 |
| Επιγραφή επί τη μνήμη της μάχης του Βελεσίου, 11-4-1854. |
Σαν σήμερα στις 11 Απρίλιου του 1854, ανήμερα του Πάσχα, διεξήχθη η ιστορική μάχη του Βελεσίου (σημερινό Πεδινό) Καρδίτσας, μεταξύ των επαναστατικών ελληνικών δυνάμεων και των τούρκικων στρατευμάτων, για την απελευθέρωση της Θεσσαλίας από την Οθωμανική αυτοκρατορία.
Στις 10 Απρίλη το 1854, ένα στρατιωτικό τμήμα 150-200 ανδρών παίρνει εντολή από το στρατηγό Χαντζηπέτρο να μεταβεί από τα μεγάλα Καλύβια όπου στρατοπέδευαν προς τα ανατολικά καμποχώρια για να μεταδώσουν το μήνυμα της επανάστασης. Επικεφαλής ήταν ο οπλαρχηγός Θανάσης Φροξυλιάς.
Την επόμενη μέρα, Κυριακή του Πάσχα 11 Απριλίου 1854, ενώ πλησίαζαν στο Εκίμ Βελέσι, έμαθαν ότι έρχονται περί τους 1.000 μισθοφόρους του τουρκικού στρατού (Αιγύπτιοι και Αλβανοί) προερχόμενοι από τη Λάρισα με προορισμό τα Τρίκαλα. Οι Έλληνες επαναστάτες μπήκαν στο Εκίμ Βελέσι και οχυρώθηκαν. Μαζί τους συντάχτηκαν και πολλοί κάτοικοι.
Ιστορικές πηγές αναφέρουν ότι οι επαναστάτες αμύνθηκαν σθεναρά, ενώ το απόγευμα ήρθαν σε βοήθειά τους άλλοι 300 άνδρες υπό τον επιλοχία Λεωτσάκο. Τα γυναικόπαιδα και οι άμαχοι κλείστηκαν στην εκκλησία του χωριού. Η μάχη που ακολούθησε ήταν σφοδρή. Τελικά, ο Φροξυλιάς κατάφερε να σκοτώσει τον αρχηγό των μισθοφόρων, οι οποίοι στη συνέχεια ετράπησαν σε άτακτη φυγή.
Όπως αναφέρει ο τοπικός ιστοριογράφος Βαγγέλης Αγγέλης, δύο αδέρφια ιερείς, ο Δημήτρης και ο Αντώνης Παπαοικονόμου, κατεσφάγησαν από τους εχθρούς στην προσπάθειά τους να υπερασπιστούν τα γυναικόπαιδα και να πετύχουν κατάπαυση του πυρός. Τα εχθρικά στρατεύματα είχαν 150 νεκρούς, ενώ από την πλευρά των Ελλήνων υπήρξαν μόνο 10 νεκροί.
Με τον Φροξυλιά στο Βελέσι, πολέμησαν κατά των Τούρκων πολλοί ήρωες από τις σημερινές κοινότητες που ανήκουν στον «Καλλικράτειο» δήμο Παλαμά, όπως είναι: από τον Παλαμά ο Βαγγέλης Μαύρος καπετάνιος, ο Παπακυρίτσης, ο Βαγγέλης Γκιουλέκας, κ.ά. Από την Αστρίτσα ο Βαγγέλης Αδαμόπουλος, ο Δημήτρης Λάσκαρης, ο Βάιος Μαριάνος, ο Βάιος Χατζής, από το Μάρκο ο Γιάννης Μπενέκης, από τη Μαραθέα ο Θανάσης Κακαράντζας κι ο Γιώργης Αλεξανδρής και πολλοί άλλοι, που με το πέρασμα του χρόνου χάθηκαν τα ίχνη τους.
Ο ξακουστός καπετάνιος Θανάσης Φροξυλιάς, ο ήρωας της μάχης του Πεδινού, σκοτώθηκε σε ενέδρα στο χωριό Χάρμαινα (σημερινό Χάρμα) της Καρδίτσας, στις 19 Απρίλη του 1866, Μεγάλη Παρασκευή.
