Με την ελπίδα μιας στιγμής,
μας χρέωσαν όλο το μέλλον.
Γιάννης Ρίτσος
Γράφει ο Γιάννης Φρύδας
ΣΤΟ ΚΑΦΕΝΕΙΟ ΤΟΥ ΓΙΑΝΝΗ 78
Από το μέτρον άριστον στο μέτρον άχρηστον
Η πρώτη ηχογράφηση του παραλλαγμένου ρητού του σημερινού τίτλου έγινε από τον Κλεόβουλο τον Λίνδιο και ήταν «μέτρον άριστον», δηλαδή, να εφαρμόζουμε το μέτρο στη ζωή μας. Αργότερα κάποιος πρόσθεσε τη λέξη παν και το ρητό τραγουδιόταν ως «παν μέτρον άριστον». Σ’ αυτή την εκτέλεση το έχουμε από τον Διογένη τον Λαέρτιο και η ερμηνεία του είναι: με ό,τι μέτρο και να υπολογίσεις τα πράγματα, είναι το ίδιο καλό και κάθε μέτρο είναι άριστο. Ο Πρωταγόρας, καλός τραγουδιστής κι αυτός, σε ηχογράφηση του Πλάτωνα το έκανε «πάντων χρημάτων μέτρον άνθρωπος εστί» κι από συρτό στα τρία το μετέτρεψε σε πεντοζάλη…
Ακολούθησαν κι άλλες εκτελέσεις κι ο καθένας το «εκτελούσε» όπως ήθελε. Το μέτρον μπορεί να είναι το πρέπον, το αρμόζον, το συνετόν, το ορθόν (δεν αναφέρομαι στο έντερον), το κατάλληλον… (δυστυχώς, μου τελείωσαν τα ουδέτερα σε –ον).
Έτσι το παραλάβαμε εμείς και το συνεχίζουμε σήμερα με τις δικές μας εκτελέσεις κι εκδοχές. Όμως, συνεχίζοντας να σας λέω τις ερμηνείες και τις εκδοχές, θα μου φουσκώσει ο καφές. Πάντως, αν και ταπεινόφρων, αισθάνομαι πολύ περήφανος που προσθέτω κι εγώ μία ακόμη εκδοχή και κλείνω το θέμα με την τελευταία σκέψη μου:
Το ρητό αυτό δεν έχει καμιά τύχη στη χώρα, όπου ασχολούνται όλοι με την Ελάχιστη Βάση Εισαγωγής στα πανεπιστήμια, διότι το ζητούμενο και η μεγαλύτερη ανάγκη αυτής της χώρας είναι η Ελάχιστη Βάση Λογικής…
Ανακοίνωση ανακοινώσεων…
Το καφενείο μπορούν να το διαβάσουν (με ατομική τους ευθύνη, εννοείται) και εμβολιασμένοι και ανεμβολίαστοι, αφού διατρέχουν τον ίδιο ακριβώς κίνδυνο.
Όσοι το διαβάσουν θα δικαιούνται 160 ευρώ επίδομα (τον πέρασα τον Κυριάκο), όσοι διαβάσουν το μισό δικαιούνται 320 ευρώ, επειδή κατάλαβαν, εγκαίρως, ότι δεν αξίζει να χάνουν τον καιρό τους και τον πολύτιμο χρόνο τους με χαζομάρες.
Σας γνωστοποιώ με την ευκαιρία και κάτι που έγινε πρόσφατα και θέλω να το ξέρετε, επειδή αφορά έμμεσα και το Καφενείο, γι’ αυτό και το αναφέρω. Μια μέρα δέχτηκα ένα τηλεφώνημα από κάποιον άγνωστο:
̶ Με πρόσφατη νομοθετική ρύθμιση έχεις το ακαταδίωκτον, μου είπε.
