Δευτέρα 2 Ιανουαρίου 2012

BLOGS-ΚΑΡΔΙΤΣΑ








ΝΟΜΟΣ ΚΑΡΔΙΤΣΑΣ 


Σημαντικές προσωπικότητες


Οι σημαντικότερες θρησκευτικές και ιστορικές προσωπικότητες της περιοχής είναι ο Άγιος Σεραφείμ, ηγούμενος της Μονής Κορώνας και αργότερα Αρχιεπίσκοπος Φαναρίου και Νεοχωρίου, ο οποίος ανέπτυξε δράση ενάντια στον τούρκο δυνάστη, ο ήρωας της επανάστασης Γεώργιος Καραϊσκάκης, γεννημένος στο Μαυρομμάτι το 1872, από μητέρα καλόγρια και ο Νικόλαος Πλαστήρας, ο «μαύρος καβαλλάρης», ο οποίος είχε ενεργή συμμετοχή στις σημαντικότερες στιγμές της ελληνικής ιστορίας του αιώνα μας και διετέλεσε πρωθυπουργός στην περίοδο 1944 - 1945.


 Η Καρδίτσα ήταν η πρώτη πόλη της Ευρώπης που απελευθερώθηκε από τα γερμανικά στρατεύματα κατοχής (2-9-1943). Η είδηση μεταδόθηκε σε όλες τις γλώσσες από το ραδιοφωνικό σταθμό του Λονδίνου: «Οι Έλληνες αντάρτες απελευθέρωσαν την Καρδίτσα. Είναι η πρώτη πόλη της Ευρώπης που απελευθερώνεται από δυνάμεις αντιστάσεως».


α τελευταία χρόνια, μέσα από πλήθος σωστικών και συστηματικών ανασκαφικών ερευνών, έχουν έρθει στο φως αρκετές θέσεις και μνημεία, μερικά από τα οποία έχουν διαμορφωθεί σε ανοιχτούς, επισκέψιμους αρχαιολογικούς χώρους (συνήθως, έπειτα από τηλεφωνική συνεννόηση με τις αρμόδιες Εφορείες Αρχαιοτήτων).Τα σημαντικότερα και αξιολογότερα ευρήματα από το Νομό θα εκτίθενται πολύ σύντομα στο Αρχαιολογικό Μουσείο Καρδίτσας, ενώ επισκέψιμη είναι και η Αρχαιολογική Αποθήκη Κέδρου. Παράλληλα, για την πληρέστερη ενημέρωση του επισκέπτη σχετικά με τον αρχαιολογικό πλούτο της περιοχής, η Νομαρχιακή Αυτοδιοίκηση Καρδίτσας - σε συνεργασία με τις αρμόδιες Υπηρεσίες του Υπουργείου Πολιτισμού– ετοιμάζει ήδη και προωθεί την έκδοση Λευκώματος για τις αρχαιότητες και τα μνημεία του Νομού, από τους προϊστορικούς έως και τους νεώτερους χρόνους )




Η πόλη της Καρδίτσας




Η Καρδίτσα, η πρωτεύουσα του ομώνυμου νομού, χτισμένη σε παραπόταμο του Πηνειού, σε απόσταση 10 χλμ από τις υπώρειες της Πίνδου (και σε υψόμετρο 110 μέτρων), ακριβώς στο μέσον της Ελλάδας, στην καρδιά του εύφορου θεσσαλικού κάμπου - από όπου πιθανώς και το όνομα - αποτελεί διοικητικό, οικονομικό και πολιτιστικό κέντρο του νομού, με ζωηρή εμπορική κίνηση. Οι ευρύχωρες πλατείες, το μεγάλο πάρκο Παυσίλυπο οι πεζόδρομοι, οι μικροί πευκώνες και τα καλλωπιστικό φυτά, ανάμεσα σε παλαιά και σύγχρονα κτίρια, δίνουν αέρα και ξεχωριστό χρώμα στην πόλη. Η Καρδίτσα ιδρύθηκε στα χρόνια της Τουρκοκρατίας, στα τέλη του 17ου αιώνα από τους κατακτητές, που δεν άντεχαν τις επιθέσεις των Αγραφιωτών. Μαζί εγκαταστάθηκαν και ορισμένοι εύποροι Έλληνες. Η πρώτη σημαντική μαρτυρία για την πόλη προέρχεται από πρόθεση της Ι. Μ. Αγ. Τριάδας (Δρακότρυπα), όπου γίνεται λόγος για τη "Μαγούλα Καρδιτζίου" (μέσα 18ου αιώνα). 'Άλλωστε ο Άγγλος περιηγητής Leake θα επιβεβαιώσει την ύπαρξη της πόλης στα 1810. Γύρω στα 1810 -1818 αποτελούσε ήδη σταθμό και κέντρο εμπορίου ανάμεσα στην πεδινή και την ορεινή περιοχή. Στα 1821 η πανώλη ερήμωσε την πόλη. Κατοικήθηκε ξανά μετά τον απελευθερωτικό αγώνα, το 1858. Οι Έλληνες εγκαταστάθηκαν στη συνοικία Βαρούσι - 32 οικογένειες - και συνέχισαν τον αγώνα με τη γη και τον εχθρό. Η πόλη της Καρδίτσας θα ανακηρυχθεί σε δήμο το 1882.


Μια σύγχρονη πόλη, με καλό ρυμοτομικό σχέδιο, επαρκείς αθλητικούς χώρους, αλλά κι ένα εξαιρετικό δίκτυο ποδηλατοδρόμων αντικρίζει ο επισκέπτης στην Καρδίτσα. Σήμερα, η πόλη αυτή της Θεσσαλίας διαθέτει ένα δίκτυο 4 χλμ. αστικού και 10 χλμ. περιαστικού ποδηλατοδρόμου, αφού το ποδήλατο είναι το δημοφιλέστερο μέσο μετακίνησης εντός της πόλης για την πλειοψηφία των κατοίκων.


Πληροφορίες για το τι μπορεί να δει κάποιος στην Καρδίτσα, αλλά και πώς μπορεί να κινηθεί εύκολα στους δρόμους της περιέχει ένας καλαίσθητος οδηγός, που εκδόθηκε από τη Νομαρχιακή Αυτοδιοίκηση Καρδίτσας και τη νομαρχιακή επιτροπή τουριστικής προβολής. Κεντρική πλατεία της πόλης, όπως αναφέρει ο οδηγός, είναι η πλατεία Ελευθερίας, με πληθώρα κάθε είδους καταστημάτων γύρω της και με σήμα κατατεθέν, αφενός μεν το νέο σιντριβάνι, έργο της γλύπτριας Νέλλας Γκόλλαντα, αφετέρου δε τα αγάλματα που αποδίδουν τις Μούσες Ερατώ, Θάλεια και Κλειώ, καθώς και τη Χάριτα Αγλαΐα. Τα αγάλματα αυτά ήταν δώρο του Δημάρχου Αθηναίων Παυσανία Κατσώτα στο Δήμο της Καρδίτσας, το 1957. Μέχρι να πάρει τη σημερινή της μορφή, η πλατεία δέχτηκε, κατά καιρούς, πολλές επεμβάσεις, κυριότερες των οποίων ήταν η κατάργηση κάποιων γύρω δρόμων, η αντικατάσταση των δεντροστοιχιών από πρασιές που αργότερα καταργήθηκαν, η πλακόστρωση του δαπέδου κ.ά.


