Ενδεχομένως άλλως έχειν…
Ή θα βρέξει, ή θα χιονίσει,
ή καλόν καιρό θα κάνει.
(παροιμία)
Γράφει ο Γιάννης Φρύδας
ΣΤΟ ΚΑΦΕΝΕΙΟ ΤΟΥ ΓΙΑΝΝΗ 68
Μπορεί να είναι και αλλιώς…
Αφού συμφωνήσαμε (αν συμφωνήσαμε) στο προηγούμενο Καφενείο ότι «άλλα τα λεγόμενα κι άλλα τα βλεπόμενα» κι επειδή ακόμη και «τα φαινόμενα απατούν», είναι χρήσιμο να θυμόμαστε, όταν είμαστε στα σταυροδρόμια της αμφιβολίας ή στον φαρδύ δρόμο της βεβαιότητάς μας, τον σημερινό τίτλο που χρησιμοποιούσαν στα επιχειρήματά τους οι ρήτορες στην αρχαία εκκλησία του δήμου και οι καφετζήδες στα αρχαία καφενεία τους…
Σήμερα, βέβαια, τόσον οι ρήτορες όσον και οι καφετζήδες, αντικαταστήσαμε την αμφιβολία με την απόλυτη σιγουριά σε ό,τι λέμε και για ό,τι κάνουμε. Παραβλέπουμε έτσι, ότι η αμφισβήτηση είναι η αρχική αιτία και κινητήρια δύναμη της προόδου. Αυτό δεν σημαίνει σε καμιά περίπτωση ότι δεν υπάρχουν και πράγματα σταθερά στη ζωή μας, στη γνώση μας, στην εμπειρία μας, στην πίστη μας… Δεν χρειάζεται να ξαναανακαλύπτουμε τα ανακαλυφθέντα ή αποκαλυφθέντα…
Επομένως και ό,τι διαβάζετε στο Καφενείο «ενδέχεται και άλλως έχειν»… Εκτός του Αριστοτέλη (που δεν ήταν καφετζής) σας το λέει κι ο καφετζής…
Τελευταία ευκαιρία… ΒΑΡ και στην ψηφοφορία!…
Η τεχνολογία μπήκε στο ποδόσφαιρο… Οι αγώνες γίνονται πλέον με ΒΑΡ, για να βλέπει ο διαιτητής ποιος ΒΑΡάει τον άλλο, αν ΒΑΡάει η μπάλα στο χέρι να σφυρίξει πέναλτι κι αν είναι οφσάιντ αυτός που ΒΑΡάει τη μπάλα και μπαίνει γκολ, ώστε να μην έχει αντίρρηση στις αποφάσεις του ο κάθε ΒΑΡεμένος που παρακολουθεί τον αγώνα. Έτσι σταματήσαμε να βρίζουμε τον διαιτητή και η αμφιβολία μας πέρασε στο ΒΑΡ και στον ρόλο που ΒΑΡάνε όσοι χειρίζονται το ΒΑΡ. Ζήτω η ΒΑΡ-ΒΑΡότητα!
Είναι καιρός να μπει το ΒΑΡ και στην ψηφοφορία. Δεν ξαναψηφίζω, αν δεν μπει ΒΑΡ σε κάθε παραβάν εκλογικού τμήματος. Να μπαίνει ο ψηφοφόρος μέσα κι όταν το ΒΑΡ θα βλέπει ότι ψηφίζει χαζομάρες να του ΒΑΡάει έναν κατακέφαλο. Είναι προτιμότερο να φάει ένα φούσκο προληπτικά παρά να ΒΑΡάει το κεφάλι του στον τοίχο μια τετραετία. Αν επιμένει στην επιλογή του να τον πετάει έξω ή να του ρίχνει ένα φάσκελο, διότι υπάρχουν και κάποιοι ψηφοφόροι που εμπίπτουν στην ειδική περίπτωση του φασκελοκουκούλωστα…
Βουρ! για το ΒΑΡ, αλλά τι θα κάνουμε μετά χωρίς ΒΑΡ-ΒΑΡους; Θα ΒΑΡεθούμε…
Μια άλλη πρόταση είναι να ψηφίζουμε και να καταψηφίζουμε. Το ίδιο κάνουμε και τώρα, αλλά θα μπορούσαμε να του δώσουμε ένα διαφορετικό περιεχόμενο. Να ψηφίζουμε, ας πούμε, το κόμμα που θέλουμε και σε μια άλλη κάλπη τον πολιτικό που δεν θέλουμε. Να έχουμε, δηλαδή, τη δυνατότητα ψήφου και εξοστρακισμού ενός πολιτικού, τον οποίο θα επιλέγουμε ανεξαρτήτως κόμματος. Οι δέκα πρώτοι να αποβάλλονται από την πολιτική σκηνή για δέκα χρόνια (και λίγα είπα, κάντε το και ισόβια, αλλά μην μας κατηγορήσουν ότι φαλκιδεύουμε τα πολιτικά δικαιώματα κι άιντε μετά να ψάχνεις να βρεις τι σημαίνει το φαλκίδιον και το φαλκιδεύονται!...)
