Ο τοπικός νεομάρτυρας Νικόλαος ο εν Βουνένοις της Θεσσαλίας, γνωρίζει στην μεταβυζαντινή περίοδο μεγάλη διάδοση στην περιοχή που μαρτύρησε, καθώς και στην Ήπειρο και στην Μακεδονία και σε άλλες περιοχές της Ελλάδος. Για τον λόγο αυτό η χώρα μας είναι κατάσπαρτη από Ιερές Μονές και Ενοριακούς Ναούς, καθώς και παρεκκλήσια και εξωκλήσια προς τιμή του. Σε αυτά κάθε χρόνο στην 8 Μαΐου τελείται Μέγας Πανηγυρικός Εσπερινός μετά Αρτοκλασίας και την επόμενη μέρα ανήμερα της μνήμης του την 9 Μαΐου τελείται Ακολουθία και Αρτοκλασία προς τιμή του. Το ίδιο απόγευμα στο Μεθεόρτιο συνηθίζεται να τελείται η Ιερά Παράκληση και οι Χαιρετιστήριοι Οίκοι προς τιμή του δημοφιλούς Οσιομάρτυρα για την υγεία των ενοριτών και προσκυνητών. Σε πολλά μνημεία που τιμούν την μνήμη του αγίου Νικολάου του Νέου και έχουν κάποια ευλογία από τον Οσιομάρτυρα, όπως θαυματουργή εικόνα, τεμάχιο λειψάνου του, φιαλίδιο με «αίμα» ή αιματοβαμμένα φύλλα από τις φτελιές των Βουναίνων, τις ημέρες αυτές τις βγάζουν για να τις προσκυνήσουν οι πιστοί.
Ο κύριος εικονογραφικός τύπος με τον οποίο εμφανίζεται ο νεαρός άγιος Νικόλαος είναι του αγένειου, με κοντά μαλλιά και είναι πάνοπλος. Ωστόσο τα φυσιογνωμικά του χαρακτηριστικά, συναντώνται και σε άλλους τύπους. Αλλού παρουσιάζεται νεότατος με γένια ή αγένειος, ενώ αλλού ώριμος άνδρας. Συνήθως είναι πάνοπλος. Σε κάποιες περιπτώσεις όμως φορά απλά ενδύματα, άλλοτε εικονίζεται με στολή αυλικού και άλλοτε φορά το μοναχικό του ένδυμα, ως όσιος και μάρτυρας που ήταν σύμφωνα με το συναξάρι.
Ακόμα και το τοπωνύμιο που συνοδεύει την επιγραφή του ονόματός του ποικίλει στις διάφορες απεικονίσεις του. Αναφέρεται ως Άγιος Νικόλαος ο εξ Ανατολής, άλλοτε ο εν Θεσσαλία, άλλοτε ο εν Βουνένοις. Είναι προφανές ότι πρόκειται για σύγχυση των ζωγράφων.
Ο κύριος εικονογραφικός τύπος με τον οποίο εμφανίζεται ο νεαρός άγιος Νικόλαος είναι του αγένειου, με κοντά μαλλιά και είναι πάνοπλος. Ωστόσο τα φυσιογνωμικά του χαρακτηριστικά, συναντώνται και σε άλλους τύπους. Αλλού παρουσιάζεται νεότατος με γένια ή αγένειος, ενώ αλλού ώριμος άνδρας. Συνήθως είναι πάνοπλος. Σε κάποιες περιπτώσεις όμως φορά απλά ενδύματα, άλλοτε εικονίζεται με στολή αυλικού και άλλοτε φορά το μοναχικό του ένδυμα, ως όσιος και μάρτυρας που ήταν σύμφωνα με το συναξάρι.
Ακόμα και το τοπωνύμιο που συνοδεύει την επιγραφή του ονόματός του ποικίλει στις διάφορες απεικονίσεις του. Αναφέρεται ως Άγιος Νικόλαος ο εξ Ανατολής, άλλοτε ο εν Θεσσαλία, άλλοτε ο εν Βουνένοις. Είναι προφανές ότι πρόκειται για σύγχυση των ζωγράφων.
Τα βιβλία που ιστορούν τους βίους των Αγίων της Εκκλησίας μας είναι ανεκτίμητη ψυχική τροφή. Στερεώνουν στην πίστη και παιδαγωγούν άριστα νέους και μεγάλους. Ειδικώτερα για τα παιδιά το ηρωϊκό μεγαλείο και οι αρετές των Μαρτύρων της Ορθοδοξίας δένουν τις ψυχές και χειραγωγούν σωτήρια τις καρδιές τους. Οι αγιασμένες αυτές μορφές διδάσκουν το φως, την αλήθεια, την αρετή. Γίνονται θαυμάσια πρότυπα ζωής που κατευθύνει η Πίστη στο Χριστό.
Η Πατρίδα μας είναι γεμάτη από ιερές μνήμες αγωνιστών και Μαρτύρων. Κάθε γωνιά της Ελληνικής γης είναι ποτισμένη από αίμα στρατιωτών του Χριστού. Και γι ΄αυτό πλήθος αμέτρητο προβάλλουν παντού ναοί, ξωκκλήσια και προσκυνητάρια, αφιερωμένα στην μνήμη των Αγίων.
Σε βουνά και κάμπους, σε σταυροδρόμια και ακρογιαλιές πλήθος μεγάλο, αναρίθμητο, από τοπωνύμια αναφέρονται σε Αγίους, σε Μάρτυρες, σε Οσίους της Εκκλησίας μας.
Ένας τέτοιος γενναίος του Χριστού οσιομάρτυρας της Ιεράς Μητροπόλεως Θεσσαλιώτιδος και Φαναριοφερσάλων, ο Άγιος Νικόλαος ο Νέος, έχει δέσει αναπόσπαστα τ΄όνομά του, μ΄ένα βουνό, με τα Βούναινα. Γι΄αυτό δίπλα στ΄όνομά ου προστίθεται επεξηγηματικά «ο εν Βουνένοις», δηλ. ο τόπος που έζησε σαν Μοναχός και που μαρτύρησε.
Σε βουνά και κάμπους, σε σταυροδρόμια και ακρογιαλιές πλήθος μεγάλο, αναρίθμητο, από τοπωνύμια αναφέρονται σε Αγίους, σε Μάρτυρες, σε Οσίους της Εκκλησίας μας.
Ένας τέτοιος γενναίος του Χριστού οσιομάρτυρας της Ιεράς Μητροπόλεως Θεσσαλιώτιδος και Φαναριοφερσάλων, ο Άγιος Νικόλαος ο Νέος, έχει δέσει αναπόσπαστα τ΄όνομά του, μ΄ένα βουνό, με τα Βούναινα. Γι΄αυτό δίπλα στ΄όνομά ου προστίθεται επεξηγηματικά «ο εν Βουνένοις», δηλ. ο τόπος που έζησε σαν Μοναχός και που μαρτύρησε.
Ο Άγιος Νικόλαος ο Νέος είναι ιαματικός, θαυματουργός άγιος. Και τιμάται με ξεχωριστή αγάπη και ευλάβεια όχι μονάχα στα μέρη της Θεσσαλίας αλλά και σε πολλές άλλες περιφέρειες της Ελλάδος.
