Οι
καταπατητές του δημόσιου πλούτου, του
περιβάλλοντος και της ανθρώπινης
εργασίας βάλθηκαν να μας νουθετήσουν,
και να μας τρομοκρατήσουν. Ο λόγος για
τη Lafarge
και την ΕΛΛΑΚΤΩΡ, δυο από τους
επιχειρηματικούς κολοσσούς που είναι
υπεύθυνοι για τα κορυφαία εγκλήματα
που τελούνται ή θα τελεστούν το επόμενο
διάστημα στην περιοχή της Θεσσαλίας.
Την καύση σκουπιδιών και την εγκατάσταση
ανεμογεννητριών. Με τον αέρα του νέου
αναπτυξιακού νόμου της κυβέρνησης της
ΝΔ, που στο βωμό της «ανάπτυξης» άρει
κάθε χωροταξικό, περιβαλλοντικό ή
κοινωνικό περιορισμό για τους επίδοξους
«επενδυτές», αλλά και με εκείνον που
τους δίνουν οι χειρισμοί συγκάλυψης
των τοπικών παραγόντων (περιφερειάρχης,
δήμαρχοι κτλ), οι εν λόγω όμιλοι με
ανακοινώσεις που εξέδωσαν τις προηγούμενες
μέρες (21/09 Lafarge,
23/09 ΕΛΛΑΚΤΩΡ) επιχειρούν να ποινικοποιήσουν
τις κοινωνικές αντιδράσεις και να
δημιουργήσουν κλίμα τρόπου σε ολόκληρες
κοινωνίες που αμφισβητούν τους σχεδιασμούς
τους.
Οι
δύο ανακοινώσεις μοιάζουν διαβολικά
σε δύο σημεία. Το ένα είναι πως προσπαθούν
να κατηγοριοποιήσουν τις κοινωνικές
αντιδράσεις σε νόμιμες και παράνομες,
σε λογικές και ατομικές. Γράφει πχ η
ΕΛΛΑΚΤΩΡ: «Πέρα,
όμως, από την οποιαδήποτε έκφραση νόμιμης
αντίδρασης, η οποία είναι απολύτως
αποδεκτή, εκείνο που μας προκαλεί έντονο
σκεπτικισμό, με σημάδια ανησυχίας, είναι
ενέργειες μη σύννομες που προκαλούνται
ως απόρροια είτε δηλώσεων με παραπλανητικό
ή εμπρηστικό χαρακτήρα, είτε συντονισμένες
δράσεις που παρεκκλίνουν της νομιμότητας.»
για
να συνεχίσει με τη σειρά της η Lafarge:
«Τα
τελευταία δυο χρόνια στην περιοχή του
Βόλου, η ΑΓΕΤ ΗΡΑΚΛΗΣ υφίσταται τη
στοχευμένη, συστηματική και υστερόβουλη
προσπάθεια σπίλωσης της φήμης της από
συγκεκριμένα άτομα. Τα άτομα αυτά
παραπλανούν την κοινή γνώμη, διαδίδοντας
ανυπόστατους ισχυρισμούς...».
Είναι
αλήθεια άβολο για τους εν λόγω
επιχειρηματικούς ομίλους να ομολογήσουν
πως οι σχεδιασμοί τους βρίσκουν απέναντί
τους μαζικές κοινωνικές αντιδράσεις
όπως αυτές εκφράστηκαν στα μεγάλα
συλλαλητήρια του Βόλου ή στις μάχες έξω
από το δημαρχείο της Καρδίτσας το
καλοκαίρι. Για αυτό αναζητούν ενόχους
για να τους καθίσουν στο σκαμνί της
φιλικής προς τα συμφέροντά τους
δικαιοσύνης, με τη φιλοδοξία να
τρομοκρατήσουν και να καταστείλουν τις
κοινωνικές αντιδράσεις. Για τον
καπιταλισμό εξάλλου δεν υπάρχει η έννοια
του κοινωνικά δίκαιου. Ότι μπορεί να
νομοθετηθεί και να εκδικαστεί είναι
νόμιμο ακόμα και αν αυτό προκαλεί τον
οικονομικό, περιβαλλοντικό και φυσικό
θάνατο.
Οι
δύο ανακοινώσεις έρχονται να προστεθούν
σε μία περίοδο που η αστική τάξη και το
πολιτικό της προσωπικό στην περιοχή
μας, κάνει μια απεγνωσμένη και συντονισμένη
προσπάθεια είτε να κατευθύνει τις
κοινωνικές αντιστάσεις σε ακίνδυνα
θεσμικά μονοπάτια που τελικά θα
νομιμοποιούν τους επιχειρηματικούς
σχεδιασμούς, είτε να τις ποινικοποιήσει.
