Λίγα λόγια γιὰ τὴν ἱστορία τοῦ ναοῦ μας
Ὑπὸ αὐτὲς τὶς συνθῆκες ὁ λιθόκτιστος ἐκεῖνος ναὸς λειτούργησε μέχρι τὸ 1961. Στὴν ἀρχὴ τῆς ἀνοίξεως τοῦ ἔτους ἐκείνου τὸ ἐκκλησιαστικὸ συμβούλιο ἀπεφάσισε νὰ τὸν ἀνακαινίσει. Τὴν τοπικὴ Ἐκκλησία ἐποίμαινε τότε ὁ μακαριστὸς μητροπολίτης Κύριλλος Α΄. Πραγματοποιήθηκαν πολλὲς ἐργασίες καὶ δαπανήθηκαν μεγάλα χρηματικὰ ποσά, μὲ τὴν πάροδο τοῦ χρόνου ὅμως διαπιστώθηκε ὅτι τὸ κύριο πρόβλημα ἦταν ἡ στενότης τοῦ χώρου. Οἱ ἐκκλησιαζόμενοι ἡμέρα μὲ τὴν ἡμέρα πληθύνονταν καὶ δὲν χωροῦσαν πλέον μέσα στὴν ἐκκλησία, ἰδιαιτέρως κατὰ τὴν διάρκεια τῶν ἑορτῶν καὶ τῶν ἱ. μνημοσύνων. Ὑπῆρξε μάλιστα ἐποχὴ κατὰ τὴν ὁποίαν σὲ κάθε λειτουργία κάποιος ἢ κάποιοι λιποθυμοῦσαν. Ὁ ναὸς ἦταν χαμηλοτάβανος, μὲ λίγα κυβικὰ ἀέρος, καὶ ὡς ἐκ τούτου ἐπήρχετο πλῆξις. Τέλος, μὲ τὴν προτροπὴ τοῦ μακαριστοῦ ἱερέως Νικολάου Ζάχου, ἐπὶ ἀρχιερατείας κυροῦ Κωνσταντίνου Σακελλαροπούλου, ἐλήφθη ἡ ἀπόφασις ἀνεγέρσεως νέου ἱ. ναοῦ εἰς τὴν θέσιν τοῦ ἤδη ὑπάρχοντος καὶ ἀνετέθη ἡ ἐκπόνησις τοῦ σχεδίου εἰς τὸν ἀρχιτέκτονα κ. Φοῖβον Κυδωνιάτην, Κωνσταντινουπολίτην, κάτοικον Ἀθηνῶν, ὁ ὁποῖος καὶ προσέφερε τὴν ἀρχιτεκτονικὴν μελέτην εἰς μνήμην τῆς μητρός του.
Στὶς 23 Ἀπριλίου τοῦ 1972 οἱ πιστοὶ τῆς πόλεως Καρδίτσης πανηγύρισαν ἐπὶ τῇ μνήμῃ τοῦ πανενδόξου μεγαλομάρτυρος Γεωργίου τοῦ τροπαιοφόρου γιὰ τελευταία φορὰ εἰς τὸν παλαιὸν ἐκεῖνον καὶ νοσταλγικὰς ἕως σήμερον μνήμας φέροντα ἱερὸν ναόν. Μετὰ τὴν πανήγυρη, ἐν ἱερᾷ πομπῇ πραγματοποιήθηκε ἡ μεταφορὰ τῶν ἁγίων εἰκόνων καὶ τῶν ἱερῶν σκευῶν εἰς τὸ οἴκημα τῆς «Χριστιανικῆς Ἀγωγῆς», τὸ ὁποῖον καὶ χρησιμοποιήθηκε μέχρι τὸν Μάϊο τοῦ 1975 πρὸς ἐξυπηρέτηση τῶν λατρευτικῶν καὶ ἄλλων ἀναγκῶν τῆς ἐνορίας. Οἱ ἐργασίες γιὰ τὴν ἀνέγερση τοῦ νέου ναοῦ προχώρησαν μὲ ἀπίστευτα ταχεῖς ρυθμούς, χάρις εἰς τὸν ζῆλον καὶ τὴν εὐλάβεια τῶν μελῶν τῆς ἐρανικῆς ἐπιτροπῆς ἐν πρώτοις, ἀλλὰ καὶ ὅλων τῶν ἐνοριτῶν, καθὼς καὶ τοῦ συνόλου τῶν εὐσεβῶν χριστιανῶν τῆς πόλεως.