Για τον αθλοφόρο και θαυματουργό Άγιο Νικόλαο τον Νέον εσκόπευε να γράψει ο αείμνηστος Αρχιμανδρίτης π. Χαράλαμπος Βασιλόπουλος, καθώς και για πολλούς άλλους. Δεν πρόλαβε όμως να ολοκληρώσει το έργο του αυτό: «Βίοι των Αγίων».
Οι Εκδόσεις «ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΤΥΠΟΥ» με τα κατάλοιπα του πνευματικού μόχθου του μακαριστού Γέροντος π. Χαραλάμπους και με την συνεργασία μαθητών και συνεργατών του Γέροντος θα συνεχίσουν το έργο αυτό. Όσο ο Κύριος επιτρέψει θα συνεχισθεί η έκδοση βιβλίων με βίους Αγίων και Μαρτύρων της Ορθοδοξίας.
Και είναι τούτο περισσότερο από αναγκαίο στους σημερινούς χαλεπούς καιρούς όπου μελανά κύματα αθεΐας προσπαθούν να καταποντίσουν όπως μάταια ελπίζουν, την Ορθοδοξία και την Παράδοση του Γένους μας. Οι βίοι των Αγίων και των Μαρτύρων δείχνουν ολοφάνερα ότι σε καιρούς δύσκολους, σε καιρούς στρατευμένης αθεΐας, υπάρχουν τα παληκάρια του Χριστού που κονταροχτυπιούνται με το ψεύδος και την απάτη, δίνοντας το αίμα τους στην Πίστη, στην αγάπη του Χριστού.
Και το πόσο ο Θεός τιμάει τα παληκάρια της Πίστεώς μας το επιβεβαιώνει με την πλούσια χάρη που τους δωρίζει ώστε να μπορούν να γιατρεύουν αρρώστειες και να σώζουν από τους κινδύνους τις ευλαβείς ψυχές που ζητούν την μεσιτεία τους στο Θεό.
Στα βορειοανατολικά όρια του Νομού Καρδίτσας κοντά στη Λάρισα, βρίσκεται το προσφυγικό χωριό Βούναινα. Κοντά στο χωριό αυτό και σ΄ένα μαγευτικό τοπίο βρίσκεται ο ιερός Ναός που είναι αφιερωμένος στον Άγιο Νικόλαο τον Νέο. Μέσα στον Ναό και δεξιά καθώς μπαίνει ο προσκυνητής υπάρχει ο τάφος του Αγίου. Φθάνει κοντά στον τάφο ο προσκυνητής αφού κατεβεί τρία σκαλοπάτια…
Ας δούμε όμως στο βιβλίο τούτο τι ήτανε και πως μαρτύρησε για την Πίστη ο Οσιομάρτυρας Νικόλαος ο Νέος.
ΕΚΔΟΣΕΙΣ «ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΤΥΠΟΥ»
Μάρτιος 1983
Για τον αθλοφόρο και θαυματουργό Άγιο Νικόλαο τον Νέον εσκόπευε να γράψει ο αείμνηστος Αρχιμανδρίτης π. Χαράλαμπος Βασιλόπουλος, καθώς και για πολλούς άλλους. Δεν πρόλαβε όμως να ολοκληρώσει το έργο του αυτό: «Βίοι των Αγίων».
Οι Εκδόσεις «ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΤΥΠΟΥ» με τα κατάλοιπα του πνευματικού μόχθου του μακαριστού Γέροντος π. Χαραλάμπους και με την συνεργασία μαθητών και συνεργατών του Γέροντος θα συνεχίσουν το έργο αυτό. Όσο ο Κύριος επιτρέψει θα συνεχισθεί η έκδοση βιβλίων με βίους Αγίων και Μαρτύρων της Ορθοδοξίας.
Και είναι τούτο περισσότερο από αναγκαίο στους σημερινούς χαλεπούς καιρούς όπου μελανά κύματα αθεΐας προσπαθούν να καταποντίσουν όπως μάταια ελπίζουν, την Ορθοδοξία και την Παράδοση του Γένους μας. Οι βίοι των Αγίων και των Μαρτύρων δείχνουν ολοφάνερα ότι σε καιρούς δύσκολους, σε καιρούς στρατευμένης αθεΐας, υπάρχουν τα παληκάρια του Χριστού που κονταροχτυπιούνται με το ψεύδος και την απάτη, δίνοντας το αίμα τους στην Πίστη, στην αγάπη του Χριστού.
Και το πόσο ο Θεός τιμάει τα παληκάρια της Πίστεώς μας το επιβεβαιώνει με την πλούσια χάρη που τους δωρίζει ώστε να μπορούν να γιατρεύουν αρρώστειες και να σώζουν από τους κινδύνους τις ευλαβείς ψυχές που ζητούν την μεσιτεία τους στο Θεό.
Στα βορειοανατολικά όρια του Νομού Καρδίτσας κοντά στη Λάρισα, βρίσκεται το προσφυγικό χωριό Βούναινα. Κοντά στο χωριό αυτό και σ΄ένα μαγευτικό τοπίο βρίσκεται ο ιερός Ναός που είναι αφιερωμένος στον Άγιο Νικόλαο τον Νέο. Μέσα στον Ναό και δεξιά καθώς μπαίνει ο προσκυνητής υπάρχει ο τάφος του Αγίου. Φθάνει κοντά στον τάφο ο προσκυνητής αφού κατεβεί τρία σκαλοπάτια…
Ας δούμε όμως στο βιβλίο τούτο τι ήτανε και πως μαρτύρησε για την Πίστη ο Οσιομάρτυρας Νικόλαος ο Νέος.
ΕΚΔΟΣΕΙΣ «ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΤΥΠΟΥ»
Μάρτιος 1983
Τα παιδικά χρόνια του Αγίου
Ο Οσιομάρτυρας του Χριστού Νικόλαος, γεννήθηκε στα μέρη της Ανατολής από γονείς ευσεβείς και ευγενούς καταγωγής. Ήτανε ψυχή με χαρίσματα. Χαρακτήρας ευγενικός, θαυμάσιος.
Από τα τρυφερά παιδικά του χρόνια διακρινόταν για την σύνεση και την φρονιμάδα. Πρόσεχε από παιδί ακόμα, τις παρέες του. Και απέφευγε επιμελώς εκδηλώσεις που χαρακτηρίζονταν από αστειολογίες, από φλυαρίες, και αισχρολογίες καμμιά φορά, καθώς συνήθιζαν κάποιοι συνομήλικοί του.
Με μια έμφυτη, θαρρείς, ωριμότητα συναναστρεφόταν φρόνιμους ανθρώπους και γέροντες και με μεγάλη ευχαρίστηση καθόταν δίπλα τους για να τους ακούει, να τους ρωτάει για πράγματα χρήσιμα και ψυχωφελή.
Όταν ενηλικιώθηκε τον ξεχώρισαν, για την ανδρεία, την ευτολμία και την ευθυκρισία, σαν άξιο να σταδιοδρομήσει στα έργα και τον ρόλο του στρατιωτικού. Και πράγματι δεν άργησε να δείξει τα αξιόλογα προσόντα του. Πολλές φορές διακρίθηκε σε στρατιωτικές ανδραγαθίες και έτσι έγινε όνομα ξακουστό
Ο Οσιομάρτυρας του Χριστού Νικόλαος, γεννήθηκε στα μέρη της Ανατολής από γονείς ευσεβείς και ευγενούς καταγωγής. Ήτανε ψυχή με χαρίσματα. Χαρακτήρας ευγενικός, θαυμάσιος.