Σε πολύ μικρή απόσταση, προς τα βόρεια, βρίσκεται η πλατεία Εθνικής Αντίστασης, η οποία είναι περισσότερο γνωστή, σήμερα, ως πλατεία Δικαστηρίων, από το επιβλητικό Δικαστικό Μέγαρο, που δεσπόζει στο χώρο αυτό. Τα καταστήματα αναψυχής που βρίσκονται εδώ καθιστούν τη συγκεκριμένη πλατεία έναν αγαπημένο τόπο συνάντησης, κυρίως της νεολαίας. Στο νότιο άκρο της πλατείας, επί της οδού Ιεζεκιήλ, είναι το ανακαινισμένο διώροφο Μητροπολιτικό Μέγαρο. Δημιούργημα των αρχών του 20ου αιώνα, το νεοκλασικό αυτό κτήριο αποτελούσε την ιδιωτική κατοικία του Δημητρίου Μαλλιόπουλου, ιδιοκτήτη τσιφλικιών και βουλευτή. Το 1924 αγοράστηκε με χρήματα της Ι.Μ. Κορώνας και έκτοτε χρησιμοποιείται ως έδρα της Μητρόπολης Θεσσαλιώτιδος και Φαναριοφερσάλων.


Στη διασταύρωση των οδών Ιεζεκιήλ και Α. Παπανδρέου βρίσκεται το Δημαρχείο, στο δεύτερο όροφο του οποίου στεγάζεται η ιστορική Λαϊκή Βιβλιοθήκη η "Αθηνά". Ιδρύθηκε το 1927 και στην πολυετή λειτουργία της σημείωσε πολυποίκιλη δράση και προσέφερε πολύτιμες υπηρεσίες στο κοινό της πόλης. Ήδη, από τα πρώτα χρόνια λειτουργίας της δημιούργησε αναγνωστήριο, δανειστικό τμήμα, μορφωτικό και καλλιτεχνικό τμήμα, νυχτερινές σχολές απόρων και αγραμμάτων, καθιέρωσε τη γιορτή των Ανθεστηρίων από το 1931 κ.ά. Μεγάλες προσωπικότητες των γραμμάτων και των τεχνών, όπως ο Γιάννης Ρίτσος ο Ζήσης Σκάρος ο Νικηφόρος Βρεττάκος ο Δημήτρης Γιολδάσης και πολλοί άλλοι τίμησαν με την παρουσία τους εκδηλώσεις της Λαϊκής Βιβλιοθήκης και τιμήθηκαν από αυτή. Για την πολύπλευρη κοινωνική της δράση η Ακαδημία Αθηνών τής απένειμε δίπλωμα τιμής.






Το εντυπωσιακό νεοκλασικό στη συμβολή των οδών Καραϊσκάκη και Μπλατσούκα είναι το ξενοδοχείο "Άρνη". Δημιουργός του, το 1921, ο Κων. Τερτίπης, αδελφός του Δημητρίου Τερτίπη, ενός από τους πρωτεργάτες της επανάστασης του 1878. Η "Άρνη" έφερε περίτεχνο τρούλο, ο οποίος κατέρρευσε με τον ισχυρό σεισμό του 1954. Σήμερα, αποτελεί περιουσιακό στοιχείο του Ιδρύματος Υποτροφιών Απ. Αλεξόπουλος.


Κοντά στο ξενοδοχείο και μπροστά στο εμπορικό κέντρο βρίσκεται η μαρμάρινη προτομή του ήρωα της επανάστασης του 1821 Γεωργίου Καραϊσκάκη, έργο του Αθηναίου γλύπτη Νικ. Γεωργαντή, το οποίο στήθηκε το 1936, με πρωτοβουλία του αείμνηστου μητροπολίτη Ιεζεκιήλ για να αποδοθεί η οφειλόμενη τιμή στον στρατάρχη της Ρούμελης, γνήσιο τέκνο του Μαυρομματίου. Ακριβώς απέναντι υψώνεται το διώροφο πέτρινο κτήριο της Εθνικής Τράπεζας. Έξοχο δημιούργημα του 1910, συνεχίζει τη λειτουργία του μέχρι και σήμερα.


Το κτήριο της Δημοτικής Αγοράς (Νέα Αγορά), στο τέρμα της οδού Βάλβη, αποτελεί κόσμημα για την πόλη της Καρδίτσας. Πρόκειται για ένα μοναδικό, για τα ελληνικά δεδομένα, αρχιτεκτονικό μνημείο, ευρωπαϊκής εμβέλειας. Κατασκευάστηκε από σκυρόδεμα, μέταλλο και γυαλί το χρονικό διάστημα 1925 - 1930, επί Δημάρχου Αστερίου Αλλαμανή, με σχέδια που έφερε ο ίδιος από το Παρίσι. Είναι ένα απολύτως τετράγωνο κτίσμα με πλευρά κάτοψης 55μ., ελεύθερο ύψος 18μ., διάταξη πυραμιδωτή και στέγη που στηρίζεται σε φεγγίτη ύψους 11,50μ.. Το 1992 χαρακτηρίστηκε Μνημείο της Ευρωπαϊκής Αρχιτεκτονικής Κληρονομιάς από επιτροπή αρχιτεκτόνων όλων των κρατών-μελών της Κοινότητας. Η τελευταία αποκατάσταση του κτηρίου έγινε το 1998 και η επανάχρησή του έδωσε στην πόλη ένα χώρο για πολιτιστικές δράσεις και άλλες ήπιες χρήσεις.


