Για να γίνει ξανά η Ελλάδα: χώρα παραγωγής,ιδεών,αγαθών,πολιτισμού,αξιοπρέπειας.

Πλαίσιο αρχών του Δημιουργία Ξανά

Mετά από 2 μήνες κοινής εργασίας, 21 ομάδες της ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑΣ, ΞΑΝΑ! ολοκλήρωσαν τα κείμενα των αναλυτικών πολιτικών θέσεών μας. Ωστόσο, η δουλειά δεν τέλειωσε. Αυτή τη στιγμή περνούν από το «φίλτρο» της ομάδας των νομικών και, σε δεύτερη φάση, από το «φίλτρο» της ομάδας των φιλολόγων που έχουν την επιμέλεια όλων των κειμένων μας. Ναι, είμαστε «ψείρες». Αλλά και γρήγοροι, αν σκεφθείτε τον όγκο της δουλειάς. Η διαδικασία θα ολοκληρωθεί οπωσδήποτε μέχρι τις 19 Φεβρουαρίου, ημέρα της ιδυτικής συνδιάσκεψης, οπότε θα έχετε τη δυνατότητα να δείτε τις πλήρεις θέσεις μας για όλα τα σημαντικά θέματα της δημόσιας ζωής. Εν τω μεταξύ, κάθε ενότητα που θα ολοκληρώνεται θα αναρτάται στο site. Όσες είναι ακόμη υπό επεξεργασία επισημαίνονται με την ένδειξη: πλαίσιο αρχών. Θεωρήστε ότι σ’ αυτές είναι πιθανόν να υπάρξουν τροποποιήσεις (φυσικά, ελάσσονος σημασίας) αλλά και προθήκες τομέων (π.χ. μεταναστευτικό, σχέσεις κράτους – εκκλησιών) που τώρα δεν μπορείτε να βρείτε στο site. Όσες δεν έχουν καμμία ένδειξη είναι οι ολοκληρωμένες. Όμως, επειδή η πραγματικότητα είναι πάντα ρευστή, κι επειδή συνηθίζουμε να ακούμε τις γνώμες των άλλων, μπορείτε να εμπλουτίσετε τις θέσεις μας καταθέτοντας τις απόψεις σας στο forum αυτού του www.dimiourgiaxana.gr

Δημόσια Διοίκηση

Ακόμα και η έννοια του «ευρύτερου δημόσιου τομέα» είναι προκλητική. Αυτή η ελληνική πατέντα επινοήθηκε για να παρακαμφθεί (από όλα τα κόμματα) ο νόμος Πεπονή – έτσι ώστε να διορίζουν τους κομματικούς τους στρατούς στον «ευρύτερο», χωρίς ΑΣΕΠ. Ο δημόσιος τομέας οφείλει να είναι όσο πιο στενός γίνεται. Δεν θέλουμε ένα κράτος επιχειρηματία.

Δεν υπάρχει περίπτωση να πετύχει. Το κράτος θα πρέπει να έχει λίγους και αυξημένων ικανοτήτων λειτουργούς που θα έχουν ρυθμιστικό ρόλο. Οι μετατάξεις, η εφεδρεία, τα ποσοστά περικοπών απλώς κάνουν το πρόβλημα μεγαλύτερο και φέρνουν την χρεωκοπία ένα βήμα πιο κοντά. Ο σκοπός μας δεν είναι να «τιμωρηθούν» οι Δημόσιοι Υπάλληλοι, αλλά να δημιουργήσουμε μια άλλη Δημόσια Διοίκηση. Το μεγαλύτερο έγκλημα του πελατειακού κράτους είναι το ότι δεσμεύει ένα τεράστιο δυναμικό ανθρώπων που θα μπορούσαν να απογειώσουν την ελληνική οικονομία, υποχρεώνοντας τους να ασχολούνται με καρμπόν, σφραγίδες και διαβιβαστικά. Όλοι αυτοί θα μπορούσαν να βρουν ουσιαστικό παραγωγικό ρόλο σε μια νέα Ελλάδα που θα αναπτύσσεται.

