Του Πέτρου Παπασταθόπουλου
Η Εκκλησία του Αγίου Γεωργίου είναι κτισμένη στους πρόποδες του λόφου "Τουρμπέ" και είναι ορατή σχεδόν από ολόκληρο το χωριό.
Εκείνα που τραβούν την προσοχή του εκκλησιαζόμενου και του επισκέπτη, είναι το πανύψηλο κυπαρίσσι και το εντυπωσιακό καμπαναριό.Πάνω στο καμπαναριό υπάρχει και το ρολόι,το οποίο κάθε μισή ώρα μας θυμίζει πως ο χρόνος τρέχει και δε γυρίζει πίσω.
Επίσης,εκείνο που χαρακτηρίζει τον Ναό του Αγίου Γεωργίου, είναι το τοξωτό στέγαστρο,στον αύλειο χώρο της εκκλησίας, που αποτελείται από πέντε τοξωτά τμήματα.
Για να πάρει τη σημερινή αρχιτεκτονική του μορφή,ο ναός πέρασε από πολλά κατασκευαστικά στάδια.Ο ναός αρχικά είχε κατασκευαστεί πριν από το 1898.Όμως, το 1897 κατά τη διάρκεια του Ελληνοτουρκικού πολέμου (γνωστός ως Ατυχής Πόλεμος), στο ύψωμα του Αγίου Γεωργίου έγινε μάχη ανάμεσα στους Έλληνες και στους Τούρκους.
Οι μάχες αυτές δόθηκαν από τον ελληνικό στρατό,ο οποίος οπισθοχωρώντας οχυρώθηκε στην αμυντική γραμμή του Δομοκού η οποία έφτανε μέχρι την Αχλαδιά.Στη μάχη του Δομοκού, όπως έμεινε στην ιστορία, που έγινε στις 5 Μαΐου οι Έλληνες νικήθηκαν και αναγκάστηκαν να συνθηκολογήσουν με ταπεινωτικούς όρους για την Ελλάδα.
Σ' αυτή τη μάχη, λοιπόν, κάηκε ο ναός του Αγίου Γεωργίου από τους Τούρκους.Έναν χρόνο αργότερα,το 1898,ο τσιφλικάς Δ.Μαλλιόπουλος ξαναέκτισε την εκκλησία.
Η αρχική μορφή του ναού, ήταν διαφορετική από τη σημερινή.Στα τελευταία χρόνια προστέθηκε το σημερινό καμπαναριό και το τοξωτό στέγαστρο,ενώ στη θέση του παλιού καμπαναριού,κατασκευάστηκε ένα εξαγωνικό κιόσκι.
Παλιότερα υπήρχαν σκαλοπάτια που οδηγούσαν στη είσοδο του ναού.Όμως,για λόγους επικινδυνότητας και για λόγους στήριξης του όλου οικοδομήματος,κατασκευάστηκε καινούριο τοιχείο αντιστήριξης.Δίπλα στον ναό υπήρχε το πρώτο δημ.σχολείο,πριν χτιστεί το σημερινό και ακριβώς πάνω απ' τον ναό,στα πεύκα, ήταν το αρχικό νεκροταφείο,το οποίο μεταφέρθηκε πιο πάνω αργότερα.Ο Ναός του Αγίου Γεωργίου, είναι ένας τόπος βαθιά ριζωμένος στην ψυχή μας!
