι συννεφιασμένος θα κοιμηθώ. Αν βρέξει θα βραχώ, ποτέ δεν έχω σκηνή μαζί μου. Δεν μου αρέσει γιατί δεν μπορώ να αντικρίζω τα αστέρια. Αν τα πράγματα πάνε καλά θα επιστρέψω σπίτι. Αν δεν πάνε δεν θα επιστρέψω και θα μείνω εκεί.. Ξέρεις, υπάρχει μια κατάσταση απόλυτης ηρεμίας και ταύτισης-σύνδεσης με το βουνό που δεν σε νοιάζει τίποτα άλλο. Είσαι εσύ και το σύμπαν. Το βουνό είναι το μέσο για να έρθεις πιο κοντά στα αστέρια.
Δεν έχει σημασία αν το υψόμετρο είναι 1911 μέτρα ή 2918 ή 8850.
Σημασία έχει αν εσύ είσαι ικανός να ζήσεις και να βιώσεις το βουνό. Όπως λένε: it’s not about the altitude but about the attitude..
*Δισεκατομμυρίων αστέρων δείπνο*
Υπάρχουν άνθρωποι που συλλέγουν λεφτά..Υπάρχουν άνθρωποι που συλλέγουν στιγμές.. Μα λίγοι που φτιάχνουν το δικό τους μονοπάτι. Για να κάνεις κάτι ξεχωριστό δεν χρειάζεται να έχεις λεφτά. Χρειάζεται φαντασία, πάθος και αγάπη. Στις μέρες μας οι άνθρωποι ξοδεύουν αρκετά λεφτά για να πάνε σε ακριβά εστιατόρια για να φάνε ένα δείπνο, ελπίζοντας να είναι καλό και κάτι το μοναδικό. Όμως υπάρχει τρόπος να φας ένα απλό δείπνο και να μοιάζει τέλειο, αρκεί να το φας στο κατάλληλο μέρος την κατάλληλη στιγμή..
Εδώ και τρία χρόνια για εμένα αυτό το βουνό είναι το καλύτερο ξενοδοχείο, το καλύτερο εστιατόριο και ένα μέρος γεμάτο με γαλήνη..Μπορεί το δείπνο μου να μην είναι κάτι το ιδιαίτερο όμως το μέρος και ο νυχτερινός ουρανός το κάνουν ιδιαίτερο. Γιατί δεν υπάρχει πιο όμορφο πράγμα από το να τρως σε υψόμετρο 1911 μέτρα, πάνω από τον κόσμο, πάνω από το χωριό σου.. Εσύ και το σύμπαν. Απόλυτη ησυχία, τα φώτα στο βάθος να σου δημιουργούν μια μεγάλη αντίθεση μέσα σου και ο άνεμος να ψιθυρίζει παραμύθια στο αυτί σου..
Στην συγκεκριμένη φωτογραφία το δείπνο μου είναι μοσχαρίσιο μπιφτέκι και ρύζι. Δεν είναι κάτι το μοναδικό όμως είναι κάτι που το απόλαυσα. Αυτή την φορά επέλεξα να κάνω μια μεγαλύτερη διαδρομή για να ανέβω στο βουνό. Ξεκίνησα από την Βόρεια-Ανατολική πλευρά, και ανέβηκα από την δυτική κάνοντας και λίγο αναρρίχησή, χωρίς τίποτα.. Ο καιρός δεν ήταν καλός και δυστυχώς είχα πολύ λίγο χρόνο με καθαρό ουρανό. Είχε χαμηλή ομίχλη και υγρασία που έκανε τα φώτα από τα χωριά πίσω μου να επηρεάζουν την όμορφη θέα προς τον γαλαξία. Τουλάχιστον κέρδισα άλλη μια μέρα ζωής.
