Της Άννας Κουσιάντζα
"Λαζαρίνες" αγκαρδιακές φιλενάδες..τα κορίτσια τραγουδούσαν τα κάλαντα του Λαζάρου,ακολουθούσαν οι σκυλομάγκοι με τα λαζαρόξυλα..μικρές μεγάλες Λαζαρίνες,την παραμονή μάζευαν πολύχρωμα λουλούδια,πασχαλίτσες,ίτσια,κρίνα,βιολέτες,ματζουράνες.. για το στόλισμα του καλαθιού,τα αγόρια συνήθως ετοίμαζαν τα λαζαρόξυλα και τις μαγκούρες ..το τραγούδημα του Λαζάρου.η νεκραναστασή του,μια κίνηση συμβολική για τον ερχομό της άνοιξης την αναγέννηση της φύσης,των σπαρτών και των ανθρώπων..τελειώνοντας με το καλάθι σειρά είχαν τα λάχανα και η πίτα.....έπειτα ερχόταν η σειρά του σκυλομάγκου....μεγάλη τιμή σε όποιον πρότειναν τα κορίτσια για να "απαντάνε" τα σκυλιά...και ακόμα μεγαλύτερη όταν απολάμβαναν την παραδοσιακή "λαζαρόπιτα" και έπαιρναν το μεράδι τους από τα αυγά,τις δεκαρούλες και φυσικά σύκα,χαρούπια και λαζαρόψωμα...πρωί με τη δροσιά ξεκινούσαν φορώντας τα καλά τους, μπροστά οι έφηβες με την επίσημη νυφιάτικη *ντυμασιά.παραπίσω οι μικρότερες...ένας γύρος σε όλα τα σπίτια του χωριού,οι νοικοκυρές περίμεναν με τα αυγά στα χέρια..κάθε σπίτι και το τραγούδι διαφορετικό..άλλο για το μωρό,άλλο για τον ξενιτεμένο,άλλο για την αρραβωνιασμένη,άλλο για το *γραμματικό...και αργά το απόγευμα συναντιούνταν όλες οι λαζαρίνες στο ποτάμι.εκεί έσπαζαν τα λαζαρόξυλα και μαδούσαν τα λουλούδια ριχνοντάς τα ..να τα πάρει το ποτάμι,για καλή τύχη..και όλες μαζί εύχονταν με το καλό να ΄ρθεί Βαϊός κι Πάσχαλιά και του χρόνου πάλι γερές και δυνατές να ξανανταμώσουμε...."