Από τα τρυφερά παιδικά του χρόνια διακρινόταν για την σύνεση και την φρονιμάδα. Πρόσεχε από παιδί ακόμα, τις παρέες του. Και απέφευγε επιμελώς εκδηλώσεις που χαρακτηρίζονταν από αστειολογίες, από φλυαρίες, και αισχρολογίες καμμιά φορά, καθώς συνήθιζαν κάποιοι συνομήλικοί του.
Με μια έμφυτη, θαρρείς, ωριμότητα συναναστρεφόταν φρόνιμους ανθρώπους και γέροντες και με μεγάλη ευχαρίστηση καθόταν δίπλα τους για να τους ακούει, να τους ρωτάει για πράγματα χρήσιμα και ψυχωφελή.
Όταν ενηλικιώθηκε τον ξεχώρισαν, για την ανδρεία, την ευτολμία και την ευθυκρισία, σαν άξιο να σταδιοδρομήσει στα έργα και τον ρόλο του στρατιωτικού. Και πράγματι δεν άργησε να δείξει τα αξιόλογα προσόντα του. Πολλές φορές διακρίθηκε σε στρατιωτικές ανδραγαθίες και έτσι έγινε όνομα ξακουστό
 |
| Φωτογραφία: Vaia Galaziou |
Γίνεται αξιωματούχος
Σαν άκουσε ο βασιλιάς του καιρού εκείνου για την καλή του φήμη και καθώς πληροφορήθηκε από πολλούς ανθρώπους ότι ο νεαρός Νικόλαος ήτανε και στον λόγο του αξιόλογος και πειστικός ομιλητής, έτσι που να μπορεί να χαρακτηρισθεί σαν εύρημα άξιου συμβούλου, έστειλε μήνυμα και τον κάλεσε στο παλάτι.
Από κοντά πλέον δόθηκε ευκαιρία στο βασιλιά να μιλήσει μαζί του και να διαπιστώσει ότι είχε να κάνει με άνθρωπο μυαλωμένο, άξιο, προικισμένο με φρόνηση, κρίση και πνευματική διαύγεια. Εντυπωσιάσθηκε και του έδωσε το αξίωμα του Δουκός. Παρεχώρησε σ΄αυτόν διοίκηση επαρχίας. Και σαν αξιωματούχος είχε υπο τις διαταγές του στρατιώτες που τακτικά και μεθοδικά τους γύμναζε. Τους μίλαγε και τους εξηγούσε τα σχετικά με την πολεμική τέχνη, που ήταν χρήσιμα και απαραίτητα.
Μα πιο πολύ τους νουθετούσε, τους συμβούλευε, πώς να ζουν χριστιανική ζωή, πώς να προσεύχονται και να επικαλούνται το όνομα του Δεσπότου Χριστού, για να παίρνουν δύναμη κατά των εχθρών στον πόλεμο.
Και μιλώντας τους για την δύναμη της Πίστεως, πολλές φορές τους διηγόταν ανδραγαθίες, ιστορικά γεγονότα και τρόπαια παλαιών γενναίων πολεμιστών, πώς νίκησαν και πώς κυρίευσαν φρούρια και πόλεις.
Τους έλεγε ακόμη ότι σαν στρατιώτες να ενεργούν με φόβο Θεού πάντα. Αυτό να μη το ξεχνούν ποτέ. Να μη αδικούν δε σε καμμιά περίπτωση ούτε φτωχό ούτε πλούσιο.
Και γι΄αυτό οι στρατιώτες του ήσαν υπόδειγμα, όπου κι αν πήγαιναν, όπου κι αν πολεμούσαν, χωρίς, πουθενά, να αδικούν ή να ζημιώνουν στο παραμικρό με λεηλασίες ή βιαιοπραγίες κατά αμάχων.
Όταν, λόγω της βαριάς φορολογίας, αποστάτησε η Θεσσαλία, δεν ήθελε δηλαδή να υποτάσσεται στον αυτοκράτορα που εξουσίαζε στην Ανατολή, ανατέθηκε στον συνετό Νικόλαο ν΄αποκαταστήσει την ηρεμία και την τάξη.
Σαν άκουσε ο βασιλιάς του καιρού εκείνου για την καλή του φήμη και καθώς πληροφορήθηκε από πολλούς ανθρώπους ότι ο νεαρός Νικόλαος ήτανε και στον λόγο του αξιόλογος και πειστικός ομιλητής, έτσι που να μπορεί να χαρακτηρισθεί σαν εύρημα άξιου συμβούλου, έστειλε μήνυμα και τον κάλεσε στο παλάτι.
Από κοντά πλέον δόθηκε ευκαιρία στο βασιλιά να μιλήσει μαζί του και να διαπιστώσει ότι είχε να κάνει με άνθρωπο μυαλωμένο, άξιο, προικισμένο με φρόνηση, κρίση και πνευματική διαύγεια. Εντυπωσιάσθηκε και του έδωσε το αξίωμα του Δουκός. Παρεχώρησε σ΄αυτόν διοίκηση επαρχίας. Και σαν αξιωματούχος είχε υπο τις διαταγές του στρατιώτες που τακτικά και μεθοδικά τους γύμναζε. Τους μίλαγε και τους εξηγούσε τα σχετικά με την πολεμική τέχνη, που ήταν χρήσιμα και απαραίτητα.
Μα πιο πολύ τους νουθετούσε, τους συμβούλευε, πώς να ζουν χριστιανική ζωή, πώς να προσεύχονται και να επικαλούνται το όνομα του Δεσπότου Χριστού, για να παίρνουν δύναμη κατά των εχθρών στον πόλεμο.
Και μιλώντας τους για την δύναμη της Πίστεως, πολλές φορές τους διηγόταν ανδραγαθίες, ιστορικά γεγονότα και τρόπαια παλαιών γενναίων πολεμιστών, πώς νίκησαν και πώς κυρίευσαν φρούρια και πόλεις.
Τους έλεγε ακόμη ότι σαν στρατιώτες να ενεργούν με φόβο Θεού πάντα. Αυτό να μη το ξεχνούν ποτέ. Να μη αδικούν δε σε καμμιά περίπτωση ούτε φτωχό ούτε πλούσιο.
Και γι΄αυτό οι στρατιώτες του ήσαν υπόδειγμα, όπου κι αν πήγαιναν, όπου κι αν πολεμούσαν, χωρίς, πουθενά, να αδικούν ή να ζημιώνουν στο παραμικρό με λεηλασίες ή βιαιοπραγίες κατά αμάχων.
Όταν, λόγω της βαριάς φορολογίας, αποστάτησε η Θεσσαλία, δεν ήθελε δηλαδή να υποτάσσεται στον αυτοκράτορα που εξουσίαζε στην Ανατολή, ανατέθηκε στον συνετό Νικόλαο ν΄αποκαταστήσει την ηρεμία και την τάξη.
 |
| Φωτογραφία: Vaia Galaziou |
1 ..