̶ Κύριε, εγώ δεν είμαι ούτε πολιτικός ούτε λοιμωξιολόγος. Κάποιο λάθος κάνετε. Γιατί να έχω το ακαταδίωκτον;
̶ Επειδή έχεις το ακαταλόγιστον και δεν κάνουμε καθόλου λάθος, μου απάντησε κι έκλεισε το τηλέφωνο…
Και μια ανακοίνωση για τους τζογαδόρους: Μην παίζετε στο στοίχημα ότι ο Αγοραστός δεν θα ανέβει και φέτος στην Αργιθέα. Η απόδοση είναι ελάχιστη ως
μηδενική. Κέρδη θα πάρετε, αν ποντάρετε τα χρήματά σας στην πρόβλεψη ότι ο Αγοραστός θα έρθει κι ότι όλοι οι λύκοι της Αργιθέας θα τσακίσουν από ένα ποδάρι. Βέβαια, το τελευταίο είναι πολύ δύσκολο να συμβεί, επειδή οι λύκοι δεν τρελάθηκαν να περπατούν στους αργιθεάτικους δρόμους…
Από το παν στο παραπάν, πριν πάει ο λαός στο παραβάν…
Εκεί που ο Κυριάκος έταζε τα εμβολιαστικά εκατονπενηντάρια του, βγαίνει κι ο Αλέξης με τα οχτακοσάρια του και τη γενική πλειοδοσία. Εμείς θα σας δίνουμε 800 ευρώ, είπε. Εμείς σε όλα θα σας δίνουμε παραπάν’… Παρακάτ’ θα πάμε μόνο τον χρόνο εργασίας. Θα σας το κάνουμε 35ωρο...
Αλέξη, με συγχωρείς! Το θεωρείς αυτό ελκυστικό; Σε έναν που δουλεύει μηδέν ώρες, του λες ότι θα δουλεύει τριάντα πέντε… Αυτό σαν τιμωρία θα το βλέπει και πιθανότατα θα σε τιμωρήσει…
Όμως, Αλέξη, εκεί που το τερμάτισες, είναι που φοβάσαι μην κάνει ο Μητσοτάκης την Ελλάδα Βαλκάνια… Εσύ και οι δικοί σου που χλευάζατε τους μενουμευρωπαίους
στο δημοψήφισμα (δικός σας είναι ο όρος), που λέγατε ότι θα πληρώσουν οι μενουμευρωπαίοι, που κοροϊδεύατε τους νυκοκυραίους και βγάζατε σπυράκια με την αριστεία, πώς έγινε και σας έπιασαν αυτές οι βαλκανιοφοβίες;
Πώς ξεχνάς τόσο εύκολα, Αλέξη; Και γιατί δε θα ξεχάσεις πάλι, όλα αυτά που τάζεις τώρα;
Καήκαμε!...
Καήκαμε από τον καύσωνα. Αυτό το ξέρετε και μόνοι σας, αλλά κι εγώ ως σοβαρό Καφενείο κάτι πρέπει να γράψω.
Υψηλές οι θερμοκρασίες και στην Αργιθέα. Στα χωριά της κοιλάδας Αχελώου επί μέρες ήταν σταθερά στους 37 βαθμούς (η ελάχιστη, να συννενοούμαστε… γιατί από μέγιστη Λαγκαδάς Θεσσαλονίκης και Λαγκαδάκια Βραγκιανών πάλευαν στήθος με στήθος το 47άρι…)
Στη θέση Κουκουριβ’θιά ο φυσικός Πάνος Στάθης που μελετούσε αυτό το φυσικό φαινόμενο, πέταξε τα θερμόμετρα (τα περισσότερα είχαν ήδη σκάσει) κι άρχισε να απαγγέλλει παραλλαγμένους στίχους από τη Ρωμιοσύνη του Ρίτσου:
Αχ, να φυσήξει μια να πάρει σβάρνα τις τρανές θερμοκρασίες!
Αχ, να φυσήξει δυο πριν βγάλει σπίθες η μελίστα η βραγκιανίτικη!
Αχ, να φυσήξει τρεις, γιατί δε βλέπω αλλιώς να την παλεύουμε…
(Σιγά, Πάνο!... Μας πούντιασες…)
Στ’ Σ’κιά τ’ λιασκουβίτ’κη δεν έμαθα πόσου πήγι ου υδράργυρους, γιατί ου Βασίλη Παπαϊάνν’ς, π’ τουν πήρα τηλέφανου, δεν ήξιρι τι είνι ου υδράργυρους. Όλη τη μέρα την πέρναγε μέσα σ’ έναν πούντο στον Αχελώο, με μια σωλήνα πλαστική στο στόμα (απ’ αυτές τις ηλεκτρολογικές που έχει) για να παίρνει ανάσα.
Ανύπαρκτη η πολιτική προστασία του δήμου. Την καταγγέλλω δημόσια και δημοσίως!... (καλά κάν’ς, Γιάννη!...).
