Η βασιλόπιτα, όπως όλη η ζωή της Αργιθέας, χαρακτηριζόταν από την απλότητα.
Για βασιλόπιτα ετοίμαζε η νοικοκυρά μια συνηθισμένη πίτα, τραχανόπιτα ή τυρόπιτα, συνήθως.
Κατά την ετοιμασία, όμως, πρόσθετε, για το έθιμο και το καλό του νέου χρόνου, το νόμισμα και διάφορα άλλα συμβολικά μικροαντικείμενα, διάσπαρτα στην ενδιάμεση γέμιση. Τα αντικείμενα αυτά συμβόλιζαν το καθένα και κάτι από το βιος του σπιτιού. Μικρό κλαδάκι από έλατο για τα πρόβατα, φύλλο απόπουρνάρι για τα γίδια, άχυρο για τα μεγάλα ζώα (αγελάδες, άλογα, μουλάρια κ.ά.), σπυρί από καλαμπόκι, στάρι, φασόλι κ.ά...για τις καλλιέργειες...!
Η διαφορά της έννοιας, σε σχέση με τη σημερινή βασιλόπιτα ήταν, ότι τα αντικείμενα που πρόσθετε η νοικοκυρά στην πίτα, είχαν περισσότερο την έννοια της ευλογίας και λιγότερο της τύχης. Να ευλογηθούν και να προκόψουν στο νέο χρόνο όλα, όσα συμπεριλαμβανόταν...!
Ανήμερα της Πρωτοχρονιάς το ταψί με τη βασιλόπιτα, κομμένη σε κομμάτια, έπαιρνε τη θέση του πάνω στην τάβλα και όλη η φαμελιά γύρω. Έπαιρνε ο καθένας και έτρωγε όσα κομμάτια ήθελε ή όσα πρόφταινε, αν ήταν πολυμελής η φαμελιά. Ανάλογα με το αντικείμενο ή τα αντικείμενα που θα έβρισκε ο καθένας, ακολουθούσαν τα πειράγματα από τους υπόλοιπους και οι φράσεις επιβεβαίωσης, αποδοχής της τύχης του, έδιναν και έπαιρναν στην ομήγυρη... "Θα σ’ πάει καλά αυτό...!" ή "θα σ’ τρεχ’ αυτό...!" ή "είνι η χρονιά σ' φέτο για αυτό...!", ανάλογα με την τύχη του στη βασιλόπιτα... (χρήματα, πρόβατα, γίδια, καλλιέργειες κ.α.).
Φυσικά τη μεγαλύτερη ευλογία και τύχη είχε εκείνος που πετύχαινε το νόμισμα...!
Υπήρχε σίγουρα η αγωνία και ο θεμιτός ανταγωνισμός, κυρίως μεταξύ των παιδιών, ποιο αντικείμενο θα βρούνε...
Έτσι απλά, όμορφα και μέσα σε ζεστή, χαρούμενη, οικογενειακή ατμόσφαιρα τηρούσε η Αργιθέα το έθιμο της βασιλόπιτας...!
Πηγή:https://www.katafylli.gr/