Ο Νικόλαος χειρίστηκε το θέμα με σωφροσύνη. Αφού αποκατέστησε την ηρεμία στη Θεσσαλονίκη, υποχρέωσε τους κατοίκους της να δίνουν όπως και προηγουμένως τους προβλεπόμενους φόρους. Και όλοι τους τον θαυμάζανε και προσπαθούσαν στην αγία άμιλλά τους να μη τους ξεπεράσει στην άσκηση.
Μα ο Σατανάς, που είναι μισόκαλος και χαιρέκακος υπέφερε από αυτή την αγιασμένη ασκητική ζωή της μοναχικής ζωής στα Βούνενα. Και ήθελε να καταστρέψει αυτό το ορμητήριο που τον πολεμούσε.
Από την άλλη πλευρά ο Θεός είχε επιτρέψει ν΄αναδειχθούν στον τόπο εκείνο Μάρτυρές Του έτσι που να συντριβεί το σχέδιο του Διαβόλου και να λάμψει η Πίστη των Αγίων.
Έτσι, λοιπόν, Άβαροι ή Τούρκοι που λεηλατούσαν διάφορα μέρη της Δύσης, αφού καταπατήσανε φρούρια και χώρες και αιχμαλώτισαν πολλούς, φθάσανε στη Λάρισα. Την πολιόρκησαν στενά και σε λίγες μέρες η πόλη αυτή, ο Βόλος έπειτα, τα Φάρσαλα και η Ελασσώνα, πέσανε στα χέρια τους.
Πέσανε οι βάρβαροι παντού, με οργή, απειλή και φοβέρα. Τους δυνάστευαν επιδιώκοντας να τους κάνουν αρνητάς του Χριστού και προσκυνητάς των ειδώλων. Στην αντίχριστη αυτή προσπάθειά τους πολλούς θανατώσανε επειδή με θάρρος και καρτερία όχι μονάχα δεν αλλαξοπιστήσανε αλλά βροντόφωνα ομολόγησαν τον Χριστό.
Άλλοι δεν πάλι για το γενναίο και αμετακίνητο φρόνημά τους για την αγάπη του γλυκυτάτου Χριστού υπέμειναν πολλές τιμωρίες,
Όλες, όμως, οι μύριες τιμωρίες και ο θάνατος, όλη η προσωρινή βάσανος και κάκωση, στέφθηκε με ευφροσύνη, και απερίγραπτη αγαλλίαση, γιατί το αίμα του μαρτυρίου τους έκανε κληρονόμους του Παραδείσου.
Προετοιμασία για το μαρτύριο
Όταν γινόντανε ο άγριος αυτός διωγμός ο μακάριος Νικόλαος ασκήτευε με άλλους συντρόφους του σε σκήτη στα Βούνενα. Τα ονόματα των συνασκητών του ήτανε τούτα: Γρηγόριος, Αρμόδιος, Ιωάννης, Δημήτριος, Μιχαήλ, Ακίνδυνος, Θεόδωρος, Παγκράτιος, Χριστόφορος, Παντελέων, Αιμιλιανός και Νανούδιος.
Ο Νικόλαος χειρίστηκε το θέμα με σωφροσύνη. Αφού αποκατέστησε την ηρεμία στη Θεσσαλονίκη, υποχρέωσε τους κατοίκους της να δίνουν όπως και προηγουμένως τους προβλεπόμενους φόρους. Και όλοι τους τον θαυμάζανε και προσπαθούσαν στην αγία άμιλλά τους να μη τους ξεπεράσει στην άσκηση.
Μα ο Σατανάς, που είναι μισόκαλος και χαιρέκακος υπέφερε από αυτή την αγιασμένη ασκητική ζωή της μοναχικής ζωής στα Βούνενα. Και ήθελε να καταστρέψει αυτό το ορμητήριο που τον πολεμούσε.
Από την άλλη πλευρά ο Θεός είχε επιτρέψει ν΄αναδειχθούν στον τόπο εκείνο Μάρτυρές Του έτσι που να συντριβεί το σχέδιο του Διαβόλου και να λάμψει η Πίστη των Αγίων.
Έτσι, λοιπόν, Άβαροι ή Τούρκοι που λεηλατούσαν διάφορα μέρη της Δύσης, αφού καταπατήσανε φρούρια και χώρες και αιχμαλώτισαν πολλούς, φθάσανε στη Λάρισα. Την πολιόρκησαν στενά και σε λίγες μέρες η πόλη αυτή, ο Βόλος έπειτα, τα Φάρσαλα και η Ελασσώνα, πέσανε στα χέρια τους.
Πέσανε οι βάρβαροι παντού, με οργή, απειλή και φοβέρα. Τους δυνάστευαν επιδιώκοντας να τους κάνουν αρνητάς του Χριστού και προσκυνητάς των ειδώλων. Στην αντίχριστη αυτή προσπάθειά τους πολλούς θανατώσανε επειδή με θάρρος και καρτερία όχι μονάχα δεν αλλαξοπιστήσανε αλλά βροντόφωνα ομολόγησαν τον Χριστό.
Άλλοι δεν πάλι για το γενναίο και αμετακίνητο φρόνημά τους για την αγάπη του γλυκυτάτου Χριστού υπέμειναν πολλές τιμωρίες,
Όλες, όμως, οι μύριες τιμωρίες και ο θάνατος, όλη η προσωρινή βάσανος και κάκωση, στέφθηκε με ευφροσύνη, και απερίγραπτη αγαλλίαση, γιατί το αίμα του μαρτυρίου τους έκανε κληρονόμους του Παραδείσου.
Προετοιμασία για το μαρτύριο
Όταν γινόντανε ο άγριος αυτός διωγμός ο μακάριος Νικόλαος ασκήτευε με άλλους συντρόφους του σε σκήτη στα Βούνενα. Τα ονόματα των συνασκητών του ήτανε τούτα: Γρηγόριος, Αρμόδιος, Ιωάννης, Δημήτριος, Μιχαήλ, Ακίνδυνος, Θεόδωρος, Παγκράτιος, Χριστόφορος, Παντελέων, Αιμιλιανός και Νανούδιος.
Κάποια, λοιπόν, νύχτα καθώς οι ασκητές αυτοί προσεύχονταν, τους παρουσιάστηκε άγγελος Κυρίου και τους λέγει:
– Ετοιμασθήτε ψυχικά ώστε να κρατηθείτε στέρεοι στην πίστη, γιατί σε λίγες μέρες πρόκειται να αντιμετωπίσετε διώξεις και μαρτύρια. Ετοιμασθήτε ώστε να αντέξετε και να αξιωθείτε να λάβετε τα βραβεία, τα στεφάνια της αθλήσεως, να γίνετε ευτυχείς κληρονόμοι της ουράνιας Βασιλείας.
Και αφού είπε αυτά ο άγγελος εξαφανίστηκε. Εκείνοι, όμως, μετά το χαρμόσυνο άγγελμα, επιδόθηκαν σε περισσότερο ασκητικό αγώνα, σε νηστείες και προσευχές.
Μετά από λίγες μέρες οι χριστιανομάχοι επιδρομείς πληροφορήθηκαν ότι στο Θεσσαλικό βουνό Βούνενα κατοικούσαν ασκητές, φλογεροί οπαδοί του Χριστού, που νηστεύανε και προσεύχονταν προσκυνούντες μέρα και νύχτα τον Κύριο. Αρματωθήκανε, λοιπόν, οι βάρβαροι και σαν αιμοβόρα σκυλιά ανηφόρισαν στο βουνό για να τους φονεύσουν.
