Επειδή κάποιοι μαθαίνουν μέσα από τις εικόνες, θέλοντας να βοηθήσω τους συζύγους, θείους, πατεράδες, κουμπάρους, γιούς και όλους αυτούς που θα μπουν στη διαδικασία του σουβλίσματος την Κυριακή, στέλνω πολλές φωτογραφίες και λίγα λόγια από τον περυσινό μας οβελία (κατσικάκι).
Ξεκινάμε αφού περάσουμε τη σούβλα από πίσω έτσι ώστε να βγει τρυπώντας το κεφάλι.
Πρώτα στερεώνουμε την διχάλα της σούβλας στα πίσω μπούτια, αφού αυτά τα πιάσουμε σταυρωτά πάνω από τη σούβλα.
Στη φωτογραφία φαίνεται πως στερεώνουμε σταυρωτά τα μπούτια χρησιμοποιώντας τα νεύρα τους και πως βάζουμε την διχάλα.
Στις επόμενες δύο φωτογραφίες δείτε μια έξυπνη πρόταση. Κάνουμε δύο τομές, περνάμε τη μία μέσα στην άλλη και στερεώνουμε με το κομμάτι του μπροστινού ποδιού που θα πεταγόταν!
Εκτός από το κοκορέτσι που ψήνεται αλλού και δεν φαίνεται, κάποιος παρατηρητικός/η στις προηγούμενες φωτογραφίες θα δει και μια σχάρα.
Στην σχάρα λοιπόν υπάρχουν τσιγεροσαρμάδες αλλά όχι μόνο με συκώτι όπως είχα διαβάσει στην Θρακιώτικη συνταγή, την πειράζω λίγο.
Αφού αχνίσω μισή συκωταριά, την ψιλοκόβω με ψαλίδι και την ανακατεύω με λίγο ψιλοκομμένο φρέσκο κρεμμύδι, πιπεριές κομμένες σε μικρά κομμάτια, ρίγανη, αλάτι, πιπέρι.
Τα τυλίγω σε μπόλια, μένουν όλη τη νύχτα του Μ. Σαββάτου στο ψυγείο για να σφίξουν και το πρωί της Κυριακής γίνονται πριν και από το κοκορέτσι για τις πρώτες μπύρες!
Φυσικά αυτός ο μεζές είναι η biennale της χοληστερίνης, αλλά ως γνωστό όλα τα ωραία βλάπτουν!
Γιάννης Κ.
http://hungryforhungry.blogspot.com/