Στη σκιά τους, μία λίμνη-θεσμός και γύρω της δύο μικρότεροι υδάτινοι θύλακοι που χαρίζουν ζωή στο γόνιμο τοπίο.
Στις παρυφές τους ριζώνουν περήφανα κεφαλοχώρια και άνθρωποι φιλόξενοι, γλεντζέδες, μαθημένοι στον τουρισμό.
Μουζάκι ή αλλιώς το σταυροδρόμι Κάμπου και Αγράφων
Το πλουσιοπάροχο ταξίδι στον κόσμο της Καρδίτσας ξεκινάει από τα χαμηλά, στην αγαπημένη του ποδηλάτου, μια πόλη άκρως φιλική προς τον επισκέπτη.
Εύκολα κατατοπίζεσαι στην επίπεδη πρωτεύουσα.
Η πατροπαράδοτη βόλτα αρχίζει (και τελειώνει) στον πεζόδρομο της κεντρικής πλατείας (πλατεία Ελευθερίας), ο οποίος ενώνει το άλσος Παυσίλυπο με την οδό Βάλβη (κατάμεστη με τα χαρακτηριστικά παραδοσιακά της μικρομάγαζα), η οποία με τη σειρά της καταλήγει στη Δημοτική Αγορά.
Ο πεζόδρομος Αβέρωφ οδηγεί στο «δίπολο» Αρχαιολογικού Μουσείου και Δημοτικής Πινακοθήκης, απ'όπου εύκολα επιστρέφεις στην πολύκοσμη αφετηρία, με τα εντυπωσιακά κτίρια Αρνη και Παλλάς να αποτελούν τα καίρια σημεία αναφοράς.
Βόρεια από την Καρδίτσα ξεδιπλώνεται ο κάμπος του Παλαμά. Νότια απ' την Καρδίτσα ο ατελείωτος κάμπος των Σοφάδων.
Στον Παλαμά εντρυφείς στην πολιτιστική παράδοση των Καραγκούνηδων, η οποία αντικατοπτρίζεται στον κατεξοχήν εκφραστή της, τον Λαογραφικό και Χορευτικό Μορφωτικό Όμιλο «Οι Καραγκούνηδες» με την πλούσια δράση εντός και εκτός συνόρων.
Μέσω Σοφάδων βρίσκεις τη διασταύρωση του Κέδρου, οπότε μέσω της λίμνης Σμοκόβου ανηφορίζεις προς τη «Βασίλισσα των Αγράφων».
Ναός-Μουσείο ο Άγιος Γεώργιος Ρεντίνας
Ο λόγος για τη βαρυσήμαντη Ρεντίνα (οικονομικό, πνευματικό και διοικητικό κέντρο καθ' όλες τις ιστορικές περιόδους), ένα μεγάλο χωριό με ακόμα μεγαλύτερα συναπαντήματα: ο μουσειακός Ναός του Αγ. Γεωργίου, το Εκκλησιαστικό Μουσείο Βυζαντινής – Μεταβυζαντινής Τέχνης, το Μουσείο Εθνικής Αντίστασης και δεκάδες περιπατητικές διαδρομές μονοπωλούν το ενδιαφέρον και απλώνουν τα πλοκάμια τους στο «Ρώσικο Μοναστήρι», την ξακουστή Μονή Ρεντίνας του 15ου αι.
Η δε τεχνητή λίμνη Σμοκόβου αγκαλιάζεται από τρεις φυσικές, θερμές ιαματικές πηγές.
Γνωστότερα όλων τα Λουτρά Σμοκόβου -επί Τουρκοκρατίας τιτλοφορούνται και ως Λουτρά του Αλή Πασά-, σε σημαντικότητα ακολουθούν τα Λουτρά Καΐτσας (στη ΝΑ της πλευρά, κοντά στον Δομοκό Φθιώτιδας), ενώ όσοι δεν περιορίζονται στο άκρως αποστειρωμένο περιβάλλον βρίσκουν την υγειά τους στον Βαθύλακκο, στα ιδιαίτερης γοητείας υπαίθρια λουτρά Σουλαντά.
Η γέφυρα Μοσχολουρίου, σήμα κατατεθέν των Σοφάδων
Από την Καρδίτσα όλοι οι δρόμοι οδηγούν στην «ωραία του νομού», την περιβόητη Λίμνη Πλαστήρα.
Ο γύρος της λίμνης είναι η κλασική οδός που ακολουθεί ο νέος ή ο επαναλαμβανόμενος επισκέπτης.
Ο Μεσενικόλας φημίζεται για τα κρασιά του, το Νεοχώρι για την τουριστική υποδομή του, τα Καλύβια Πεζούλας για τη γειτνίαση με τα νερά της - συνεπώς για τα (παντός καιρού) υδάτινα αθλήματα.