Στο μεταξύ ο άγιος Νικόλαος νουθετούσε τους αδελφούς του συνασκητάς με λόγια ενθαρρυντικά, λέγοντας:
-Δεν πρέπει αδελφοί μου να φοβηθούμε τον πρόσκαιρο θάνατο. Δεν πρέπει να δειλιάσουμε, γιατί τώρα ήρθε η ώρα να δείξουμε την ανδρεία μας και με λίγη υπομονή και λιγόχρονο μαρτύριο να γίνουμε κληρονόμοι της ατέλειωτης χαράς της αιωνιότητας.
Ενώ με τέτοιους λόγους παρηγορητικούς τους εμψύχωνε ο άγιος, φθάσανε οι διώκτες και σαν αιμοβόρα θηρία επέπεσαν κατά των ασκητών και τους χτυπούσαν οργισμένα, χωρίς ίχνος ευσπλαχνίας, χρησιμοποιούντες φοβερά φονικά όργανα, ράβδους, μηχανές που στρέβλωναν τα μέλη του σώματός τους και άλλα κολαστήρια.
Οι γενναίοι εκείνοι ασκητές υπέμειναν με ανδρεία και γενναιότητα τα βασανιστήρια. Δεν λυποψύχησαν. Έμειναν αμετακίνητοι στην Πίστη και επισφράγισαν την αγάπη τους για το Χριστό με το αίμα της θυσίας τους, γιατί τελικά οι βάρβαροι τους αποκεφάλισαν.
Επιχειρούν να αλλαξοπιστήσουν τον Νικόλαο
Τον άγιο Νικόλαο δεν τον πειράξανε διόλου, θαυμάζοντες ίσως το παράστημά του, και βλέποντες πως έχουν να κάνουν με μια ξεχωριστή περίπτωση νέου με φρόνηση και ανδρεία. Επιδίωξή τους ήτανε να τον κερδίσουν με μέσα διπλωματικά. Αρχίσανε, λοιπόν, την άφρονα αυτή επιχείρησή τους με λόγια πειστικά, με ραδιουργίες και κολακείες. Πιστεύανε οι άφρονες πως θα μπορούσαν έτσι να τον κάνουνε αρνητή του Χριστού. Αλλά όλες οι μιαρές προσπάθειές τους απέτυχαν. Ο άγιος έμενε απαρασάλευτος στην Πίστη και τους έλεγε, γενναιόφρονα:
-Εγώ δεν είμαι μωρό παιδί να γελαστώ. Άδικα ελπίζετε ότι θα αρνηθώ τον αληθινό Θεό, τον πλάστη και ευεργέτη μου, για να γίνω προσκυνητής ειδώλων. Πρέπει να ξέρετε ότι καθώς από την αρχή ήμουνα ευσεβής Χριστιανός, Ορθόδοξος, έτσι και θα μείνω αταλάντευτος, μέχρις ότου παραδώσω την ψυχή μου στα άχραντα χέρια του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού. Και εάν ο εχθρός του Χριστού με πιέσει με μέσα τυραννικά να τον αρνηθώ και να αλλαξοπιστήσω, σας βεβαιώνω ότι με την χάρη Του θα νικήσω γιατί έχω μεγάλη φλόγα μέσα μου, για την αγάπη Του, και είμαι πρόθυμος να χύσω και αυτό το αίμα μου. Καταφρονώ δε τους δικούς σας θεούς που είναι ύλη φθαρτή, άψυχες πέτρες και ξύλα…
Στο άκουσμα αυτών των λόγων αφηνίασαν από οργή οι βάρβαροι και άρχισαν να χτυπούν τον άγιο με ασυγκράτητη βαναυσότητα. Έπειτα πάλι άλλαξαν τακτική. Του μίλαγαν κολακευτικά. Προσπαθούσαν να του ανάψουν τον πόθο για την ζωή και να του κλονίσουν την Πίστη.
– Νικόλαε, του λέγανε, μη χάσεις τέτοια ανδρεία και ωραιότητα έτσι ανώφελα και απερίσκεπτα. Και μην ελπίζεις σε θαύματα που μπορούν τάχα να σε σώσουν, διότι ο Χριστός σου δεν πρόκειται να σε βοηθήσει. Γι΄αυτό, λοιπόν, κάνε αυτό που εμείς σου προτείνουμε. Έλα μαζί μας, γίνου ομόφρονός μας. Έτσι θα χαρείς τη ζωή που είναι τόσο γλυκειά και που κινδυνεύεις διαφορετικά να τη χάσεις με φρικτά βασανιστήρια. Σκέψου το λοιπόν καλά.
Λάμπουν τα μάτια του αγίου από λάμψη Πίστεως και αγάπης στον Κύριο. Νιώθει την καρδιά γερά στερεωμένη στο φως και στην αλήθεια και με θάρρος τους λέγει:
-Κατάλαβα. Με απειλείτε με βασανιστήρια και μαρτυρικό θάνατο για την Πίστη μου στο Χριστό. Και σας απαντώ. Δεν αρνούμαι τον Κύριό μου. Αυτό δε που με φοβερίζετε να μου κάνετε, δηλαδή σκληρά μαρτύρια και θάνατο, αυτό κι εγώ επιθυμώ. Γιατί μικρή ζημιά είναι να χάσω την σύντομη επίγεια ζωή. Το έπαθλο όμως γι΄αυτή την απώλεια είναι ανεκτίμητης αξίας. Μου στερείτε την πρόσκαιρη ζωή και μου προξενείτε έτσι ευφροσύνη και αγαλλίαση ατελείωτη, φέρνοντάς με στην ατελεύτητη βασιλεία των ουρανών κοντά στον Χριστό που πιστεύω…
Σκληρά βασανιστήρια
Όταν καταλάβανε πλέον ότι δεν μπορούν να τον μετακινήσουν από την βαθειά εδραιωμένη πίστη του, αποφασίσανε να τον θανατώσουν με σκληρά βασανιστήρια.
Στην αρχή ξέσπασε η οργή τους επάνω του με άγριο, ανελέητο ξυλοδαρμό. Δυό και τρεις φορές αλλάξανε τους ραβδούχους που τον μαστιγώνανε. Το σώμα του Μάρτυρα είχε γεμίσει πληγές και το αίμα έτρεχε. Εκείνος δε γενναιόφρονα υπέμενε και προσευχόταν λέγοντας:
-«Υπομένων υπέμεινα τον Κύριον».
Επρόκειτο για ένα φοβερό μαρτύριο και για μια απίστευτή αντοχή και καρτερία του φλογερού Μάρτυρα Νικολάου.
Αλλά τα βάσανα του αγίου δεν τελειώνουν εδώ. Στη συνέχεια τον δέσανε όρθιο σ΄ένα δένδρο και τον σημαδεύανε με τόξα. Έπειτα αφού πήρανε το δικό του κοντάρι τον τρυπούσανε με το μυτερό του σημείο. Και συγχρόνως με τα βασανιστήρια αυτά, στις αβάσταχτες στιγμές του πόνου τον προέτρεπαν ν΄αρνηθεί τον Κύριο και να προσκυνήσει τα είδωλα.