Στον ισόγειο χώρο της Δημοτικής Αγοράς στεγάζεται το Μουσείο Λέσχης Φωτογραφίας και Κινηματογράφου Καρδίτσας (ΛΕ.Φ.Κ.Κ). Ο επισκέπτης μπορεί εδώ να θαυμάσει φωτογραφικές μηχανές και ξύλινες μηχανές προβολής παρελθόντων ετών, αρνητικά διαφόρων τύπων, φωτογραφίες και καρτποστάλ της Καρδίτσας και της γύρω περιοχής από τα τέλη του 19ου αιώνα και έπειτα, καθώς και άλλα τεκμήρια εξέλιξης της τέχνης της φωτογραφίας και του κινηματογράφου. Η διοίκηση της ΛΕ.Φ.Κ.Κ διοργανώνει, κατά καιρούς, διαγωνισμούς φωτογραφίας, εκδίδει σχετικά βιβλία και πραγματοποιεί μαθήματα φωτογραφίας. Απέναντι από τη Δημοτική Αγορά βρίσκεται το συγκρότημα του εργοστασίου της Παλιάς Ηλεκτρικής. Χτίστηκε το 1910 και τον ίδιο χρόνο τέθηκε σε λειτουργία για τον ηλεκτροφωτισμό της Καρδίτσας από το βιομήχανο του Βόλου Μελέτιο Σταματόπουλο, ο οποίος είχε υπογράψει με τη δημοτική αρχή συμβόλαιο πενήντα χρόνων. Το συγκρότημα αποτελείται από ένα ισόγειο κτήριο, που φιλοξενούσε το μηχανοστάσιο και από ένα διώροφο οικοδόμημα, ο πρώτος όροφος του οποίου ήταν κατοικία του Διευθυντή, ενώ το ισόγειό του στέγαζε τις υπόλοιπες εγκαταστάσεις. Λειτούργησε μέχρι το 1957 και στη συνέχεια εξαγοράστηκε από τη Δ.Ε.Η.


Στην αρχή της οδού Ιεζεκιήλ, στο Παυσίλυπο, βρίσκεται ο Μητροπολιτικός Ναός των Αγίων Κωνσταντίνου και Ελένης, η ανέγερση του οποίου άρχισε το 1887 και ολοκληρώθηκε ύστερα από 23 χρόνια, αφού πέρασε πολλές περιπέτειες. Ήταν ο μεγαλύτερος ναός ολόκληρης της Θεσσαλίας την εποχή εκείνη. Για την ολοκλήρωσή του απαιτήθηκαν πάρα πολλά χρήματα, ενώ αποφασιστικός ήταν ο ρόλος του Δημάρχου Χρήστου Λάππα. Ως οικοδομικό υλικό χρησιμοποιήθηκε αποκλειστικά η πέτρα, που μεταφέρθηκε, με κάρα, από την παραποτάμια περιοχή της Μητρόπολης, προερχόμενη ίσως από τα τείχη και τα κτήρια της αρχαίας πόλης. Συγκίνηση και δέος καταλαμβάνει τον προσκυνητή όταν εισέρχεται στο ναό, όπου κυριαρχεί η τέχνη, το κάλλος και το δημιουργικό πνεύμα των ανθρώπων. Ατενίζοντας στο εσωτερικό του ναού τους πέτρινους κίονες με τα σπουδαίας τεχνοτροπίας τοξοειδή πλαίσια, το μαρμάρινο τέμπλο, τον τεράστιο τρούλο με τον βυζαντινής τέχνης Παντοκράτορα, τις άριστης τεχνοτροπίας αγιογραφίες των σπουδαίων Καρδιτσιωτών ζωγράφων Νικ. Δόντα και Δημ. Γιολδάση και την αισθητική τής όλης διάταξης των χρωμάτων, νιώθεις πιο κοντά στο θεό. Το προαύλιο του ιερού ναού κοσμούν οι προτομές ηρώων της θεσσαλικής ιστορίας.


Εντός της πόλης και στην αρχή της οδού Ιεζεκιήλ βρίσκεται το περίφημο πάρκο του Παυσίλυπου, ένας πανέμορφος χώρος, ικανός να "διώξει τη λύπη", ένας εξαιρετικός πνεύμονας πρασίνου, αλλά και μια όαση δροσιάς τους ζεστούς μήνες του καλοκαιριού. Η αξιοποίησή του άρχισε το 1901 επί Δημάρχου Στέργιου Λάππα, σε μια έκταση 165 στρεμμάτων, που περιελάμβανε τη δενδροφυτεία (άλσος) στα βόρεια και τον ανθώνα με το περίπτερο στα νότια. Με την πάροδο του χρόνου, το Παυσίλυπο περιορίστηκε στα 50 στρέμματα, αφού στο νότιο τμήμα του δημιουργήθηκε η πλατεία Πλαστήρα, ενώ άλλα τμήματα του οικοδομήθηκαν.


Στην ομώνυμη πλατεία δεσπόζει, σήμερα, ο μπρούτζινος έφιππος ανδριάντας του Νικολάου Πλαστήρα, έργο του γλύπτη Στέλιου Τριάντη, το οποίο στήθηκε με πρωτοβουλία της "Ένωσης Επιστημόνων Ν. Καρδίτσας". Στη δεκαετία του 1990 έγινε ανάπλαση του Παυσίλυπου, που βασίστηκε σε μελέτη που βραβεύτηκε σε πανελλήνιο αρχιτεκτονικό διαγωνισμό. Απέναντι από το πάρκο του Παυσίλυπου, επί της οδού Αγίου Κωνσταντίνου, βρίσκεται το Δημοτικό Ιστορικό - Λαογραφικό Μουσείο " Λ. & Ν. Σακελλαρίου" - Κέντρο Τεκμηρίωσης και Επικοινωνίας (Μουσείο Πόλης). Πρόκειται για το Λαογραφικό Μουσείο που ιδρύθηκε το 1982 από το Δήμο Καρδίτσας και προήλθε από δωρεά του ζεύγους Λάμπρου και Ναυσικάς Σακελλαρίου. Μετά την ανακαίνιση και την αναδιοργάνωσή του, οι χώροι του τριώροφου κτηρίου έγιναν περισσότερο λειτουργικοί, παρά την περιορισμένη τους επιφάνεια. Στον δεύτερο όροφο η "αίθουσα Πλαστήρα" περιλαμβάνει προσωπικά αντικείμενα, φωτογραφίες, αρχειακό και κινηματογραφικό υλικό από την πολυτάραχη ζωή του στρατηγού και πρωθυπουργού Νικολάου Πλαστήρα. Στον πρώτο όροφο, σε επτά θεματικές ενότητες που καλύπτουν την περίοδο από την Τουρκοκρατία μέχρι τα μέσα του 20ου αιώνα, παρουσιάζονται οθωμανικά επιτύμβια, χριστιανικές εικόνες και κειμήλια, καραγκούνικες ενδυμασίες και αγροτικά εργαλεία, οικιακά έπιπλα και σκεύη, καθώς κα πλήθος αντικειμένων κάθε χρήσης.


