Δεν υπάρχει Έλληνας μετακατοχικός, μεταπολεμικός να μη θυμάται τη θρυλική ρεκλάμα μιας μάρκας μακαρονιών.
Δύο Έλληνες από τη Σμύρνη, πρόσφυγες, έστησαν το 1927 το εργοστάσιο και η φίρμα τους ήταν «ΜΙΣΚΟ». Πασίγνωστο brandname, να μιλήσουμε σήμερα με τη γλώσσα της αγοράς, έγινε από τη διαφήμιση, όπου ένας καλόγερος φωνάζει σε νεώτερο μοναχό:
-Ακάκιε, μη ξεχάσεις τα Μακαρόνια να είναι... ΜΙΣΚΟ.
Ο Ακάκιος της διαφήμισης ήταν επάνω στο γαϊδουράκι και ήδη είχε ξεκινήσει να κατέβει για το χωριό, να κάνει προμήθειες. Και ο άλλος του υπενθυμίζει:
-Ακάκιε, μη ξεχάσεις τα Μακαρόνια να είναι... ΜΙΣΚΟ.
Καλογερίστικο όνομα το Ακάκιος, έτσι έλεγαν τον άγιο που πέθανε στις 12 Απριλίου, το 1730, σε ηλικία εκατό χρονών. Δεν πέθανε ακριβώς, απλά κοιμήθηκε, όπως λένε, που σημαίνει ότι κάποτε σίγουρα θα ξυπνήσει, θα επανέλθει στη ζωή.
Φτωχόπαιδο και αγράμματο απο το χωριό Γόλτσα των Αγράφων, της (τότε) επαρχίας Φαναρίου και Νεοχωρίου, στη σημερινή κοινότητα Αγίου Ακακίου του νομού Καρδίτσας.(ΕΔΩ Ο ΒΙΟΣ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ:http://karditsas.blogspot.gr/).
Ο Αναστάσιος που στα 23 του όταν κλείστηκε σε μοναστήρι του Βόλου έγινε «Ακάκιος». Από πιτσιρικάς είχε τάσεις φυγής, απομόνωσης και μεγάλης, ακατανίκητης αγάπης στον Θεό. Γύριζε σε πολλά μοναστήρια, αλλά ούτε και σ' αυτά έβρισκε αυτό που ήθελε, προτιμούσε να μένει μόνος σε σπηλιές. Μια τέτοια στον Άγιον Όρος, εκεί όπου την έβγαζε ο ίδιος, φέρει το όνομά του.
Τρομερό πράμα. Όλη την ημέρα ο Ακάκιος να προσεύχεται μουρμουρίζοντας. Και να νηστεύει. Κι όταν πλησίασε το τέλος του, το πήρε πρέφα, ευλόγησε τα τέσσερα σημεία του ορίζοντα και έφυγε, λένε, για τις «άνω μονές».
http://www.apodytiriakias.gr/