Θα πεις κι εμείς πάλι κανέναν δίκαιο Αριστείδη θα εξοστρακίζαμε, επειδή αν θέλαμε να καθαρίζουμε τον πολιτικό μας χώρο μπορούσαμε και δια της ψήφου. Θα ψηφίζαμε καθαρούς ανθρώπους. Όμως, οι καθαροί άνθρωποι δεν καθαρίζουν τα δικά μας ακάθαρτα κι αναγκαζόμαστε (για ίδιον όφελος) να ψηφίζουμε τα… ακαθάρματα, π’ λεν κι στου χουριό μ’. Καθαρές κουβέντες!...
Το Καφενείο κάνει μια σχετική δημοσκόπηση. Αφού γράψετε στο σκούρο ορθογώνιο τον πολιτικό που θέλετε να εξοστρακίσετε πηγαίνετε μετά εδώ στο πιο σκούρο Ά δ ω ν ι ς , αφαιρέστε το φόντο ή αλλάξτε το χρώμα των
γραμμάτων που κρύβονται, για να δείτε για ποιον είναι πολύ σκούρα τα πράγματα.
Ίσως, τότε συνετιστούν… Οι πολιτικοί έχουν, πρωτίστως, χρέος να παράγουν και να δίνουν πολιτική παιδεία στον λαό. Όταν αλληλοαποκαλούνται μεταξύ τους, ψεύτες, κλέφτες, πολιτικοί απατεώνες, ποίον παράδειγμα δίδουν, λέγω… (και ματαλέγω), εις τους δυστυχείς πολίτας, εις τα περήφανα νιάτα και εις τα τιμημένα γηρατειά; Λησμονούν, μάλλον, οι δόλιοι (δό-λιοι ή δό-λι-οι επιλέξτε όποιον συλλαβισμό θέλετε κατά την ανάγνωση!) το: «Είπε ο γάϊδαρος τον πετεινό κεφάλα»…
Ίσως, τότε επικρατήσει ο πολιτικός πολιτισμός, ώστε να απευθύνονται στον πολιτικό τους αντίπαλο με ευγενικό τρόπο και να λένε: κύριε ψεύτη, κύριε κλέφτη και κύριε πολιτικέ απατεώνα…
Καλά ξεμπερδέματα!
Συμπολίτες μου!
Μετά την αιτωλικήν και αχαϊκήν συμπολιτείαν είμεθα πλέον εις την κυριάκειον συμπολιτείαν. Τόσες φορές που με αποκάλεσε φέτος συμπολίτη ο Κυριάκος ξέχασα και πώς με λένε, αλλά δεν πειράζει. Λιώνεις απ’ την ύψιστη τιμή!… Μαρκελεσιώτες και Αθηναίοι γίναμε συμπολίτες…
Παλιά μετράγαμε πόσα χιόνια μάς έριξε ο χειμώνας, τώρα μετράμε πόσα διαγγέλματα θα μας ρίξει ο Μητσοτάκης και πόσες φορές θα ρίξει την προσφώνηση
«συμπολίτες μου!»