Αφήνουν, κύριοι, τους κατοίκους της κοιλάδας στο έλεος του καύσωνα; Έπρεπε να τους μεταφέρετε στο δροσερό Μαρκελέσι και τη λίμνη Στεφανιάδας, όπου θα μπορούσαν να λουτσουριόντι, να μπλατσιανίσουν στο νερό και να τους κάνουν και καμιά βόλτα με τα καγιάκ στη λίμνη ο Κωνσταντίνος Βασιλακάκος με τη Βασιλική…
Ούτε μια ανακοίνωση, κύριοι, δε βγάλατε, για να υπενθυμίσετε στον πληθυσμό ότι δεν πρέπει σε συνθήκες καύσωνα να τρώει τσιαλαφούτι… Διότι, κύριοι, η πυρκαγιά μπορεί να σβήσει με νερό, η δίψα από το τσιαλαφούτι δε σβήνει…
Καήκαμε από την πανδημία. Πολύ ανθεκτικός ο κορονοϊός και μεγάλο μπελά τσακώσαμε με δαύτον. Βρε τον άτιμο, ν’ αφήνεις πέντε λεπτά καλαμπόκι στον ήλιο και να σκάει να γίνεται φακιόλες, τα ρεβίθια τα μάζεψαν κατευθείαν στραγάλια φέτος οι παραγωγοί (μόνο αλάτι δεν είχαν) κι αυτός να μην παθαίνει τίποτε!...
Μέχρι και στον Άδωνη κόλλησε. Αντέχει ακόμη και τον Άδωνη να καταλάβετε που ήταν εμβολιασμένος από τους πρώτους, επειδή το τείχος ανοσίας κτίζεται από πάνω προς τα κάτω κι όχι σαν τη δημοκρατία (του Μήτσιου) που κτίζεται από κάτω προς τα πάνω…
Καήκαμε από τις πυρκαγιές. Όλεθρος!... Καταστροφή!... Στάχτες κι αποκαΐδια και κάθε χρόνο μία από τα ίδια… Γιατί; Γιατί; Γιατί, όπως λέγαμε και στον στρατό μία είναι η εμπλοκή και τα αίτια πολλά. Στις πυρκαγιές όλοι ξέρουνε τα αίτια, αλλά ποτέ δε γλιτώσαμε από αυτή την περιπέτεια…
Το δάσος που λαχτάριζες, ώσπου να το περάσεις,
τώρα να το ξεχάσεις, διαβάτη αποσπερνέ…
Μιλτιάδης Μαλακάσης
Πού είσαι, Μιλτιάδη, τώρα να δεις πώς καίγεται η Μαλακάσα;
Μιαν αυγινή το κούρσεψαν ανίδρωτοι εμπρηστές,
αρπακτικά της φύσης κι αδίστακτοι ληστές… (καφετζής)
Τελευταία, κοπανάνε όλοι και την κλιματική αλλαγή, έτσι για να περνάει η ώρα… Η κλιματική αλλαγή ούτε για τους εμπρησμούς ευθύνεται, ούτε για τις εμπρηστικές δηλώσεις όσων επενδύουν πολιτικά στην καταστροφή, ούτε για τις δικές μας ανεπάρκειες. Από τον στρατηγό άνεμο στην καραμέλα της κλιματικής αλλαγής…
«Πυρ, γυνή και θάλασσα…». Αν και δεν είναι δική μου η φράση, αποσύρω τη γυνή μην μπλέξω σε τίποτε περιπέτειες που επισύρουν, ενδεχομένως, και καμιά ποινή (καλά δε λεω, Μπάμπη;) και την αντικαθιστώ με τη λέξη κυβέρνηση. Διότι, λέγω, από το πυρ και τη θάλασσα κάποιοι γλιτώνουν, από την κυβέρνηση ουδείς…
Η κυβέρνηση εργάζεται αόκνως και για όλα τα δεινά απεργάζεται λύσεις, ωσαύτως και για το πυρ σύντομα θα μας δώσει οδηγίες σε φυλλάδιο με τίτλο: «Πώς τη φωτιά θα σβήσεις».
Κι όμως!... Η λύση είναι απλή: Η κάθε κυβέρνηση να αναθέτει τη διαχείριση των πυρκαγιών στην αντιπολίτευση. Πάντα η αντιπολίτευση ξέρει πώς σβήνουν οι φωτιές κι «ο Μανώλης με τα λόγια κτίζει ανώγεια και κατώγια». Η κυβέρνηση ξέρει μόνο να σβήνει τις φωτιές στα σπίτια μας, αφού δε μας αφήνει χρήματα στην τσέπη ν’ αγοράζουμε πετρέλαιο.