Αυτό το στόχο εξυπηρετούν οι δηλώσεις
της προέδρου του Συνδέσμου Βιομηχανιών
Θεσσαλίας Ε. Κολιοπούλου οτι: «Είμαι
άρρωστος επειδή δίπλα μου είναι το
εργοστάσιο. Αυτό είναι λογικό άλμα. Δεν
έχω δει σύνδεση νοσηρότητας – επιχειρήσεων
παρά μόνο ιδεοληπτικά και ιδεολογικά»,
όλη
η κουβέντα για την εγκατάσταση μετρητών
για την αέρια ρύπανση στην περιοχή του
Βόλου, αλλά και η προσπάθεια επιλεκτικής
ανάγνωσής και χρήσης δηλώσεων και
στοιχείων επιστημόνων από τον ίδιο τον
Περιφερειάρχη («Η
κ. Σαμαρά είπε ότι οι οσμές δεν είναι
επικίνδυνες για την υγεία αλλά δημιουργούν
πρόβλημα στην ποιότητα ζωής των ανθρώπων»
Αγοραστός
06/09/2019)
Το
δεύτερο σημείο που ταυτίζονται οι
ανακοινώσεις της Lafarge
και της ΕΛΛΑΚΤΩΡ είναι η προσπάθειά
τους να αναδείξουν τον «κοινωνικό» τους
ρόλο. Η ΕΛΛΑΚΤΩΡ λέει: «στο
πλαίσιο της Εταιρικής Κοινωνικής
Ευθύνης, οι εταιρίες μας έχουν αποφασίσει
την υλοποίηση έργων στις περιοχές των
ανωτέρω Δήμων. Συγκεκριμένα, προς τον
Δήμο Καρδίτσας έχουμε δεσμευτεί για
την υλοποίηση έργων, ύψους 400.000€ και
ήδη έχουν καταβληθεί 80.000€ για μελέτες
(του Δήμου).»,
ενώ η Lafarge
μας μιλάει για τα 108 χρόνια προσφοράς
στην περιοχή! Πέρα από τη φαιδρότητα
πολλών από τα αναγραφόμενα τους (η
Lagarge
εισήλθε στη διοίκηση της ΑΓΕΤ το 2000 και
μόλις το 2016 πήρε το σύνολο των μετοχών
του εργοστασίου...), οι δυο όμιλοι μιλάνε
για διαδικασίες κοινωνικής εξαγοράς.
Δηλαδή «καθρεφτάκια για ιθαγενείς».
Δηλαδή διεκδικούν την ασύδοτη εκμετάλλευση
του περιβάλλοντος, την απόδοση δικαιώματος
ζωής και θανάτου πάνω σε χιλιάδες
ανθρώπους με ανταλλάγματα όμως «εταιρικής
κοινωνικής ευθύνης»...
Οι
δυο ανακοινώσεις δείχνουν ξεκάθαρα πως
ο πόλεμος της κοινωνικής πλειοψηφίας
με τα επιχειρηματικά μεγαθήρια
κλιμακώνεται. Οι κοινωνικοί αγώνες
έχουν αρχίσει να δημιουργούν ένα
ασφυκτικό κλοιό στα μεγάλα επιχειρηματικά
συμφέροντα, εξαναγκάζοντας τα να μιλήσουν
δημόσια και όχι στο συνηθισμένο περιβάλλον
των κλειστών αιθουσών, προσπαθώντας
είτε να νουθετήσουν, είτε να απειλήσουν.
Από αυτή την άποψη γίνεται εμφανές πως
οι μαζικοί μαχητικοί ανατρεπτικοί
αγώνες αποτελούν το αγκάθι στη συνέχεια
των σχεδιασμών τους και ως τέτοιοι
πρέπει να συνεχιστούν και να κλιμακωθούν.
Ταυτόχρονα
όμως η κατάφωρη παρέμβαση της Lafarge
και της ΕΛΛΑΚΤΩΡ, με απειλές στα κοινωνικά
δρώντα υποκείμενα του τόπου μας και ο
χαρακτήρας των ανακοινώσεων τους που
μοιάζει σαν να μιλούν σε υπηκόους τους,
οφείλει να καταδικαστεί παραδειγματικά,
καταρχάς απ’ όλους τους φορείς του
λαϊκού κινήματος, άλλα και από τα τοπικά
θεσμικά όργανα. Σε διαφορετική περίπτωση
οι εν λόγω απειλές θα είναι σαν να έχουν
την πολιτική κάλυψη των τοπικών παραγόντων
και να έγιναν σε συνεργασία με αυτούς.
Δεν είναι εξάλλου τυχαίο πως η ανακοίνωση
της ΕΛΛΑΚΤΩΡ συνοδεύτηκε από μια
γιγαντιαία επιχείρηση της αστυνομίας
στον ορεινό όγκο των Αγράφων προς
υπεράσπιση των συμφέροντα της εταιρίας,
ενώ εκείνη της Lagarge
ακολούθησε του χτυπήματος αγωνιστή
ενάντια στην καύση σκουπιδιών από
έμμισθο τραμπούκο της εργοδοσίας.
Σε
κάθε περίπτωση θα υπερασπιστούμε το
δικαίωμα του λαού να μπορεί να επιβάλει
τη θέλησή του για τη ζωή του και τον τόπο
του, αλλά και κάθε αγωνιστή που θα
στοχοποιήσουν οι επίσημες κατασταλτικές
δυνάμεις του κράτους ή οι ανεπίσημες
των πρόθυμων της εργοδοσίας.
Αριστερή
Παρέμβαση στη Θεσσαλία – Ανταρσία για
την Αν
