Γράφει η Αυγή (kithara-woman)
Ένα δυνατό κομμάτι, με πολύ ηλεκτρισμό και δυναμική. Ένα τραγούδι βαθύτατα κοινωνικό, βαθύτατα πολιτικό, από τα Κίτρινα ποδήλατα. Θέλησαν να καυτηριάσουν την Ελληνική πραγματικότητα- και όχι μόνο- που τόσο έχει κουράσει τους νέους ανθρώπους, αλλά και όλους τους ανθρώπους γενικά. Απλά ίσως στους νέους ανθρώπους όλα αυτά να είναι στο μέγιστο βαθμό, γιατί παλεύουν να ξεκινήσουν τη ζωή τους, να καταξιωθούν επαγγελματικά, κοινωνικά, να αποκτήσουν οικογένεια, να κάνουν καριέρα, να αφήσουν και αυτοί το δικό τους αποτύπωμα σε αυτή τη ζωή, αλλά η Ελληνική πραγματικότητα τους κόβει τα φτερά πριν καλά καλά τα σηκώσουν και ανέβουν.
Οι στίχοι μιλάνε για μια κοινωνία όπου βασιλεύει η αναξιοκρατία. Οι λίγοι-και συνήθως όχι οι καλύτεροι- κάνουν κουμάντο και εξουσιάζουν τις ζωές των πολλών. Συγκεντρώνουν στα χέρια τους πλούτο. Δίπλα στα πολυτελή σπίτια τους βρίσκονται οι παράγκες των φτωχών, αλλά δεν τους αγγίζει αυτό. Αποφασίζουν και παίζουν με τις λέξεις ''ειρήνη'' και ''πόλεμος'' σαν να ήταν ο πόλεμος απλά μια λέξη σε κάποιο κείμενο και όχι μια καταστάση που φέρνει βία και αίμα, χιλιάδες νεκρούς και τραυματίες και τόσο πόνο.
Το τραγούδι επίσης μιλάει για το ενδιαφέρον των πολιτικών για τις εκλογές και το εκλογικό αποτέλεσμα, για να μην χάσουν τη θέση και τα προνόμια που αυτή συνεπάγεται.
Η αξιοπρέπεια είναι μια λέξη που έχει πια ξεφτίσει. Όλα θυσιάζονται στο βωμό του κέρδους. Όλοι συνηθίζουν να κατηγορούν τους άλλους αλλά οι ίδιοι δεν κάνουν κάτι να αλλάξουν αυτόν τον κόσμο, μια αλλαγή που πρώτα από όλα ξεκινάει από τον καθένα, ξεκινάει από μέσα μας. Σε αυτή την κοινωνία όλοι προσπαθούν να σώσουν τον εαυτό τους. Ταπεινώνονται χτυπώντας τις πόρτες των πολιτικών ζητώντας ρουσφέτια για αυτούς ή τα παιδιά τους.
Όμως μέσα σε όλα αυτά διαφαίνεται μια ελπίδα. Είναι οι νέοι που αντιστέκονται, από αγάπη για αυτόν τον τόπο που δεν φροντίζει να τους κρατήσει εδώ. Καθημερινά οι νέοι απομακρύνονται όλο και περισσότερο, άλλοι φεύγουν στο εξωτερικό, άλλοι μένουν αλλά βάζουν τον εαυτό τους στο περιθώριο, είτε αδιαφορώντας για όσα συμβαίνουν γύρω τους και ακολουθώντας την πορεία των γονιών τους, την πορεία της ταπείνωσης και της ρουτίνας, είτε βυθίζονται στις καταχρήσεις, τα ναρκωτικά, το αλκοόλ, είτε ,κάποιες φορές κάνοντας απατεωνιές και πλουτίζοντας εις βάρος των άλλων.
Από τους νέους όμως θα ξεκινήσει η αλλαγή. Όταν κάτι είναι παθολογικό, δεν ωφελεί να το επισημαίνεις απλώς, ωφελεί να το αλλάζεις.
Το τραγούδι μπορούμε να πούμε ότι λειτούργησε προφητικά ως προς τα γεγονότα του Δεκεμβρίου του 2008, στην Αθήνα και σε άλλες πόλεις. Ένα τραγούδι που γράφτηκε φυσικά πολλούς μήνες πριν και περιλαμβάνεται στον νέο δίσκο του συγκροτήματος, με τίτλο ''Ανάδυση'' που κυκλοφόρησε πριν από λίγο καιρό.
Το τραγούδι κλείνει με την φράση '''ομως τα πρόβατα τους λύκους θα τους φάνε''. Μια φράση με δυναμική, κάτι σαν σύνθημα για όλους τους νέους που νιώθουν ότι οι μεγαλύτεροι και οι έχοντες εξουσία τους αντιμετωπίζουν σαν πρόβατα, άβουλα και ανίκανα να πάρουν πρωτοβουλία και να αλλάξουν την ζωή τους. Μια φράση-επανάσταση, από μόνη της.