Κυριάκο, στην Ελλάδα είσαι πρωθυπουργός και αυτή είναι η χώρα των Ελλήνων.
Απαιτώ, επομένως, απ’ τον πρωθυπουργό της χώρας μου να προσφωνούμαι Έλληνας.
Πώς έγινε κι απ’ το ελληνικέ λαέ περάσαμε στο Ελληνίδες – Έλληνες και τώρα καταλήξαμε στους συμπολίτες; Έχεις καμιά σοβαρή εξήγηση;
Θα πεις, μπορεί τη συγκεκριμένη στιγμή να υπάρχουν εδώ και άνθρωποι που δεν είναι Έλληνες. Ε, δεν θα προσφωνούμε και τον καθένα με τη χώρα προέλευσής του. Όταν είναι στην Ελλάδα τελούν υπό τους νόμους της και τυγχάνουν της προστασίας της, άρα συμπεριλαμβάνονται και σε μια ανακοίνωση προς τον λαό της. Όποιος θίγεται καλά είναι να φεύγει και να πηγαίνει σε μια χώρα, όπου δεν θίγεται…
Κατάλαβες συμπολίτη μου;…
Λίμνες, θάλασσες και πελάγη
Άμα βγάλεις, Μητσοτάκη, όλη την τετραετία,
βλέπω λίμνη να την κάνεις πάλι και τη Θεσσαλία…
Συριζαίοι, μη γιλάτι κι τα θ’κά σας αστουχάτι!
Θάλασσα παντού κι ουλούθι κι ισείς τα έκανάτι…
Επειδή λίμνη θα γίνει η πεδινή Θεσσαλία, έγινε χρήση της καμπίσιας ντοπιολαλιάς. Η ορεινή Θεσσαλία θα καταστραφεί με άλλους τρόπους. Είμαστε σε καλό δρόμο!…
Η Ελλάς, επίσης, εκτός των λιμνών, έχει και πέντε πελάγη: το Κρητικόν, το Μυρτώον, το Αιγαίον, το Ιόνιον και το… Μνημόνιον. Πελαγώσαμεεεεε!... Ας δίνουμε και καμιά γεωγραφική πληροφορία!...
Χαρδαλιάδα (απ’ το έπος του Γκιλγκαμές στο έπος του ες εμ ες…)
Πέφτει για ύπνο ο Χαρδαλιάς και βλέπει στ’ όνειρό του,
μέτρα που θ’ ανακοινωθούν στον άτυχο λαό του…
κι απ’ όλα αυτά που σκέφτεται, πολύ είν’ ένα πρόστυχον
άνθρωποι να ρημάζονται κι αυτός να ρίχνει πρόστιμον…
Όλες οι τελετές γίνονται με εννιά άτομα. Ας πούμε στον γάμο: γαμπρός με τους γονείς του κι έναν αδερφό άτομα τέσσερα κι άλλα τέσσερα από την πλευρά της νύφης οχτώ, ο κουμπάρος εννιά, δέκα με τον παπά. Δεν γίνεται, κάποιος πρέπει να φύγει. Θα ρίχνουν κλήρο ο γαμπρός, η νύφη κι ο παπάς και σε όποιον πέσει φεύγει.
Εννιά επιτρέπεται και στις κηδείες. Δεν ξέρουμε αν μετράει κι ο πεθαμένος. Παπάς, ψάλτης και τέσσερα κοράκια έξι, επομένως τρεις οργανικές θέσεις απομένουν για συγγενείς. Απαγορεύεται κι ο τελευταίος ασπασμός!... Μην κολλήσει ο πεθαμένος κορονοϊό και πάει στον παράδεισο και τον κάνει κόλαση απ’ την πανδημία.