Υπάρχουν άνθρωποι που συλλέγουν λεφτά..Υπάρχουν άνθρωποι που συλλέγουν στιγμές.. Μα λίγοι που φτιάχνουν το δικό τους μονοπάτι. Για να κάνεις κάτι ξεχωριστό δεν χρειάζεται να έχεις λεφτά. Χρειάζεται φαντασία, πάθος και αγάπη. Στις μέρες μας οι άνθρωποι ξοδεύουν αρκετά λεφτά για να πάνε σε ακριβά εστιατόρια για να φάνε ένα δείπνο, ελπίζοντας να είναι καλό και κάτι το μοναδικό. Όμως υπάρχει τρόπος να φας ένα απλό δείπνο και να μοιάζει τέλειο, αρκεί να το φας στο κατάλληλο μέρος την κατάλληλη στιγμή..
Εδώ και τρία χρόνια για εμένα αυτό το βουνό είναι το καλύτερο ξενοδοχείο, το καλύτερο εστιατόριο και ένα μέρος γεμάτο με γαλήνη..Μπορεί το δείπνο μου να μην είναι κάτι το ιδιαίτερο όμως το μέρος και ο νυχτερινός ουρανός το κάνουν ιδιαίτερο. Γιατί δεν υπάρχει πιο όμορφο πράγμα από το να τρως σε υψόμετρο 1911 μέτρα, πάνω από τον κόσμο, πάνω από το χωριό σου.. Εσύ και το σύμπαν. Απόλυτη ησυχία, τα φώτα στο βάθος να σου δημιουργούν μια μεγάλη αντίθεση μέσα σου και ο άνεμος να ψιθυρίζει παραμύθια στο αυτί σου..
Στην συγκεκριμένη φωτογραφία το δείπνο μου είναι μοσχαρίσιο μπιφτέκι και ρύζι. Δεν είναι κάτι το μοναδικό όμως είναι κάτι που το απόλαυσα. Αυτή την φορά επέλεξα να κάνω μια μεγαλύτερη διαδρομή για να ανέβω στο βουνό. Ξεκίνησα από την Βόρεια-Ανατολική πλευρά, και ανέβηκα από την δυτική κάνοντας και λίγο αναρρίχησή, χωρίς τίποτα.. Ο καιρός δεν ήταν καλός και δυστυχώς είχα πολύ λίγο χρόνο με καθαρό ουρανό. Είχε χαμηλή ομίχλη και υγρασία που έκανε τα φώτα από τα χωριά πίσω μου να επηρεάζουν την όμορφη θέα προς τον γαλαξία. Τουλάχιστον κέρδισα άλλη μια μέρα ζωής.
Διανυκτερεύοντας στις κορυφές
Όμως υπάρχει και ένα άλλο είδος ζεστασιάς, η ζεστασιά των αστεριών. Η διανυκτέρευση στις κορυφές δεν είναι πάντα εύκολο πράγμα. Κάποιες φορές τα βράδια είναι ζεστά μα τα περισσότερα βράδια είναι κρύα και παγωμένα.Το φως το αστεριών, τα νεφελώματα, τα αστρικά σμήνη καθώς και τα φώτα από τον κόσμο είναι αυτά που δίνουν ζεστασιά στην κορυφή.
Λένε ότι η ζωή αρχίζει εκεί που τελειώνει η άνετη ζώνη. Όμως η πραγματική ζωή αρχίζει όταν μπορείς να αντέχεις αυτά που δεν θα άντεχες με σκοπό να δεις τα αστέρια. Είναι πολύ εύκολο να ανεβαίνουμε στις κορυφές και να λέμε ότι πήγα στο βουνό. Η μαγεία είναι να μπορείς να μένεις στην κορυφή. Εκεί είναι η ουσία του βουνού και τις ζωής γενικότερα.
Σε αυτή την κορυφή έχω κοιμηθεί πάνω από 40 βράδια και την έχω ανεβεί κάπου στις 70 φορές. Ποτέ δεν βαρέθηκα να το κάνω. Γιατί πολύ απλά όταν ο άνθρωπος σταματήσει να ασχολείται με τα υλικά αγαθά θα καταλάβει τι πραγματικά υπάρχει στην ζωή...