Όμως, η δράση του μουσείου είναι πολυποίκιλη: εκτός από την προβολή του υπάρχοντος υλικού, στόχο έχει τη διάσωση κάθε είδους τεκμηρίων ιστορίας αλλά και την ενημέρωση του φιλίστορος κοινού μέσα από ένα ευρύ φάσμα εκδηλώσεων. Στο τέρμα της οδού Καμινάδων ο επισκέπτης θα συναντήσει τον Ι. Ν. της Ζωοδόχου Πηγής, τον αρχαιότερο ναό της πόλης, αφού σύμφωνα με λιθανάγλυφη επιγραφή, που βρίσκεται στη ΝΔ γωνία του, κτίστηκε το 1842. Πρόκειται για μια τρίκλιτη βασιλική με θαυμάσιο ξυλόγλυπτο τέμπλο του 1846, πλούσια αγιογραφημένη το 1853. Η ανέγερση του κωδωνοστασίου έγινε το 1881. Στην αγροτική εξέγερση των αρχών του 20ου αιώνα, το προαύλιο του ναού χρησιμοποιήθηκε πολλές φορές για τις συνελεύσεις των μελών του "Γεωργικού Πεδινού Συνδέσμου Καρδίτσας", ο οποίος είχε πρόεδρο το δικηγόρο Δημήτριο Μπούσδρα και είχε αναλάβει το δύσκολο έργο να στηρίξει τον αγώνα των αγροτών για απαλλοτρίωση.


Η Δημοτική Πινακοθήκη Καρδίτσας, που βρίσκεται στη συμβολή των οδών Βασιαρδάνη και Β. Τζέλλα, ιδρύθηκε το 1993 και από το 2002 απέκτησε τη δική της μόνιμη στέγη. Το τετραώροφο κτήριό της ακολουθεί τις σύγχρονες μουσειολογικές προδιαγραφές όσον αφορά στην κατασκευή και οργάνωση του, καλύπτοντας όλες τις εξειδικευμένες απαιτήσεις ενός χώρου με ιδιαίτερη λειτουργικότητα, ο οποίος περιλαμβάνει τρεις εκθεσιακούς χώρους για την έκθεση των μόνιμων συλλογών, μια αίθουσα περιοδικών εκθέσεων, μια αίθουσα πολλαπλών χρήσεων και μια βιβλιοθήκη-αναγνωστήριο. Η συλλογή της Πινακοθήκης ξεκίνησε με δωρεές έργων καλλιτεχνών, οι οποίοι είχαν ως τόπο καταγωγής ή διαμονής τους την Καρδίτσα και τον ευρύτερο θεσσαλικό χώρο.


Το 2002, ο Καρδιτσιώτης συλλέκτης Απ. Κάρκας κληροδότησε στη Δημοτική Πινακοθήκη μια ενδιαφέρουσα συλλογή έργων σύγχρονων καλλιτεχνών, πανελλήνιας εμβέλειας, που εκτίθεται στο ισόγειο. Στις δράσεις της Πινακοθήκης περιλαμβάνονται ο εμπλουτισμός των συλλογών της, η επιμέλεια παρουσίασης περιοδικών εκθέσεων, η οργάνωση διαλέξεων και συνεδρίων, οι ξεναγήσεις σχολείων και άλλου είδους εκπαιδευτικά προγράμματα, η συνέχιση της εκδοτικής της δράσης κ.ά. Το Αρχαιολογικό Μουσείο αναγέρθηκε στη θέση του παλαιού νοσοκομείου της πόλης της Καρδίτσας, απέναντι από τη Δημοτική Πινακοθήκη, ικανοποιώντας έτσι ένα μόνιμο αίτημα της τοπικής κοινωνίας.




Λίμνη Πλαστήρα

Eίναι το στολίδι του νομού Καρδίτσας και έχει δικαιολογημένα συμβάλει σημαντικά στην τουριστική του ανάπτυξη.

Ο Νικόλαος Πλαστήρας το 1925 είχε την ιδέα της κατασκευής του φράγματος και σήμερα όλοι τον μνημονεύουν...

Οδοιπορικό

Aφήστε την Καρδίτσα με προορισμό τα παραλίμνια χωριά. Αφού περάσετε τη Μητρόπολη, συνεχίστε νοτιοδυτικά και θα φτάσετε στο ορεινό χωριό Μεσενικόλας. Εκεί να προσκυνήσετε στο ξωκλήσι της Ζωοδόχου Πηγής, του 1647. Σειρά έχει το Μορφοβούνι, ιδιαίτερη πατρίδα του Νικoλάου Πλαστήρα. Αν προχωρήσετε πιο χαμηλά θα βρεθείτε δίπλα στη λίμνη, στο χώρο αναψυχής του Δασαρχείου. Το τοπίο είναι μοναδικής ομορφιάς, αφού μπροστά σας απλώνεται η λίμνη και στις όχθες της κατηφορίζουν πανύψηλα δέντρα.

Έπειτα γνωρίστε την Κερασιά και σταθείτε λίγο στο γραφικό οικισμό του Αγίου Γεωργίου. Συνεχίζοντας στον ίδιο δρόμο θα φτάσετε στην κατάφυτη Πεζούλα με τα πέτρινα σπίτια και την εκκλησία του Αγίου Παντελεήμονα, του 16ου αι.. Θα δείτε ακόμη κι έναν παραδοσιακό νερόμυλο! Στρίψτε δυτικά για να περάσετε και από τη Φυλακτή, που είναι από τα πιο τουριστικά χωριά της περιοχής. Εκεί ξεχωρίζει η εκκλησία της Αγίας Τριάδας καθώς και η γραφική πλατανοσκέπαστη πλατεία. Λίγο πριν το Νεοχώρι θα δείτε τα Καλύβια Πεζούλας, όπου υπάρχει πλαζ για μπάνιο στη λίμνη (το καλοκαίρι, εννοείται!). Κάνετε βόλτα στο Νεοχώρι και λίγο πιο κάτω σας περιμένει το χωριό Μπελοκομίτης, με την καλύτερη θέα.

Συνεχίζοντας θα φτάσετε στην Καρίτσα. Δείτε το σπήλαιο του Γάκη, αλλά και την Παναγιά Πελεκητή, που είναι σκαλισμένη επάνω σε ένα βράχο. Σειρά έχει το καλύτερο σημείο της διαδρομής: το φράγμα! Αξίζει να ανεβείτε ως επάνω για να θαυμάσετε το πανόραμα. Μπροστά σας απλώνεται η βαθυγάλανη λίμνη με όμορφα δάση να την περιτριγυρίζουν, ενώ ανάμεσά τους ξεφυτρώνουν οι στέγες από τα σπίτια. Ακριβώς απέναντί σας θα δείτε και το μικρό νησάκι Νιάγκα.