«Μάνα με τους εννιά σου γιους και με τη μια σου κόρη…»
Μήπως είχαν και τότε καμιά πανδημία και την πάντρεψαν άρον άρον την Αρετή στα ξένα, για να γλιτώσουν από τον Χαρδαλιά; Κάνω μια υπόθεση και την θέτω στην κρίση και την έρευνα των φιλολόγων. Τι ήταν εκείνο το θανατικό που έπεσε και περιγράφεται στο τραγούδι «Του νεκρού αδελφού»;
«Εννιά χιλιάδες πρόβατα κι εννιά χιλιάδες γίδια,
εννιά αδέρφια τα φύλαγαν τα δεκαοχτώ κοπάδια…» (δημοτικό τραγούδι)
Αν τα ’πιανι ου Χαρδαλιάς, δεν τ’ς έφταναν ούλα τα γιδουπρόβατα, να πληρώσουν τα προυστίματα…
σ.σ. (συνομωσίας συνέχεια)
Η διατύπωση διαφορετικής άποψης στην εποχή της μονοκαλλιέργειας της σκέψης που ολοένα και περισσότερο επιβάλλεται, θεωρείται πλέον συνομωσιολογία ή συνομωσία. Τελευταία γίνεται αιτία εισαγγελικής διερεύνησης, μήπως τελούνται τα αδικήματα διασποράς ψευδών ειδήσεων και διέγερσης σε ανυπακοή. Έρευνα για έναν ιερέα στη Θεσσαλονίκη, ο οποίος δεν τα είπε όπως έπρεπε να τα πει, έρευνα για έναν τραγουδιστή που δεν τα τραγούδησε καλά, έρευνα αν ερευνούν καλά οι ερευνητές, έρευνα για τα αποτελέσματα των ερευνών και «πίστευε και μη ερεύνα!».
Θυμάται κανένας κάποιον εισαγγελέα, ο οποίος να διέταξε έρευνα όταν κόμματα και πολιτικοί καλούσαν σε ανυπακοή, όταν υποκινούσαν ή συμμετείχαν σε καταλήψεις, όταν κανοναρχούσαν ακόμα και βουλευτές το αποκρουστικό σύνθημα να καεί η Βουλή; Τώρα τους περόνιασε η ανυπακοή; Ουαί υμίν, υποκριταί!
Ξάφνου εσείσθηκ’ η αυλαία, φέραν τον εισαγγελέα,
τον τραγουδιστή να πιάσει, τον απείθαρχο ιερέα…
(γεια σου Μπάμπη Τσέρτο και λοιποί οπισθοδρομικοί!…)
Όσο για το ποιος διασπείρει ψευδείς ειδήσεις, μάλλον εκείνος που έχει τους τρόπους και τα μέσα να τις διασπείρει… Διαφωνείτε;…
Για να έχετε το κεφάλι σας ήσυχο, συνιστώ να εφαρμόζετε τη δημιουργική σιωπή!... σσσσς!
Ανησυχίες…
Τι είναι αυτή η Πρωτοβουλία Αργιθεατών;
Μην είναι καινούργια δημοτική παράταξη;
Μην έχουν σκοπό να μας πάρουν την εκπροσώπηση και τι θα γίνουμε εμείς;
Μην είναι για τ’ άσπαρτα ψηλά βουνά, που θέλουν να τα σπείρουν ανεμογεννήτριες;
Μην είναι ο Κώστας, μην είναι ο Γιώργος, Λιούλιε καημένε… (γεια σου, Πανούτσο!)
Ποιοι είναι αυτοί που κρύβονται πίσω;
Επιτέλους, ήρθε και η σοβαρή ερώτηση. Το πρόβλημα είναι ποιοι κρύβονται και όχι τι λένε… Ποιος κάθεται ν’ ακούσει τι λένε; Τώρα, ποιοι κρύβονται πίσω και μπροστά, σύντομα θα ξεκαθαρίσει… Χρειάζεται ιδιαίτερη προσοχή… Αυτές οι εωσφορικές επενδύσεις (με συγχωρείτε, αειφορικές ήθελα να πω…) έχουν μια αντίφαση. Αντί να επενδύουν, ξεγυμνώνουν και θα ξεγυμνώσουν πολλούς τόπους και… ανθρώπους.
«Φοβού τους Δαναούς και δώρα φέροντας!»
