Οι Αγίες Αγάπη, Χιονία και Ειρήνη είναι μάρτυρες της Ορθόδοξης Εκκλησίας. Η μνήμη τους εορτάζεται στις 16 Απριλίου
Στη χορεία των αγίων ενδόξων μαρτύρων της Πρωτοχριστιανικής Εκκλησίας μας ανήκουν και οι τρεις κόρες – αδελφές Αγάπη, Ειρήνη και Χιονία. Έζησαν στη Θεσσαλονίκη και μαρτύρησαν στα χρόνια του σκληρού διώκτη Διοκλητιανού (304). Φαίνεται ότι ήταν ενεργά μέλη Αδελφότητας νέων χριστιανών. Αγαπούσαν πολύ τον Ιησού Χριστό και τη μελέτη των Αγίων Γραφών και χριστιανικών βιβλίων.
Όταν όμως ο Διοκλητιανός εξέδωσε διάταγμα τον Φεβρουάριο του 303, που απαγόρευε τη χρήση και κατοχή χριστιανικών βιβλίων και κειμένων, οι τρεις αυτές αδελφές έκρυψαν τα βιβλία. Και για να διαφυλάξουν την πίστη τους, κατέφυγαν σε «όρος υψηλό» κοντά στη Θεσσαλονίκη, πιθανώς στον Χορτιάτη. Στο καταφύγιό τους αυτό τις επισκέφθηκε και η αγία Αναστασία η Φαρμακολύτρια και τις ενίσχυσε με πνευματικές συμβουλές προαναγγέλλοντας τη δόξα του μαρτυρίου τους. Τους εξέδωσε μάλιστα και υπόσχεση ότι με τις προσευχές της θα τις συνοδεύει…
Είχε ολοκληρωθεί ένας χρόνος ασκήσεως, όταν κάποιος απεσταλμένος του αυτοκράτορα ανακάλυψε τις τρεις κόρες στο κρησφύγετό τους, ερημητήριο. Τις συνέλαβε και τις οδήγησε για ανάκριση μπροστά στο διοικητή της Μακεδονίας (στη Θεσσαλονίκη) Δουλκίτιο. Μαζί με την Αγάπη, την Ειρήνη και τη Χιονία δικαζόταν και ένας άλλος όμιλος τεσσάρων χριστιανών νέων – ανηλίκων – ο Αγάθων, η Κασία, η Φιλίππα και η Ευτυχία.
Ο αστυνόμος Κάσσανδρος οδήγησε όλους μαζί στον κύριό του με την κατηγορία ότι «δεν θέλουν να φάγουν από τα ειδωλόθυτα». Από τα πρακτικά της δίκης αυτής, που διασώθηκαν, θαυμάζουμε τη γενναιότητα και τη σταθερότητα των νέων αυτών. Αψηφώντας τον θάνατο για την αγάπη του Κυρίου έδωσαν απαντήσεις που κατέπληξαν το ακροατήριο του δικαστηρίου. Ο διοικητής Δουλκίτιος απευθυνόμενος προς όλους τους ρώτησε αγανακτισμένος: «Τι μανία σας έχει πιάσει, ώστε να μην υπακούτε στη διαταγή των θεοφιλεστάτων αυτοκρατόρων μας; Γιατί δεν τρώτε από τα ειδωλόθυτα;».
Πρώτος ο Αγάθων απάντησε λακωνικά: «Είμαι χριστιανός». Η Αγάπη συνέχισε άφοβα: «Έχω πιστέψει στον ζώντα Θεό και δεν θέλω να απολέσω την συνείδησή μου». Η Ειρήνη και η Χιονία έδωσαν και αυτές με τη σειρά τους τις γενναίες τους απαντήσεις:
— Δεν υπακούω στις διαταγές σου, αυτοκράτορα. Για τον φόβο (την αγάπη) του Θεού θα μείνω πιστή.
— Έχω πιστεύσει στον ζώντα Θεό και δεν πράττω τούτο.
Ο έπαρχος ματαιοπονούσε. Ποτέ του δεν πίστευε ότι θα μπορούσε να νικηθεί από τόσο νέους σε ηλικία ανθρώπους. Ντροπιασμένος και οργισμένος είπε: «Για την Αγάπη και τη Χιονία, επειδή ασεβούν στο θείο θέσπισμα και ακολουθούν την ανάξια και σάπια και μισητή θρησκεία των χριστιανών, διατάζω να ριφθούν στην πυρά. Οι υπόλοιποι στο δεσμωτήριο.»