Έπειτα θα διασχίσετε τα πανέμορφα χωριά Καστανιά και Λαμπερό για να βρεθείτε στην Ιερά Μονή Πέτρας. Το ιστορικό αυτό μοναστήρι λειτούργησε και ως κρυφό σχολειό. Από κει να συνεχίσετε μέχρι το χωριό Καταφύγιο, και ακόμα πιο ψηλά στη Μονή Κορώνας, που προσφέρει εκπληκτική θέα στο θεσσαλικό κάμπο. Τελευταίος σταθμός σας θα είναι το Μοσχάτο, ένα ακόμη αξιόλογο χωριό.

Σπορ

Περπατήστε με την ψυχή σας ανάμεσα στα έλατα και τις καστανιές. Για πεζοπορία υπάρχουν ειδικά μονοπάτια στο Εκπαιδευτικό Δάσος, αλλά μπορείτε να περπατήσετε και στο Οικολογικό Μονοπάτι, μία διαδρομή μήκους 32 χλμ., που συνδέει τα Ζυγογιαννέικα με το χωριό Άγραφα στην Ευρυτανία. Μπορείτε να κάνετε και ορειβασία, αφού κοντά στον Μπελοκομίτη -στην τοποθεσία Ελατάκος- λειτουργεί ορειβατικό καταφύγιο σε υψόμετρο 1455 μ.. Κοντά στο φράγμα υπάρχει Παρατηρητήριο Πτηνών, ένα ενδιαφέρον και ακίνδυνο σπορ. Στην περιοχή μπορείτε ακόμη να κάνετε ιππασία, ορειβατική ποδηλασία, σκι (στο χιονοδρομικό κέντρο στο χωριό Νεράιδα), παραπέντε και ανεμόπτερο.



Δείτε οπωσδήποτε

Στο Νεοχώρι να περάσετε από το Κέντρο Περιβαλλοντικής Εκπαίδευσης, Έρευνας και Ενημέρωσης για να μάθετε σχετικά με το φυσικό περιβάλλον και τα οικοσυστήματα.



Πού και τι θα φάτε

Δοκιμάστε τραχανά, πίτες, αγραφιώτικα τυριά και κρέατα, τα οποία θα συνοδέψετε με κόκκινο κρασί από τα αμπέλια της Καστανιάς. Αναζητήστε ακόμη φρέσκο σολομό που ψαρεύεται από τη λίμνη. Καλό φαγητό θα βρείτε στις ταβέρνες Μανιτάρι και Αγνάντι στο Νεοχώρι καθώς και στο Φαγοπότι -ξεχωρίζει για το φαγητό του- και (για ψαρικά) στην πλαζ Πεζούλας, στην Πεζούλα. Επίσης, μπορείτε να καθίσετε για φαγητό και στα εστιατόρια των ξενώνων ή στις ταβέρνες του Μεσενικόλα, του Λαμπερού και των άλλων χωριών.



Τι θα πάρετε μαζί σας

Θα βρείτε είδη λαϊκής τέχνης, ξυλόγλυπτα και μάλλινα. Προμηθευτείτε ακόμη τοπικά προϊόντα, όπως πλιγούρι, μέλι και θαυμάσιο κρασί.



Πληροφορίες

Μετάβαση: Θα φτάσετε στην Καρδίτσα (300 χλμ. από Αθήνα και 228 χλμ. από Θεσ/νίκη). Μετά θα κάνετε άλλα 30 χλμ. για τη Λίμνη. Τα χωριά δεν απέχουν πολύ μεταξύ τους και ο δρόμος είναι σχετικά καλός. Στην Καρδίτσα μπορείτε να πάτε και με λεωφορείο του ΚΤΕΛ (Αθήνα τηλ.: 210-8317181, Θεσ/νίκη τηλ.: 2310-522162).



Χρήσιμα:

Αυτόματο: 24410.

Κοινότητα Πεζούλας: 92298.

Αγροτικό Ιατρείο Πεζούλας: 92297.

Koινότητα Φυλακτής: 92585.

Τουριστική Αστυνομία: 21534.

Γραφείο Οικοτουρισμού: 26345, 42363.

rc-cafe.blog





Αργιθέα: Ομορφιά και Ιστορία



Αν βρίσκεστε ή αν επισκέπτεστε το νομό Καρδίτσας και θέλετε να χαρείτε την ομορφιά της φύσης, να περιπλανηθείτε σε καταπράσινα δάση και να δροσιστείτε στα νερά κάποιου ποταμού, δεν έχετε παρά να επισκεφθείτε την Αργιθέα. Εκεί, οι πλέον τολμηροί δεν θα διστάσουν να περιπλανηθούν και να εξερευνήσουν τις ομορφιές της περιοχής, να αφιερωθούν ολοκληρωτικά στην ορειβασία και τα φυσιολατρικά τους πάθη, ενώ αυτοί που αναζητούν μερικές στιγμές χαλάρωσης και ηρεμίας θα απολαύσουν την …εύλαλη σιωπή της φύσης.

Μέσα από τις σελίδες τουριστικού οδηγού που εξέδωσε η Νομαρχιακή Αυτοδιοίκηση Καρδίτσας, μπορείτε να ακολουθήσετε μία από τις γνωστές διαδρομές της φύσης ή να ανακαλύψετε άλλα, λιγότερα γνωστά μα εξίσου πανέμορφα μονοπάτια.

Ακολουθώντας το δρόμο της Ανατολικής Αργιθέας, μετά από 10 χλμ. φθάνουμε στο Πευκόφυτο (υψόμ. 650μ., κάτοικοι 293). Αποτελεί τοπικό διαμέρισμα του Δήμου Μουζακίου και εμφανίζεται στις ιστορικές πηγές το 16ο αιώνα. Η θέση του οικισμού είναι εξαιρετική, όπως και η πλατεία του και η θέα στη γύρω περιοχή είναι απλά μαγευτική.

Συνεχίζοντας την πορεία μας, σε δρόμο ανηφορικό και με κλειστές στροφές, ανάμεσα σε έλατα και οξιές περνάμε τον αυχένα του Αγίου Νικολάου και φθάνουμε στο Βλάσι (υψόμ. 1.060μ., κάτοικοι 214), το οποίο απέχει περίπου 28 χλμ. από το Πευκόφυτο. Είναι οικισμός της ύστερης βυζαντινής περιόδου και βρίσκεται στην ανατολική πλευρά της Καράβας (2.184μ.). Από εδώ διέρχεται το ευρωπαϊκό μονοπάτι Ε4, ενώ εντυπωσιακό είναι και το φαράγγι "Σκαμνί" του Βλασιώτη ποταμού στην περιοχή του Τυρολόγου, όπου υπήρχε το παλιό χωριό του Πετρίλου και τούρκικος ταχυδρομικός σταθμός. Αξίζει μια επίσκεψη στο Λαογραφικό Μουσείο του οικισμού, στο οποίο εκτίθενται -μεταξύ άλλων- εκκλησιαστικά βιβλία και ιερά σκεύη από την περίφημη Ι. Μ. Γενεσίου της Θεοτόκου, που βρίσκεται σε απόσταση 2 χλμ. από το Βλάσι. Από τη μονή σώζεται το τρίκογχο καμαροσκεπές καθολικό του 17ου αιώνα.

