Η Παρασκευή Τόλια επέλεξε ένα επάγγελμα που οι γυναίκες αποτελούν τη μειοψηφία. Ο χώρος της αγιογραφίας είναι ανδροκρατούμενος, ωστόσο η Παρασκευή κατάφερε να αψηφήσει τη σκαλωσιά και μας μιλά για ένα… επάγγελμα τόσο άγνωστο σε εμάς, καθώς λίγοι γνωρίζουν ότι ο αγιογράφος, πριν πιάσει το πινέλο του, καλείται σε σωματική και πνευματική προετοιμασία κάνοντας, νηστεία, εξομολόγηση και προσευχή.
«Ασχολούμαι με την αγιογραφία από το 2000.Είναι ένα ανδροκρατούμενο επάγγελμα αλλά παρόλα αυτά όταν αγαπάς αυτό που κάνεις τότε είναι σίγουρο ότι θα τα καταφέρεις! Η αρχή ήταν ομολογουμένως αρκετά δύσκολη αφού έπρεπε να αποδείξω την ''αξία'' μου. Στο τέλος όμως τα κατάφερα μιας και η σκαλωσιά δεν στάθηκε ικανή να με φοβίσει. Κάθε στιγμή δημιουργίας εντός του χώρου της εκκλησίας είναι ιερή και σίγουρα αποτελεί μια μυστική συνομιλία με τον Θεό».
Οι περισσότεροι, ίσως να πιστεύαμε, ότι επί της ουσίας δεν υπάρχει κάποια τεράστια διαφορά ανάμεσα σε έναν ζωγράφο και έναν αγιογράφο, άλλωστε μιλάμε για… τέχνη, όμως η Παρασκευή Τόλια μάς ξεκαθαρίζει:
«Η βυζαντινή αγιογραφία κινείται μέσα σε αρκετά στενά όρια, καθώς δεν πρέπει να ξεφύγεις από την παράδοση αλλά ταυτόχρονα να καταφέρεις να δώσεις και το δικό σου αποτύπωμα! Βέβαια δεν πρόκειται για μια απλή ζωγραφική τέχνη αφού ο αγιογράφος καλείται σε σωματική και πνευματική προετοιμασία (νηστεία, εξομολόγηση, προσευχή, κ.α.) πριν πιάσει το πινέλο του! Η ταπεινοφροσύνη πρέπει να χαρακτηρίζει τον αγιογράφο ώστε να τον κρατά μακριά από την έπαρση και την καλλιτεχνική ''αλαζονεία'' του κοινού ζωγράφου! Ο αγιογράφος πρέπει να γνωρίζει τον βίο κάθε αγίου που φιλοτεχνεί και την θέση του μέσα στον χώρο της εκκλησίας!».
Όπως φαίνεται, οι αγιογράφοι βιώνουν καθημερινά «θαύματα», με την ίδια να αποκαλύπτει: «Πάρα πολλά θαύματα έχουν να διηγηθούν άνθρωποι του χώρου μου όμως αποφεύγουν όσο μπορούν να αναφέρονται σε αυτά διατηρώντας τα σαν μικρές σταγόνες προσωπικών θεόσταλτων μηνυμάτων. Ο αγιογράφος ''στιγματίζεται'' από τα έργα του και στις μορφές των αγίων αντανακλάται η ψυχή του! Έργα μου υπάρχουν σε εκκλησίες των νομών Καρδίτσας και Ευρυτανίας καθώς και φορητές εικόνες σε Αμερική και Αγγλία!
Σαν γυναίκα και πολύτεκνη μητέρα και σύζυγος βέβαια θα ήθελα να επισημάνω ότι είναι ένα πολύ δύσκολο επάγγελμα μιας και απαιτεί πάρα πολύ χρόνο και οπωσδήποτε ψυχική ηρεμία. Στις νέες όμως κοπέλες που θα ήθελαν να ακολουθήσουν αυτό το επάγγελμα και θέλοντας να τις ενθαρρύνω θα τις έλεγα να βρουν και να μελετήσουν έργα γυναικών αγιογράφων όπως της μοναχής Ολυμπιάδος που πραγματικά αποτελούν ''κοσμήματα'' της σύγχρονης αγιογραφίας».