Μάταια φώναζε έτσι στους Τρώες ο Λαοκόων, να μην εμπιστεύονται τα δώρα των Αχαιών και να μην βάλουν στην πόλη τους τον Δούρειο Ίππο. Εκείνοι πίστεψαν πως ο κίνδυνος πέρασε κι αρχίζει η ανάπτυξη. Αντί να τσούξουν φωτιά στον Δούρειο κι όταν γίνει καρνήθρα να ψήσουν μπριζόλες, παϊδάκια και λουκάνικα να γιορτάσουν το γεγονός, τον κουβάλησαν στην κεντρική πλατεία της Τροίας και το ’ριξαν στην οινοποσία. Ούτε που τους πήγε στο νου, μην είναι κρυμμένοι στην κοιλιά του αλόγου τίποτε λαθρομετανάστες. Για να λέμε και του στραβού το δίκιο, τους παραπλάνησε κι ο κατάσκοπος Σίνων (είπα κι εγώ, πώς γίνεται να πέσει κάστρο χωρίς κατασκοπία, χωρίς προδοσία ή από κάποιο τέχνασμα που έπεσαν κι όλα τα κάστρα της Ωριάς), μπλέχτηκαν και κάνα δυο θεοί στην ιστορία κι έγινε η Τροία στάχτη…
Έτσι έγιναν τότε, αλλά μην νομίζετε ότι δεν γίνονται και σήμερα. Οι «Δαναοί» είναι παντού γύρω μας και πάντα έχουν στόχο να κατακτούν αυτό που επιθυμούν. Τα δώρα που προσφέρουν μπορεί να κρύβουν κινδύνους. Η επιφυλακτικότητα απέναντί τους είναι σύνεση κι η άρνηση σοφία… Προσοχή στους Δούρειους Ίππους και στα δούρεια γαϊδούρια!...
Φοβού, τους Δαναούς με τα δανεικά τους, τους Δωριείς με τα δώρα τους, τους Αιολείς με τα αιολικά τους!... (αμάν! αμάν! πώς βγήκε αυτό, ορέ παιδιά;) Το νου σας στα αντισταθμιστικά! Από τα αντισταθμιστικά την πάτησε κι η Τροία…
Μήπως ξέρει κανένας τι έλεγε ο Λαοκόων και για τα δούρεια αιολικά;
Μούσα, μούσι και μουσίτσες…
Η λαϊκή μούσα και τα πουλάκια ξέρουν ότι είναι μούσι τα αντισταθμιστικά, αλλά υπάρχουν και κάτι μουσίτσες που ξέρουν και κάνουν ότι δεν ξέρουν, επειδή ξέρουν να σταθμίζουν άλλα αντισταθμιστικά.
Τρία πουλάκια κάθονταν απάνω στην Καράβα.
Το ’να κοιτάει το Ασημί, τ’ άλλο το Χοντροσπάνι,
το τρίτο το μικρότερο μοιρολογάει και λέει:
─ Τι είναι αυτός ο κουρνιαχτός που φαίνεται εκεί πέρα,
εκεί που το λένε Τύμπανο, Αφεντικό κι Αέρα;
─ Πουλί μου ήρθε στ’ Άγραφα αυτή η κακή χολέρα…
και στα βουνά της λευτεριάς αρχίζει η μαύρη μέρα.
Γι’ αυτό υπογράφουμε…
Βάζουμε την υπογραφή μας και υπογράφουμε ότι δεν διαγράφουμε τον τόπο μας, ότι δεν θέλουμε την καταστροφή των βουνών μας. Αλλιώς:
Αποχαιρέτα την την Αργιθέα όπως τη γνώρισες!
Αποχαιρέτα την την Αργιθέα όπως την θέλεις!
Αποχαιρέτα την την Αργιθέα σου που χάνεις!...
Ο καθένας ας τοποθετήσει τον εαυτό του με τη θέση που θα επιλέξει στην ιστορία της Αργιθέας και η οποία θα καταγραφεί. Το μέλλον θα φανερώσει ποιος επέλεξε τη
σωστή θέση. Αυταπάτες δεν θα γίνονται τότε αποδεκτές.
Αυτά τα βουνά δεν ανήκουν σε κανέναν και κανείς δεν μπορεί να τα παραχωρεί.