Για να φθάσουμε στο Πετρίλο, με τους πολλούς συνοικισμούς του (υψόμ. 1.160μ., κάτοικοι 765), μπορούμε να παρακάμψουμε τον κυκλικό ασφαλτοστρωμένο δρόμο των 12 χλμ. και να ακολουθήσουμε τον κοντινό βατό χωματόδρομο. Σημαντικός βυζαντινός οικισμός, έδρα σήμερα της Κοινότητας Ανατολικής Αργιθέας, το Πετρίλο ξεπερνούσε στα χρόνια της Τουρκοκρατίας τους 2.000 κατοίκους, το έντονο θρησκευτικό συναίσθημα των οποίων οδήγησε στη δημιουργία 40 περίπου μοναστηριών και εκκλησιών στην περιοχή. Από αυτά, αξίζει κάποιος να επισκεφθεί την Ι. Μ. Γεννήσεως της Θεοτόκου (Αργυραίικα), τον Ι. Ν. Κοιμήσεως της Θεοτόκου (Χάρις- Κρανιά), τον Ι, Ν. Γεννήσεως του Χριστού (Ρώσση) και το νερόμυλο στην Κρανιά.

Στο ιστορικό Δημοτικό Σχολείο (1883), που σήμερα στεγάζει τις υπηρεσίες της Κοινότητας Αν. Αργιθέας είχε την έδρα της το 1944 η προσωρινή κυβέρνηση της Ελεύθερης Ελλάδας. Το γεφύρι του Τυρολόγου, στον Πετριλιώτη ποταμό, είναι από την εποχή της Τουρκοκρατίας. Το Πετρίλο απέχει από την Καρδίτσα περίπου 60 χλμ.

Επόμενος οικισμός στην πορεία μας προς τη Στεφανιάδα είναι το Δροσάτο, με το μονότοξο γεφύρι του από τα χρόνια της Τουρκοκρατίας, δίπλα στη νέα τσιμεντένια γέφυρα. Οι Ι. Μ. Κοιμήσεως της Θεοτόκου του 17ου αιώνα και Αγίου Αθανασίου των αρχών του 18ου παρουσιάζουν εξαιρετικό ενδιαφέρον. Προχωρώντας προς τον οικισμό του Φουντωτού, ο επισκέπτης ατενίζει με δέος τους πέτρινους όγκους του θεόρατου Ντεληδημιού (2.164μ.) και το μονότοξο γεφύρι του Παληαντώνη από τον καιρό της Τουρκοκρατίας.

Το Λεοντίτο (υψόμ. 960μ., κάτοικοι 204) αποτελεί τον επόμενο σταθμό. Είναι βυζαντινός οικισμός με εξαιρετική πλατεία, στην οποία δεσπόζει ο αιωνόβιος θεόρατος πλάτανος. Αναφέρεται στις καταγραφές του ιστορικού Φραγκίσκου Πουκεβίλ από τις περιηγήσεις του στο θεσσαλικό χώρο. Μια επίσκεψη στο Δημοτικό Σχολείο, που λειτουργεί ως Βιβλιοθήκη και Λαογραφικό Μουσείο, καθώς και στην ανακαινισμένη Ι. Μ. του Αγίου Χαραλάμπους παρουσιάζει μεγάλο ενδιαφέρον. Ενδιαφέρον, επίσης, παρουσιάζουν ο νερόμυλος του Παληαντώνη και η νεροτριβή, που βρίσκονται στο ποτάμι του χωριού. Στο Λεοντίτο εγκαταστάθηκε ο ήρωας Γ. Καραϊσκάκης ως αρματολάρχης των Αγράφων την περίοδο 1822-1823. Η απόσταση Λεοντίτου - Καρδίτσας είναι 70 χλμ. περίπου.

Επανερχόμαστε στη διασταύρωση του Λεοντίτου και λίγο πιο κάτω θα συναντήσουμε το Χάνι Νασιώκα, όπου η παράκαμψη αριστερά μάς οδηγεί στη Μονή Σπηλιάς και τη Στεφανιάδα, ενώ δεξιά στα Κουμπουριανά και το Πετροχώρι. Το συγκρότημα της Ι. Μ. Σπηλιάς έχει κτιστεί στη θέση παλαιότερης μονής σε βραχώδη πλαγιά απόκρημνης και δύσβατης τοποθεσίας στα 780μ. υψόμετρο.

Η ιστορία της είναι συνδεδεμένη με τους αγώνες του Έθνους, ιδιαίτερα στην προεπαναστατική περίοδο. Ο μικρός Ι. Ν. της Κοιμήσεως της Θεοτόκου είναι ο παλαιότερος. Το νεότερο καθολικό, ο Ι. Ν. της Ζωοδόχου Πηγής είναι του 1736. Χιλιάδες προσκυνητές από όλη την Ελλάδα, καθ' όλη τη διάρκεια του έτους και ιδιαίτερα το Δεκαπενταύγουστο, κατακλύζουν τους χώρους της μονής για να ζητήσουν τη Χάρη της Παναγίας της Σπηλιώτισσας ή για να εκπληρώσουν κάποιο τάμα.

Κατευθυνόμενοι από την Ι. Μ. Σπηλιάς προς τη Στεφανιάδα και τους οικισμούς της (υψόμ. 960μ., κάτοικοι 155), θα αντικρίσουμε την ομώνυμη λίμνη, η οποία δημιουργήθηκε το 1963 από κατολίσθηση. Έχει έκταση 165 στρέμματα και βάθος 150μ.. Ο βυζαντινός οικισμός της Στεφανιάδας, το μονότοξο γεφύρι στη θέση "Ραγάζια" από τα χρόνια της Τουρκοκρατίας το μικρότερο πετρογέφυρο εντός του οικισμού, η σκεπαστή βρύση "Βουλωμένη", το κλειστό Δημοτικό Σχολείο και ο Ι. Ν. Κοιμήσεως της Θεοτόκου μαρτυρούν περασμένα μεγαλεία, αφού στο παρελθόν ο οικισμός υπήρξε και έδρα του Δήμου Αργιθέας. Η Στεφανιάδα απέχει από την Καρδίτσα 83 χλμ..