Οι στίχοι του τραγουδιού:
Γίναμε σκλάβοι δέκα τυπάκων
που τον πλανήτη τον κρεμάνε σαν μπρελόκ
θερίζουν πλούτη και σπέρνουν πείνα
θέλουν να δουν να φτύνουμε αίμα στη ρουτίνα.
Νοιάζονται τόσο για τα παιδιά σου
τους ψηφοφόρους που 'χεις μέσα στην κοιλιά σου
θα τους σπουδάσουν, δουλειά να πιάσουν
και με ρουσφέτια υποκλίσεις να χορτάσουν.
Μα εγώ θα ζήσω μέσα στη μέρα
θέλω τα χέρια να σηκώνω στον αέρα
θέλω τον ήλιο και οξυγόνο
κι αυτό το μέλλον με ελπίδα ν' ανταμώνω
θέλω οξυγόνο, θέλω να ζήσω, θέλω να ζήσω, θέλω να ζήσω.
Κι άμα τα πάρω, θα πάρω φόρα
θα σας ρημάξω στις κλωτσιές στην ανηφόρα
άμα τα πάρω, δε θα μπορέσουν
δυο διμοιρίες από Μ.Α.Τ να με βολέψουν
κι έτσι πλανιέμαι, έτσι ξεχνιέμαι
κρύβομαι μέσα μου και κάνω πανικό
έτσι πλανιέμαι, έτσι ξεχνιέμαι
τη φαντασία μου χορεύω στο κενό.
Αξιοπρέπεια κι αρχές λείπουν ταξίδι
και την καρδιά μας που διψά ποτίζουν ξίδι
ματαιόδοξοι μασόνοι κυβερνάνε, ρε,
μα οι μεγάλοι χορηγοί που πολύ μας αγαπάνε
θα μας γλιτώσουν, είναι σπουδαίοι
θα μας αφήσουν να ρημάξουμε στα βράχια τελευταίοι
δημοκρατία κι αξιοκρατία
πλέον πωλούνται σε πανέρια σ' ευκαιρία.
Μα εμείς πονάμε αυτό τον τόπο
σφίγγουμε δόντια και λουριά για την Ελλάδα, ρε γαμώ το
νομίζουνε ποτέ δεν θα μιλάμε
όμως τα πρόβατα τους λύκους θα τους φάνε.
που τον πλανήτη τον κρεμάνε σαν μπρελόκ
θερίζουν πλούτη και σπέρνουν πείνα
θέλουν να δουν να φτύνουμε αίμα στη ρουτίνα.
Νοιάζονται τόσο για τα παιδιά σου
τους ψηφοφόρους που 'χεις μέσα στην κοιλιά σου
θα τους σπουδάσουν, δουλειά να πιάσουν
και με ρουσφέτια υποκλίσεις να χορτάσουν.
Μα εγώ θα ζήσω μέσα στη μέρα
θέλω τα χέρια να σηκώνω στον αέρα
θέλω τον ήλιο και οξυγόνο
κι αυτό το μέλλον με ελπίδα ν' ανταμώνω
θέλω οξυγόνο, θέλω να ζήσω, θέλω να ζήσω, θέλω να ζήσω.
Κι άμα τα πάρω, θα πάρω φόρα
θα σας ρημάξω στις κλωτσιές στην ανηφόρα
άμα τα πάρω, δε θα μπορέσουν
δυο διμοιρίες από Μ.Α.Τ να με βολέψουν
κι έτσι πλανιέμαι, έτσι ξεχνιέμαι
κρύβομαι μέσα μου και κάνω πανικό
έτσι πλανιέμαι, έτσι ξεχνιέμαι
τη φαντασία μου χορεύω στο κενό.
Αξιοπρέπεια κι αρχές λείπουν ταξίδι
και την καρδιά μας που διψά ποτίζουν ξίδι
ματαιόδοξοι μασόνοι κυβερνάνε, ρε,
μα οι μεγάλοι χορηγοί που πολύ μας αγαπάνε
θα μας γλιτώσουν, είναι σπουδαίοι
θα μας αφήσουν να ρημάξουμε στα βράχια τελευταίοι
δημοκρατία κι αξιοκρατία
πλέον πωλούνται σε πανέρια σ' ευκαιρία.
Μα εμείς πονάμε αυτό τον τόπο
σφίγγουμε δόντια και λουριά για την Ελλάδα, ρε γαμώ το
νομίζουνε ποτέ δεν θα μιλάμε
όμως τα πρόβατα τους λύκους θα τους φάνε.