Για εμένα μαγεία αποτελεί η εξωτερική στοιβάδα του γαλαξία όπου τώρα επιστρέφει στα βουνά. Φέρνει κρύο, χιόνια και ατέλειωτες ώρες νύχτας.. Είναι η εξωτερική στοιβάδα φίλε μου.. Λίγοι μπόρεσαν να την αντέξουν μα και να την καταλάβουν..
Now I do it for me
July 2013. I climbed at the top of this mountain, Tsmi to see the galaxy from an altitude of 1911 meters and to photograph the night sky .. It was an exploration. The night was cold because I didn’t had with me the right equipment to spend the night. The night passed and in dawn made me to experience unprecedented and out of world situations with feelings that I have never felt before.
Over time I continued to return to this mountain and sit in the nights outside, all alone and gaze the stars. It is an eerie feeling that you feel the mountain to call you..and feed you!
On 2014 I returned again because I wanted to take photos and footage for time-lapses and for training for other mountains. This attraction and passion relationship grew.. Inside me I wanted to return the all the time.. Things were better when I had some income from the time-lapse and made me want more and more to come since it gave me a lot of motivation.
In 2015 I’ve been working on new time-lapse projects and I was coming back to the same place but not as much as in 2014 because there were some situations that kept me back. But every time I managed to do something better and managed to come closer and closer. It is this air and the breeze that has the mountain at night. Inside me I had a great hope to doff income to be able to live near this mountain.
2016. I’ve finished my military service, now free from responsibility and moral debt I returned on this mountain, and finally I saw all that in the previous years haven’t managed to see. I saw myself. I saw myself to be part of this mountain and now I realized what I was missing in previous years.. The weather was cloudy but now I didn’t care at all .
My military service lasted eight months. In these eight months I never had the opportunity to spend a night on a mountain, at the top beneath the galaxy. Perhaps all this emptiness made me see things I that I had never seen before.
Now, I know within me that I do it for me. I do not care for anything else. I go in the mountain for me, and only!. If the sky is clear I’ll photograph the night sky and create time-lapses. If the sky is cloudy I’ll sleep. If it rains I’ll get wet, I've never bring a tent with me. I didn’t like it because I can’t see the stars. If things go well I will return home. If not I’ll not return and will stay there.. You know, there is an absolute rest and identity-connection with the mountain and I don’t care for anything else. It’s you and the universe. The mountain is the mean to come closer to the stars.
It has no matter if the altitude is 1911 meters or 2918 or 8850. What matters is if you are able to live and to experience the mountain. As they say: it's not about the altitude but about the attitude..
Thanks..
4-7-2016
Nikon D610+Samyang 14mm f/2.8
f/10 iso100 1/6 sec.
Κωνσταντίνος Βασιλακάκος
Overnight on the summits
There are many ways to feel warmth. Sometimes we find warmth is in the company of our beloved people. Sometimes warmth exists in the hugs we seek. Also warmth can be found near the fireplace and the stove..
But there is another kind of warmth, the warmth of the stars. The overnight on the summits aren't always easy. Sometimes the evenings are hot but most of the evenings are cold and frozen. Starlight, nebulae, star clusters as well as lights from the world are the ones that give us warmth to the summit.
They say that life begins in the end of the comfort zone. But real life begins when you can withstand what you will not stand to see the stars. It is very easy to climb on the summits and say that I climbed to the mountain. The magic is to be able to stay at the top. There is the essence of the mountain and life in general.
At this peak I have slept for more than 40 nights and I have climbed it up to 70 times. I have never bored to do that. Because when man stops dealing with material goods he will understand what really exist in life...
For me magic is the outer rim of our galaxy where it now returns in the mountains. It brings cold, snow and endless hours of night .. It's the outer rim my friend .. Few have been able to withstand it and understand it..