Ακολουθώντας τη δεξιά παράκαμψη στο Χάνι Νασιώκα οδηγούμαστε στο Πετροχώρι (υψόμ. 1.080μ., κάτοικοι 83). Είναι βυζαντινός οικισμός και σήμερα διαθέτει τρία σημαντικά θρησκευτικά μνημεία: τον τρίκογχο ενοριακό ναό της Κοιμήσεως της Θεοτόκου με τοιχογραφίες του 1734, τον κοιμητηριακό ναό της Αγίας Παρασκευής, με ζωγραφικό διάκοσμο του ίδιου έτους και την Ι. ΛΑ. του Προφήτη Ηλία του 17ου αιώνα. Στη θέση "Πατλιά" (υψομ. 1.500μ.) βρίσκονται τα πέτρινα κονάκια των τσελιγκάδων.

Ο τελευταίος οικισμός της Κοινότητας Ανατολικής Αργιθέας είναι τα Κουμπουριανά με τους συνοικισμούς τους (υψόμ. 1.000μ., κάτοικοι 166). Είναι και αυτός βυζαντινός οικισμός, με μεγάλο πληθυσμό στα χρόνια της Τουρκοκρατίας. Στην προεπαναστατική περίοδο πυρπολήθηκε από τους Μπουκουβαλαίους αλλά και από τους Τούρκους. Ήταν η έδρα του ενιαίου Δήμου Αργιθέας.

Η Ι. Μ. Κώστη, η οποία ιδρύθηκε στα μέσα του 18ου αιώνα, αποτελεί σημαντικό θρησκευτικό μνημείο της περιοχής και μετόχι της Ι. ΛΑ. Σπηλιάς. Από τη μονή σώζεται το τρίκογχο καθολικό με τρούλο και εξωνάρθηκα, καθώς και τμήμα του περιβόλου.

Δυτική Αργιθέα

Αφού ολοκληρώσουμε την περιήγηση μας στην Ανατολική Αργιθέα, επανερχόμαστε περίπου 3 χλμ. μετά το Μουζάκι, στη διασταύρωση, και ακολουθούμε την κατεύθυνση προς τα δεξιά για να επισκεφθούμε την περιοχή της Δυτικής Αργιθέας. Πρώτος σταθμός μας η Βατσουνιά (υψόμ. 480μ., κάτοικοι 605), τοπικό διαμέρισμα του Δήμου Μουζακίου. Ιδρύθηκε στα χρόνια του Βυζαντίου και στην Τουρκοκρατία γνώρισε περιόδους μεγάλης ακμής. Ο μονόκλιτος, δίρριχτος και με χαγιάτι Ι. Ν. Κοιμήσεως της Θεοτόκου χρονολογείται στις αρχές του 18ου αιώνα. Στη Βατσουνιά λειτουργεί μικρός υδροηλεκτρικός σταθμός, ο οποίος δέχεται για εκπαιδευτικούς σκοπούς αρκετές επισκέψεις σχολείων. Η περιοχή είναι πανέμορφη και διαθέτει καταγάργαρα νερά και αξιόλογη τουριστική υποδομή. Σε κοντινή απόσταση, πριν από το χωριό, βρίσκεται ο οικισμός του Κεραμαριού. Η απόσταση Μουζακίου -Βατσουνιάς είναι 11 χλμ..

Συνεχίζοντας την πορεία μας 4,5 χλμ. μετά τη διασταύρωση της Βατσουνιάς θα συναντήσουμε τη Δρακότρυπα με τους συνοικισμούς της (υψόμ. 580μ., κάτοικοι 690). Βυζαντινός οικισμός, με οικονομική ανάπτυξη στα χρόνια της Τουρκοκρατίας, αφού οι κάτοικοι κατασκεύαζαν λεπίδες σπαθιών και κάνες όπλων. Ένας συνοικισμός της φέρει και σήμερα την ονομασία Σπάθες.

Η Δρακότρυπα είναι η ιδιαίτερη πατρίδα του Οσίου Διονυσίου του εν Ολύμπω αλλά και μεγάλων πρωταθλητών, όπως του Ολυμπιονίκη της ενόργανης γυμναστικής, Δημοσθένη Ταμπάκου. Απαραίτητη θεωρείται η επίσκεψη στο Λαογραφικό Μουσείο και στη Σταυροπηγιακή Μονή της Αγίας Τριάδας, η οποία διαθέτει έναν τετρακιόνιο σταυροειδή ναό με πλάγιους χώρους και εξωνάρθηκα του 18ου αιώνα. Η εξαιρετική θέση της Δρακότρυπας, με την πανοραμική θέα, το ατελείωτο πράσινο και τα σύγχρονα καταστήματα εστίασης και αναψυχής αποτελούν πόλο έλξης για όσους αναζητούν κάτι το ξεχωριστό.

Σε απόσταση 10 χλμ. θα συναντήσουμε την Οξυά με τους 11 συνοικισμούς της (υψόμ. 850μ., κάτοικοι 689). Ιδρύθηκε στα χρόνια του Βυζαντίου και αποτελεί τον τελευταίο οικισμό του Δήμου Μουζακίου προς την κατεύθυνση αυτή. Η Ι. Μ. Αγίας Τριάδας Σιάμου είναι ένα από τα σπουδαιότερα μνημεία της ευρύτερης περιοχής Μουζακίου. Σώζεται το Καθολικό (σταυροειδής, καμαροσκέπαστος ναός) με τοιχογραφίες του 1682.

Επανερχόμενοι από την παράκαμψη της Οξυάς, στην κύρια οδική αρτηρία, έπειτα από συνεχείς ανηφορικές στροφές φθάνουμε στον αυχένα του Τύμπανου (1.500μ.), όπου συχνά το χειμώνα ο πάγος και το χιόνι καθιστούν τη διέλευση ιδιαίτερα δύσκολη, αν όχι αδύνατη.

Κατηφορίζοντας στη συνέχεια σε ένα υπέροχο ελατοσκέπαστο τοπίο, μετά από 7 χλμ. βρισκόμαστε στην Αργιθέα (υψόμ. 930μ., κάτοικοι 256). Αρχαίος οικισμός, πάνω στην στρατηγικής σημασίας αρχαία οδό Άρτας - Γόμφων. Στη θέση "Ελληνικά", κοντά στη διασταύρωση Μεσοβουνίου και Θερινού, υπάρχει αρχαιολογικός χώρος με αρχιτεκτονικά κατάλοιπα της αρχαίας πόλης και των νεκροταφείων της. Ενδιαφέρον παρουσιάζει το μικρό μονότοξο γεφύρι του οικισμού και το πρόσφατα ανακαινισμένο μονοπάτι που διέρχεται από αυτό και οδηγεί στον παλιό νερόμυλο.