Τὸν Μάϊο τοῦ 1976 ὁ τότε μητροπολίτης Κλεόπας θὰ τελέσει τὰ θυρανοίξια τοῦ νεοανεγερθέντος ἱ. ναοῦ καὶ στὶς 26 Ἰουνίου τοῦ ἰδίου ἔτους τὰ ἐγκαίνια.
* * *
Αὐτὴ εἶναι μὲ πολὺ λίγα λόγια ἡ ἱστορία τοῦ ναοῦ μας. Ἐπιφυλασσόμεθα, ὅπως μελλοντικῶς παρουσιάσουμε στοὺς ἀγαπητοὺς ἐπισκέπτες τῆς ἱστοσελίδος μας ἐκτενέστερη ἀναφορά. Εὐλαβῆ πόθο ἐπίσης ἀποτελεῖ ἐν ἡμῖν καὶ ἡ ἔκδοσις βιβλίου μὲ λεπτομερῆ ἱστορικὴ ἀναφορά, βίο τοῦ ἁγίου Γεωργίου, ὑμνογραφικὲς συνθέσεις, καθὼς καὶ τὴν ἀκολουθία τῶν ἐγαινίων. Ἡ ἀκολουθία αὐτή, τὴν ὁποίαν ἔγραψε εἰδικὰ γιὰ τὸν ναό μας ὁ μακαριστὸς π. Γεράσιμος Μικραγιαννανίτης, ὑμνογράφος τῆς τοῦ Χριστοῦ Μεγάλης Ἐκκλησίας, θεωρεῖται ὑποδειγματική,"ψαλλομένη εἰς τὴν κατ' ἔτος ἀνάμνησιν τῶν ἐγκαινίων ἱεροῦ ναοῦ τιμωμένου ἐπ' ὀνόματι τοῦ ἁγ. Γεωργίου"[3].
π.Δ.Θ.
 |
| Φωτογραφία: Δημητρης Κρανιας |
[1] Διασκευασθὲν κατὰ τὴν φράσιν ὑπὸ π. Δημητρίου Ν. Θεοδωροπούλου.
[2] Οἱ ἄνθρωποι ἐκεῖνοι ἐμπνέονταν ἀπὸ τὸ κοινοτικὸ ὀρθόδοξο πνεῦμα, ποὺ θὰ πρέπει νὰ διέπει πάντα τὶς σχέσεις τῶν χριστιανῶν. Ὅταν κάποιος παντρευόταν, ἔσπευδαν ὅλοι οἱ ἄλλοι καὶ τοῦ ἔκτιζαν τὸ σπίτι. Ἐκεῖνος μὲ τὴν σειρά του, ὅταν ἐρχόταν ἡ ὥρα, βοηθοῦσε στὸ κτίσιμο τοῦ σπιτιοῦ κάποιου ἄλλου ἀδελφοῦ κ.ο.κ. Τὸ ἴδιο καὶ μὲ τὰ χωράφια. Τὴν μία ἡμέρα τρυγοῦσαν τὸ χωράφι τοῦ ἑνὸς ὅλοι μαζὶ καὶ τὴν ἄλλη τὸ χωράφι τοῦ ἄλλου. Ἂν ἔτσι κάναμε, ποιὸς θὰ ἦταν ἐνδεὴς στ' ἀλήθεια;
[3] Χρυσοστόμου Ἰ. Παπαδάκη τοῦ Κρητός, Ἁγίου μεγαλομάρτυρος Γεωργίου τοῦ τροπαιοφόρου ὑμνογραφικὰ καὶ ἐγκωμιαστικά, ἔκδ. ἱ. μητροπόλεως Λεμεσοῦ.
Πηγή: Ιερός Ναός Αγίου Γεωργίου Καρδίτσας ♥