Στα «Θεσσαλικά Χρονικά» όπως χαρακτηριστικά αναφέρεται, η μάχη του Εκίμ Βελέσι – Πεδινού «θυμίζει Θερμοπύλες». Είναι «ένα ιστορικά εθνικό γεγονός που προσφέρει στον τόπο του Βελεσίου – Πεδινού αλλά και σε ολόκληρη τη Θεσσαλία υπερηφάνεια, δόξα και τιμή».
Τιμή και δόξα στους ήρωες της μάχης του Εκίμ – Βελέσι.
Στην τουρκοκρατούμενη Θεσσαλία, δρούσαν τότε πολλές ομάδες επαναστατών, στη Λάρισα, στα Τρίκαλα, στην Καρδίτσα. Στις 10 Απρίλη το 1854, ένα στρατιωτικό τμήμα 150-200 ανδρών παίρνει εντολή από το στρατηγό Χαντζηπέτρο να μεταβεί από τα μεγάλα Καλύβια όπου στρατοπέδευαν προς τα ανατολικά καμποχώρια για να μεταδώσουν το μήνυμα της επανάστασης. Επικεφαλής ήταν ο οπλαρχηγός Θανάσης Φροξυλιάς.
Την επόμενη μέρα, Κυριακή του Πάσχα 11 Απριλίου 1854, ενώ πλησίαζαν στο Εκίμ Βελέσι, έμαθαν ότι έρχονται περί τους 1.000 μισθοφόρους του τουρκικού στρατού (Αιγύπτιοι και Αλβανοί) προερχόμενοι από τη Λάρισα με προορισμό τα Τρίκαλα. Οι Έλληνες επαναστάτες μπήκαν στο Εκίμ Βελέσι και οχυρώθηκαν. Μαζί τους συντάχτηκαν και πολλοί κάτοικοι…
Ιστορικές πηγές αναφέρουν ότι οι επαναστάτες αμύνθηκαν σθεναρά, ενώ το απόγευμα ήρθαν σε βοήθειά τους άλλοι 300 άνδρες υπό τον Λεωτσάκο. Τα γυναικόπαιδα και οι άμαχοι κλείστηκαν στην εκκλησία του χωριού. Η μάχη που ακολούθησε ήταν σφοδρή. Τελικά, ο Φροξυλιάς κατάφερε να σκοτώσει τον αρχηγό των μισθοφόρων, οι οποίοι στη συνέχεια ετράπησαν σε άτακτη φυγή.
Όπως αναφέρει ο τοπικός ιστοριογράφος Βαγγέλης Αγγέλης, δύο αδέρφια ιερείς, ο Δημήτρης και ο Αντώνης Παπαοικονόμου, κατεσφάγησαν από τους εχθρούς στην προσπάθειά τους να υπερασπιστούν τα γυναικόπαιδα και να πετύχουν κατάπαυση του πυρός. Τα εχθρικά στρατεύματα είχαν 150 νεκρούς, ενώ από την πλευρά των Ελλήνων υπήρξαν μόνο 7 νεκροί.
- Ο Καπετάν Θανάσης Φροξυλιάς, γεννήθηκε στον Παλαμά το 1810, όπου και κατοικούσε με την οικογένειά του, έως την ημέρα που έφυγε ακολουθώντας το δρόμο της επανάστασης πολεμώντας τους Τούρκους. Οπλαρχηγός με 300 περίπου ενόπλους συμμετείχε σε πολλές αψιμαχίες και μάχες στη θεσσαλική επανάσταση του 1854 (όπως στις μάχες Αγίας Μονής Τρικάλων, Πεδινού, Πετρίλου, κ.λπ.). Συνέχισε τον αγώνα του και μετά την επίσημη κατάπαυση του πυρός. Έπεσε στη μάχη στα Χάρμαινα (Χάρμα) το 1866.
- Ο Νικόλαος Λεωτσάκος ήταν επιλοχίας του Ελληνικού Στρατού. Με την ανοχή του υπουργού Στρατιωτικών, άνοιξε τις φυλακές Χαλκίδας και στρατολόγησε 250 καταδίκους. Μαζί με ένα τμήμα λιποτακτήσαντος λόχου, μέσω Αταλάντης, εισήλθε στην τουρκοκρατούμενη Θεσσαλία και έθεσε τις δυνάμεις του στις υπηρεσίες του Χαντζηπέτρου.