Το Μεσοβούνι (υψόμ. 900μ., κάτοικοι 55) είναι οικισμός τουλάχιστον της ύστερης βυζαντινής εποχής. Η Ι. Μ. Γενεσίου της Θεοτόκου ανοικοδομήθηκε το 1904 στη θέση παλαιού ναού του 17ου αιώνα, ενώ ο ενοριακός ναός της Κοιμήσεως της Θεοτόκου κτίστηκε στη θέση παλαιού ομώνυμου ναού του 1637. Στον οικισμό του Θερινού (υψόμ. 940μ., κάτοικοι 135) αξίζει να βρεθεί ο επισκέπτης για να θαυμάσει το μονότοξο πέτρινο γεφύρι που χρονολογείται στο 13ο-14ο αιώνα. Τον ίδιο θαυμασμό θα νιώσει ο επισκέπτης και στο βυζαντινό οικισμό της Καρυάς (υψόμ. 770μ., κάτοικοι 64), αντικρίζοντας το μεγαλύτερο μονότοξο γεφύρι της περιοχής (άνοιγμα τόξου 30μ., ύψος 15,5μ.) που χρονολογείται στο 13ο αιώνα.

Από την Καρυά οδηγούμαστε στο Ανθηρό με τους επτά συνοικισμούς του (υψόμ. 800μ., κάτοικοι 988). Είναι η έδρα του Δήμου Αργιθέας και η ίδρυση του ανάγεται στα χρόνια του Βυζαντίου. Σύγχρονος και νοικοκυρεμένος οικισμός που διαθέτει τις απαραίτητες υποδομές εστίασης και αναψυχής. Αξιόλογο το Ιστορικό - Εκκλησιαστικό Μουσείο που προβάλλει και αναδεικνύει την ιστορία και τον πολιτισμό της περιοχής. Κοντά στον οικισμό Λαγκάδι ο ανακαινισμένος νερόμυλος και ο πεστροφογεννητικός σταθμός σε μια ιδιαίτερου φυσικού κάλλους τοποθεσία εντυπωσιάζουν τον επισκέπτη. Η Ι. Μ. Κοιμήσεως της Θεοτόκου με τοιχογραφίες του 1682 βρίσκεται 1 χλμ. μετά το Ανθηρό, προς την Αγορασια. Τα κελιά και οι άλλες εγκαταστάσεις της έχουν καταστραφεί Το περίτεχνο τέμπλο της, οι εικόνες και άλλα κειμήλια φυλάσσονται στο Εκκλησιαστικό Μουσείο Ανθηρού. Σημαντικό θρησκευτικό μνημείο της περιοχής αποτελεί και η Ι. Μ. Κατουσίου, αφιερωμένη στο Γενέσιο της Θεοτόκου, με τοιχογραφίες του 1663. Για τους φίλους της περιπέτειας μία επίσκεψη στο Βιότοπο της Κατούνας είναι ενδιαφέρουσα.

Το τελευταίο τμήμα του Δήμου Αργιθέας αποτελούν οι οικισμοί Πετρωτό, Καλή Κώμη και Ελληνικά. Το Πετρωτό με τους συνοικισμούς του (υψόμ. 660μ., κάτοικοι 304) ανάγεται στην ύστερη βυζαντινή εποχή. Στη θέση "Παλαιόκαστρο" υπάρχουν ερείπια ενός σημαντικού ελληνιστικού οχυρού και πολύ κοντά στη θέση "Πουρναράκια" αποκαλύφθηκε τμήμα αρχαίου νεκροταφείου. Η Καλή Κώμη με τους συνοικισμούς της (υψόμ. 600μ., κάτοικοι 311) βρίσκεται σε ένα τοπίο σπάνιας ομορφιάς έναν φυσικό παράδεισο. Μεγάλο ενδιαφέρον παρουσιάζει το φαράγγι Κώστιανο που καταλήγει στον Αχελώο και ο Ι. Ν. του Αγίου Νικολάου, του οποίου το τέμπλο είναι από πωρόλιθο. Τελευταίο χωριό του Δήμου Αργιθέας είναι τα Ελληνικά με τους συνοικισμούς τους [υψόμ. 900μ., κάτοικοι 305]. Πρόκειται για έναν, επίσης, βυζαντινό οικισμό.

Αξίζει να επισκεφθεί κάποιος το μονότοξο γεφύρι του Κορακονησίου ή Παλαιοκαμάρα που συνδέει τα Ελληνικά με το Πολυνέρι Τρικάλων. Κατασκευάστηκε το 13ο αιώνα και έχει άνοιγμα βάσης 11,20μ, ύψος 7,50μ. και περπατητό κατάστρωμα μήκους 20μ. και πλάτους 2,10μ.. Τα Ελληνικά απέχουν από την Καρδίτσα περίπου 9 3 χλμ..

Επιστρέφουμε στο Πετρωτό, όπου θαυμάζουμε το επιβλητικό Λιασκοβίτικο γεφύρι (ίσως του 13ου αιώνα). Εδώ, στο Πετρωτό, το τμήμα του Άρη Βελουχιώτη στις 12 Ιουνίου του 1945 δέχτηκε επίθεση και οπισθοχώρησε. Μετά από τριήμερη καταδίωξη στα γειτονικά χωριά, ο Καπετάνιος με τους συντρόφους του έφτασε στη θέση "Φάγγος-Μεσούντας", όπου ήρθε και το τέλος της ζωή του.

Κατόπιν κατευθυνόμαστε προς τη Συκιά, όπου εδώ και χρόνια πραγματοποιούνται τα έργα μερικής εκτροπής του Αχελώου ποταμού προς τη Θεσσαλία. Είναι η θέση που υπήρχε το περίφημο γεφύρι του Κοράκου, το μεγαλύτερο μονότοξο γεφύρι των Βαλκανίων, με άνοιγμα βάσης 45μ., ύψος 25μ. και περπατητό κατάστρωμα 100μ. περίπου. Το είχε κτίσει ο Άγιος Βησσαρίων το 1515 σε ένα φοβερό βραχοστένωμα του Αχελώου και ένωνε το Πετρωτό (Λιάσκοβο) με τις Πηγές (Βρεστενίτσα) της Άρτας. Η γέφυρα ανατινάχτηκε το 1949 κατά τη διάρκεια του εμφυλίου πολέμου από τον Δ.Σ.Ε.. Λίγο πιο κάτω, μέσα στην κοίτη του Αχελώου υπήρχε η λεγόμενη "Κουτσοκαμάρα", γεφύρι των ρωμαϊκών χρόνων που πλέον έχει σκεπασθεί από τα μπάζα των εργασιών του φράγματος της Συκιάς.

Πηγή:http://walking-greece.ana-mpa.gr/Περισσότερα...»»»»