Η κλιματική αλλαγή δεν αντιστρέφεται με της φύσης την εγκληματική καταστροφή.
Κατηγορίες και υποκατηγορίες
Επειδή στο Καφενείο μου μπαίνουν πολλοί πελάτες, είδαν πολλά τα μάτια μου και άκουσαν πολλά τ’ αυτιά μου. Η εμπειρία μου (σαράντα χρόνια καφετζής!...) με βοηθάει να διακρίνω και στην υπόθεση των ανεμογεννητριών τέσσερις κατηγορίες ανθρώπων με πολλές υποκατηγορίες σε κάθε μία απ’ αυτές. Είναι:
Οι αντίθετοι, οι οποίοι εναντιώνονται στην εγκατάστασή τους.
Οι υποστηρικτές, οι οποίοι συμφωνούν με την εγκατάστασή τους.
Οι αδιάφοροι, οι οποίοι δεν ενδιαφέρονται για ό,τι και να γίνει.
Οι τακτικιστές, οι οποίοι περιμένουν να δουν τι θα γίνει, για να πάρουν θέση εκ του ασφαλούς. Παρακολουθούν από μακριά, διατηρώντας επιμελώς ουδετερότητα, σφυρίζουν αδιάφορα, αποφεύγουν τις… κακοτοπιές και έχουν πρόχειρο ένα στοιχείο (μια προφορική δήλωση που έκαναν κάπου, επειδή τις αποφεύγουν τις γραπτές, μια φωτογραφία ή κάτι άλλο), το οποίο θα εμφανίσουν την κατάλληλη στιγμή.
Οι τελευταίοι είναι οι χειρότεροι και παρότι τους αφιέρωσα πέντε σειρές για να τους περιγράψω, δεν θα τους αφιέρωνα καρέκλα (μεταξύ μας, ούτε θέση ορθίου), για να καθίσουν στο Καφενείο μου. Τους αφιερώνω, όμως, δυο παροιμίες (να έχουν να διαβάζουν…):
Όταν φεύγει ο εχθρός, όλοι γίνονται γενναίοι.
Αφού απόκλαψαν όλοι, δάκρυσε κι η χήρα…
Με την ευκαιρία που το ρίξαμε στις παροιμίες, είναι καιρός να ξεκαθαρίσουμε και κάτι άλλο. Όταν λέμε παράδοση του τόπου μας, εννοούμε το σύνολο του λαϊκού μας πολιτισμού (πνευματικού, υλικού και άυλου) ή την εκποίηση και παράδοση του τόπου μας σε παντοειδή συμφέροντα που τον περικυκλώνουν; Τι θα παραδώσουμε;
Δίκτυα…
«Τράβα το δίχτυ σου ψαρά κι αγάλια να μη σπάσει!
Θαρρώ πως τούτη τη φορά, αγγούρια έχεις πιάσει…»
(Στίχοι από παλιό ποιηματάκι που αλιεύτηκαν με το δίχτυ του καφετζή και αλλοιώθηκαν με αγγούρια… Ίσως και των αγγουριών ανήκει μια θέση σε ποίημα…)
Γέμισε ο τόπος δίκτυα!... Περισσότερο κινδυνεύεις στη στεριά από τα δίκτυα παρά στη θάλασσα από τα δίχτυα (είσαι δεν είσαι ψάρι…).
Δεν αναφέρομαι στα διάφορα δίκτυα ανθρώπων με προσδιορισμένους κοινούς στόχους ούτε στο δίκτυο του Μήτσιου (που μάλλον ριχτάρι είναι…).