Κυκλοφόρησαν και κάτι περίεργες φήμες ότι θα αντικατασταθεί ο αριθμός έκτακτης ανάγκης 112 με ένα κουδούνι που θα βάλουμε υποχρεωτικά στο σπίτι μας. Όταν χτυπάει αργά το κουδούνι θα μένουμε μέσα κι όταν χτυπάει γρήγορα θα βγαίνουμε έξω… Ύστερα από σοβαρές έρευνες του Καφενείου, σας διαβεβαιώνω ότι οι φήμες αυτές είναι ανυπόστατες, αλλά καλά είναι να έχουμε τον νου μας, πριν μας κρεμάσουν αυτοί το κουδούνι να τους το κρεμάσουμε εμείς…
Καήκαμε απ’ τον Καμμένο. Το ξέρουμε, όμως ο Καμμένος είναι η άλλη λύση. Καμένοι και καμένοι είμαστε, ο Καμμένος θα μας πειράξει; Προτείνω για μόνιμο πρωθυπουργό τον Καμμένο…
Όμως, βγήκε και κάτι θετικό και αισιόδοξο. Ο Κυριάκος είπε ότι το δάσος θα ξαναγίνει… (γιατί κάηκε δε μας λέει και πώς θα ξαναγίνουν οι περιουσίες των ανθρώπων δε μας λέει). Ο Σύριζα εκτός από ηθικό πλεονέκτημα διαθέτει και πλεόνασμα θράσους. Η Φώφη ξέχασε ότι υπήρξε επί έτη και έτη υπερνομάρχης κι υπουργός και πόσες φουφούδες άναψαν επί των ημερών της. Ο Βαρουφάκης αναρωτιέται πού είναι η Ευρωπαϊκή Ένωση και γιατί δε σβήνει τις φωτιές όπως έκλεισε τις τράπεζες. Ο Βελόπουλος παραδέχτηκε ότι δεν έχει ακόμη πυροσβεστική αλοιφή. Το ΚΚΕ ξανάβγαλε για άλλη μια φορά την ίδια ανακοίνωση που έχει για τις πυρκαγιές, αλλάζοντας μόνο την ημερομηνία.
Θα πάρουμε μέτρα. Πάντα παίρνουμε μέτρα. Ένα χιλιόμετρο μέτρα!... Το ζήτημα είναι ποιοι και πώς θα εφαρμόσουμε τα μέτρα, διότι: Παν μέτρον άχρηστον…
Μέτρο, μέτρο τον καημό μου τον μετράω και πονώ…
Πυρκαγιές, χιόνια, πλημμύρες, με τον φόβο πάντα ζω.
«Εδώ οι πέτρες καίγονται, τα ξύλα τι να πούνε…» (παροιμία)
Να πούνε, να πούνε: Ζήτω, που καήκαμε!...
Κάηκε η γριά στην κουρκούτη…
̶ Δεν πειράζει γριά ήταν, ας κάηκε! «Γραία, πυρί μιχθήτω!» που έλεγαν και οι αρχαίοι.
̶ Τι λες καημένε; Οι άλλοι κάηκαν που κάηκε η γριά, γιατί από τη σύνταξη της γριάς ζούσαν…
Πίσω…
Πίσω απ’ το ποτάμι που τρέχει είναι μια πηγή… (Τώνης Βαβάτσικος)
Πίσω από φωτιά που ανάβει το χέρι ενός εμπρηστή… (αυτό δεν το ’πες, Τώνη)
Πίσω από τους καπνούς κρύβονται οι φωτιές και τα καπνουδερά…
Πίσω, αδέρφια!... Δεν κερδάμε, αδέρφια!... Πάλι χάνουμε, αδέρφια!... Πίσω και μας φάγανε!…
Είχε και φόβο ο Καβάφης, μην έρθουν οι βάρβαροι και νομοθετήσουν. Ποτέ δε νομοθέτησαν οι βάρβαροι… Πάντοτε των ισχυρών τα συμφέροντα νομοθετούν και είναι τις περισσότερες φορές βαρβαρότερα απ’ τους βαρβάρους…
Πίσω από την ισχυρή περιφέρεια Θεσσαλίας, κρύβονται οι ακόμα ισχυρότερες λακούβες των δρόμων της Αργιθέας…
Πίσω από το δε θέλω, ευδοκιμούν δικαιολογίες και υπεκφυγές…
Πίσω μου σ’ έχω, σατανά… (αφού είχε το πίσω, το ’γραψα κι αυτό)
Ρέματα και κατεβασιές…
Με ρυθμούς «Μαρουσιάνας» (πέντε μήνες έξι αδράχτια, γεια σου Σωτήρη Τόγελε!) έγινε και το έργο στη Λεύκα Πετρίλου!!!!!........ Ακριβώς σε πέντε χρόνια και οχτώ μήνες, όπως επισημαίνει κι ο Βασίλης Αργύρης (γι’ αυτό πέντε τα θαυμαστικά και οχτώ τα αποσιωπητικά) που αράδιασε πρόσφατα, έγγραφα, βίντεο και φωτογραφίες). Άντε, μ’ αυτό το υλικό να διαψεύσεις τον Βασίλη!…
Δεν πέρασα ακόμη να σας κάνω μια εκτίμηση αν είναι οριστική ή προσωρινή η λύση (φάε τη γλώσσα σου, καφετζή!...). Δεν είμαι, βέβαια, μηχανικός, αλλά δε φταίω εγώ που εσείς δεν εμπιστεύεστε τους μηχανικούς... (ιδιαίτερα, μετά το περσινό μάτς: Ιανός – Μηχανικός, 5 – 0).