Ο γενναιόψυχος Μάρτυρας όμως έμενε αλύγιστος και τους απαντούσε:
– Θηριόγνωμοι, που μόνο σχήμα ανθρώπου έχετε, γιατί μάταια και με αφροσύνη ελπίζετε ότι μπορείτε να με χωρίσετε από την αγάπη του Κυρίου;
Πώς είναι δυνατόν να με απομακρύνετε από Εκείνον που συνέχεια παραστέκεται βοηθός μου και μου ελαφρύνει τον πόνο στα βασανιστήρια που μου κάνετε; Μάταιος ο κόπος σας. Ένα μονάχα να ξέρετε, τα μαρτύρια με τα οποία με βασανίζετε γίνονται στεφάνια τιμής και έπαθλα νίκης.
Αποκεφαλίζεται
Ύστερα από αυτήν την γενναία και αμετακίνητη στάση του Μάρτυρα, οι βάρβαροι απελπίσθηκαν. Κατάλαβαν ότι καμμιά δύναμη δεν μπορούσε να λυγίσει τον μακάριο Νικόλαο. Και αποφασίσανε τελικά να τον αποκεφαλίσουν.
Έτσι μέσα στην καρδιά της όμορφης Ελληνικής άνοιξης, σ΄εποχή που η φύση έδινε ομορφιά και σκόρπιζε άρωμα δροσιά και μηνύματα χαρούμενης ζωής, το μαρτυρικό του αίμα πότισε την γη της Θεσσαλίας. Ήταν 9 Μαΐου, που η επίγεια ζωή του τελείωσε και η ψυχή του ανέβηκε στα ουράνια σκηνώματα.
Το λείψανο του Αγίου έμεινε πάνω στο βουνό εκείνο κάτω από μια βελανιδιά αφρόντιστο και άταφο. Δεν επέτρεψε όμως η χάρη του Θεού να περάσει έτσι άδοξα στην συνηθισμένη φθορά. Φυλάχθηκε από αγγέλους Του ακέραιο αρκετό χρόνο, μέχρις ότου με τρόπο θαυματουργικό, το φανέρωσε έπειτα πολύτιμο ιαματικό θησαυρό. Διότι, πρέπει να τονισθεί εδώ ότι ο Κύριος, όσοι στη γη τον δόξασαν, με αγώνες και με αίμα μαρτυρίου, τους τιμάει. Αποδίδει τους μισθούς των κόπων τους όχι μονάχα στους ουρανούς, αλλά και στη γη, όπου τους λαμπρύνει με την πλούσια και ανεξάντλητη χάρη Του, ώστε να θαυματουργούν και να δοξάζονται.
Και βλέπομε, πράγματι, την χάρη του Θεού να θαυματουργεί δια των Αγίων και των Μαρτύρων. Και σε κάθε Άγιο έχει δωρήσει η χάρις του Θεού και μια ξεχωριστή θαυματουργή δύναμη. Αναφέρουμε σαν παραδείγματα ότι η ξεχωριστή χάρη στον Άγιο Κυπριανό είναι η λύση των μαγίων, στην Αγία Παρασκευή η γιατριά των ματιών, στον Άη-Γιώργη η βοήθειά του σαν ελευθερωτή, στον Άγιο Νικόλαο η χάρη να σώζει θαυματουργικά κινδυνεύοντας ναυτικούς κλπ.
Έτσι και ο οσιομάρτυρας Νικόλαος τιμήθηκε με την χάρη του Θεού να θαυματουργεί σε ποικίλες αρρώστειες και έγινε έτσι γνωστό το όνομά του.
Πώς βρέθηκε το λείψανο του Αγίου
Ας δούμε όμως τώρα πως φρόντισε ο Θεός να βρεθεί το λείψανο του Αγίου και να δοξασθεί το όνομά του.
Στην επαρχία της Ανατολής όπου γεννήθηκε και ανατράφηκε ο οσιομάρτυρας Νικόλαος, ζούσε κάποιος άρχοντας πολύ πλούσιος. Ο άρχοντας αυτός αρρώστησε από μια φοβερή αρρώστεια που τον βασάνιζε πολύ χρόνο. Η νόσος αυτή, «η λώβα» καθώς γράφει ο Συναξαριστής, «τον έτρωγε πολύν καιρόν και εκαταδαπάνα τας σάρκας του».
Για να γιατρευθεί ο άρχοντας καταξοδευόταν στους γιατρούς. Μα από μέρα σε μέρα πήγαινε στο χειρότερο. Η αρρώστεια γινόταν πιο βασανιστική και εκείνος βυθιζόταν στην απελπισία.
Μια νύχτα όμως του παρουσιάζεται ο Άγιος στον ύπνο του και του λέγει:
-Γιατί κοπιάζεις και ξοδεύεσαι ανώφελα; Πήγαινε στα μέρη της Λάρισας και ρώτησε να μάθεις που βρίσκεται το βουνό Βούνενα. Πάνω σ΄αυτό το βουνό, αφού ψάξεις καλά τον τόπο, θα βρεις κοντά σε μια βρύση το λείψανό μου. Αυτό θα σε γιατρέψει από την φοβερή αρρώστεια.
Όταν ξημέρωσε σηκώθηκε από το κρεββάτι του ο άρρωστος άρχοντας και αποφάσισε να ταξιδέψει προς τη Θεσσαλία ελπίζοντας να βρει την γιατριά όπως του υποδείχθηκε στο όνειρο. Χωρίς, λοιπόν, να ειδοποιήσει σχετικά κανέναν από τους σπιτικούς ξεκίνησε για το ταξίδι της ελπίδας.
Ύστερα από κοπιαστικό ταξίδι έφθασε ο ασθενής στα Βούνενα. Και εκεί σύμφωνα με την υπόδειξη, που του είχε κάνει στον ύπνο του ο Άγιος, βρήκε την βρύση με το άφθονο και δροσερό νερό, γεγονός που τον χαροποίησε.
Έψαξε στη συνέχεια με φροντίδα αλλά και πολύ κόπο για να βρει το λείψανο του Αγίου. Και το έργο αυτό δεν ήτανε πολύ εύκολο για τον άρρωστο διότι το δάσος ήτανε πυκνό, πολύδενδρο και εκτεταμένο.
Σε κάποια στιγμή μια θαυμάσια ευωδιά τον κατευθύνει προς το λείψανο. Και έκπληκτος το βλέπει σώο και ακέραιο. Μια χαρά ενδόμυχη τον καταπλημμυρίζει, αλλά και μια ευλάβεια και ένας σεβασμός. Δεν τολμάει να το πλησιάσει περισσότερο, αλλά τρέχει πρώτα στην πηγή, να πλυθεί να καθαρισθεί. Πλένεται και επιστρέφει στο άγιο λείψανο που κατασπάζεται ιερόπρεπα, με πίστη φλογερή και ελπίδα πηγαία.
Και τότε γίνεται θαύμα μεγάλο, θαύμα εκπληκτικό. Η βασανιστική αρρώστεια εξαφανίζεται από το ταλαίπωρο σώμα του άρχοντα. Ο πρώην άρρωστος διαπιστώνει με χαρά απερίγραπτη ότι είναι τελείως καλά.
Από το σκοτάδι της απελπισίας βρέθηκε στο γλυκό ξημέρωμα της ευτυχίας που χαρίζει η υγεία. Και το δώρο αυτό το ουρανόσταλτο, η θαυματουργική θεραπεία, αφάνισε κάθε στίγμα από την σάρκα του.