Όμως τώρα, το σύστημα έχει «μπλοκάρει». Για να αρχίσει η «μηχανή» να δουλεύει πάλι, πρέπει να γίνουν τώρα, όλα μαζί, όσα δεν έγιναν σ’ ολόκληρη τη μεταπολίτευση. Το «λίγο – λίγο και διστακτικά» ποτέ δεν απέδωσε.  Πώς θα το πετύχουμε; Όχι «μπαλώνοντας» το υπάρχον, αλλά χτίζοντας ένα «παράλληλο» κράτος εκ του μηδενός. Ένα-ένα τα κομμάτια που αντικαθίστανται, καταργούνται. Η απόλυση από μια στείρα, αντιπαραγωγική, ενασχόληση δεν είναι το τέλος του κόσμου όταν υπάρχει πορεία ανάπτυξης – αντίθετα μπορεί να είναι η ευκαιρία για καλύτερες επιλογές και περισσότερα έσοδα, σε όσους έχουν όρεξη να εργασθούν. Οι επαγγελματίες «λουφαδόροι», ναι, δεν θα έχουν εισοδήματα. Θα έπρεπε;

Παράδειγμα 1: πόσοι εργαζόμενοι χρειάζονται για να λειτουργήσει η τάδε υπηρεσία με πλήρη μηχανογράφηση και αξιοποίηση της πληροφορικής, χωρίς το σφραγιδομάνι, τα καρμπόν και το «φέρε μια βεβαίωση από το διπλανό γραφείο»; Τι ικανότητες πρέπει να διαθέτουν; Προκηρύσσεται διαγωνισμός: υποψήφιοι και από τον Δημόσιο και από τον ιδιωτικό τομέα μπορούν να υποβάλλουν αιτήσεις. Βρίσκουμε αυτούς που χρειαζόμαστε και στήνουμε μια σύγχρονη υπηρεσία - το κεφάλαιο κλείνει. Η υπάρχουσα δομή καταργείται - οι αναξιοποίητοι απολύονται.

Παράδειγμα 2: Θέλουμε να βοηθήσουμε τις εξαγωγές. Προσλαμβάνουμε ιδιωτικές εταιρείες που ξέρουν καλά την αγορά της Αυστραλίας, των ΗΠΑ, της Βραζιλίας, της Σκανδιναβίας, όπου, τέλος πάντων, θέλουμε να διεισδύσουμε. Αυτές θα φροντίσουν να βρουν τα ελληνικά προϊόντα και τους παραγωγούς αλλά και τις υπηρεσίες που μπορούν να «πουλήσουν» στην συγκεκριμένη αγορά. Τους αμείβουμε ανάλογα με το ποσοστό αύξησης εξαγωγών που θα πετύχουν. Όλοι οι Κρατικοί Οργανισμοί (ΟΠΕ κ.λ.π.) που έχουν το ίδιο αντικείμενο καταργούνται.

Βουλή-Κυβέρνηση

Προτείνουμε την θέσπιση συγκεκριμένης σταθερής ημερομηνίας για την διενέργεια εκλογών οι οποίες θα γίνονται οπωσδήποτε κάθε 4 χρόνια. Αν για κάποιο ιδιαίτερο λόγο, από τους προβλεπόμενους στο Σύνταγμα, οι εκλογές γίνουν νωρίτερα, η κυβέρνηση που θα προκύψει δεν θα έχει 4ετη θητεία, αλλά το υπόλοιπο της τρέχουσας θητείας.

Έτσι θα σταματήσει η εκλογολογία η οποία στη χώρα μας ξεκινάει αμέσως μετά τις εκλογές! (Παρόμοια διάταξη έχει το Σουηδικό Σύνταγμα.)

• Απαγορεύεται στην προεκλογική περίοδο, σε κόμματα και υποψηφίους να κάνουν αναφορές σε έντυπα, τηλεοπτικά, ή διαδικτυακά μηνύματα σε οποιοδήποτε άλλο κόμμα, εκτός από το δικό τους. Ο προεκλογικός «αγώνας» με πόλεμο λάσπης είναι απαράδεκτος. Εσύ θα μιλάς για τον εαυτό σου και το κόμμα σου: τι έκανε, τι θα κάνει και οι άλλοι θα μιλούν για τα δικά τους. 4 χρόνια είναι αρκετά για τον ελληνικό λαό να σχηματίσει άποψη για την πορεία του καθενός. Το ρεσιτάλ αλληλοκατηγοριών των υποψηφίων λίγο πριν τις εκλογές δεν ταιριάζει σε πολιτισμένη χώρα και δεν συμβάλλει στην εκπαίδευση του εκλογικού σώματος.