Σημ. σύνταξης: επί τη ευκαιρία της κυκλοφορίας του νέου δίσκου, παραθέτουμε και το σχετικό Δελτίο Τύπου
«ανάδυση»
Τα Κίτρινα Ποδήλατα, ο Γιώργος και ο Αλέξανδρος Παντελιάς, παρουσιάζουν τον έβδομο και ωριμότερο δίσκο της μέχρι τώρα πορείας τους, τόσο σε επίπεδο σύνθεσης και στίχων όσο και σε επίπεδο παραγωγής, με τίτλο «ανάδυση».
Στα έντεκα τραγούδια του νέου τους άλμπουμ τα Κίτρινα Ποδήλατα ροκάρουν με πολύ δυνατά κομμάτια που μας παρασύρουν με τον ηλεκτρικό τους ήχο αλλά και μας ταξιδεύουν
με υπέροχες μπαλάντες. Οι στίχοι αφορούν θέματα που απασχολούν κάθε σύγχρονο σκεπτόμενο νέο- τα κοινωνικά προβλήματα κι αδιέξοδα, το περιβάλλον που δεν φροντίζουμε και φυσικά τον έρωτα, πάντα όμως με αισιόδοξη ματιά και θετική αντιμετώπιση.
Στο νέο τους άλμπουμ τα Κίτρινα Ποδήλατα συνεργάζονται με τη Δήμητρα Γαλάνη, η οποία όπως έχουν αποδείξει οι επιλογές της όλα αυτά τα χρόνια, στηρίζει τους νέους δημιουργούς που πιστεύει. Η Δήμητρα Γαλάνη ερμηνεύει μοναδικά το τραγούδι «Ξένη ακτή» μαζί με τα Κίτρινα Ποδήλατα.
Τα Κίτρινα Ποδήλατα, ο Γιώργος και ο Αλέξανδρος Παντελιάς, παρουσιάζουν τον έβδομο και ωριμότερο δίσκο της μέχρι τώρα πορείας τους, τόσο σε επίπεδο σύνθεσης και στίχων όσο και σε επίπεδο παραγωγής, με τίτλο «ανάδυση».
Στα έντεκα τραγούδια του νέου τους άλμπουμ τα Κίτρινα Ποδήλατα ροκάρουν με πολύ δυνατά κομμάτια που μας παρασύρουν με τον ηλεκτρικό τους ήχο αλλά και μας ταξιδεύουν
με υπέροχες μπαλάντες. Οι στίχοι αφορούν θέματα που απασχολούν κάθε σύγχρονο σκεπτόμενο νέο- τα κοινωνικά προβλήματα κι αδιέξοδα, το περιβάλλον που δεν φροντίζουμε και φυσικά τον έρωτα, πάντα όμως με αισιόδοξη ματιά και θετική αντιμετώπιση.
Στο νέο τους άλμπουμ τα Κίτρινα Ποδήλατα συνεργάζονται με τη Δήμητρα Γαλάνη, η οποία όπως έχουν αποδείξει οι επιλογές της όλα αυτά τα χρόνια, στηρίζει τους νέους δημιουργούς που πιστεύει. Η Δήμητρα Γαλάνη ερμηνεύει μοναδικά το τραγούδι «Ξένη ακτή» μαζί με τα Κίτρινα Ποδήλατα.
Τα Κίτρινα Ποδήλατα υπογράφουν τη μουσική, τους στίχους και την ενορχήστρωση σε όλο το άλμπουμ ενώ στο τραγούδι «Πατρίδα αναποφάσιστη» τους στίχους υπογράφει η Λίνα Δημοπούλου. Η Παιδική Χορωδία Σπύρου Λάμπρου συμμετέχει στο εναρκτήριο τραγούδι του άλμπουμ «Βαθιά πληγή» που εκφράζει έντονο προβληματισμό για την καταστροφή
που προκαλούμε στον πλανήτη μας. Οι παιδικές φωνές τονίζουν την αναγκαιότητα και τη σπουδαιότητα του οικολογικού μηνύματος.
Η «ανάδυση» προς το φως, των κρυμμένων αντοχών και των υγιών ενστίκτων μιας κοινωνίας που μπορεί να ανταπεξέλθει σε καιρούς δύσκολους και να οδηγήσει τον κόσμο μας
στο μέλλον, είναι το συγκεκριμένο μουσικό μήνυμα από τα Κίτρινα Ποδήλατα.
Ο Γιώργος και ο Αλέξανδρος έχουν δυνατό λόγο και ευαισθησίες και οτιδήποτε κάνουν σε σχέση με τη δουλειά τους, το κάνουν με συνέπεια, αγάπη και σεβασμό για τη μουσική και το κοινό. Ακούστε τους δυνατά!