Κτίζει ναό
Το χαροποιό αυτό γεγονός γέμισε την καρδιά του άρχοντα με πλούσιους κρουνούς ευγνωμοσύνης. Και αποφάσισε να φανερώσει έμπρακτα τις ευχαριστίες του σ΄αυτή την μεγάλη ευεργεσία. Και ιδού τι έκανε:
Καθάρισε όλον εκείνο τον τόπο που βρήκε το λείψανο του Αγίου με πολύ φροντίδα. Έπειτα έκτισε εκεί Ναό στ΄όνομα του Αγίου, μέσα στον οποίο ενταφίασε το ιαματικό λείψανό του.
Ευτυχής πλέον, γεμάτος χαρά και υγεία, γύρισε στον τόπο του ο πρώην άρρωστος άρχοντας, δοξάζοντας το Θεό και ευγνωμονώντας τον Άγιο Νικόλαο. Φεύγοντας δε από τα Βούνενα, από τον τόπο που βρήκε το Άγιο λείψανο πήρε χώμα μαζί του. Ίσως και τεμάχιο από το ράσο του. Και αποδείχθηκαν αυτά θαυματουργά. Διότι πολλοί δια της πίστεως στο Χριστό και επικαλούμενοι την χάρη του Αγίου γιατρεύθηκαν στα μέρη της Ανατολής. Δοξαζόταν έτσι το όνομα του Θεού και γινόταν ξακουστό από τα θαύματα τ’ όνομα του Αγίου.
Τριγυρνούσε δε ο ευεργετημένος άρχοντας πόλεις και χωριά, διηγούμενος την θαυματουργική θεραπεία του, γεγονός που ωδηγούσε και πολλούς άλλους δυστυχείς στα Βούνενα με την ελπίδα της θαυματουργικής γιατριάς του.
Ο Άγιος Νικόλαος, ο Νέος που άθλησε στα Βούνενα, έγινε θαυματουργός. Η περιοχή εκείνη άρχισε να συγκεντρώνει πολλούς πονεμένους, πολλούς προσκυνητάς. Στο διάβα του χρόνου έγιναν εκεί πολλά θαύματα. Ο τόπος που άθλησε ο Άγιος ποτίσθηκε με πολλά δάκρυα. Ακούσθηκαν εκεί θερμές προσευχές και θερμότατες ευχαριστίες. Πολλοί βρήκαν, κοντά στον τάφο του, ελπίδα, ανακούφιση γιατριά, ανάλογα βέβαια και με την πίστη του που είχε ο καθένας, στην καρδιά του.
Τιμές στον Άγιο
Στα Βούνενα της Θεσσαλίας είναι ο ιερός τόπος του μαρτυρίου του Αγίου. Εκεί βρίσκεται το δένδρο σο οποίο δέθηκε και τρυπήθηκε με λόγχη. Πρόκειται για δένδρο από το οποίο ρέει κατά την ετήσιο μνήμη του υγρό κόκκινο σαν αίμα. Εκεί βρίσκεται ο τάφος του.
Ο σημερινός Ιερός Ναός του Αγίου Νικολάου του Νέου στα Βούνενα κτίσθηκε το 1962-1963 με πρωτοβουλία του αιδεσιμ. π. Λάμπρου Χύτα και με την συνδρομή των κατοίκων της τριγύρω περιοχής της Θεσσαλίας.
Μπροστά στον ναό αυτό υπήρχε μικρότερος που είχε κτισθεί το 1883 και ο οποίος κάηκε κατά λάθος στις 22 Μαΐου 1962.
Τον παλαιό τάφο του Αγίου προστάτευε κεραμοστεγής οικίσκος ύψους δύο (2) περίπου μέτρων και εμβαδού εννέα (9) τετραγωνικών μέτρων. Μέσα στον οικίσκο αυτό μπαίνανε οι προσκυνητές μονάχα για να προσκυνήσουν και ν΄ανάψουν τις λαμπάδες τους. Κάτω από τον παλαιό τάφο υπήρχε χωμάτινη σαρκοφάγος χωρίς Ιερά Λείψανα και παράπλευρα οπή απ΄όπου οι προσκυνητές έπαιρναν χώμα ιαματικό.
Η παλαιά εικόνα του Αγίου Νικολάου έφερε τον Άγιο με στρατιωτική στολή και δόρυ σε όρθια στάση.
Η κάρα του
Η κάρα του Αγίου, σαν πολύτιμος και χαριτόβρυτος θησαυρός, φυλάσσεται, στο Μοναστήρι του Αγίου Νικολάου του εν Μύροις θαυματουργού, στην νήσο Άνδρο. Και όπου προσκαλείται για αγιασμό με βαθειά Πίστη θαυματουργεί. Είναι τοποθετημένη η Κάρα σε λάρνακα αργυρή.
Πρέπει ακόμη να πούμε ότι όχι μονάχα στα Βούνενα, όπου μαρτύρησε ο Άγιος υπάρχει Ναός προς τιμή και προσκυνήση αλλά και σε άλλα μέρη. Ναός στο όνομά του υπάρχει στην Κορίτσα, ανάμεσα στα βουνά των Αγράφων και του Τυμφρηστού όπου το χωριό «Κλειστός Αγράφων». Προ αμνημονεύτων χρόνων υπήρχε εκεί και Ιερά Μονή, όπου μονάζανε κορίτσια γι΄αυτό, όπως φαίνεται, πήρε και το χωριό το όνομα «Κορίτσα». Στο μέρος εκείνο, κτίσθηκε το 1907, περικαλλέστατος ναός. Μέσα σ΄αυτόν τοποθετήθηκε, από την παραπάνω καταρρεύσασα Μονή, στην οποία στεγαζόταν, 600 περίπου χρόνια, τούτο το ιερό κειμήλιο: «Ο πήχυς από του αγκώνος της χειρός του Ευαγγελιστού αγίου Λουκά, όστις υπήρξε περίφημος αγιογράφος». Ο παραπάνω ναός κατέρρευσε από βομβαρδισμό το έτος 1947, αλλά διασώθηκε θαυματουργικά το ιερό κειμήλιο του αγίου Λουκά.
Τελικά στη θέση του καταστραφέντος Ιερού Ναού κτίσθηκε νέος στη μνήμη «του Αγίου Νικολάου του Νέου του εν Βουνένοις» και μέσα σ΄αυτόν τοποθετήθηκε και στεγάζεται το ιερό κειμήλιο του Αγίου Λουκά.
Ιεροί Ναοί και Μοναστήρια, στη μνήμη του ιστορουμένου Αγίου υπάρχουν και σε διάφορα άλλα μέρη της Πατρίδας μας όπως στην Άνδρο, στη Σαλαμίνα, στον Αλμυρό Βόλου, στην Τρίπολη, στη Θήβα και στα χωριά Βασταμίτζα και Χάλια των Θηβών, στη Λούτσα και αλλού.
Θαύματα του Αγίου
Στο διάβα των αιώνων μέγα ασφαλώς είναι το πλήθος των ιαματικών θαυμάτων του Αγίου. Μεγάλα και θαυμάσια συνέβαιναν και συμβαίνουν σ΄εκείνους που με ολόψυχη θερμή Πίστη στο Δεσπότη Χριστό και ευλάβεια στον Άγιο, ζητούν την σωτηρία από δεινές ασθένειες.