Οι Μονές Πελεκητής, Πέτρας και Κορώνης καθοδηγούν τα βήματα των προσκυνητών και το φράγμα -δικαίως- αποτελεί το πιο πολυφωτογραφημένο της κομμάτι.
Το τρίτο μονότοξο του Πετριλιώτη, το Στεφανιώτικο γεφύρι με το τσιμεντένιο στηθαίο - δρόμος στη λίμνη Στεφανιάδα
Δυτικά της λίμνης, τώρα, στον ουρανό ορθώνονται τα θεσσαλικά Αγραφα: οι τραχιές κορυφές που φράζουν το βλέμμα και που μαζί με αυτές τις Ευρυτανίας συνιστούν τις νότιες απολήξεις της Πίνδου.
Επίσης τη συγκεκριμένη περίοδο συναντάς ελάχιστους κατοίκους, ελάχιστα καταλύματα και ακόμα λιγότερες προτάσεις για φαγητό.
Οπότε, ναι μεν το καλοκαίρι τα χωριά ξανανιώνουν, αλλά τον χειμώνα τα ζεις στην πιο αυθεντική μορφή τους. Με τις δυσκολίες, την αγριάδα, τη μοναξιά που αρμόζει στην πιο δύσβατη γωνιά της Ελλάδας.
Ανατολική Αργιθέα, δυτική Αργιθέα και χωριά του Αχελώου.
Θα συναντήσεις αναρίθμητα χωριά, εκκλησίες, βυζαντινές μονές, την τρίτη του νομού λίμνη Στεφανιάδα φωλιασμένη στα αγραφιώτικα υψίπεδα και δεκάδες πέτρινα γεφύρια.
Βασικά τα γεφύρια υπερτερούν. Κάθε ρέμα, κάθε χείμαρρος, κάθε ποτάμι και ένα γεφύρι στην Αργιθέα.
Του Κοράκου ήταν το πιο μεγάλο. Του Τριζώλου είναι ο τωρινός «βασιλιάς». Του Πετρωτού το πιο όμορφο.
Η θέση της Καρδίτσας, στην καρδιά της ηπειρωτικής Ελλάδας, την κατέστησε σταυροδρόμι λαών και πολιτισμών.
Βέβαια, οι περισσότεροι αρχαιολογικοί χώροι δεν είναι (ακόμα) επισκέψιμοι. Δεν «λείπουν» όμως. Εχει τόσα άλλα να δεις και τόσα άλλα να κάνεις. Κάτι για όλα τα γούστα. Και βέβαια, να μην ξεχνάμε: έχει και καλό φαγητό!
Ξεχωριστά αξιοθέατα
Οι κυματισμοί των Αγράφων και η ατάραχη λίμνη Πλαστήρα από τη Μονή Πελεκητής
Επανδρωμένες ή επισκέψιμες μονές:
Στη λίμνη Πλαστήρα η Μονή Πελεκητής, Πέτρας και Κορώνης.
Στα Αγραφα η Μονή Γεννήσεως της Θεοτόκου, στα Πετρίλια (ή Πετρίλο) η Μονή Μεταμόρφωσης του Σωτήρος στα Βραγκιανά και η μετέωρη Μονή Σπηλιάς στον δρόμο για τη λίμνη Στεφανιάδα.
Στο Μουζάκι η Μονή Αγίου Γεωργίου και στη Ρεντίνα η μία και μοναδική ομώνυμη γυναικεία μονή.
Μουσεία:
Στη λίμνη Πλαστήρα το Μουσείο Υποδημάτων Ηλία Κόγια στην Καστανιά (τηλ. 24410 97111, 6978 210081), στο Μαυρομμάτι το Μουσείο Λαϊκής Τέχνης της Μελπομένης Τζιουβάρα, στον Παλαμά το Αγροτικό – Λαογραφικό Μουσείο Ιτέας (24440 32404), στη Ρεντίνα (με ένα τηλεφώνημα στον π. Νικόλαο Χαϊδά, 6976457060) ο μουσειακός Ναός του Αγ. Γεωργίου, το Εκκλησιαστικό Μουσείο και το Μουσείο Εθνικής Αντίστασης..
Στην Καρδίτσα Αρχαιολογικό Μουσείο (24410 25219 ) και Δημοτική Πινακοθήκη (24410 79119, 79937) είναι ανοιχτά για το κοινό.
Αρχαιολογικοί χώροι:
Το αρχαίο Κάστρο Καλλιθήρου, ο θολωτός τάφος των Αγίων Θεοδώρων, η αρχαία Μητρόπολη, το κάστρο Ελληνόπυργου (για την πανοραμική του θέα) και το καλύτερα σωζόμενο όλης της Θεσσαλίας, το κόσμημα του Κάμπου, το βυζαντινό κάστρο Φαναρίου.
Κείμενο: Ηλέκτρα Φατούρου
Φωτογραφίες: Ηρακλής Μήλας