Καλοστεργιωμένο και σιδερένιο να είναι το πέρασμα της Λεύκας και κάθε έργο που γίνεται στον τόπο μας ή αλλού και εξυπηρετεί τις ανάγκες των ανθρώπων…
Ιγώ άμα ήμαν ρέμα, θα να ’φιρνα νια κατιβασιά κι θα μπαζώνουμαν μαναχό μ’. Δεν υπουφέριτι να καρτιρείς τ’ς υπηρισίις, τ’ς αλληλουγραφίις κι τ’ς δημουπρασίις…
Φταιν κι οι Πιτριλιώτις… Ιπέρσι πάειναν κι πισπίλαγαν άσφαλτου στουν κιντρικό δρόμου, αντί να παν στ’ Λεύκα να τ’ γιουμώσουν μι λ’θάρια… Ιμείς μι τα λ’θάρια στ’ Στιφανιάδα έφκιασαμαν ουλόκληρη λίμνη κι τ’ γιόμουσαμαν κι μι νιρό…
Φταίμε κι εμείς… Κάθε έργο που γίνεται, πρέπει να ελέγχεται αυστηρά, να μη γίνονται εκπτώσεις και… στραβά μάτια (ξέρω τι λέω…) και να μην παραλαμβάνεται, αν δεν εκτελεστεί σωστά ως την τελευταία του λεπτομέρεια… Σ’ αυτό την πρώτη και κύρια ευθύνη έχει η τοπική αυτοδιοίκηση.
Τα πιρ’σσότιρα έργα είνι ιλλιπή κι θα του απουδείξου. Γίν’κι ου δρόμους απού Αθήνα – Θισσαλουνίκη. Ούτι νια ταμπέλα δεν έχει π’ να λέει: προς Μαρκιλέσι… Πού να ξέρει ου άλλους απούθι να πάει; Ιφτυχώς, έχουν τα διόδια κι σταματάς κάθι τρεις κι λίγου κι ρουτάς… Πληρών’ς, βέβια, αλλά κι τι είνι απλήρουτου σήμιρα;…
Γρίφοι
Είναι Αύγουστος και κατανοώ την ανάγκη σας για ξεκούραση. Όμως, δεν είναι και σωστό να πέσετε σε πλήρη απραξία. Γι’ αυτό προσπαθήστε να δώσετε απάντηση στις παρακάτω ερωτήσεις:
1. Πώς καταλαβαίνεις ότι ο πελάτης που μπήκε στο κατάστημα ηλεκτρικών είναι Βραγκιανίτης;
2. Πώς λέγεται αυτός που έχει διαφορετική γνώμη από τη δική μας;
3. Πώς γίνεται, ενώ αέρας δε φυσά ο μύλος μας ν’ αλέθει;
Απάντηση των γρίφων
Βλέπω ότι δεν έχετε διάθεση ν’ απαντήσετε, γι’ αυτό σας δίνω και τις λύσεις, μην πέσετε σε καμιά Κεραμέως και σας πιάσει αδιάβαστους…
1. Ο Βραγκιανίτης πηγαίνει κατευθείαν στα κλιματιστικά.
2. Λέγεται ψεκασμένος.
3. Ο μύλος μας αλέθει, επειδή είναι νερόμυλος.
Απόφθεγμα
Διαφωνώ με αυτό που λες και θα κάνω τα πάντα, για να σου κλείσω το στόμα να μην το λες... (επιτέλους και το απόφθεγμα στη σωστή του μορφή...).