- Ο Χριστόδουλος Χαντζηπέτρος, ήταν στρατηγός του Ελληνικού Στρατού, από τον οποίο παραιτήθηκε και εθελοντικά ήρθε στην Θεσσαλία με το «Αλκιβιάδειο σώμα» 500 εθελοντών που δημιούργησε στη Λαμία. Μετά τη μάχη στο Λουτρό, ανακηρύχθηκε γενικός αρχηγός της Θεσσαλικής Επανάστασης.
Την επόμενη μέρα, Κυριακή του Πάσχα 11 Απριλίου 1854, ενώ πλησίαζαν στο Εκίμ Βελέσι, έμαθαν ότι έρχονται περί τους 1.000 μισθοφόρους του τουρκικού στρατού (Αιγύπτιοι και Αλβανοί) προερχόμενοι από τη Λάρισα με προορισμό τα Τρίκαλα. Οι Έλληνες επαναστάτες μπήκαν στο Εκίμ Βελέσι και οχυρώθηκαν. Μαζί τους συντάχτηκαν και πολλοί κάτοικοι…
Ιστορικές πηγές αναφέρουν ότι οι επαναστάτες αμύνθηκαν σθεναρά, ενώ το απόγευμα ήρθαν σε βοήθειά τους άλλοι 300 άνδρες υπό τον Λεωτσάκο. Τα γυναικόπαιδα και οι άμαχοι κλείστηκαν στην εκκλησία του χωριού. Η μάχη που ακολούθησε ήταν σφοδρή. Τελικά, ο Φροξυλιάς κατάφερε να σκοτώσει τον αρχηγό των μισθοφόρων, οι οποίοι στη συνέχεια ετράπησαν σε άτακτη φυγή.
Όπως αναφέρει ο τοπικός ιστοριογράφος Βαγγέλης Αγγέλης, δύο αδέρφια ιερείς, ο Δημήτρης και ο Αντώνης Παπαοικονόμου, κατεσφάγησαν από τους εχθρούς στην προσπάθειά τους να υπερασπιστούν τα γυναικόπαιδα και να πετύχουν κατάπαυση του πυρός. Τα εχθρικά στρατεύματα είχαν 150 νεκρούς, ενώ από την πλευρά των Ελλήνων υπήρξαν μόνο 7 νεκροί.
- Ο Καπετάν Θανάσης Φροξυλιάς, γεννήθηκε στον Παλαμά το 1810, όπου και κατοικούσε με την οικογένειά του, έως την ημέρα που έφυγε ακολουθώντας το δρόμο της επανάστασης πολεμώντας τους Τούρκους. Οπλαρχηγός με 300 περίπου ενόπλους συμμετείχε σε πολλές αψιμαχίες και μάχες στη θεσσαλική επανάσταση του 1854 (όπως στις μάχες Αγίας Μονής Τρικάλων, Πεδινού, Πετρίλου, κ.λπ.). Συνέχισε τον αγώνα του και μετά την επίσημη κατάπαυση του πυρός. Έπεσε στη μάχη στα Χάρμαινα (Χάρμα) το 1866.
- Ο Νικόλαος Λεωτσάκος ήταν επιλοχίας του Ελληνικού Στρατού. Με την ανοχή του υπουργού Στρατιωτικών, άνοιξε τις φυλακές Χαλκίδας και στρατολόγησε 250 καταδίκους. Μαζί με ένα τμήμα λιποτακτήσαντος λόχου, μέσω Αταλάντης, εισήλθε στην τουρκοκρατούμενη Θεσσαλία και έθεσε τις δυνάμεις του στις υπηρεσίες του Χαντζηπέτρου.
- Ο Χριστόδουλος Χαντζηπέτρος, ήταν στρατηγός του Ελληνικού Στρατού, από τον οποίο παραιτήθηκε και εθελοντικά ήρθε στην Θεσσαλία με το «Αλκιβιάδειο σώμα» 500 εθελοντών που δημιούργησε στη Λαμία. Μετά τη μάχη στο Λουτρό, ανακηρύχθηκε γενικός αρχηγός της Θεσσαλικής Επανάστασης.