Για το αναρίθμητο πλήθος των θαυμάτων, τι μπορεί κανείς να πει και να γράψει, αφού τα περισσότερα από αυτά έγιναν μυστικά και αθόρυβα. Ψυχές ταπεινές, που γεύθηκαν την θεία ευεργεσία, αρκέσθηκαν στη συνέχεια να ευχαριστήσουν το Θεό και να διαλαλήσουν το θαύμα στον κλειστό κύκλο τους. Δεν καταγράφηκαν τα θαυμαστά αυτά γεγονότα ώστε να τα γνωρίζουν οι επόμενες γενεές. Και τα λίγα που είναι γνωστά με στοιχεία και ημερομηνίες καταγράφηκαν από ευλαβείς ψυχές ή διασώθηκαν με την παράδοση από στόμα σε στόμα.
Μερικά θαυμαστά γεγονότα θεραπείας, ασθενών με την χάρη του Αγίου Νικολάου του Νέου, έχουν καταγράψει ήδη ευλαβείς συγγραφείς που έχουν ασχοληθεί με τον βίον και τα θαύματα του Αγίου.
Τα ιστορούμενα περί των θαυματουργικών ιάσεων αφορούν σε περιπτώσεις ασθενών των τελευταίων τεσσάρων δεκαετιών. Και οι ασθενείς που θαυματουργικά θεραπεύθηκαν έπασχαν από πονοκεφάλους, συμφορήσεις, πληγές και άλλες αρρώστειες.
Τέτοια συγκεκριμένα περιστατικά, θαυματουργικών ιάσεων με την δύναμη του Θεού και την χάρη του Αγίου ιστορεί στο βιβλίο του περί του βίου του Αγίου ενδόξου και ιαματικού οσιομάρτυρα Νικολάου του Νέου, ο Αρχιμανδρίτης Δωρόθεος Θεμελής.
Θεραπεύθηκε από το «κακό σπυρί»
Το 1977 ύστερα από αίτηση ευσεβών κατοίκων της Σαλαμίνας, που λέγεται και αλλοιώς «Κούλουρη» μεταφέρθηκε η Κάρα του Αγίου από την Άνδρο στο παραπάνω νησί για ευλαβικό προσκύνημα.
Ανάμεσα στους άλλους προσκυνητάς της Κάρας, που τρέξανε στη Σαλαμίνα ήτανε και η Καλλιόπη Αγαθάκη από τα Παλούκια της Σαλαμίνας.
Η γυναίκα εκείνη είχε σοβαρό πρόβλημα υγείας. Της είχε βγει στη μύτη ένα κακοήθες σπυρί, το οποίο οι γιατροί διαγνώσανε σαν καρκίνο.
Έτρεξε στην Κάρα η ασθενής με αγωνία, με πίστη και ελπίδα. Προσκύνησε την τιμία κάρα και με βαμβάκι πήρε λίγο λαδάκι από το παρακείμενο καντήλι. Έπειτα προσευχόμενη θερμά στο Θεό και επικαλούμενη την ιαματική χάρη του Αγίου άλειψε σταυρωτά το σπυρί. Μετά το προσκύνημα πήγε και ξάπλωσε. Το πρωΐ που ξύπνησε και σηκώθηκε διαπίστωσε με μεγάλη χαρά αλλά και σκίρτημα ευγνωμοσύνης ότι το σπυρί είχε πέσει, είχε ξεκολλήσει και το βρήκε κάτω στο σεντόνι.
Εκπληκτικό θαύμα είχε γίνει και η ευλαβής κυρία έτρεξε ευτυχής στην ιαματική Κάρα δοξάζοντας τον Θεό και ευχαριστώντας τον Οσιομάρτυρα.
Σώζεται μελλοθάνατη
Στα Αποίκια της Άνδρου, στις 20 Ιανουαρίου του 1940, η Μαρίκα Νόβα ήτανε άρρωστη βαρειά, σχεδόν ετοιμοθάνατη, από συμφόρηση. Τα παιδιά της κατέφυγαν στον ιατρό των ψυχών και σωμάτων, στη δύναμη του Θεού. Προσκάλεσαν αμέσως τον τότε ηγούμενο της ιεράς Μονής Αγίου Νικολάου εν Μύροις, μακαριστό Πολύκαρπο Κεραμά, να τελέσει αγιασμό για την σωτηρία της μελλοθάνατης, δια της Αγίας Κάρας του οσιομάρτυρα.
Χωρίς καθυστέρηση πήρε ο ηγούμενος ευλαβικά το Άγιο λειψανο και πήγε στο σπίτι της άρρωστης όπου ετέλεσε κατανυκτικό αγιασμό. Ο Άγιος Νικόλαος ο Νέος έκανε το θαύμα του. Σε λίγο η ετοιμοθάνατη άρχισε να συνέρχεται και να μιλάει. Και χωρίς να περάσει πολύς χρόνος έγινε τελείως υγιής. Έζησε δε ύστερα από αυτό 17 χρόνια, δοξάζοντας τον Θεό και ευγνωμονώντας τον Άγιο.
ΑΠΟΛΥΤΙΚΙΟΝ
Ήχος α΄. Της ερήμου πολίτης.
Εξ Εώας εκλάμψας εν Βουνένοις ηγώνισαι, Νικόλαε παμμάκαρ, εναθλήσας στερρότατα ˙ διο και δοξασθείς παρά Χριστού, θαυμάτων αναβλύζεις δωρεάς, τοις προστρέχουσι τη Κάρα σου τη σεπτή Οσιομάρτυς ένδοξε. Δόξα τω δεδοκότι σοι ισχύν, δόξα τω στεφανώσαντι, δόξα τω ενεργούντι δια σου πάσαν ιάματα.
ΚΟΝΤΑΚΙΟΝ
Ήχος γ΄. Η Παρθένος σήμερον.
Εώα πρότερον, τιμητικώς διαπρέψας, εν Βουνένη ύστερον, ασκητικώς ηγωνίσθης, ήρας δε, και θείαν νίκην κατά Αβάρων, άσυλον, διαφυλάξας ομολογίαν, ω Νικόλαε τρισμάκαρ, διο πρεσβείαις ταις σαις σωζόμεθα.
Ήχος α΄. Της ερήμου πολίτης.
Εξ Εώας εκλάμψας εν Βουνένοις ηγώνισαι, Νικόλαε παμμάκαρ, εναθλήσας στερρότατα ˙ διο και δοξασθείς παρά Χριστού, θαυμάτων αναβλύζεις δωρεάς, τοις προστρέχουσι τη Κάρα σου τη σεπτή Οσιομάρτυς ένδοξε. Δόξα τω δεδοκότι σοι ισχύν, δόξα τω στεφανώσαντι, δόξα τω ενεργούντι δια σου πάσαν ιάματα.
ΚΟΝΤΑΚΙΟΝ
Ήχος γ΄. Η Παρθένος σήμερον.
Εώα πρότερον, τιμητικώς διαπρέψας, εν Βουνένη ύστερον, ασκητικώς ηγωνίσθης, ήρας δε, και θείαν νίκην κατά Αβάρων, άσυλον, διαφυλάξας ομολογίαν, ω Νικόλαε τρισμάκαρ, διο πρεσβείαις ταις σαις σωζόμεθα.