Η Αγάπη και η Χιονία, οι δύο μεγαλύτερες αδελφές, κέρδισαν πρώτες το ένδοξο στεφάνι της νίκης του μαρτυρίου… Την επόμενη μέρα ανακαλύφθηκαν στο σπίτι της Ειρήνης τα απαγορευμένα βιβλία, χειρόγραφα της Αγίας Γραφής και άλλα… Μια ολόκληρη βιβλιοθήκη χριστιανική.
Νέα ανάκριση. Νέα απολογία θαυμαστή της μικρής Ειρήνης.
— Ποιος σε συμβούλευσε να φυλάξεις αυτά τα δέρματα και τα κείμενα;
— Ο Θεός ο παντοκράτωρ, που ζήτησε να Τον αγαπούμε μέχρι θανάτου.
— Ποιος γνώριζε ότι αυτά βρίσκονταν στο σπίτι που κατοικούσες;
— Κανένας άλλος δεν βλέπει παρά μόνο ο Θεός ο παντοκράτωρ που γνωρίζει τα πάντα.
— Το περασμένο έτος που κρυφθήκατε;
— Όπου θέλησε ο Θεός, στα βουνά, στην ύπαιθρο.
— Σε ποιον πήγατε;
— Στην ύπαιθρο, από βουνό σε βουνό.
— Ποιοι σας έδιναν ψωμί;
— Ο Θεός που το δίνει σε όλους.
Μόνο μια καρδιά που αγαπά πολύ τον Θεό και ένας νους που είναι φωτισμένος από Πνεύμα Άγιο μπορεί να μιλήσει έτσι. Η Ειρήνη τα είχε και τα δύο. Ο αδαμάντινος χαρακτήρας της και η γενναιότητά της εξόργισε τον Δουλκίτιο, ο οποίος διέταξε και έκαψαν αμέσως τα άγια βιβλία και την ίδια την έκλεισαν με εντολή του σε τόπο ακολασίας. Στη δύσκολη αυτή ώρα ο Θεός ο Παντοκράτωρ ενίσχυσε με ειδική θεία χάρη την Ειρήνη και την προστάτευσε με την αόρατη παρουσία του. Η ακτινοβολία της σωφροσύνης που εξέπεμπε η αγία μορφή της παρέλυσε αμέσως τα πονηρά σχέδια των κακόβουλων ανθρώπων. Κανένας δεν τόλμησε να αγγίξει την αγνή αυτή κόρη. Οργισμένος από την είδηση αυτή ο διοικητής διέταξε να την ρίξουν ζωντανή στη φωτιά. Στον ίδιο τόπο όπου πριν από λίγες μέρες είχαν μαρτυρήσει οι αδελφές της Αγάπη και Χιονία, εκεί και η Ειρήνη, με δοξολογία προς τον άγιο Θεό και ειρηνικά, μέσα στις φλόγες, παρέδωσε την αγνή ψυχή της στον Νυμφίο Κύριό της… Ο σπόρος του Ευαγγελίου που είχε κηρύξει πριν από δύο αιώνες ο απόστολος Παύλος, είχε καρπίσει…
Τα υπολείμματα των ιερών Λειψάνων και των τριών αυτών αγίων παρθένων-μαρτύρων τα περισυνέλεξαν ευσεβείς πιστοί της Θεσσαλονίκης και τα έθαψαν δυτικά της πόλεως κοντά στα τείχη. Στο σημείο αυτό σύμφωνα με αρχαία μαρτυρία υψώθηκε ναός ρυθμού βασιλικής στη μνήμη αυτών των αγίων.
Σε μια εποχή που γκρεμίζονται οι ηθικές αξίες και οι περισσότεροι νέοι μας ζουν χωρίς ορθό προσανατολισμός και αγνά πρότυπα οι άγιες τρεις κόρες –αδελφές Αγάπη, Ειρήνη και Χιονία του 3ου μ.Χ. αιώνα από τη Θεσσαλονίκη, μας συγκινούν, μας ενθουσιάζουν και μας λένε: Η ζωή της αγνότητας και της σωφροσύνης με τη δύναμη του Χριστού είναι δυνατή! Σε κάθε εποχή! Και η ζωή αυτή, η χριστιανική, είναι η πιο όμορφη, η πιο χαρούμενη που αξίζει να ζει κανείς…
Ας χαρούν λοιπόν οι πιστές νέες της πατρίδας μας. Ας μη φοβούνται. Δεν είναι μόνες. Έχουν το Θεό μαζί τους. Δίπλα τους έχουν και έναν χορό νέων αγίων γυναικών μαρτύρων, που προσεύχονται γι’ αυτές, που τις αγαπούν πολύ και τις ενισχύουν…
Περιοδικό «Ο Σωτήρ», αριθ. 1999