• Σημαντικό ρόλο στην εξυγίανση και στη διατήρηση της υγείας του πολιτικού συστήματος έχει η λευκή ψήφος. Προηγουμένως θα πρέπει να καταργηθεί η διά νόμου υποχρέωση του πολίτη να ψηφίζει. Το δικαίωμα του εκλέγειν είναι... δικαίωμα, και ως τέτοιο είναι ασύμβατο με την έννοια του υποχρεωτικού. Η λευκή ψήφος θα θεωρείται ως αρνητική ψήφος για το σύνολο των κομμάτων που παίρνουν μέρος στις εκλογές. Σήμερα δεν υπάρχει ένας θεσμικός τρόπος για να εκφράσει κάποιος την απαξίωσή του για το σύνολο των προσφερόμενων λύσεων, δηλαδή για το σύνολο του πολιτικού συστήματος. Είναι αυτονόητο ότι αν κάποιος είναι αδιάφορος για το αποτέλεσμα των εκλογών, δεν έχει κανένα λόγο να χάσει την Κυριακή του για να πάει στις κάλπες και να ρίξει λευκό. Τα ποσοστά της λευκής ψήφου, επομένως, ως μήνυμα συνειδητής επιλογής θα πρέπει να λαμβάνονται υπόψη, αντίθετα από ό,τι ισχύει μέχρι σήμερα.


• Ας ξεκινήσει ο προβληματισμός: Τι θα πρέπει να συμβεί αν η λευκή ψήφος βγεί«πρώτο κόμμα»; Ή, αν συγκεντρώσει πάνω από το 50% των ψηφισάντων; Προφανώς, το εκλογικό αποτέλεσμα δεν θα έχει νομιμοποίηση – θα βρίσκεται σε προφανή δυσαρμονία με το λαϊκό αίσθημα. Ακυρώνονται οι εκλογές; Διαλύονται τα κόμματα που πήραν μέρος; Τους κόβεται η χρηματοδότηση; Ποιος ο ρόλος του Προέδρου της Δημοκρατίας; Δεν είναι εύκολες οι απαντήσεις, διότι θα πρέπει να λάβουν υπόψη πολλές παραμέτρους. Αλλά πρέπει να τις αναζητήσουμε, διότι αν η λευκή ψήφος είχε δύναμη θεσμικής ανατροπής του πολιτικού συστήματος, το πιθανότερο είναι να το είχαμε ήδη κάνει. Δεν είναι δυνατόν να πρέπει να φτάσουμε στην απόλυτη σήψη για να γεννηθεί κάτι πραγματικά νέο.         


• Καταργείται άμεσα οποιαδήποτε σύνταξη χορηγείται λόγω θητείας σε αιρετό αξίωμα.  Η ρύθμιση περιλαμβάνει συντάξεις Προέδρων Δημοκρατίας Πρωθυπουργών, Βουλευτών, Δημάρχων, Νομαρχών, Συνδικαλιστικών στελεχών.Πολιτικός δεν γίνεται κάποιος για να εξασφαλίσει χρηματικά οφέλη αλλά για να προσφέρει στη χώρα – άλλωστε η ενασχόληση με την πολιτική είναι προαιρετική! Κατά τη διάρκεια της θητείας, ο εκλεγμένος λειτουργός συνεχίζει να είναι ασφαλισμένος στον φορέα που ήταν και πριν να εκλεγεί. Συνταξιοδοτείται από τον φορέα του στα 65 όπως όλοι οι Έλληνες, χωρίς τα χρόνια του αξιώματος να προσθέτουν κάτι.


• Ο αριθμός των βουλευτών ορίζεται σε 200


• Καθιερώνεται  χρονικός  περιορισμός -  ανώτατο όριο θητείας 12 ετών. Μετά την συμπλήρωση 12ετούς θητείας δεν μπορεί να συμπεριληφθεί ως υποψήφιος σε οποιαδήποτε αιρετή θέση.


• Καθιερώνεται το ασυμβίβαστο της βουλευτικής και της υπουργικής ιδιότητας, και επί τέλους η νομοθετική και η εκτελεστική εξουσία (αρχίζουν να) αποκτούν ανεξαρτησία.


• Κανένας δεν μπορεί να είναι υποψήφιος βουλευτής αν δεν έχει συμπληρώσει τουλάχιστον 10 χρόνια εργασίας σε οποιονδήποτε – μη πολιτικό – χώρο. Αυτό σημαίνει ότι θα «στερηθούμε» των υπηρεσιών του φυτωρίου των κομματικών νεολαιών και των ανεπάγγελτων γόνων των πολιτικών «τζακιών». Δεν πειράζει, θα το αντέξουμε.


• Καταργείται η αμοιβή των βουλευτών για συμμετοχή σε επιτροπές. Αυτή είναι η δουλειά τους.