Ομιλώ για τα δίκτυα δήμων, περιφερειών και πόλεων. Πολύ της μόδας έγιναν. Δεν λέω, προβλέπονται και από το πρόγραμμα «Καλλικράτης», αλλά αυτοί δεν κρατιούνται!... Και αράχνες να ήταν δεν θα έφκιαναν τόσα!... Έτσι ακούς:
Δίκτυο Πίνδος, Δίκτυο πόλεων με λίμνες, Δίκτυο πόλεων με ποτάμια (μας πήρε το ποτάμι, μας πήρε ο ποταμός…), Δίκτυο δήμων με ρέματα (άλλο το δίκτυο δήμων με μπαζωμένα ρέματα), Δίκτυο χωριών με τσαπουρνιές, Δίκτυου δήμων π’ κυλιόντι στούρνις, Δίκτυου δήμων μι βρύσις δίχου νιρό, Δίκτυο δήμων με δημότες, Δίκτυο πόλεων επιπόλαιων, Δίκτυο δικτυωμένων δημάρχων, Δίκτυο αντιδημάρχων που πριονίζουν τις καρέκλες των δημάρχων… Φκιάστι μαναχοί σας όσα δίκτυα θέλιτι, ιγώ απόστασα!…
Δεν είναι κακό να υπάρχουν τα δίκτυα. Όταν υπάρχουν κοινά χαρακτηριστικά στους δήμους, είναι χρήσιμο να αναζητούνται και κοινές δράσεις, να συντονίζονται ενέργειες, να επιχειρούνται λύσεις προβλημάτων. Δυστυχώς, ως τώρα και χωρίς να αμφισβητούνται οι προσπάθειες αρκετών αιρετών, δεν απέδωσαν σοβαρά αποτελέσματα. Η κυρίαρχη άποψη είναι ότι αυτά τα δίκτυα μόνο την δικτύωση και τις φιλοδοξίες ορισμένων υπηρετούν… και σταματώ εδώ, χωρίς να αναφέρω και άλλα που λέει η κυρίαρχη άποψη… Δεν θέλω να γίνω και μαρτυριάρης…
Δίκτυο δημάρχων κατά των ανεμογεννητριών
Τελευταία δημιουργήθηκε και αυτό το δίκτυο. Ένα δίκτυο ελπίδας, για τη διάσωση από την καταστροφή της ελληνικής υπαίθρου από την ανεξέλεγκτη εγκατάσταση ανεμογεννητριών. Το δίκτυο αυτό ξεκίνησε αρχές καλοκαιριού από εννιά δήμαρχους,
αργότερα έγιναν δεκαεννιά και τώρα είκοσι εφτά. Φαίνεται και εύχομαι να υπάρξει διεύρυνση και με άλλους, ώστε να αποτραπεί ο σφαγιασμός της ελληνικής φύσης και η κυβέρνηση να αναθεωρήσει τις εσφαλμένες, βεβιασμένες, πρόχειρες και ύποπτες
αποφάσεις.
Το Καφενείο δεν έκρυψε ποτέ τη θέση του για τα αιολικά στην περιοχή μας. Γι’ αυτό υποδέχεται με ικανοποίηση και θεωρεί σημαντικό το γεγονός. Όμως, δεν φτάνει. Οι δήμαρχοι εκτός της συμμετοχής τους στο δίκτυο είναι η ώρα να βγουν μπροστά, να ενημερώσουν τις τοπικές κοινωνίες, και, προπαντός, να πάρουν το συντομότερο δυνατόν τις απαραίτητες αποφάσεις απ’ τα δημοτικά τους συμβούλια. Διαφορετικά, ουδέν εποιήσαμεν…
Μανιταροεπιδόρπιον…
Αντί επιλόγου θα έχουμε επιδόρπιον με μανιτάρια (κουκουμπέλες ή κουκουμέλες).
Στην Αργιθέα δεν τρώγαμε μανιτάρια. Ποιος κόταγε; Βλέπετε, είχαμε και έχουμε μακριά το νοσοκομείο. Όμως, απολαμβάνουμε την ομορφιά τους. Γνωρίζουμε ότι το ωραίο δεν είναι πάντα καλό και ότι η ομορφιά από μόνη της δεν επαρκεί να εμπιστευόμαστε οτιδήποτε. Στη φύση πηγαίνεις άφοβα με σεβασμό και γνώση. Κι εδώ ισχύει το «ενδέχεται και άλλως έχειν» Αυτά τα μανιτάρια είναι πανέμορφα, όμως, είναι και από τα πλέον τοξικά που υπάρχουν. Απολαύστε τις εικόνες, αλλά, μακριά κι αγαπημένοι!..
22/11/20
