Δεκαετία του 1970, στο στρατόπεδο Βάτη του Έβρου. Φαντάροι και αξιωματικοί προετοιμάζονται πυρετωδώς για την καθιερωμένη χριστουγεννιάτικη γιορτή. Όμως, ο υπολοχαγός Στέφανος Καραμανίδης έχει πολλά περισσότερα στο μυαλό του. Πίσω από το σκληρό και αυστηρό προσωπείο του, μια ανομολόγητη επιθυμία τού καίει τα σωθικά: να ζητήσει σε χορό τη Ζωή, σύζυγο του απρόσιτου Συνταγματάρχη Μανώλη Λόγγου, με την οποία είναι κρυφά ερωτευμένος.
"Μια στιγμή για πάντα"
Ερμηνεία: Γιώργος Νταλάρας
Μουσική: Γιάννος Αιόλου
Στίχοι: Ελένη Ζιώγα
Στίχοι
Πάντα εσυ του πόθου μου είσαι το νησί,
πάντα η χαμένη μου πατρίδα είσαι εσυ,
στην ξενιτιά μου η μονακριβη ελπίδα,
πάντα ο φάρος στο χαμό μου,
η αμμουδιά στο γυρισμο μου
και στη δίψα το νερό μου είσαι εσύ...
Κι αν ο χρονος μας λυγίσει,
κι ο καιρός μας πολεμήσει,
τι μπορεί να μας χωρίσει,
τόση αγάπη πως να σβήσει;
Χίλιες θάλασσες θ’ ανοίξω,
χίλιες μοίρες θα νικησω,
κι οταν θα σε συναντήσω,
θα `ναι μια στιγμή για πάντα, αγκαλιά στο Θεό,
πάντα, σ’ ενα τάνγκο για δυο,
μαζι για πάντα...
Πάντα εσυ η επόμενή μου θα `σαι η γη,
εκεί που δεν υπάρχει τέλος ούτε αρχή,
εκεί που η κάθε μου πληγή θα `ναι κέρδος,
κι ολα θα `χουν γίνει ένα
μες στο φως αναστημένα
και για πάντα ερωτευμένα
όλα εκεί...
Κι αν ο χρονος μας λυγίσει,
κι ο καιρός μας πολεμήσει,
τι μπορεί να μας χωρίσει,
τόση αγάπη πως να σβήσει;
Χίλιες θάλασσες θ’ ανοίξω,
χίλιες μοίρες θα νικησω,
κι οταν θα σε συναντήσω,
θα `ναι μια στιγμή για πάντα,
αγκαλιά στο Θεό,
πάντα, σ’ ενα τάνγκο για δυο,
μαζί για πάντα...
Κι αν ο χρόνος μας λυγίσει,
κι ο καιρός μας πολεμήσει,
τι μπορεί να μας χωρίσει,
τόση αγάπη πως να σβήσει;
Χίλια σύμπαντα θα ενωσω,
χίλια θαύματα θα δώσω,
κι οταν δίπλα μου σε νιώσω,
θα `ναι μια στιγμή για πάντα,
αγκαλιά στο Θεό,
πάντα, σ’ ενα τάνγκο για δυο,
μαζι για πάντα.