• Καταργείται η βουλευτική ασυλία. Όμως για να μην εμπλέκονται οι βουλευτές σε δικαστικές διαμάχες από π.χ. δικομανείς πολιτικούς τους αντιπάλους, η Βουλή θα έχει τη δυνατότητα να δώσει ασυλία σε βουλευτή κατόπιν αιτήσεώς του, εάν η δικαστική διένεξη έχει πολιτικό χαρακτήρα, ο οποίος θα πρέπει να υποστηριχθεί και να αποδειχθεί από τον αιτούντα βουλευτή και να ψηφιστεί από τα 2/3 του σώματος.


• Απολύονται αμέσως όσοι υπάλληλοι της Βουλής προσλήφθηκαν σε προσωποπαγείς θέσεις (δηλ. σε θέσεις που δημιουργήθηκαν ειδικά γι΄αυτούς, για να βολευτούν, ως συγγενείς και συνεργάτες βουλευτών, χωρίς να υπάρχει οργανική ανάγκη).


• Οι υπάλληλοι της Βουλής μπαίνουν, όπως όλοι οι κρατικοί υπάλληλοι στο ενιαίο μισθολόγιο. Ο αριθμός τους και τα καθήκοντα του καθενός κρίνονται από ανεξάρτητη διεθνή – μη ελληνική -  εταιρεία συμβούλων, η οποία σχεδιάζει εκ του μηδενός το οργανόγραμμα της Βουλής. Η εταιρεία ορίζει τον αριθμό των υπαλλήλων που είναι απαραίτητοι για να λειτουργήσει η Βουλή και επιλέγει κατ’ αρχήν από τους υπάρχοντες τους πιο ικανούς. Οι υπεράριθμοι απολύονται.


• Το κανάλι της Βουλής με τα σκανδαλώδη έξοδα λειτουργίας και τον αδιαφανή προϋπολογισμό κλείνει αμέσως. Αναγνωρίζουμε πάντως πως η λειτουργία του υπήρξε ιδιαίτερα χρήσιμη σε όσους από μας είχαν τη διαστροφή να παρακολουθούν τις συνεδριάσεις της, ειδικά των επιτροπών: αποκάλυψε την ανοησία, την κενότητα, το στείρο μυαλό και τον εξαθλιωμένο λόγο των «εκλεκτών του λαού».


• Γίνεται αναδρομικός οικονομικός έλεγχος σε όλες τις αναθέσεις της Βουλής σε εξωτερικούς συνεργάτες. Έτσι για να μάθουμε, μεταξύ των άλλων, πώς ένα πρωτόλειο τεχνικά και εικαστικά site που δεν κοστίζει πάνω από 20.000 ευρώ τιμολογήθηκε 1.200.000!

Ασφαλιστικό

Στόχος είναι (σε ορίζοντα 10ετίας) η καθιέρωση του μοναδικού δίκαιου και αποτελεσματικού ασφαλιστικού συστήματος: του ανταποδοτικού. (Απ’ όσα κατέβαλες σε εισφορές, από αυτά θα πάρεις.) Η κρατική ασφάλιση θα λειτουργεί ως μία επιλογή, όπως και οι ιδιωτικές ασφαλίσεις. Οι εργαζόμενοι θα μπορούν να επιλέξουν όποια θεωρούν συμφέρουσα.

Εφαρμόζεται η ευρωπαϊκή νομοθεσία για την φερεγγυότητα των ιδιωτικών ασφαλειών, οι οποίες εποπτεύονται αυστηρά. Καταργούνται οι φόροι υπέρ τρίτων που πηγαίνουν στα «ευγενή» ταμεία, όπως το αγγελιόσημο.

Κάθαρση

Δημιουργείται ειδικό δικαστήριο από ανώτατους δικαστικούς, για την εκδίκαση, με ταχείς ρυθμούς, υποθέσεων διαφθοράς. Η σύνθεση του δικαστηρίου θα είναι 7μελής και θα προκύψει με κλήρωση μεταξύ των Αρεοπαγιτών, εφετών και των 10 αρχαιοτέρων προέδρων πρωτοδικών. Η ετυμηγορία του δικαστηρίου θα είναι τελεσίδικη και η απόφαση άμεσα εκτελεστέα.

• Καταργείται η υποχρέωση της Δικαιοσύνης να στέλνει στη Βουλή όσες υποθέσεις αφορούν σε πολιτικά πρόσωπα. Ανακρίσεις κάνει ο αρμόδιος δικαστής, όπως σε όλες τις υποθέσεις. Αν κρίνει ότι υπήρξε αξιόποινη πράξη, που αφορά διαφθορά, στέλνει την υπόθεση κατ’ ευθείαν στο ειδικό δικαστήριο. Σήμερα, ακόμα κι αν η Δικαιοσύνη διαπιστώσει αξιόποινες πράξεις και στείλει στη Βουλή τη δικογραφία – ο κανονισμός της Βουλής απαιτεί τις υπογραφές 30 βουλευτών για να προχωρήσει η δίωξη, οπότε αναλαμβάνει η «δράση» η διακομματική συντεχνία και η υπόθεση «κουκουλώνεται».

