♥ Καρδίτσα: Ο μεγαλοπρεπής Ναός της Eυαγγελίστριας
Ιερός Ναός Eυαγγελίστριας Καρδίτσας Μαζί με τη Δημοτική Πινακοθήκη και το Αρχαιολογικό Μουσείο, ο ναός της Ευαγγελίστριας, με το υπό διαμόρφωση Εκκλησιαστικό Μουσείο αποτελούν έναν δυνατό πόλο έλξης επισκεπτών. Ο μεγαλοπρεπής ναός είναι χτισμένος στον αρχιτεκτονικό τύπο του εγγεγραμμένου σταυροειδούς με τρούλο, όπως και ο μητροπολιτικός του Αγίου Κωνσταντίνου, και στις ίδιες περίπου διαστάσεις. Βρισκόταν στο κεντρικότερο σημείο της πόλης, γεγονός που έκανε τον μητροπολίτη Ιεζεκιήλ να σχεδιάζει τη μετατροπή του σε μητροπολιτικό το 1930, λίγο πριν αποπερατωθεί. Ήταν ο πρώτος ναός της Καρδίτσας που θα διέθετε κεντρική θέρμανση.
Στη θέση του λειτουργούσε από το 1888 ανεγκαινίαστο παράπηγμα (ο τρίτος παλαιότερος ναός της πόλης). Προκειμένου να πιέσει το δήμο να αναλάβει μέρος της δαπάνης κατασκευής του, ο μητροπολίτης διέκοψε τη λειτουργία του παραπήγματος. Η λύση δόθηκε με τη σύναψη ομολογιακού δανείου και την έκδοση 5.000 ομολογιών των 100 δραχμών με εγγυητή το δήμο, οι οποίες αγοράστηκαν από δημότες. Το Δεκέμβρη του 1930, και ενώ οι εργασίες είχαν σχεδόν ολοκληρωθεί, η στέγη κατέρρευσε, χωρίς ευτυχώς να υπάρξουν θύματα. Το γεγονός αυτό ήταν αποτέλεσμα τόσο της χρήσης ακατάλληλων υλικών για λόγους οικονομίας όσο και της άγνοιας των ντόπιων μαστόρων σε ένα νέο υλικό, το μπετόν. Δύο χρόνια αργότερα το ημιτελές κτίριο κινδύνευε να μεταβληθεί σε ερείπιο, ενώ οι πραγματογνώμονες μηχανικοί πρότειναν την κατεδάφισή του.
Μέσα σε κλίμα κοινωνικής δυσφορίας, αντεγκλήσεων και δημόσιων κατηγοριών μεταξύ μητροπολίτη και ενοριακού συμβουλίου για το «πολυθρύλητον ζήτημα» της Ευαγγελίστριας, ο Ιεζεκιήλ άρχισε και πάλι να αναζητάει επίμονα νέους δανειοδότες. Πολλοί αναρωτιούνταν αν όντως η πόλη είχε ανάγκη από ένα τόσο πολυδάπανο και κολοσσιαίο έργο, αφού οι 4 από τους 5 ναούς της, με εξαίρεση τη μητρόπολη, βρίσκονταν «εν υλική στενοχωρία». Η οικονομική κρίση που εκδηλώθηκε στις αρχές της δεκαετίας του ’30, ως απόηχος της παγκόσμιας, με τη χρεοκοπία της τράπεζας Τσαγανόπουλου, είχε ως αποτέλεσμα ο ναός να χάσει αρκετά χρήματα. Μέρος των χρημάτων για την ανέγερσή του εξασφαλίστηκε από δάνειο του Ταμείου Ασφάλισης Κληρικών Ελλάδος. Η λύση δόθηκε τελικά όταν η Μετσοβίτισσα δασκάλα, Βασιλική Μετάξη, η οποία υπηρετούσε χρόνια στην Καρδίτσα, πείστηκε από τον Ιεζεκιήλ, με τη μεσολάβηση του Ευστάθιου Χατζηνίκου, να δωρίσει ένα σημαντικό ποσό για την αποπεράτωση του ναού.
Το 1935 πραγματοποιήθηκε η αγιογράφηση του ξυλόγλυπτου επιχρυσωμένου τέμπλου από τον Καρδιτσιώτη ζωγράφο Ν. Δόντα. Την ίδια εποχή κατασκευάστηκε και ο μαρμάρινος επιχρυσωμένος άμβωνας, επίσης με δωρεά της Βασ. Μετάξη, καθώς και τα ξυλόγλυπτα προσκυνητάρια. Η αγιογράφηση του ναού άρχισε στα τέλη της δεκαετίας του ’60 από τον Ν. Ιωάννου, ο οποίος στα τέλη της δεκαετίας του ’40 τον είχε ζωγραφίσει με διακοσμητικά μοτίβα, όπως και τον Άγιο Κωνσταντίνο παλαιότερα. Ο ίδιος φιλοτέχνησε γύρω στο 1970 και το ψηφιδωτό στο υπέρθυρο. Οι αγιογράφηση συνεχίστηκε από άλλους ντόπιους αγιογράφους στη δεκαετία του 1980.