Γρανίτσα…
Ένα οδοιπορικό στη Δυτική Ευρυτανία έκανα πρόσφατα με την οικογένειά μου. Αρκετά τα χιλιόμετρα και με πολλές στροφές, αλλά «παν μέτρον άσφαλτος…» (το γράφω για να το πείτε και στον Αγοραστό). Πέρασα με ιδιαίτερη προσοχή τα Τοπόλιανα, μη μου σκαρώσουν τίποτε οι Τοπολιανίσιοι, είδα από κοντά αρκετά ευρυτανικά καφενεία και αντάλλαξα με τους συναδέλφους καφενειακή τεχνογνωσία. Όμως, μην περιμένετε και μην επιμένετε να σας αποκαλύψω επαγγελματικά μυστικά…
Στο οδοιπορικό αυτό αξιώθηκα να περάσω και στη Γρανίτσα, τη γενέτειρα του αγαπημένου ποιητή και συγγραφέα Ζαχαρία Παπαντωνίου, καθώς και του Στέφανου Γρανίτσα, του νεομάρτυρα Μιχαήλ Μαυρουδή κι άλλων σημαντικών ανθρώπων (των γραμμάτων και των τεχνών να ξεκαθαρίζουμε, γιατί σημαντικοί είναι όλοι οι άνθρωποι).
Μπαλκόνι η Γρανίτσα!... Απλώνει το μάτι σου από «τα ψηλά βουνά», τη Λιάκουρα και την κορφή του Καλόγηρου, ως πέρα στις δασωμένες ράχες, τα χωριά του Βάλτου και την κοιλάδα του Αχελώου. Έδρα του δήμου Απεραντίων παλιότερα αλλά και του καποδιστριακού πρόσφατα, πριν γίνει ο νέος δήμος Αγράφων. Δήμος… Απενταρίων, όπως τον έλεγαν σκωπτικά οι ίδιοι οι Απεράντιοι.
Εκεί κι απένταρος να πας κάπου θα βρεις κάτι να φας…
Στη Γρανίτσα συνάντησα και τον αγαπητό φίλο Αλέξη Καρδαμπίκη, δήμαρχο Αγράφων, ο οποίος μας πρόσφερε με πολλή χαρά… αγραφιώτικη φιλοξενία. Μαζί μας κι ο τοπικός πρόεδρος της κοινότητας, ολίγον τραυματίας στο πόδι, αλλά στα δόντια ήμασταν όλοι γεροί και αντιμετωπίσαμε με επιτυχία τα καλοψημένα παϊδάκια.
Απένταρος πέρασα κι εγώ στη Γρανίτσα. Ούτε μια πεντάρα δε με άφησε να πληρώσω ο Αλέξης. Θέλω κι από το Καφενείο μου να τον ευχαριστήσω κι ελπίζω να ανταποδώσω στην Αργιθέα τη φιλοξενία του…
Αύγουστος
Αύγουστε, καλέ μου μήνα, μας τα… μούσκεψες και φέτος.
Καύσωνες και ανομβρία, πυρκαγιές και πανδημία…
Φταις εσύ, φταίμε εμείς, μήπως φταίει ο Κυριάκος;
Αύγουστε, όπως και να έχει, θα σε γράψει η ιστορία…
̶ Το έκανα, για να μη λέτε πως δεν υπάρχουν ειδήσεις τον Αύγουστο.
̶ Και ήταν ανάγκη να μας φορτώσεις τόσα προβλήματα; Πώς να λύσουμε τόσα προβλήματα; Για μαθηματικούς μας πέρασες;
̶ Εσείς τα δημιουργείτε, εσείς και να τα λύσετε!...
Δεκαπενταύγουστος μεθαύριο, η γιορτή της Παναγίας. Δια πρεσβειών της, να μεσιτεύει για όλους τους ανθρώπους και να μας βοηθά στις δυσκολίες μας!...
Όσο για τα προβλήματα, εύχομαι να είναι πάντα τέτοια που να μπορούμε να τα λύνουμε. Τότε δεν είναι προβλήματα, είναι μικρά συννεφάκια της ζωής. Οι λύσεις τους μας δίνουν τις μεγάλες ή μικρότερες χαρές, ομορφαίνοντας αυτή τη ζωή. Μην ξεχνάτε ότι τα μικρά συννεφάκια δημιουργούν και τα καλύτερα ηλιοβασιλέματα…
Χρόνια Πολλά! 13/8/2021