15/10/2017
nikon D850 + Nikkor Af-S 14-24 f/2.8 + Vixen polarie.
Έδαφος/ Foreground : 14mm f/3.2 iso3200 90sec x8
Ουρανός/Sky: 14mm f/3.2 iso3200 60sec x7
Μαθήματα φωτογραφίας: http://bit.ly/2fJkRXt
Konstantinos Vasilakakos Photography
* Billion star dinner *
There are people who collect money..There are people who collect moments.. But just a few who create their own path. To make something special you do not need to have money. It takes imagination, passion and love. Nowadays people spend enough money to go to expensive restaurants to eat a dinner, hoping to be good and something unique. But there is a way to eat a simple dinner and made it looks perfect as long as you eat it in the right place at the right time ..
For three years for me this mountain is the best hotel, the best restaurant and a place filled with tranquility.. My dinner might not be something special but the place and the night sky make it special. Because, there is nothing more beautiful thing than to eat at an altitude of 1911 meters above the world, above your village.. You and the universe. Absolute silence, the lights in the background to create you a great contrast within you and the wind whispering tales in your ear..
In this photo my dinner is beef burgers and rice. This isn’t something unique but it’s something that I enjoyed. This time I chose to do a longer route to climb the mountain. I started from the North-East side, and went from the West and done a little rock climb without anything.. The weather was not good and unfortunately I had very little time with clear sky. It had low fog and moisture that made the lights of the villages behind me to affect the beautiful view of the galaxy. At least I won another day of life..
7-7-2016
Nikon D610 + Samyang 14mm f/2.8 + Vixen Polarie
Ουρανός/Sky: 15x 61sec iso3200 f/2.8 (Vixen Polarie)
Έδαφος/Foreground: 15x 40sec iso5000 f/2.8+ 1x 4sec
Δείτε εδώ πώς να φωτογραφίζετε τον γαλαξία:
https://www.youtube.com/
Δείτε εδώ πώς να επεξεργάζεστε φωτογραφίες με τον γαλαξία:
https://www.youtube.com/
Konstantinos Vasilakakos Photography
— μαζί μεΚωνσταντίνος ΒασιλακάκοςThere are people who collect money..There are people who collect moments.. But just a few who create their own path. To make something special you do not need to have money. It takes imagination, passion and love. Nowadays people spend enough money to go to expensive restaurants to eat a dinner, hoping to be good and something unique. But there is a way to eat a simple dinner and made it looks perfect as long as you eat it in the right place at the right time ..
For three years for me this mountain is the best hotel, the best restaurant and a place filled with tranquility.. My dinner might not be something special but the place and the night sky make it special. Because, there is nothing more beautiful thing than to eat at an altitude of 1911 meters above the world, above your village.. You and the universe. Absolute silence, the lights in the background to create you a great contrast within you and the wind whispering tales in your ear..
In this photo my dinner is beef burgers and rice. This isn’t something unique but it’s something that I enjoyed. This time I chose to do a longer route to climb the mountain. I started from the North-East side, and went from the West and done a little rock climb without anything.. The weather was not good and unfortunately I had very little time with clear sky. It had low fog and moisture that made the lights of the villages behind me to affect the beautiful view of the galaxy. At least I won another day of life..
7-7-2016
Nikon D610 + Samyang 14mm f/2.8 + Vixen Polarie
Ουρανός/Sky: 15x 61sec iso3200 f/2.8 (Vixen Polarie)
Έδαφος/Foreground: 15x 40sec iso5000 f/2.8+ 1x 4sec
Δείτε εδώ πώς να φωτογραφίζετε τον γαλαξία:
https://www.youtube.com/
Δείτε εδώ πώς να επεξεργάζεστε φωτογραφίες με τον γαλαξία:
https://www.youtube.com/
Konstantinos Vasilakakos Photography