• Ανοίγουν οι τραπεζικοί λογαριασμοί όλων όσοι διετέλεσαν βουλευτές, υπουργοί, πρόεδροι και μέλη Δ.Σ συνδικαλιστικών σωματείων, Πρόεδροι και οικονομικοί υπεύθυνοι Οργανισμών και εταιρειών του Δημοσίου, Διοικητές Κρατικών Τραπεζών, Διευθυντές ΔΟΥ, Μητροπολίτες, ηγούμενοι μονών, υπάλληλοι ΣΔΟΕ, υπάλληλοι πολεοδομιών (γενικά υπάλληλοι που είχαν ελεγκτικό ρόλο σε υποθέσεις οικονομικού ενδιαφέροντος), Νομάρχες, Δήμαρχοι, Πρόεδροι αγροτικών συνεταιρισμών, συλλόγων και ΜΚΟ που έχουν λάβει κρατική επιχορήγηση.

• Καταργείται ο η έννοια της παραγραφής. Ένας Υπουργός είναι υπεύθυνος για τις πράξεις του εφ’ όρου ζωής. Το ίδιο ισχύει και για τους πολίτες για πράξεις κακουργηματικού χαρακτήρα – δεν θα παραγράφονται ποτέ. Παραγράφονται μόνο, μετά 10ετία, τα πλημμελήματα. Με την πρώτη αναθεωρητική Βουλή που θα προκύψει καταργείται το άρθρο 86 του Συντάγματος πού, στην πράξη, ακυρώνει τη Δικαιοσύνη για αδικήματα που αφορούν βουλευτές και Υπουργούς.

Πρόταση για συζήτηση: Για όσα εγκλήματα πολιτικών προσώπων έχουν παραγραφεί δημιουργούμε αντίδοτο:

Πρώτο Βήμα: Ψηφίζεται νέος νόμος ο οποίος θα υποχρεώνει τους πολιτικούς (όσους διετέλεσαν Υπουργοί ή βουλευτές) να προασπίζουν το κύρος της πολιτικής ιδιότητας ακόμα και μετά την θητεία τους. Σε περίπτωση που «διά πράξεων ή παραλείψεων» προσβάλλουν βάναυσα το κύρος της ιδιότητας του πολιτικού, δικάζονται γι’ αυτό. Δηλαδή αν ένας πολίτης υπεξαιρέσει χρήματα δικάζεται για υπεξαίρεση. Αν η υπεξαίρεση έγινα από έναν αιρετό άρχοντα κατά τη διάρκεια ή και μετά την πολιτική του θητεία δικάζεται και για το αδίκημα της προσβολής του κύρους της πολιτικής ιδιότητας.

Δεύτερο Βήμα: Δημιουργείται μία Επιτροπή από Νομικούς – όχι υποχρεωτικά δικαστικούς - και από άλλες προσωπικότητες εγνωσμένου κύρους π.χ. ακαδημαϊκούς – ιστορικούς, που σκοπό θα έχει π.χ. την «διαλεύκανση αμφιλεγόμενων θεμάτων της ελληνικής ιστορίας» και θα λειτουργεί ανεξάρτητα με εποπτεύοντα π.χ. τον πρόεδρο της Ακαδημίας Αθηνών. Έτσι οι υποθέσεις για τις οποίες έχει ήδη υπάρξει παραγραφή, εξετάζονται από αυτή την επιτροπή.

Τρίτο Βήμα: Καλείται ο εμπλεκόμενος για να δώσει τη δική του εκδοχή. Αν δεν παρουσιαστεί, προσβάλλει δια παραλείψεων το κύρος της ιδιότητας του πολιτικού, άρα διώκεται και τιμωρείται. Αν παρουσιαστεί, είναι υποχρεωμένος να απαντήσει στα ερωτήματα που θα του τεθούν. Το περιεχόμενο των πρακτικών δημοσιοποιείται και η επιτροπή βγάζει επίσημο πόρισμα, στο οποίο χαρακτηρίζονται οι πράξεις του συγκεκριμένου. Εάν δεν υπάρξει ποινική τιμωρία λόγω παραγραφής, ο ηθικά ένοχος παραδίδεται στη χλεύη και στην περιφρόνηση ενός ολόκληρου λαού. Κι αυτό τιμωρία είναι.

Περισσότερα στο www.dimiourgiaxana.gr